บทที่52
“ลาก่อนนะทุกคน!!!”
แมรี่ค่อย ๆลอยห่างออกไป นามิ โนจิโกะและทุกคนต่างก็โบกมือให้กับชาวบ้านบนฝั่ง
“ฉันจะกลับมาหาทุกคนอีกแน่นอน!” นามิโบกมือไปทางชายฝั่งและตะโกนด้วยน้ำเสียงมีความสุข
“เอาล่ะ เราจะไปกันแล้ว” มากิโนะยิ้มแล้วเดินมาด้านข้างของนามิ
“เราจะไปที่ไหนกันต่อ?” นามิถามด้วยเสียงจริงจัง
“เราจะไปแกรนด์ไลน์กัน” รอนโบกมือแล้วมองออกไปในระยะไกลสุดสายตา ปลายทางคือรีเวิร์สเมาท์เทน
“ตกลง!” นามิเผยสีหน้าครุ่นคิด “ฉันได้ยินมาว่าทางเข้าแกรนด์ไลน์เป็นทางที่อันตรายมาก โจรสลัดที่ทรงพลังและโหดร้ายจากทะเลทั้งสี่ได้มุ่งหน้าไปที่นั่น ถ้าหากเราจะผ่านไป เราจะต้องระวังตัวให้ดี”
“คุณนามิ ไม่ต้องกลัวไปหรอกค่ะ คุณรอนอยู่ด้วยนะคะ ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนแต่ก็คงสู้คุณรอนไม่ได้หรอก” คายะจับชายเสื้อรอนแน่น
“คายะ เธอเชื่อในตัวรอนมากไปไหม?” นามิอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดว่า “มีคนที่มีอำนาจมากมายในโลกนี้นะ”
“ใช่แล้ว” ทาชิงิพยักหน้า “ตัวอย่างเช่น เจ็ดเทพโจรสลัดและสี่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ รวมไปถึงจอมพลแห้งศูนย์บัญชาการใหญ่กองทัพเรือ พวกเขาต่างก็แข็งแกร่งเกินใคร”
มุมปากของรอนยกขึ้นเล็กน้อย มีความหยิ่งและภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา “เจ็ดเทพโจรสลัดและสี่จักรพรรดิ? เมื่อถึงเวลาย่อมต้องมีโอกาสได้สู้กับพวกเขา เช่นเดียวกันกับสามพลเอกของกองทัพเรือ ฉันอดตื่นเต้นไม่ได้จริง ๆ”
“เฮ้อ...”
เมื่อได้ยินคำของรอน ทาชิงิอดกลอกตาไม่ได้ นายไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเขาจริง ๆเหรอ?
“ฉันได้ยินมาว่าพลังของผลปีศาจของสามพลเอกทรงพลังมาก” นามิพูดแทรก
“อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนั้นเลย เราค่อยว่ากันหลังพบพวกเขา มันยังเร็วเกินไปที่จะพูดเรื่องนี้” รอนโบกมือ เขาไม่รู้ว่าสาว ๆจะไม่เชื่อเขา ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกไปก็ตาม ชื่อเสียงและความยิ่งใหญ่ของพวกนั้นแพร่กระจายและฝังรากลึกต่อจิตใจผู้คนมานานแล้ว ส่วนเขาไม่มีอะไรเทียบพวกนั้นได้เลยเรื่องชื่อเสียง เขาทำเพียงทำลายเรือรบทหารเรือไม่กี่ลำเท่านั้น
“เอ๊ะ! นั่นคืออะไรน่ะ?” คายะชี้ไปที่ผิวน้ำทะเลแล้วถามขึ้น
สาว ๆคนอื่นก็หันมามองหน้ากัน
เมื่อคลื่นสูงขึ้น สัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นวัวก็พุ่งขึ้นมาจากใต้ทะเลแล้วชนเข้ากับแมรี่
“เจ้าทะเล?” รอนเลิกคิ้ว เขานึกไปถึงสัตว์ประหลาดที่อารอนและพรรคพวกเลี้ยงเอาไว้ในเนื้อเรื่องดั้งเดิม ขนาดของมันใกล้เคียงกับเจ้าทะเลขนาดเล็ก ความแข็งแกร่งของมันเทียบไม่ได้กับเจ้าทะเลขนาดใหญ่ตัวอื่น แถมมันยังแพ้ให้กับลูฟี่ในเรื่องเดิมอีกด้วย
“ว้าว วัวตัวใหญ่ล่ะ!” คายะกรีดร้อง
“เห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นปลามากกว่า” นามิแย้ง
“แต่มันมีหัวเป็นวัวนะคะ” คายะชี้ไปที่หัวของมันที่เหมือนกับวัวตัวใหญ่ ๆ
“นี่คือเจ้าทะเล!” รอนก้าวไปที่หัวเรือ มองเจ้าทะเลที่ว่ายเข้ามาแล้วชกหมัดออกไป
ตูม!
เจ้าทะเลบินออกไปด้วยหมัดเดียวของรอน มันถูกส่งบินถอยหลังไปนับร้อยเมตร หลังจากนั้นมันก็ร้องลั่นแล้วหนีลงน้ำไป เห็นได้ชัดว่ามันกลัวรอนจริง ๆ
“ว้าว! คุณรอนเก่งจริง ๆ เขาเอาชนะมันด้วยหมัดเดียวเอง!” คายะพูดด้วยความดีใจ
“กัปตันรอนของเรานี่เก่งมากจริงนะสินะ” โนจิโกะได้เห็นพลังของรอนเป็นครั้งแรก เธออดมองไปที่หลังของรอนด้วยสายตาประหลาดใจไม่ได้
“เดินหน้าเต็มกำลัง... เป้าหมายคือ รีเวิร์สเมาท์เทน!” รอนยืนอยู่บนหัวแมรี่และออกคำสั่งลูกเรือทั้งหลาย
หลายสิบไมล์ทะเลด้านหน้าแมรี่ มีเรือรบของกองทัพเรือกำลังลาดตระเวนในทะเล คนที่ยืนอยู่บนหัวเรือไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากนาวาเอกเนซุมิที่รับค่าคุ้มครองจากอารอน
“นาวาเอกครับ มีเรือโจรสลัดทางด้านหน้าครับและพวกมันกำลังมุ่งตรงมาทางนี้” ทหารเรือที่ส่องกล้องอยู่รายงาน
“โจรสลัด?” นาวาเอกเนซุมิตาเป็นประกาย ลาดตระเวนอยู่นาน ในที่สุดก็เจอเรือโจรสลัด นี่เป็นโอกาสที่จะได้สร้างผลงาน
“ใช่ครับ ฝั่งนั้นมีเรือโจรสลัดเพียงลำเดียว” ทหารเรือพยักหน้าแล้วกล่าวเสริม “นี่เป็นโอกาสดีที่เราจะได้สร้างผลงาน”
“ถ้าอย่างนั้น รีบไปบอกเรือลำอื่นว่าเราจะโอบล้อมเรือโจรสลัดพวกมัน” นาวาเอกโบกมือแล้วออกคำสั่ง
“รับทราบครับ!” ทหารเรือรีบวิ่งไปด้านล่าง คว้าแมลงสื่อสารแล้วติดต่อคำสั่งไปยังเรือรบลำอื่นทันที นาวาเอกเนซุมิจับคางของตัวเองแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในใจคิดเพ้อฝันว่าเขาจะได้รับผลงานในการจับกุมครั้งนี้ บางทีเขาอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพลเรือจัตวาด้วยซ้ำไป
‘ฮ่าฮ่าฮ่า พลเรือจัตวา เยี่ยมมาก ฉันแน่ใจว่าอีกไม่นานฉันจะได้เลื่อนยศเป็นพลเรือจัตวาแน่’ เนซุมินึกถึงสิ่งเหล่านี้แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข
กองเรือลาดตระเวนได้แล่นเข้าโอบล้อมแมรี่ โดยมีความตั้งใจจะจับรอนเพื่อรับผลงาน
บนเรือแมรี่ รอน นามิและคนอื่น ๆต่างก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเรือรบที่เข้ามาล้อมรอบพวกเขาเอาไว้
