บทที่ 51-52
บทที่ 51 โน้มน้าวใจ เมื่อเมิ่งอวิ๋นเสียงได้ยินคำพูดนั้น รูม่านตาของนางก็แคบลงเล็กน้อย ริมฝีปากของนางเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ นางหยุดไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวอย่างแช่มช้าว่า “ข้าขอถามเจ้าว่า โทษของข้ารับใช้ที่เอ่ยวาจาดูหมิ่นเจ้านายตามใจตนคืออะไร” เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็อ้าปากค้าง แม่เฒ่าเฉินผู้นี้บ้าไปแล้วจร...
