บทที่ 367-368
บทที่ 367 เมล็ดกำลังงอกงามอย่างเงียบเชียบ ทันทีที่นางพูดจบ เมิ่งอวิ๋นเสียงก็แทบรอไม่ไหวที่จะตบตัวเองสักที เหตุใดคำพูดคำจาของข้าถึงฟังดูเหมือนคำพูดของสตรีในหอคณิกาเล่า คงเป็นเพราะอยู่ในเจ้าสำราญราวเมามายในความฝันมากเกินไปแล้ว... ส่วนจิ่งฮวาก็กระแอมออกมาสองครั้ง จากนั้นครู่หนึ่งเขาก็เหลือบมองเมิ่งอวิ๋...
