ตอนที่แล้วตัวประกอบแรงค์ EX — 0043
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตัวประกอบแรงค์ EX — 0045

ตัวประกอบแรงค์ EX — 0044


13. ประชุมพันธมิตรสิบสองราศี (2)

* * *

คำพูดล่าสุดของเผ่าแกะ ทำเอาบรรยากาศการประชุมหม่นหมองลงทันที

戌 [คนที่บอกว่าตัวเองเหมือนหมานั้นหมาที่สุด] “น่าละอายใจยิ่งนัก! ข้าดันเผลอคิดว่าเจ้าแกะนั่นดูเท่ไปสองสามวินาที”

申 [วูคง ผู้ไร้เทียมทานอันดับหนึ่งในจักรวาล] “รสนิยมต่ำ เจ้าแกะไม่เคยดูเท่แม้แต่วินาทีเดียวในสายตาข้า”

戌 [คนที่บอกว่าตัวเองเหมือนหมานั้นหมาที่สุด] “ไอ้ลิงจ๋อ ไปขัดคอกม้าไป๊”

午 [ม้าดำอ่อนไหว] “ว่าไงนะ เจ้าลิงจะมาช่วยทำความสะอาด?”

申 [วูคง ผู้ไร้เทียมทานอันดับหนึ่งในจักรวาล] “ปากดี! คอยดูเถอะ!”

戌 [คนที่บอกว่าตัวเองเหมือนหมานั้นหมาที่สุด] “โกรธทำไม? เจ้าเป็นฝ่ายหาเรื่องก่อนไม่ใช่รึ? แล้วจะให้ข้าดูอะไร? ดูเจ้าขัดคอกม้า?”

การโต้เถียงระหว่างสุนัขและลิงยังคงดำเนินต่อไป

วังจีโฮทำหน้าเครียดมาสักพักแล้ว น่าจะหลังจากได้ยินคำว่า ‘ฝันร้าย’

เขาถามฉันท่ามกลางบรรยากาศสุดโกลาหล

“โชอึยชิน แค่นี้พอหรือยัง”

“พอแล้ว”

“หาตัวเจอแล้วสินะ… เรื่องฝันร้ายเอาไว้ก่อน หลังจากนี้ไป ข้ากับนังกระต่ายจันทร์เวรจะออกหน้า”

อ๊กโทยอนเบือนนัยน์ตาสีแดงมาทางฉันพลางพึมพำ

“ให้ตายสิ ข้าจะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับฝันร้ายเด็ดขาด! อย่าบอกนะว่าอยู่แถวนี้? ข้าจะไม่เข้าใกล้ที่นี่และอาณาเขตของสิบสองจักรราศีไปอีกสักพัก!”

“ด้วยความยินดี… ยิ่งถ้าเจ้าสัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้เขตอึนกวางสักหกเดือน ข้าจะเสิร์ฟขนมต็อกกระต่ายจันทร์เป็นอาหารกลางวันให้นักเรียนตลอดทั้งเดือน”

“ดีล!”

“พันธสัญญาเสร็จสิ้น… จะอ้างว่ามาเยี่ยมลูกหลานเสือเงินก็ไม่ได้นะ”

เมื่อเห็นวังจีโฮยิ้มอย่างผู้มีชัย อ๊กโทยอนสูญเสียความผ่อนคลายเป็นครั้งแรก

“ร…เรื่องแบบนั้น… ไม่เอา! ยกเลิก! ข้าอยากเจอพวกเขาบ่อยๆ!”

“ก็บอกไปแล้วไงว่าพันธสัญญาเสร็จสิ้น ถึงจะปากเปล่าก็เถอะ”

“…ฮึก! เสือเงิน… ได้โปรดกลับมาอยู่กับข้าเถิด”

ดูเหมือนวังจีโฮจะถือไพ่เหนือกว่าในการแลกเปลี่ยน

ท้ายที่สุด อ๊กโทยอนต้องยอมทำสัญญาที่ไม่เป็นธรรม เพื่อชดใช้ความปากพล่อยของตัวเอง

ด้วยการขายขนมต็อกกระต่ายจันทร์ให้โรงเรียนแสงเงินในราคา 1/3 เท่าจากปกตินานหนึ่งเดือน โดยมีเงื่อนไขว่าห้ามเข้าใกล้เขตอึนกวางเป็นเวลาสองเดือน

‘นักเรียนได้ประโยชน์เต็มๆ … มีขนมต็อกกระต่ายจันทร์กินฟรีตลอดทั้งเดือน!’

วังจีโฮผู้อารมณ์ดีขึ้นอย่างผิดหูผิดตา แสยะยิ้มด้วยดวงตาสีทอง

“โทยุนเอ๋ย… ข้ากำลังจะตาย… มีที่ไหนกัน ยิ่งขายก็ยิ่งขาดทุน!”

“ถ้าเจ้าตาย ข้าสัญญาว่าจะช่วยจัดงานศพให้อย่างยิ่งใหญ่”

วังจีโฮทำหน้ามีความสุขที่สุดของวัน พลางตะโกนใส่การประชุมอันวุ่นวาย

寅 [ท่านเสือ] “ในฐานะเจ้าภาพจัดการประชุม ข้าขอสั่งให้ทุกคนเงียบ!”

ฉึบ—

เมื่อวังจีโฮตะโกน ตัวอักษรและเสียงซึ่งโผล่ขึ้นจากทุกทิศถึงคราวหยุดนิ่ง

ห้องประชุมที่เคยเต็มไปด้วยข้อความ ชะงักโดยสมบูรณ์ราวกับมีใครกดปุ่มหยุด

แรงกดดันมหาศาลแผ่ออกมายังด้านนอกวงแหวนเวท

ฝ่ายที่รับรู้ได้ดีกว่าฉัน คือบุคคลภายในการประชุม

酉 [ภูเขาเกรยอง กะต๊ากกเยซอลอ๊ก] “เป็นเวทมนตร์ที่น่าขนลุกเสมอ”

辰 [มังกรคราม’ เวลตัน] “ถ้าไม่ถึงขั้นนี้ ข้าคงไม่กล้าฝากฝังพวกพ้องและลูกหลานให้ดูแล”

巳 [ลอกคราบing] “สมกับเป็นเผ่าเสือในเทพนิยาย… ไว้ใจได้เสมอ”

亥 [ข้าคือข้าคือตือโป๊ยก่าย] “อะไรล่ะนั่น? แสบหูชะมัด ทีหลังจะตะโกนก็บอกกันก่อนสิ มารยาทน่ะ”

未 [แกะZzz] “ข้าตื่นแล้ว”

ดูเหมือนผู้นำเผ่าแกะจะผล็อยหลับไป

เมื่อบรรยากาศสงบลง วังจีโฮกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น

寅 [ท่านเสือ] “เข้าเรื่องกันดีกว่า ในหมู่สิบสองพันธมิตรจักรราศีมีคนทรยศ… ใครบางคนละเมิดสัญญาไม่รุกราน แอบสลายบาเรียของโรงเรียนแสงเงินและโจมตีลูกหลานของเผ่าเสือ”

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ

卯 [นังกระต่ายจันทร์เวร] “ข้าก็โดนเหมือนกัน… พวกเราเกือบถูกกวาดล้าง บาเรียป้องกันที่พันธมิตรสิบสองจักรราศีช่วยกันสร้างถูกทำลายชั่วขณะ ข้ามั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือคนในแน่”

寅 [ท่านเสือ] “ข้าเองก็ไม่ทราบเป้าหมายของคนทรยศ เพียงแต่ต้องการแจ้งให้ทราบว่า พันธมิตรสิบสองจักรราศีไม่ปลอดภัยอีกต่อไป”

เผ่ามังกรทำลายความเงียบ

辰 [มังกรคราม’ เวลตัน] “ข้าขอประกาศในฐานะผู้นำเผ่า… เผ่ามังกรจะร่วมมือกับเผ่าเสืออย่างเต็มที่เพื่อจับตัวคนร้ายให้ได้… การโจมตีโรงเรียนแสงเงินคือเรื่องที่ข้ามิอาจยอมรับ เพราะนั้นไม่ต่างอะไรกับการจ้องเล่นงานลูกหลานและพวกพ้องของข้า”

ผู้นำเผ่ามังกรไม่คิดจะซ่อนความโกรธ

อาณาเขต 辰 (มังกร) สั่นไหวด้วยเปลวไฟสีฟ้า ราวกับอีกฝ่ายกำลังปลดปลดพลังเหนือธรรมชาติอันแข็งแกร่ง

辰 [มังกรคราม’ เวลตัน] “หากลูกหลานของเรา โดยเฉพาะจุนยอลได้รับบาดเจ็บ ข้าไม่สนว่าจะเป็นพันธมิตรหน้าไหน แต่แดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าจะกลายเป็นทะเลเพลิง”

申 [วูคง ผู้ไร้เทียมทานอันดับหนึ่งในจักรวาล] “เข้าใจหัวอกเลย… เฮ้อ… เผ่าแท้ที่ไร้ลูกหลานช่างน่าเศร้าเหลือทน”

辰 [มังกรคราม’ เวลตัน] “ข้ายอมตายเสียดีกว่า”

戌 [คนที่บอกว่าตัวเองเหมือนหมานั้นหมาที่สุด] “ข้าจะช่วยสืบดูจากเจ้าลิงเป็นคนแรก”

ดูเหมือนว่าการประชุมในคราวนี้ บรรยากาศไม่สามารถตึงเครียดได้นานนัก

子 [หนูเจ้าเล่ห์] “คาบสมุทรเกาหลีคือจุดแรกของโลกที่เกิดสงครามกับต่างดาว และแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเสือก็ถือเป็นสถานที่เก่าแก่ในเทพนิยาย… ข้าเข้าใจความโกรธแค้นของเผ่าเสือและเผ่ามังกร รวมถึงเผ่ากระต่ายที่ถูกเล่นงานจนตกที่นั่งลำบาก”

酉 [ภูเขาเกรยอง กะต๊ากเยซอลอ๊ก] “ถ้าไม่ติดองค์เทพสวรรค์ ข้าก็อยากลองเข้าไปนอนเล่นดูเหมือนกันนะ”

午 [ม้าดำอ่อนไหว] “แค่เผ่าอสูรยังไม่พอ นี่ข้าต้องคอยระแวงคนทรยศด้วยหรือ? ให้ตาย…”

丑 [วัวซื่อสัตย์] “เพื่อการดำรงอยู่ของเผ่าแท้ ไฟท์ติ้ง! ^_^!”

巳 [ลอกคราบing] “คราวหน้าที่ได้รับวิวรณ์จากเบื้องบน ข้าจะลองปรึกษาพระองค์ดู”

未 [แกะZzz] “ฝันร้าย… คนทรยศ… ถ้าไม่ใช่เพราะความอุดมสมบูรณ์ของดินแดน ข้าคงออกจากคาบสมุทรเกาหลีบ้าๆ นี่ไปแล้ว”

บรรยากาศการประชุมเริ่มสงบลง

เผ่าแท้ที่เป็นทั้งคนทรยศและไม่ใช่ ต่างต้องเคลื่อนไหวเพื่อรับมือกับสถานการณ์ เป็นธรรมดาที่จะเกิดความวุ่นวาย

寅 [ท่านเสือ] “แน่นอนว่าข้าจะไม่อยู่เฉย ทันทีที่ทราบว่าคนทรยศเป็นใคร มันผู้นั้นจะถูกขับไล่และได้รับโทษตามกฎของพันธมิตรสิบสองจักรราศี!”

卯 [นังกระต่ายจันทร์เวร] “ข้าด้วย! ถ้าจับได้เมื่อไร ข้าไม่ปล่อยมันไว้แน่!”

วังจีโฮอุตส่าห์พูดด้วยมาดขรึม แต่การวางท่าของอ๊กโทยอนดูไม่สอดคล้องกับบรรยากาศสักเท่าไร

วังจีโฮพูดปิดท้ายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

寅 [ท่านเสือ] “ไม่ต้องพูดให้มากความ… การประชุมครั้งถัดไปจะมีเพื่อลงทัณฑ์คนทรยศเท่านั้น”

สิ้นเสียงวังจีโฮ วงแหวนเวทค่อยๆ เสื่อมพลัง

ในเวลาเดียวกัน

〈ความเข้าใจเกี่ยวกับมิติของ ‘ร่างที่เหมาะสมสำหรับเปลี่ยนอนาคตมิติ’ เพิ่มขึ้น〉

เป็นข้อความที่ไม่ได้ยินมานาน

〈เลเวลของสกิล ‘เมนูพิเศษของร่างที่เหมาะสมสำหรับเปลี่ยนอนาคตมิติ’ เพิ่มจาก 2 เป็น 3〉

เพราะได้เห็นสิบสองผู้นำของเผ่าแท้แห่งคาบสมุทรเกาหลีในระยะใกล้?

หรือเพราะว่าฉันสามารถระบุตัวคนร้ายเบื้องหลังเหตุการณ์สำคัญ?

ไม่ว่าจะทางใด การเลเวลอัปคือสิ่งที่ดีเสมอ

‘ไหนขอดูหน่อย’

ฟังก์ชันใหม่ของสกิล ‘เมนูพิเศษฯ’ คือ ‘อ่านบันทึกข้อความซ้ำ’

เมื่อเข้าสู่แผนที่เฉพาะเจาะจงในเกม ฟังก์ชันนี้จะช่วยให้สามารถอ่านบันทึกการสนทนาที่ตกค้างอยู่

‘บันทึกน่าจะหายไปหลังจากข้อความเพิ่มขึ้นถึงระดับหนึ่ง หรือไม่ก็นานเกินกว่าระยะเวลาหนึ่ง… เหมาะแก่การรวบรวมข้อมูลหรือยืนยันข้อมูลมาก’

บันทึกการประชุมพันธมิตรสิบสองจักรราศียังคงอยู่ครบถ้วน

ระหว่างที่ฉันตรวจสอบรายละเอียดสกิลใหม่ วงแหวนเวทหยุดทำงานโดยสมบูรณ์ สีผมและนัยน์ตาของวังจีโฮกลับเป็นปกติอีกครั้ง

“เอาล่ะ โชอึยชิน ถึงเวลาฟังคำอธิบายจากนายแล้ว… แต่ก่อนอื่นคงต้องย้ายสถานที่ ในห้องนี้เต็มไปด้วยพลังเวท สกิล และพลังศักดิ์สิทธิ์เข้มข้น จนไม่เหมาะแก่การพักอยู่นาน”

* * *

ห้องรับแขกชั้นหนึ่ง

เครื่องดื่มที่สาวใช้อัตโนมัติยกมาเสิร์ฟคือชาดั้งเดิม ชงจากเกสรสนและน้ำผึ้ง ลอยหน้าด้วยเม็ดสน

ชาเกสรสนถูกยกมาเสิร์ฟในชุดน้ำชาศิลาดลที่สร้างจากเทคนิคขั้นสูง

ของกินเล่นคู่กับชาคือขนมต็อกกระต่ายจันทร์ ซึ่งก็น่าจะเป็นของอ๊กโทยอน

“หืม… ข้าจับผิดใครไม่ได้เลย! ทุกคนดูเพี้ยนเหมือนกันหมด”

“ถ้าเบาะแสไม่ได้อยู่ที่เนื้อหา ก็ต้องแฝงอยู่นอกเนื้อหา…”

อ๊กโทยอนและวังจีโฮกล่าวพลางกินแพนเค้กไส้ดอกบานเย็น

ถึงจะดูเข้ากันไม่ค่อยได้ แต่รสนิยมด้านอาหารของสองคนนี้ตรงกันจนน่าทึ่ง

“ก็อย่างที่เคยบอกไป ฉันรู้ตัวหนึ่งในคนทรยศแล้ว”

“หนึ่งในคนทรยศ…? คนทรยศที่โชอึยชินจับได้ในคราวนี้มีหางสั้น?”

ทั้งเสือแดงและวังจีโฮหรี่ตาลงพร้อมกัน

ฉันหันไปตอบคำถามเสือแดง

“ถูกต้อง… ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครคือคนทรยศหางยาว”

ภายในเกม ขณะจูซูย็อกใกล้เรียนจบปีหนึ่ง

เสือแดงเริ่มสิ้นหวังเมื่อสถานการณ์มีแต่จะยิ่งเลวร้ายลง

เขาพอจะรู้ว่าในพันธมิตรสิบสองจักรราศีมีคนทรยศ แต่ยังขาดหลักฐาน

เสือแดงหวาดระแวงมาสักพักแล้ว ว่าเผ่าหมีคงไม่ได้ลงมือตามลำพัง

‘เป็นโชคดีเพียงไม่กี่ครั้งของเสือแดง’

อยู่มาวันหนึ่ง เสือแดงบังเอิญไปเห็นครูคนหนึ่งกำลังตำหนิอันดาอิน

เขาเป็นห่วงอันดาอิน จึงซ่อนตัวเพื่อแอบฟังบทสนทนาเป็นเวลานาน

เป็นการฟังเสียงสุนัขเห่าหอนยาวหนึ่งชั่วโมงเต็ม

เสือแดงพบว่าครูคนดังกล่าว มีลักษณะการพูดคล้ายกับหนึ่งในผู้นำของเผ่าที่เป็นสมาชิกพันธมิตรสิบสองจักรราศี

ไม่ว่าจะคำพูด น้ำเสียง โทนเสียง หรือจังหวะของคำ

คล้ายกันมากจนเชื่อได้ว่า ชเวย็อนทึกพยายามลอกเลียนแบบต้นฉบับ

‘ถึงจะยังไม่แน่ใจ แต่เสือแดงก็ยังสืบต่อไปด้วยความรู้สึกทำนองว่า นั่นคือฟางเส้นสุดท้าย’

และผลลัพธ์

เสือแดงสืบจนพบว่า ครูคนดังกล่าวประกอบธุรกิจมืดถึงห้าแห่งรอบโรงเรียนแสงเงิน

และยังพบด้วยว่า ครูคนนี้มารับช่วงต่อครูประจำชั้นปี 1/1 และครูที่ปรึกษาสมาคมปีกธรณีแทนคิมชินรกที่ตายไป

ครูคนนั้น ไม่ใช่ใครนอกจากชเวย็อนทึก

‘เสือแดงผิดสังเกตชเวย็อนทึก เพราะวิธีการพูดของเขาดันไปเหมือนกับหนึ่งในผู้นำตระกูลเผ่าแท้… หมายความว่าถ้าลองสืบในมุมกลับ เราสามารถวิเคราะห์หาตัวผู้นำเผ่าแท้คนนั้นได้จากวิธีการพูดของชเวย็อนทึก’

กล่าวกันว่าสำเนียงและลักษณะการพูด สามารถได้รับอิทธิพลจากคนรอบข้างได้

จากบรรดา ‘คนใหญ่คนโต’ ที่ชเวย็อนทึกมีโอกาสใกล้ชิด บุคคลระดับสูงสุดก็น่าจะเป็นผู้นำเผ่าแท้

ส่งผลให้ชเวย็อนทึกติดสำเนียงการพูดมาจากบุคคลดังกล่าว ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม

แต่มีความเป็นไปได้สูงที่ชเวย็อนทึก ผู้มิอาจอยู่ได้โดยปราศจากคนใหญ่คนโตเหล่านั้น จะจงใจเลียนแบบวิธีการพูดเพื่อประจบประแจง

‘คุ้มจริงๆ ที่อดทนเรียนคาบของมันทั้งเดือน’

จริงอยู่ เหตุผลหลักที่ลงเรียนวิชาดังกล่าว ก็เพราะอยากเรียนกับครูกงชองวอน

แต่ถ้าทำไปแค่เพราะเหตุผลนั้น ฉันคงสวมที่อุดหูหรือไม่ก็เล่นกินจุดระหว่างคาบชเวย็อนทึกไปแล้ว

แต่ก็เลือกจะอดทนฟังเสียงหมาหอนจนถึงที่สุด

‘เพื่อวิเคราะห์ลักษณะการพูดอย่างละเอียด’

ไม่ว่าจะน้ำเสียง สำเนียง เอกลักษณ์ และจังหวะการพูด

ทั้งหมดถูกจดจำผ่านประสาทสัมผัสของเพลเยอร์

ส่งผลให้ฉันตามหาบุคคลที่ชเวย็อนทึกยึดเป็นต้นแบบพบ

“ลักษณะการพูดของชเวย็อนทึก เกิดจากการเลียนแบบบุคคลตำแหน่งสูงสุดที่เขาได้พบบ่อยๆ”

เช่นการขึ้นต้นประโยคว่า ‘ก็อย่างที่เคยพูดไป’

การกระแอมด้วยเสียง ‘แฮ่ม’

การอุทานก่อนพูดว่า ‘หือ?’ หรือ ‘อา’

นอกจากนั้นยังมีโทนเสียงและจังหวะการพูดอันเป็นเอกลักษณ์

จากบรรดาผู้นำเผ่าแท้ทั้งหมด มีแค่คนเดียวที่ตรงทุกข้อ

“คนมีลักษณะการพูดคล้ายชเวย็อนทึก... คือผู้นำเผ่าหมู”

พิจารณาจากการสอบปากคำชเวย็อนทึก เขาน่าจะรู้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นเผ่าแท้ แต่ไม่มีทางล่วงรู้ว่าเป็นเผ่าหมู

หลังจากวางแผนเตรียมหักหลังเผ่าเสือ เผ่าหมูคงไม่โง่เปิดเผยตัวจริงให้ชเวย็อนทึกรับรู้

คิมชินรกและเสือแดงนึกทบทวนความทรงจำพลางพยักหน้า

“…ผมไม่ได้เอะใจเลย เพราะไม่เคยได้ยินสำเนียงการพูดของผู้นำเผ่าหมูมาก่อน แต่พอมานึกดูก็เหมือนทีเดียว”

“ข้าเพิ่งเคยได้ยินเสียงของชเวย็อนทึกในตอนที่ถูกสอบปากคำ… นั่นสินะ…”

ไม่เพียงเท่านั้น เบาะแสที่เสือแดงทิ้งไว้ไม่ได้มีแค่ลักษณะการพูด

“ยังมีอีกหนึ่งเหตุผล”

เนื่องจากประธานอย่างวังมยองโฮวางตัวเพิกเฉยมานาน โรงเรียนแสงเงินจึงตกอยู่ในสภาวะถูกกัดกร่อนจากภายใน

ที่ยังไม่ล้มครืนไปทั้งระบบ ก็เพราะความแน่วแน่ของนักเรียนและคุณครู

“เขาปีกสวรรค์และเขตหอพักถูกหมู่ป่ารุกรานมานานมากแล้ว… ก่อนที่สมาคมปีกธรณีจะก่อตั้งขึ้น สมัยนั้นเขตหอพักทั้งหมดบริหารงานโดยผู้ดูแลทุจริตที่เพิกเฉยต่อปัญหา”

ในวันที่เม็งเฮียวทงทิ้งบอมบ์เนื้อย่าง และวันที่คืนริบบิ้นให้อีเรนา ฉันมีโอกาสได้อ่านบันทึกการประชุมของสมาคมปีกธรณี

มีรายงานว่าสมาคมปีกธรณีได้จัดตั้งปาร์ตี้เพื่อกวาดล้างหมูป่าเมื่อปีก่อน

“หนึ่งในงานสำคัญที่สุดที่สมาคมปีกธรณีเมื่อสิบห้าปีก่อนทำก็คือ… กวาดล้างหมูป่า”

เควสต์อิสระที่ไม่มีใครทำ เพราะของรางวัลในเกมระยำเกินคำบรรยาย

‘ขับไล่หมูป่าที่บุกรุกหอพัก’

คนแจกเควสต์คือสมาคมปีกธรณี

บางที สาเหตุที่ชเวย็อนทึกพยายามแย่งชิงตำแหน่งครูที่ปรึกษาสมาคม ก็เพราะต้องการแทรกแซงจากภายใน

“คนร้ายที่ตัดเส้นเลือดของภูเขาปีกสวรรค์ก็คือเผ่าหมู… หมูป่าอาจมีอำนาจไม่มากนัก แต่ถ้าค่อยๆ ขุดจุดสำคัญของภูเขาตลอดสิบห้าปี ก็มีโอกาสที่จะตัดเส้นเลือดภูเขาสำเร็จ แต่แผนดังกล่าวไม่คืบหน้าเพราะสมาคมปีกธรณีเมื่อสิบห้าปีก่อน”

ไม่ใช่เอนามีหรือบริวารของเผ่าหมู แต่สิ่งที่เผ่าหมูใช้เป็นเครื่องมือคือหมูป่า

เพราะบาเรียป้องกันของโรงเรียนแสงเงิน มิอาจขัดขวางการรุกล้ำของสัตว์ป่า

“เมื่อครูคิมชินรกรอดชีวิต และชเวย็อนทึกถูกจับ แผนการยึดครองสมาคมปีกธรณีจึงล้มเหลว ประกอบการที่เจ้าบ่วงซึ่งเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ปลอดภัย กองทัพหมูป่าจึงมิอาจตัดเส้นเลือดภูเขาได้อย่างสมบูรณ์”

จากบันทึกการประชุมของสมาคมปีกธรณี ดูเหมือนว่าปีนี้จะยังไม่มีการตั้งปาร์ตี้กวาดล้างหมูป่าเลยสักครั้ง

“แต่หมูไม่ใช่เผ่าหางยาว… แปลว่าต้องมีเผ่าแท้ที่ทรยศอยู่อีก และผมก็ยังไม่มีเบาะแส”

ฉันพูดในสิ่งที่อยากพูดหมดแล้ว

สามเผ่าเสือ หนึ่งเผ่ากระต่าย และหนึ่งลูกหลานเผ่าเสือกับหมี

ไม่มีสักคนเดียวที่โต้แย้งฉัน

“ไอ้ลูกหมูเอ้ย…”

อ๊กโทยอนพูดขณะวางขนมต็อกที่กินไปได้ครึ่งหนึ่ง

“ฟังดูเข้าเค้าทีเดียว ไอ้ลูกหมูนั่นจัดการกับบาเรียด้วยตัวเองไม่ได้ แต่จากที่ได้ฟังมา บาเรียถูกจัดการอย่างแนบเนียนในตอนเกิดเหตุ จนแยกไม่ออกว่าเป็นฝีมือของแปดเซียนแห่งเผ่าหมีหรือพันธมิตรสิบสองจักรราศีกันแน่… คงเป็นฝีมือของคนที่ชำนาญกว่าหมู… คนที่มีหางยาว”

ดูจากการที่วังจีโฮไม่โต้แย้งคำพูดอ๊กโทยอน หล่อนคงพูดถูก

“ผมผิดเองครับ… เป็นครูที่ปรึกษาสมาคมปีกธรณีมาตั้งสามปี แต่กลับไม่เอะใจเรื่องหมูป่าเลยสักนิด”

คิมชินรกก้มศีรษะต่ำด้วยใบหน้าหม่นหมอง

ฉันไม่เห็นด้วยเท่าไร เพราะถ้าไม่มีเบาะแสอื่น ก็คงยากที่จะเอะใจกับแค่หมูป่า

ทั่วทั้งเกาหลีใต้มีคดีสัตว์ป่าบุกรุกหอพักในละแวกใกล้เคียงบ่อยครั้ง

ถ้าลองค้นหาตาม SNS ก็จะพบภาพของกวางเอลก์และหมู่ป่าจู่โจมหอพักนักศึกษาได้ไม่ยาก

เสือแดงรีบเปลี่ยนประเด็นเพื่อช่วยคิมชินรก

“ถ้าเริ่มสืบจากเผ่าหมู ก็คงจะสาวไปถึงเผ่าหางยาวได้ไม่ยาก การจับตามองทั้งสิบสองเผ่าอาจเป็นงานยาก แต่ถ้าเหลือแค่หนึ่งนั้นเป็นอีกเรื่อง… พวกมันคงหนีออกจากเขตอึนกวางไปสักระยะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ส่งคนไปหาพวกมันบ้างดีไหม? ไอ้ลูกหมูนั่น… พวกมันสมควรตาย!”

วังจีโฮพูดต่อทันทีที่คำพูดอ๊กโทยอนจบลง

“การเพิกเฉยของข้า… ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงถึงเพียงนี้”

วังจีโฮเผยสีหน้าที่ยากจะคาดเดาอายุซึ่งพบเห็นได้ไม่บ่อยนัก

“ข้ามีความสุขที่แววตาของสหายรักเปลี่ยนไป มีความสุขที่ได้ดูแลลูกหลานเสือเงิน และมีความสุขกับเพื่อนในห้องศูนย์… นับแต่นี้ไป ข้าจะไม่หย่อนยานอีกแล้ว”

วังจีโฮแตะบ่าเสือแดง

“เสือแดง อย่าทำอะไรเสี่ยงอันตรายนักล่ะ”

การประชุมพันธมิตรสิบสองจักรราศีในวันนี้

การเก็บเกี่ยวที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อาจเป็นเรื่องที่วังจีโฮกลับมากระตือรือร้นอีกครั้ง

* * *

หลังจากกินมื้อค่ำแล้วเดินกลับหอ

ฉันกำลังเดินเล่นพร้อมกับเจ้าบ่วงและแบคโฮกุน

สองสิ่งที่เจ้าบ่วงชอบ คือฉันกับแบคโฮกุน

เจ้าบ่วงถึงกับคาบสายจูงมานั่งรอที่ประตูหน้า ประหนึ่งกำลังพูดว่า ‘ไปเดินเล่นกันเถอะ’

ใจจริงก็อยากเดินกลับไปส่งที่คฤหาสน์เหมือนกัน

แต่หน้าที่นั้นคงต้องเป็นของแบคโฮกุน

‘จำได้ว่าคราวที่แล้ว มันทำตัวน่ารักจนเราไม่อยากปล่อยกลับ’

ช่วยไม่ได้

เจ้าบ่วงทั้งน่ารักและฉลาด จนฉันอยากจะเอ็นดูมันให้มากๆ

หลังจากนี้คงต้องหาเวลาอยู่ด้วยกันให้บ่อยขึ้น

ด้วยความสัตย์จริง ถ้าไม่ติดว่าหอพักห้ามเลี้ยงสัตว์ ฉันคงขอรับเลี้ยงไว้เองแล้ว

บ๊อก! บ๊อก!

“เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก”

แบคโฮกุนที่ไม่พูดอะไรเลยตลอดทั้งวัน กล่าวกับเจ้าบ่วงที่กำลังวิ่งด้วยความยินดีปรีดา

กระทั่งคนพูดน้อยอย่างเสือขาว ก็ยังตกเป็นทาสความน่ารักของเจ้าบ่วงสินะ

ใครล่ะจะอดใจไหว

ในเมื่อแบคโฮกุนเริ่มพูด ฉันถือโอกาสถามเรื่องที่ยังคาใจ

“ฝันร้ายคืออะไร”

เผ่าแท้ตอบสนองต่อคำว่าฝันร้าย รุนแรงกว่าที่ได้ยินว่ามีคนทรยศในพันธมิตรเสียอีก

คำนึงจากบริบทการพูดคุย ก็คงทำนองว่า ‘เบื้องบนบางคนเสด็จเยือนลงมาแทรกแซงโลก’

และบุคคลดังกล่าวแข็งแกร่งพอที่จะครอบงำผู้นำเผ่าแท้ได้

“ไม่ต้องกังวลไปนัก โชอึยชิน”

คำตอบที่ไม่เหมือนคำตอบ

อธิบายเพิ่มหน่อยได้ไหม ฉันจ้องแบคโฮกุนด้วยสายตาแบบนั้น

แต่แบคโฮกุนมองกลับมาด้วยสายตา ‘ข้าพูดในสิ่งที่ควรพูดไปหมดแล้ว’

“ไม่ต้องไปสนใจ ทำในสิ่งที่เจ้าอยากทำและต้องทำก็พอ”

ยังเหลืออีกหลายสิ่งที่ฉันอยากทำและต้องทำ

ถ้าตัวละครหลักของฉันลงทุนพูดถึงขนาดนี้ จะยอมชื่อสักหน่อยก็แล้วกัน

* * *

เมื่อกลับถึงหอพักหลังจากบอกลาเจ้าบ่วงทั้งน้ำตา

ฉันที่เพิ่งเปิดอุปกรณ์ ต้องเผชิญหน้ากับข้อความ วิดีโอ และรูปภาพมากมาย

‘เมื่อไรจะดูหมดเนี่ย’

เนื้อหาหลักเกี่ยวกับการแข่งบาสฯ ระหว่างเด็กปีหนึ่งของโรงเรียนแสงเงินและโรงเรียนเตรียมทหาร

หลังจากเล่นวิดีโอ ฉันประหลาดใจเมื่อได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยค่อนข้างมาก

‘จูซูย็อกกับบังยุนซบก็มาด้วยสินะ’

เมื่อลองมานึกดู ไม่มีทางที่จูซูย็อก—เพื่อนสนิทของโดซีฮูซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีในการนัดหมาย จะไม่เข้าร่วมกิจกรรม

ได้เห็นกองขนมปังที่เตรียมไว้เป็นของว่าง นี่คงเป็นเหตุผลที่จูซูย็อกพาบังยุนซบมาด้วย

‘เงินที่ฉันโอนให้ไม่มีทางซื้อพวกนี้ได้หมด… หรือว่าจูซูย็อกเลี้ยงทุกคน?’

คำนึงจากจำนวนนักเรียน จำเป็นต้องแบ่งเป็นโรงเรียนละสองทีม กลายเป็นทัวร์นาเมนต์บาสเกตบอลแบบสี่ทีม

ในรอบชิงฯ โรงเรียนแสงเงินทีม A พบกับโรงเรียนเตรียมทหารทีม B

ดูเหมือนว่าโรงเรียนที่แพ้จะขอแก้มือด้วยการใช้ผู้เล่นชุดที่ดีที่สุด ด้วยเหตุผลว่า ‘มาแข่งในนามโรงเรียนกันเถอะ’

‘บังยุนซบ พ่อเบ๊ของฉันก่อเรื่องเข้าจนได้…’

ในควอเตอร์ที่สอง บังยุนซบทำทีมเสียไปสามสิบคะแนนจากความผิดพลาดโง่ๆ และการทำฟาล์ว

ที่ตลกคือเขาไม่ได้ทำเพราะจงใจ แต่มีฝีมือแค่นี้จริงๆ

ในควอเตอร์ที่สาม จูซูย็อกเปลี่ยนตัวลงมาแทนบังยุนซบ

พระเอกสุดโกงผู้เก่งรอบด้านของเรา โชว์ลีลาการเล่นที่ยอดเยี่ยม จนกอบโกยคะแนนชดเชยความผิดพลาดที่บังยุนซบก่อไว้

‘สมแล้วที่เป็นพระเอก แต่ไม่ยักรู้ว่าเล่นบาสฯ เก่งขนาดนี้’

ควอเตอร์ที่สามทั้งควอเตอร์เปรียบดังเวทีให้จูซูย็อกได้เฉิดฉาย

ในควอเตอร์ที่สี่ โดซีฮูของทีมโรงเรียนเตรียมทหารถูกเปลี่ยนตัวลงมา และทำการประกอบจูซูย็อกตัวต่อตัวจนโรงเรียนแสงเงินตกที่นั่งลำบาก

โรงเรียนแสงเงินตามหลังอยู่สองคะแนน

เหลือห้าวินาทีสุดท้าย

ในช่วงเวลาดังกล่าว จูซูย็อกส่งบอลให้อูซังฮุนยิงสามคะแนนลงไปกลางห่วง กลายเป็นบัซเซอร์บีตเตอร์ตัดสินผลการแข่ง ช่วยให้โรงเรียนแสงเงินกลับมาชนะหลังจากมีคะแนนตามหลังแทบทั้งเกม

[อูซังฮุน] เราชนะ! เห็นไหม? ดูวิดีโอให้จบล่ะ!

[จางนัมอุก] แพ้นิดเดียวเอง… เสียดายชะมัด…

จูซูย็อกอาจเป็น MVP ของเกม แต่อูซังฮุนเป็นผู้ทำคะแนนสูงสุด

จางนัมอุกเล่นเกมรับได้ดีโดยอาศัยส่วนสูง แต่ก็ไม่เฉิดฉายเท่าที่ควรเพราะขาดเทคนิค

[อูซังฮุน] เบ๊ของนายร้องไห้ด้วยล่ะ

ดูรูปที่แนบมาด้วย เป็นภาพของบังยุนซบกำลังทำหน้าฟูมฟาย

คำนึงจากเรื่องที่เคยร้องไห้เพราะแพ้เม็งเฮียวทงสมัยม.ต้น หมอนี่น่าจะต่อมน้ำตาตื้นพอสมควร

ใต้รูปเบ๊ร้องไห้เป็นภาพถ่ายหมู่

โรงเรียนแสงเงินในเสื้อเชิ้ตสีขาว และโรงเรียนเตรียมทหารในเสื้อเชิ้ตสีดำ

สีเสื้ออาจต่างกัน แต่นักเรียนดูสนิทสนมกันมาก

‘คงเป็นช่วงเวลาที่ดี’

ไม่ว่าจะฝ่ายแพ้หรือชนะ ทุกคนยิ้มแย้มโดยปราศจากอารมณ์ขุ่นมัว โอบไหล่ถ่ายรูปกันด้วยบรรยากาศชื่นมื่น

เด็กพวกนี้ได้ใช้ชีวิตในวัยรุ่นอย่างสุดเหวี่ยง ส่วนฉันต้องมานั่งฟังการประชุมเหลวไหลของพันธมิตรสิบสองจักรราศี

‘ถ้าตารางเวลาไม่ชนกัน เราคงเข้าร่วมทั้งเกมบาสฯ และงานประชุมพันธมิตร’

แต่ชีวิตและเวลาล้วนมีขีดจำกัด

ไม่มีทางไขว่คว้าได้ทุกสิ่งที่ต้องการ

สิ่งที่ช่วยตอกย้ำข้อความข้างต้น คือเทศกาลสอบกลางภาคของโรงเรียนมัธยมปลายแสงเงิน

วันสอบใกล้เข้ามาทุกที

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (4/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด