บทที่ 95-96
บทที่ 95 ของข้าก็คือของข้า ข้าไม่ยอมให้เป็นของคนอื่น บัดนี้ราวกับว่าสายลมได้พัดพาข่าวเจียงหลูเยวี่ยเป็นที่โปรดปรานไปตามถนน ทุกตรอกซอกซอยไม่มีผู้ใดไม่รู้เรื่องนี้ หญิงรับใช้ที่ออกไปซื้อของข้างนอกแล้วกลับมาได้ยินข่าวลือว่า ในตำหนักบูรพามีสัตว์สองตัว ตัวหนึ่งคือพยัคฆ์ร้าย ส่วนอีกตัวหนึ่งคือกระต่ายขาวตั...
