บทที่ 386 ความกังวลของอวี้ชิงหลัน
ทั้งสองนั่งข้างหน้าต่าง แสงจันทร์ส่องสว่างมายังพวกเขา บรรยากาศเงียบสงบและอ่อนหวาน หลังจากนั้นไม่นานหลี่หรานก็เงยหน้าขึ้นอย่างพึงพอใจ ใบหน้างามของอวี้ชิงหลันแดงก่ำ ดวงตาของนางเป็นประกาย และนางก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนแรง หลี่หรานพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านอาจารย์น่ารักมาก” “เจ้าทำข้าเกือบขาดใจตาย!” อวี...
