บทที่ 137-138
บทที่ 137 คืนนี้ไม่มีใครเข้าไปในตำหนักอวี่เหอได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนอยู่ในสายตาของเมิ่งอวิ๋นเสียง รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปาก นางพูดเสียงเบาว่า “ดูเหมือนว่าเสด็จพ่อของเจ้าอาจจะมีน้องชายให้เจ้าอีกสักคน” “ข้าเกรงว่าฮองเฮาจะไม่มีความสามารถมากถึงเพียงนั้น แน่นอนว่าทักษะเล็กๆ น้อยๆ ของเจ้ามีประโยชน...
