บทที่ 107-108
บทที่ 107 เด็กน้อยซื่อบื้อ คุณป้านั่งฟังการประณามของผู้โดยสารคนอื่นอยู่สักครู่หนึ่ง เธอตะโกนกลับเสียงดังขึ้นมาว่า “ฉันมีเงินไม่พอไง! อายุเยอะก็อ่านผิดไปเป็นเรื่องธรรมดา! มาว่าฉันแบบนี้มันไม่ถูก! ยังไงซะฉันก็ขึ้นมานั่งแล้ว จะมีปัญหากันทำไม คนขับก็กลับไปขับต่อเร็ว ๆ สิ ในเมื่อทุกคนรีบ!” ในขณะเดียวกัน ...
