NH-ตอนที่ 31 ของขวัญจากโคเล็ตต์

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปหลังจากการระบาดของมอนสเตอร์ ผู้อยู่อาศัยของหมู่บ้านลีฟได้แสดงความเคารพต่อหญิงและชายที่กล้าหาญยืนหยัดเพื่อปกป้องหมู่บ้านของพวกเขาจากพวกอันเดดที่บุกมาทำลายหมู่บ้าน

เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นทหารยามของหมู่บ้านที่ต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ พวกเขาจึงได้รับบาดเจ็บมากที่สุด ดังนั้นจึงเหลือเพียงคนกว่า 50 คนเท่านั้นที่รอดชีวิต

อารอน ซึ่งเป็นหัวหน้าหน่วยทหารรักษาการณ์ได้ขอให้ลูกน้องของเขาไปที่ฐานที่มั่นนอร์เนียและขอให้ส่งไรเดอร์ขี่แพะภูเขามาประจำการที่นี่ 30 คน เพื่อช่วยสนับสนุนการป้องกัน

ผู้บัญชาการของนอร์เนียได้อนุมัติคำขอของเขา และ จัดตั้งกลุ่มพิทักษ์ดวอร์ฟที่รู้จักกันในชื่อแบล็คธอร์นเพื่อมาปกป้องหมู่บ้านลีฟในรช่วงระยะเวลาอันสั้น

ดังนั้นนักรบแพะภูเขากว่า 30 คน ที่ป็นมือใหม่แรงค์ C (มอนสเตอร์ ระดับ 2) ที่นำโดยกัปตันที่ขี่หมูป่าที่เป็นมือใหม่แรงค์ B (มอนสเตอร์ ระดับ 3) จึงได้มุ่งหน้ามาประจำการที่หมู่บ้านลีฟ

เนื่องจากการต่อสู้อย่างขยันขันแข็ง อารอน ก็ได้ก้าวเข้าสู่ตำแหน่งมือใหม่แรงค์ B เช่นเดียวกัน และกลายเป็นสาหลักในการป้องกันหมู่บ้านอย่างเต็มตัว แต่โชคไม่ดีที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาประมาณ 50 กว่าคนที่ต่อสู้เคียงข้างเขาไม่ได้ทะลวงระดับและยังคงเป็นมือใหม่แรงค์ D (มอนสเตอร์ ระดับ 1) เหมือนเดิม

โดยรวมแล้ว จะมีทหารรักษาการณ์ประมาณ 80 กว่าคนที่คอยพิทักษ์หมู่บ้านลีฟ

_____

กิลด์นักผจญภัย…

“พี่ใหญ่ลุกซ์โปรดรับสิ่งด้วย!” โคเล็ตต์กล่าวขณะที่เธอยื่นถุงเก็บของให้ลุกซ์อย่างมีความสุข “นี่คือของขวัญที่ท่านพ่อของฉันมอบให้พี่เพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน”

“ของขวัญขอบคุณ?” ลุกซ์ กล่าวถาม “ช่วยชีวิตเธอ? ฉันจำไม่เห็นได้ว่าฉันทำอย่างนั้นนะ”

แมทตี้ ที่ยืนอยู่ด้านข้าง โคเล็ตต์ ได้ตะคอกออกมา “เธอกำลังพูดถึงเรื่องที่นายช่วยรั้งพวกดรักเกอร์ทั้ง 3 ตัวเพื่อซื้อเวลาให้พวกเราหนีไปได้”

เดิมคนแคระเด็กคนนี้ก็ไม่ค่อยชื่นชอบ ลุกซ์ อยู่แล้ว อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคำพูดของเขาจะฟังดูหยาบคายไปบ้าง แต่มันก็ไม่ได้มีความดูถูกเหมือนอย่างที่เคยมีมาก่อน

เพราะแมทตี้รับรู้ได้ถึงความกล้าหาญของลุกซ์ เขาจึงไม่คิดปฏิบัติต่อเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยามอีกต่อไป

ลุกซ์ รับถุงเก็บของมาและตรวจสอบสิ่งของที่อยู่ภายในนั้น ชายหนุ่มผมแดงแทบจะทิ้งถุงที่มอบให้เขาเมื่อเห็น คอร์มอนสเตอร์กว่า 10 อันภายในนั้น

“ฉันไม่สามารถรับสิ่งนี้ได้” ลุกซ์ พยายามคืนถุงเก็บของใส่มือของ โคเล็ตต์ เพียงแต่ เด็กสาวตัวน้อยได้หลบหลีกโดยมีแมทตี้ตามไปด้านหลัง ก่อนที่เธอจะไปเธอได้หันกลับมาและแลบลิ้นใส่ ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่มที่ต้องการจะคืนของขวัญให้เธอ

“รับไปเถอะ!” แมทตี้ได้ตะโกนกลับมา เขาต้องการทำให้โคเล็ตต์ประทับใจ ดังนั้นเขาจึงยืนหยัดป้องกันไม่ให้ลุกซ์คืนถุงเก็บของให้โคเล็ตต์ “นายเป็นผู้ชายจริงป่ะเนี่ย ถ้าไม่ชอบของขวัญขนาดนั้น ก็เอามาให้ฉัน เดี๋ยวฉันจะใช้มันเอง!”

“หมายความว่าไงที่จะใช้มันเอง?! นี่มันของพี่ใหญ่ลุกซ์!” โคเล็ตต์ จ้องไปที่แมทตี้จนทำให้เด็กชายหน้าแดง เพราะเขาพบว่าแสงที่ส่องมาจากร่างของเธอนั้นค่อนข้างเปล่งประกายเป็นอย่างมาก

จากนั้น โคเล็ตต์ ก็วางมือเท้าสะโพกของเธอแล้วหันศีรษะมองไปที่ ลุกซ์ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาหัวเราะให้กับท่าทีที่ยอมจำนนของลุกซ์

“พี่ใหญ่ลุกซ์ ถ้าพี่รู้สึกแย่กับเรื่องนี้จริง พี่ก็ช่วยพวกเราเรื่องการสำรวจดันเจี้ยนภายหลังก็ได้” โคเล็ตต์ พยายามปลอบลุกซ์ เพื่อให้เขาไม่คิดคืนของขวัญให้กับเธออีก “การมีคนที่แข็งแกร่งเข้าร่วมปาร์ตี้ของเราจะช่วยให้พวกเราเคลียร์ดันเจี้ยนได้ง่ายขึ้นอย่างแน่นอน”

“การสำรวจดันเจี้ยน?” ลุกซ์ขมวดคิ้วแน่น “เธอหมายถึงดันเจี้ยนเริ่มต้นงั้นหรือไม่?”

มีดันเจี้ยนเพียงแห่งเดียวในพื้นที่เริ่มต้น มันคือดันเจี้ยนเริ่มต้นที่ตั้งอยู่ทางใต้ของหมู่บ้านลีฟ ที่เป็นจุดที่การระบาดของมอนสเตอร์เกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้ มันทำให้ลุกซ์สงสัยว่ามันเป็นความคิดที่ดีไหมที่จะท้าทายมันตอนนี้

“หึ่ม! มันก็มีดันเจี้ยนเพียงแห่งเดียวเท่านั้นแหละในหมู่บ้านนี้” แมทตี้ ได้แสดงความกล้าหาญออกมาอีกครั้งและตัดสินใจระบายความคับข้องใจต่อบุคคลที่เขาตราหน้าว่าเป็นคู่แข่ง “อะไร อย่าบอกนะว่านายกลัวที่จะได้รับบาดเจ็บจากพวกอันเดด?”

เมื่อเห็นว่า ลุกซ์ มีความกังวลต่อพวกอันเดด โคเล็ตต์ ที่เห็นเช่นนั้น จึงได้พยายามพูดปลอบเขา

“ไม่ต้องกังวลไป พี่ใหญ่ลุกซ์ พวกเราสามารถซื้อผลึกเทเลพอร์ตได้จากกิลด์นักผจญภัย” โคเล็ตต์ กล่าว “ด้วยผลึกนี้เราสามารถทะเลพอร์ตออกไปด้านนอกดันเจี้ยนได้โดยอันโนมัติตามที่ต้องการ”

แมทตี้ที่ยืนฟังอยู่ด้านข้างได้กอดอก “หึ่ม อันที่จริงนายไม่จำเป็นจะต้องมากับพวกเราก็ได้ เพราะถึงไม่มีนายพวกเราก็เคลียร์มันได้อยู่ดี”

“เงียบซะ แมทตี้! อย่าได้พูดจาว่าร้ายพี่ใหญ่ลุกซ์!”

“...”

ลุกซ์ หัวเราะเยาะเด็กชายคนแคระที่ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับโคเล็ตต์ ในที่สุดเขาก็ตกลงทำตามคำขอของโคเล็ตต์ นอกจากนี้ เขาเองก็อยากจะรู้ว่าการสำรวจดันเจี้ยนนั้นจะเป็นอย่างไร

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ได้รับภารกิจมา 2-3 อย่าง โดยมุ่งเน้นไปที่การซ่อมแซมหมู่บ้าน เขาไม่ได้ออกไปล่าพวกมอนสเตอร์ ดังนั้นค่าสถานะของเขาจึงไม่มีสัญญาณของความก้าวหน้า

แต่ทว่าโอกาสก็มาถึงเร็วกว่าที่คิด เขาคิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของเขาและเดียโบล

“หืม?” ลุกซ์ ตอบรับคำเชิญของโคเล็ตต์ “พวกเราจะออกเดินทางกันเมื่อไหร่?”

โคเล็ตต์ยิ้มกว้างเมื่อมองดูนาฬิกาแขวนบนผนังของกิลด์นักผจญภัย

“ประมาณ 6 โมงเย็นตอนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน” โคเล็ตต์ตอบ “ดันเจี้ยนเริ่มต้นจะเปิดขึ้นตอนนั้นเท่านั้น”

“งั้นไว้เจอกันพี่ใหญ่ลุกซ์!” โคเล็ตต์ยิ้มกว้าง

ชายหนุ่มผมแดงก็เตรียมอำลาพวกเขาเช่นเดียวกัน จากนั้นเขาก็กลับไปที่โรงแรมเพื่อใช้ คอร์มอนสเตอร์ที่ได้รับมา เขารู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่าคอร์มอนสเตอร์ที่โคเล็ตต์มอบให้เขาเป็นคอร์มอนเตอร์ระดับ 2

หลังจากปิดประตูห้อง ลุกซ์ ก็หยิบคอร์มอนสเตอร์ออกมาจากกระเป๋าเก็บของ 1 อันแล้วเดินไปที่เตียง

“นี่ก็คือคอร์มอนสเตอร์ระดับ 2” ลุกซ์ พึมพัมขณะที่เขานั่งอยู่บนเตียง “มาดูกันว่าฉันจะได้รับค่าสถานะกี่แต้มหลังจากดูดซับเข้าไป”

_____

<ติ๊ง!>

<คุณต้องการใช้คอร์มอนสเตอร์ระดับ 2 หรือไม่>

<ใช่/ไม่ใช่>

_____

ได้รับ 10 แต้มค่าสถานฟรี

ได้รับ 10 แต้มร่างกาย

_____

“เช่นนั้น คอร์มอนสเตอร์ระดับ 2 ก็มอบค่าสถานะให้ฉัน 10 แต้มฟรีงั้นสินะ” ลุกซ์ พึมพัมขณะที่เขาลูบคางของเขา “เพียงแต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เรียนรู้สกิลใหม่ ๆ ผ่านคอร์มอนสเตอร์”

ฮาล์ฟเอลฟ์หนุ่ม ไม่รู้ว่า คอร์มอนสเตอร์นี้เป็นของมอนสเตอร์ประเภทใด ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจด้วยความเสียใจที่ไม่ได้รับสกิลเพิ่มเติมมาใส่ในคลังของเขา

“เอาล่ะ ได้เวลาอัปเกรดร่างกายของฉันแล้ว” ลุกซ์ เปิด โซลบุ๊กของเขาเพื่อจัดสรรแต้มให้กับ ร่างกายมรดกอมตะของผู้พิชิต

เขาเฝ้ารอที่จะได้เห็นความสามารถใหม่ ๆ ที่เขาจะได้รับเมื่อการอัปเกรดเสร็จสิ้น