บทที่ 395-396
บทที่ 395 ข้าไม่ใช่เมิ่งอวิ๋นเสียง เมื่อได้ยินความนัยที่ซ่อนเร้นอยู่ในคำพูดของหญิงสาว ใบหน้าของจิ่งหรงก็ยิ่งมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ ภายใต้แสงไฟสลัว ใบหน้าที่เฉยเมยในตอนแรกกลับกลายเป็นดั่งผีจากนรกทันที ดูร้ายกาจและน่าสะพรึงกลัว แต่แล้วเขาก็รีบเปลี่ยนสีหน้าอีกครั้ง ก่อนแสยะยิ้มขณะบีบคางของเมิ่งอวิ๋นเสียงแน่...
