บทที่ 39-40

บทที่ 39

แนะนำผู้ชายดี ๆ สักคน

 

เพราะแบบนี้ไง! ถังซือซือเป็นเด็กเก็บตัวมาตลอด จู่ ๆ มาบอกว่าคบกับผู้ชายที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวย แน่นอนว่า ในฐานะคนเป็นแม่ ต้องอยากรู้อยู่แล้วว่าเรื่องราวเป็นมายังไงกันแน่

ตอนนี้ มู่ซูเสียนจึงคิดจะขอความช่วยเหลืออย่างหนึ่งกับเซียวเฉินเยวียน

“ซือซือเป็นเด็กเก็บตัวมากค่ะ เธอโสดมาตั้งยี่สิบกว่าปี ในฐานะที่เป็นแม่ ฉันมีความกังวลตรงนี้จริง ๆ”

ยังไม่ทันที่เขาจะตอบกลับ มู่ซูเสียนก็พูดต่อไปว่า

“คุณเซียวคะ คุณพอจะช่วย... แนะนำผู้ชายดี ๆ สักคน ให้ลูกสาวฉันรู้จักได้ไหมคะ?”

“แต่ไม่จำเป็นต้องรวยมากก็ได้ ขอแค่เป็นคนจริงใจ และซื่อสัตย์กับถังซือซือ...”

ถังซือซือเกือบจะสำลักข้าวออกมาเมื่อได้ยิน

นี่เป็นความคิดแม่แท้ ๆ ของเธอจริง ๆ เหรอเนี่ย?

เห็นคนรวยเลยขอให้เขาช่วยเป็นพ่อสื่อ นี่ไม่ต่างจากขายลูกตัวเองเลยนะ?

ให้ตายยังไงมู่ซูเสียนก็คงไม่เชื่อว่าเซียวเฉินเยวียนเป็นแฟนของถังซือซืออยู่ดี เธอจึงขัดจังหวะแม่ของตัวเองด้วยเรื่องการเรียน “หนูยังเด็กอยู่เลย ตอนนี้การศึกษาสำคัญสำหรับหนูมากกว่านะคะแม่” ไม่กี่วินาที เซียวเฉินเยวียนก็พูดขัดจังหวะขึ้นมาทันควัน

“ไม่ต้องหาหรอกครับ”

ถังซือซือสำลักน้ำลายตัวเองจนไอออกมาหลายครั้ง

มู่ซูเสียนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

จะยังไงต่อ คนอย่างคุณเซียวต้องรู้จักคนที่รวยเหมือนกันอยู่แล้ว ถ้าพวกเรายังอยู่กับคนบ้านตระกูลถังก็พอจะยินยอมให้ได้อยู่หรอกถ้าจะแต่งงานกัน แต่ตอนนี้...

สิ่งที่ฉันขอคงมากเกินไปสำหรับเขาสินะ

มู่ซูเสียนกำลังจะเอ่ยปากขอโทษเซียวเฉินเยวียน เขามองเธอด้วยสายตาดูจริงจังแล้วพูดว่า

“คุณแม่ครับ ผมกับซือซือกำลังคบกันอยู่ ผมเองน่าจะบอกคุณแม่ให้เร็วกว่านี้ ขอโทษด้วยครับ”

อะไรนะ?!

อีตาคุณชายปีศาจนี่เอาจริงดิ... กล้าพูดออกมาได้หน้าตาเฉย!

ถังซือซือสำลักอาหารอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไอจนคอแทบจะพัง

เซียวเฉินเยวียนลุกขึ้นยืนแล้วค่อย ๆ เดินไปอยู่ข้างหลังถังซือซือ ก่อนจะวางมือลงบนไหล่ของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นค้อนขวับ คิดในใจว่า ฮึ่ม คุณนี่มันร้ายกาจจริง ๆ เลย!

ชีวิตของทุกคนล้วนมีทั้งขาขึ้นและขาลงสลับกัน แต่การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้เร็วเกินไปจนรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากนั้น ตะเกียบในมือของมู่ซูเสียนหล่นลงบนพื้นดัง “แกร๊ก” เธอหันไปมองถังซือซืออย่างตกตะลึง ราวกับว่าสมองของเธอถูกแช่แข็ง

ถังซือซือเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของตัวเอง

แต่ขณะเดียวกัน มู่ซูเสียนเอื้อมมือออกไปหยิกแก้มของถังซือซือ

“โอ๊ย! เจ็บนะแม่!” ถังซือซือกรีดร้องโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของตัวเอง

ตอนนี้เธอคิดในใจว่า เจ้าของร่างเดิมจะดีใจไหมนะที่แม่แท้ ๆ ของตัวเองมองเธอเปลี่ยนไป?

“เดี๋ยวก่อน! มันเจ็บนะคะแม่! ทำไมต้องหยิกแก้มกันด้วยล่ะ?” เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

ก็มันน่าไหมล่ะลูกคนนี้

“เจ็บก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? แม่ตกใจมากเลยนะ ตกลงเขาพูดเรื่องจริงใช่ไหม?”

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“คุณผู้หญิงครับ สิ่งที่คุณผู้ชายเซียวพูดเป็นความจริง” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีสีหน้ากังวลใจ กู่ชวนจึงพูดเสริม

คุณผู้ชาย? ฉันได้ยินถูกไหมนะ? หรือว่า……

“คุณ... เมื่อกี้คุณกู่บอกว่าคุณผู้ชายอะไรนะคะ?”            มู่ซูเสียนถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

หลังจากเธอถามขึ้นมา ถังซือซือรีบขยิบตาให้              เซียวเฉินเยวียนทันที เขาน่ะเหรอจะตอบตามความจริง? ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยให้สัมภาษณ์กับแหล่งข่าวไหนมาก่อนเลยด้วยซ้ำ ไม่อย่างนั้นคงกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ถ้าประกาศโต้ง ๆ ว่าคบกับคนอย่างฉัน

“คุณแม่ครับ ผมเป็นแค่พนักงานธรรมดาในบริษัทตระกูลเซียว ชื่อของผมดันไปคล้ายกันกับประธานบริษัทเฉย ๆ”

“ที่เรียกคุณผู้ชายก็แค่ฉายาน่ะครับ”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ถังซือซือถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หัวใจของมู่ซูเสียนที่กำลังเต้นแรงจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะยังยอมรับได้ยากสักหน่อย แต่ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยรูปลักษณ์ของลูกสาวและอีกฝ่ายที่ดูแตกต่างกันมาก เป็นเรื่องยากที่คนเป็นแม่จะทำใจยอมรับได้โดยง่าย ไม่แปลกเลยที่เธอจะกังวลจนเก็บอาการไม่อยู่

เดิมทีเธอก็กังวลมากอยู่แล้ว กลัวว่าเซียวเฉินเยวียนจะไม่จริงใจ กลัวเขาจะปฏิเสธถังซือซืออย่างโหดร้ายเพียงแค่ตัดสินจากรูปลักษณ์ที่น่าเกลียดของเธอ

แต่ถ้าเซียวเฉินเยวียนเป็นแค่พนักงานธรรมดาจริงละก็ อย่างน้อยซือซือคงไม่ถูกคนในสังคมวิพากษ์วิจารณ์มากนัก

ตอนนี้หัวใจของถังซือซือกำลังเต้นแรงและรู้สึกปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก

เห็นได้ชัดว่ามู่ซูเสียนพอใจเซียวเฉินเยวียนมาก ๆ แต่ถ้าเธอมารู้ความจริงในภายหลังว่าเขาเป็นถึงประธานบริษัทตระกูลเซียว ซึ่งเป็นตระกูลที่ดำเนินกิจการทางธุรกิจจนร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของเมืองหลวง และเขาต้องการ ‘คบหา’ กับคนธรรมดาอย่างลูกสาวของตัวเอง ความกดดันที่ถังซือซือต้องเผชิญเมื่ออยู่ภายในสังคมนั้นมีแนวโน้มว่าจะเป็นปัญหาต่อการใช้ชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย เธอคงไม่รู้สึกโล่งใจเหมือนตอนนี้แน่

บทที่ 40

เกิดความสนิทสนม

 

มื้อเย็นในค่ำคืนนี้ อารมณ์ของมู่ซูเสียนและถังซือซือเหมือนกับได้นั่งรถไฟเหาะที่สร้างความตื่นเต้นไม่รู้จบ

มู่ซูเสียนใช้เวลานานอยู่สักพักใหญ่ ๆ กว่าจะยอมรับความจริงที่ว่าถังซือซือและเซียวเฉินเยวียนกำลังคบกัน

บนโต๊ะอาหาร เธอมองดูลูกสาวด้วยความแปลกใจ เธอเลี้ยงดูลูกสาวมานานกว่ายี่สิบปี นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอมอง     ถังซือซือและรู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองโตขึ้นมากแล้ว

แน่นอน ในฐานะคนเป็นแม่ ทุกคนต่างรู้ว่าสักวันหนึ่งตัวเองจะต้องเจอกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ในการทำใจยอมรับเรื่องที่ตัวเองคาดเดาไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าลูกสาวของเธอคือหนึ่งในผู้หญิงที่โชคดีที่สุด

เซียวเฉินเยวียนมองถังซือซือด้วยความเอ็นดู เขารู้เรื่องราวของเธอมากขึ้นในคืนนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคู่หมั้นในสัญญาชั่วคราวเท่านั้น แต่ผู้หญิงคนนี้ดูน่าสนใจทีเดียว...

เขาคิดว่าจะยื่นมือเข้าไปช่วยมู่ซูเสียน เรื่องค่าจ้างที่เซียวเทียนอวี่ค้างจ่ายเธออยู่

เขายินดีช่วยเหลือเต็มที่เพื่อทดแทนเช็คเงินล้านที่       ถังซือซือปฏิเสธ

แล้วยังมีเรื่องร้านเบเกอรี่ ดูเหมือนว่าเธอต้องการใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อผลักดันให้แม่ของเธอมีชีวิตที่ดีขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างที่เขาคิดไว้

สองทุ่ม

เซียวเฉินเยวียนเห็นว่าดึกมากแล้ว ดังนั้นเขาจึงบอกลาสองแม่ลูก ก่อนลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปพร้อมกับกู่ชวน

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงประตู ขณะเดียวกันมู่ซูเสียนหันหลังกลับไปมองถังซือซือด้วยสายตาสงสัย

แฟนกำลังจะกลับบ้านแท้ ๆ ทำไมลูกสาวคนนี้ไม่ยอมออกไปส่งล่ะ?

เดี๋ยวนะๆๆ! ทำท่าทำทางไม่เหมือนเป็นแฟนกันเลย รวมหัวกันหลอกเราแน่ ๆ!

พอเห็นว่ามู่ซูเสียนมองด้วยสายตาหวาดระแวงและคาดคั้นแบบนั้น จู่ ๆ ในหัวของถังซือซือก็ส่งสัญญาณเตือนอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกตัวว่าแม่ของเธออาจมองเห็นข้อบกพร่องบางอย่างที่คนเป็นแฟนกันไม่ควรมี เธอจึงรีบวิ่งไปที่ประตูโดยไม่ลังเล ดึงแขนเสื้อของเซียวเฉินเยวียนแล้วเงยหน้าขึ้น ก่อนแสดงสีหน้าออดอ้อน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“เดี๋ยวก่อนค่ะที่รัก! กลับบ้านดี ๆนะ คืนนี้อย่าลืมคิดถึงฉันด้วยล่ะ!”

แค่เล่นละครตบตาสักหน่อยก็ไม่ทำให้ใครเคลือบแคลงใจแล้ว!

กู่ชวนรู้สึกตกใจมาก สงสัยคืนนี้คงต้องหาจังหวะโทรมาเคลียร์เรื่องนี้กับถังซือซือซะแล้ว

แต่พอคิดทบทวนดูอีกครั้ง เจ้านายของเขาจะโกรธไหมนะ?

อย่างที่รู้ ๆ กัน เซียวเฉินเยวียนไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวหรือพูดคุยอย่างใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย!

กู่ชวนเกิดความกังวลเล็กน้อย

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เซียวเฉินเยวียนไม่ได้โกรธในการกระทำของเธอเลย แถมยังเดินเข้าไปโอบกอดถังซือซือไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างอบอุ่น!

“โอเค ราตรีสวัสดิ์นะ คู่หมั้นของผม”

เสียงหนึ่งในก้นบึ้งของหัวใจดังขึ้นเป็นจังหวะของเพลงรักเพลงหนึ่ง! ภายในหัวของถังซือซืออยากจะตะโกนออกไปดัง ๆ ว่าอีตาบ้า!

ฉันฝันไปเหรอ?

ฉัน... ฉันถูกเขากอดอยู่!

ฉัน... ฉันอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วย

ถังซือซือขดตัวกลมอยู่ในอ้อมแขนของคุณชายปีศาจเจ้ากรรมของเธอ ตอนนี้จิตใจของเธอเหมือนโดนลบทิ้งจนว่างเปล่า!

ฉันเป็นใครเนี่ย? แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน?

ฉันแพ้ทางเขาอีกแล้วเหรอ?

มู่ซูเสียนเห็นแบบนั้นก็รู้สึกปลื้มปริ่มอยู่ในใจ

เป็นความฝันหรือความจริงกันแน่? ลูกสาวของฉันกำลังมีความรักกับชายหนุ่มหน้าตาดีราวเทพบุตร

แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วล่ะ...

ถึงกู่ชวนและมู่ซูเสียนจะตกใจกับภาพตรงหน้าก็ตาม แต่ก็รู้สึกดีกับภาพตรงหน้าไม่น้อยทีเดียว

พอทั้งสองจากไป ถังซือซือถอนหายใจยาวด้วย         ความโล่งอก หัวใจที่เต้นรัวอยู่ก็สงบลง

รู้สึกดีจัง ฉันกลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว

ดูเหมือนว่าคุณชายปีศาจเจ้ากรรมนั้นจะทำให้เธอรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเข้าซะแล้ว

แม้ว่าบางครั้งเธอจะแอบแขวะเขาในใจอยู่บ้าง แต่การกระทำของเขาก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกแย่ไปทั้งหมด

ระหว่างที่กู่ชวนกำลังเดินอยู่ข้าง ๆ เซียวเฉินเยวียน เขาสังเกตเห็นว่าเจ้านายของตัวเองดูมีท่าทีอ่อนโยนมากขึ้น

ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่าเซียวเฉินเยวียนมีอาการของโรคแพ้ต่อการสัมผัสมาก ๆ แต่ครั้งนี้กลับแปลกออกไป รวมถึงการที่เขายอมให้ผู้หญิงคนนี้ถูกเนื้อต้องตัวตามใจชอบ

หมอซูเคยบอกวิธีที่เป็นไปได้ในทางการแพทย์จากแหล่งข่าวต่างประเทศล่าสุด ว่ากันว่าปัจจัยที่ทำให้คนที่มีอาการแพ้บางอย่างหายขาดได้โดยไม่ต้องพึ่งพาการผ่าตัด ถ้า            เซียวเฉินเยวียนพบคนที่ทำให้เขารู้สึกถูกเติมเต็ม เมื่อนั้นเขาจะกลับมามีชีวิตปกติเหมือนคนธรรมดา สามารถมีครอบครัวและมีลูกได้