บทที่ 251-252
บทที่ 251 เจ้าเกลียดเขา “เจ้าคือเมิ่งอวิ๋นเสียงใช่หรือไม่?” อี้เทียนถามเสียงเข้ม เสียงนั้นก้องกังวานราวกับเสียงระฆัง แม้จะแผ่วเบาก็ตาม เมิ่งอวิ๋นเสียงรู้สึกว่าทั่วดินฟ้าหม่นหมองลงทันใด พืชพรรณเหี่ยวเฉา เสียงน่าสยดสยองดังก้องในอากาศ และกลิ่นคาวน่าสะอิดสะเอียนที่คลุ้งไปทั่วก็ทำให้นางรู้สึกหายใจลำบาก “...
