Chapter 171 The new usage of bomb
炸弹的新用法
ซูเห่าที่เคลื่อนที่เข้าใกล้เมืองหลินหยวน.
เขาจ้องมองลงมาจากบนท้องฟ้า.
ทว่าการมาเยือนเมืองหลินหยวนครั้งนี้,ดูเหมือนว่าแตกต่างจากสองสามปีที่แล้ว.
ไม่ใช่ว่าพัฒนาขึ้น,ทว่ามันเสียหายเกือบจะถูกทำลาย,เหมือนกับผ่านสงครามมานานหลายปี,มีเศษซากปรักหักพังอยู่ทุกแห่ง,มีเพียงบางส่วนที่ยังคงหลงเหลืออยู่,ที่พักที่อยู่อาศัยได้กลายเป็นเมืองที่ไร้ซึ่งผู้คน,มีเพียงแค่บางคนที่ยังแข็งขืน,ไม่ยอมจากไป.
การต่อสู้ของมนุษย์กลายพันธ์ขั้นหกนั้นทรงพลังมาก,พลังทำลายล้างเกินจะประมาน.
เหมือนกับคำพูดที่ว่า,การทำลายนั้นง่ายกว่าการสร้าง.
ใครจะคาดคิด,เพียงเวลาสิบกว่าวัน,เมืองที่ใหญ่คึกคัก,จะกลายมาเป็นสภาพเช่นนี้.
ซูเห่าอยากจะจับ,จักรพรรดิปฐพีและจักรพรรดิหมอก,ผูกเอาไว้กับเสาและสอบถามว่า,เมืองมีสภาพเช่นนี้,พวกเจ้าต้องการทำอะไร?
เมื่อมนุษย์กลายพันธ์ที่ทรงพลังมีความปรารถนาที่จะทำลายล้างอยู่เต็มหัวใจ,พวกเขาก็จะกลายเป็นวีระบุรุษในการต่อสู้กับมนุษย์กลายพันธ์,ทว่าหลังจากมนุษย์กลายพันธ์ถูกกำจัดไปแล้ว,คนเหล่านั้นก็จะกลายเป็นผู้นำในการทำลายล้างทุกอย่างซะเอง.
โดยเฉพาะผู้นำการทำลายล้างที่ครอบครองพลังที่แข็งแกร่ง.
ซูเห่าต้องการเนื้อของจักรพรรดิปฐพีเพียงสองชิ้น,ใช้เวลาเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็ฟื้นฟูแล้ว,ทว่าเวลานี้ซูเห่าเปลี่ยนความคิดแล้ว.
ต้องฆ่า! ไม่ว่าพวกเขาจะมีจิตใจเช่นไร,ทว่าการทำลายล้างผู้บริสุทธิ์และเมืองที่คึกคักเช่นนี้ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเก็บเอาไว้.
มีเพียงแค่ฆ่าเท่านั้นถึงจะทำให้เขาพึงพอใจ.
ในเวลานี้ท้องฟ้ากำลังทอแสงอ่อน,ผู้คนของเมืองหลินหยวนบางคนกำลังย้ายที่พัก,บางคนกำลังสร้างบ้านขึ้นใหม่.
ซูเห่าที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า,เรดาร์ของเขาล๊อคเป้าไปที่มนุษย์กลายพันธ์ขั้นหกที่อยู่รวมกัน,จิงซีของพวกเขาดูเหมือนว่าจะเหนือกว่าจักรพรรดิสวรรค์แสตนและจักรพรรดิจี,คานะอีก,เป็นไปได้ว่าเป็นขั้นหกสูงสุด,ใกล้จะก้าวสู่ขั้นเจ็ดแล้ว.
ไม่แปลกใจที่แก๊งสี่ราชาและคนอื่น ๆ หนีออกไปด้วยสภาพอนาถเช่นนั้น.
เขาที่เปิดรูนกล้องส่องทางไกล.
ซูเห่าที่จ้องมองจากบนท้องฟ้า,จับจ้องมองไปยังจักรพรรดิปฐพีและจักรพรรดิหมอก.
ฝ่ายตรงข้ามได้ยึดครองปราสาทของจักรพรรดิสวรรค์แสตนเอาไว้,ดูเหมือนว่าเวลานี้กำลังนอนหลับอยู่ข้างในไม่มีใครมองเห็นพวกเขาได้.
หากต้องการซุ่มยิงจากระยะไกล,ดูเหมือนว่าจะไม่อาจทำได้,เว้นแต่อีกฝ่ายจะออกมาจากปราสาท.
คิดได้ดังนั้น,ซูเห่าจึงตัดสินใจจะใช้ดาบในการสังหารอีกฝ่าย.
ก่อนอื่นต้องดูว่าจักรพรรดิปฐพีนั้นมีความสามารถอะไร.
“ทว่า,ก่อนที่จะเริ่มต้น,จะต้องปลุกอีกฝ่ายซะหน่อย,ไม่เช่นนั้นคงไม่ออกจากประสาทสักที....”
ซูเห่าที่สร้างระเบิด 200 อักขระขั้นสองขึ้นมา,หากมากกว่านี้เกรงว่าอาจะจะสังหารอีกฝ่ายโดยตรง,กลับกลายไม่ใช่การปลุกไป.
ก่อนหน้านี้เขาจัดการราชาเกราะเหล็กอาบีด้วยระเบิด 100 อักขระขั้นสอง,ส่วนจักรพรรดิปฐพี,ใช้ 200 อักขระระเบิดขั้นสอง,ดูเหมือนว่าจะเหมาะสมแล้ว.
เชื่อว่าจักรพรรดิปฐพีคงสามารถทนได้.
นอกจากนี้,พื้นที่รอบ ๆ เกือบจะถูกทำลายไปเกือบหมด,จะเหลือประสาทที่งดงามเพียงหลังเดียวเอาไว้เพื่ออะไร?
หลังจากนั้นสามนาที,ซูเห่าได้สร้างบอลโลหะขนาดเท่ากับชามข้าวขึ้นมา.
ด้วยการปล่อยจิงซีเข้าไป,พร้อมกับกระตุ้นอักขระล่าช้า.
ซูเห่าที่พ่นลมหายใจยาว,ก่อนที่จะปล่อยระเบิด 200 อักขระขั้นสองลงไปด้านล่างด้วยความเร็ว.
ขณะระเบิดเข้าใกล้รัศมีห้าร้อยเมตร,บนเตียงในปราสาท,สตรีผู้งดงามคนหนึ่ง,ก็ลืมตาขึ้นมาทันที.
เธอคือขั้นหกของลำดับมนุษย์อ่อนช้อน,จักรพรรดิหมอก,เป่ยเป่ย,ส่วนสามีของเธอก็คือจักรพรรดิปฐพี ตงหลาน ที่กำลังนอนหลับอยู่นั่นเอง.
เธอได้ปล่อยหมอกไปทั่วทุกสารทิศในตำหนักแห่งนี้,ทำให้เธอบอกได้ว่ามีบางอย่างเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้า,ล่วงหล่นใส่พวกเธอ.
ผิดปรกติ! นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุแน่!
จักรพรรดิหมอกเป่ยเป่ยยกมือขึ้นตบหน้าจักรพรรดิปฐพีตงหลานเสียงดัง,เอ่ยตะโกน“สามี,ตื่นเร็วเข้า,เกิดเรื่องแล้ว!”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานที่ลืมตาขึ้นทันที.
จากนั้นร่างกายของเขาที่เปลี่ยนเป็นจักรพรรดิปฐพีในทันที.
ร่างกายของเขาที่ขยายใหญ่ขึ้นมาช้า ๆ เวลานี้ไม่ต่างจากยักษ์ตัวเล็กที่มีขนาดสูงกว่าสี่เมตร,ร่างกายที่ปกคลุมไปด้วยผลึกคริสตัลสีดำ,ห่อหุ้มร่างกายทั้งหมด.
ในเวลานั้น,จักรพรรดิปฐพีตงหลานเอ่ยสอบถาม“เกิดอะไรขึ้น? เป่ยเป่ย!”
จักรพรรดิหมอก,เป่ยเป่ยร่างกายที่เหมือนกับภาพมายา,เป็นหมอกควันที่ลอยไปมา,เธอชี้มือขึ้นไปด้านบน“ข้างบน!”
กล่าวจบ,บอลเหล็กที่กระแทกหลังคาล่วงหล่นลงมาต่อหน้าคนทั้งสอง.
จักรพรรดิปฐพี,ตงหลานมุมปากกระตุก,ภายในใจที่หมดคำจะพูด“เพียงเจ้าสิ่งนี้,ถึงกับต้องปลุกข้ารึ?”
จักรพรรดิหมอกเป่ยเป่ยที่ระมัดระวังมากกว่าจักรพรรดิปฐพีตงหลานมาก,ร่างกายของเธอที่กลายเป็นหมอกหายไปไม่เห็น.
จักรพรรดิปฐพีตงหลานที่อ้าปากง่วงเหงาหาวนอน,ก่อนที่จะเหวี่ยงหมัดเพื่อกระแทกลูกเหล็กดังกล่าวให้ลอยออกไป.
ทว่ายังไม่สัมผัสด้วยซ้ำ.
“ตูมมมมมมมมม-”
ระเบิดทำลายล้างที่ทรงพลังได้เผยโฉมต่อหน้าโลกนี้แล้ว.
โหดเหี้ยม,ทรงพลัง,ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเป่ากระเด็นออกไปทุกทิศทุกทาง.
ปราสาทที่สวยงามกลายเป็นเศษหินดินทรายที่ลอยคละคลุ้ง.
พื้นดินที่แข็งมากมายแหลกสลายกลายเป็นสายน้ำที่ไหลสะบัดไปทั่ว.
แสงสว่างที่เจิดจ้าทะลวงผ่านท้องฟ้า,ราวกับดวงตะวัน ดวงที่สองปรากฏขึ้น,ทั่วทั้งเมืองกลายเป็นเวลากลางวันแทบจะทันที.
วินาทีต่อมา,คลื่นกระแทกที่ทรงพลังกวาดม้วนทุกสิ่งทุกอย่าง,รั้วต้นไม้ในรัศมี 500 เมตรต่างพังทลาย,อากาศที่สาดซัดไปทั่วทั้งเมือง,พื้นดินที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง,ผู้คนต่างก็ยืนไม่อยู่ถึงกับที่ล้มลุกคลุกคลานลงไปกับพื้น.
เสียงระเบิดที่รุนแรงมาก,ทำให้ผู้คนทั้งเมืองหูดับ ได้ยินเพียงเสียงดัง หวี่ หวี่.
ทุกคนต่างก็เกิดคำถาม“เกิดอะไรขึ้น?”
ซูเห่าบนท้องฟ้า,จ้องมองไปบนพื้นที่เกิดระเบิดรุนแรงมาก,ก็เอ่ยออกมาด้วยความประหลาดใจ“แย่แล้ว,แรงไปหน่อย,ไม่ใช่ตายไปแล้วนะ!”
เกิดระเบิดขึ้นทันที,ทำให้พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นวุ่นวาย,เรดาร์ของซูเห่าไม่อาจตรวจสอบได้ชั่วคราว,ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจักรพรรดิปฐพีและจักรพรรดิหมอก,เป็นอย่างไรตอนนี้.
ผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง,ความผันผวนของการระเบิดค่อย ๆ สงบลง,ซูเห่าที่ร่อนลงไปด้านล่าง.
มือทั้งสองข้างของเขาที่ยื่นออกไป,ปรากฏดาบยาวสองข้าง,ซึ่งมีลวดลายอักขระมากมายนับไม่ถ้วน.
เพียงไม่นาน,เรดาร์ของซูเห่าก็กลับมาใช้งานได้,ทำให้เขาเผยความประหลาดใจ“หืม? ยังไม่ตายอีกรึ?”
“ครืนนนน!”
ร่างกายของซูเห่าที่ปกคลุมด้วยเกราะโลหะหนา,เมื่อร่อนลงพื้น,พื้นดินที่จมลงไป,ปีกทั้งสองข้างที่หดกลับคืน,ดาบยาวที่เริ่มเรืองแสง,ขณะจ้องมองไปยังคนสองคนที่อยู่ไกลออกไป.
ปราสาทที่หรูหราอลังการของแสตนพังทลายเป็นเศษซาก,กลายเป็นหลุมใหญ่รัศมี 200 เมตร.
ส่วนจักรพรรดิปฐพีตงหลานและจักรพรรดิหมอกเปยเป่ย,อยู่ไม่ห่างจากหลุมยักษ์,จ้องมองซูเห่าที่ร่อนลงมาจากท้องฟ้า,พวกเขาเข้าใจได้ว่า,การระเบิดก่อนหน้านี้,ต้องเกี่ยวข้องกับคนด้านหน้าอย่างแน่นอน.
จักรพรรดิปฐพี ตงหลานที่เวลานี้ร่างกายปกคลุมด้วยผลึกคริสตัลสีดำหนา,ส่วนจักรพรรดิหมอกเป่ยเป่ยที่ร่างกายเป็นควันลอยอยู่กลางอากาศ.
ซูเห่าไม่อาจมองเห็นรูปร่างที่แท้จริงของฝ่ายตรงข้าม,ทว่าสัมผัสตามเรดาร์นั้นบอกได้ว่าจิงซีของอีกฝ่ายนั้นลดลงไปกว่าครึ่ง,เห็นชัดเจนว่าได้รับบาดเจ็บเช่นกัน.
ซูเห่าเผยยิ้มกล่าวชื่นชม“ระเบิดขนาดนี้ยังไม่ตาย,ร้ายกาจจริง ๆ!”
จักรพรรดิปฐพีตงหลานจ้องมองซูเห่าที่หุ้มเกราะเหล็ก,ก็เผยความประหลาดใจ“ราชาเกราะเหล็กอย่างงั้นรึ?”
จากนั้นเขาก็หันหน้าไปหาจักรพรรดิหมอก,“เป่ยเป่ย,เจ้าไม่ต้องลงมือ,ข้าจะลองเชิงก่อน.”
จักรพรรดิหมอกเป่ยเป่ยที่พยักหน้ารับ,จากนั้นร่างกายของเธอที่เป็นควันผสานเข้ากับอากาศ,หายไปไม่เห็นร่องรอย.
แม้แต่เรดาร์ของซูเห่าก็ยังไม่อาจค้นหาตำแหน่งได้.
ราวกับว่า....หายไปในอากาศ,กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมรอบ ๆ !
ซูเห่าที่ขมวดคิ้วช้า ๆ,คนทั้งสองดูเหมือนว่าจะมีความสามารถเหมือนกัน!
