บทที่ 291-292
บทที่ 291 ขยันให้อาหาร เมื่อเย่ซือเสียนได้ยินสิ่งนี้ ความโกรธของเขาก็เบาบางลงไปบ้าง ก่อนพูดต่อว่า “สุดท้ายเดี๋ยวคุณก็เข้าข้างลูกอยู่ดี!” ผมคิดผิดจริง ๆ ผมไม่ควรปล่อยให้คุณอยู่กับลูกสาวตามลำพังจนกลายเป็นแบบนี้เลย! ดูสิว่าคุณสร้างอะไรให้ลูก! ผมถามหน่อยเถอะว่าลูกแตกต่างจากคนชั่วตามข้างถนนตรงไหน? ผมมีลู...
