บทที่ 173-174
บทที่ 173 อย่าวิ่งหนีความผิดแล้วไม่รับผิดชอบ บรรดานักศึกษาอีกหลายคนที่ยืนดูอยู่ข้างหลังต่างมองหน้ากันอย่างไม่น่าเชื่อ ชายหนุ่ม ‘ที่เพิ่งสารภาพรักไป’ โยนช่อกุหลาบสีแดงทิ้ง เพราะถ้ายังถือเอาไว้คงเหมือนคนขี้แพ้ที่ยอมรับความจริงไม่ได้ ก่อนเดินผ่านกลุ่มคนที่ยืนดูด้วยสายตาสมเพช พวกเขาค่อย ๆ แยกย้ายกันไป เ...
