บทที่ 207-208
บทที่ 207 ท่านรู้จักพ่อของข้า อากาศในต้นฤดูใบไม้ร่วงช่างสดชื่น เมฆบนท้องฟ้ายามสนธยาที่กำลังเคลื่อนคล้อยถูกแสงแดดแผดเผาอย่างช้า ๆ และค่อย ๆ หายไปที่ปลายขอบฟ้า เมื่อเมฆหายไปยามราตรีก็เข้ามาเยือน สายลมยามราตรีพัดผ่านป่าไผ่ที่รกครึ้มและกระท่อมอันเงียบสงบที่โดดเดี่ยว และจางหายไป ในเวลานี้มีผู้หญิงสองคนนั...
