Chapter 87 War
战
ด้านหลังซูเห่ามีระเบิด 800 อักขระ,ดาบยาวที่หักครึ่ง,ดาบสั้น,และรูนอักขระบนเกราะ.
เหรินหวังที่ยกดาบหักของเขาชี้ไปยังซูเห่า.
ดาบยาวของทั้งสองหักเหมือนกัน,ถึงซูเห่าจะมีดาบสั้นในมือที่สมบูรณ์,ทว่าซูเห่าก็ยังคงเสียเปรียบ.
จิงซีของเหรินหวังนั้นมากกว่าซูเห่าสิบเท่า,ซูเห่าไม่อาจปะทะตรง ๆ ได้,เขาทำได้แค่ใช้รูนอักขระเพื่อลดความห่างดังกล่าว,จะชนะหรือแพ้ก็ไม่อาจบอกได้.
ซูเห่าเคลื่อนไหวเป็นคนแรก,พุ่งเข้าหาเหรินหวัง,เท้าที่กระทืบลงบนพื้น.
“หนามทะลวง!”
“พรึด พรึด พรึด!”
พื้นที่รอบ ๆ เหรินหวัง,ปรากฏหนามปฐพีพุ่งขึ้นมาทันที,เหรินหวังกระโดดขึ้นไปบนอากาศ.
ซูเห่าต้องการทำเช่นนี้,เพราะความเร็วบนพื้นของเขาไม่อาจเทียบกับเหรินหวังได้,ทว่าหากลอยอยู่บนท้องฟ้า,ทุกคนก็ไม่ต่างกัน.
ใต้เท้าของซูเห่าที่ปะทุพลังผลักดันให้เขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า เข้าหาเหรินหวังทันที.
ดาบสั้นที่ส่องประกายวับวาวพุ่งออกไปเข้าหาเหรินหวัง.
มุมปากของเหรินหวังที่ยกขึ้น,คนที่กล้าท้าทายโจมตีเขาตรง ๆ เช่นนี้,ไม่ได้เห็นมานานแล้ว.
ดาบหักในมือของเขาที่ขยับเบา ๆ,พุ่งสวนเข้าหาซูเห่า,เขาได้ฉวยโอกาสโจมตีไปยังด้านข้างฟันเฉือนเข้าที่หน้าอกของซูเห่าทันที
ซูเห่าที่ขยับเปลี่ยนยกดาบสั้นขึ้นป้องกัน.
“เคร้ง!”
การโจมตีที่รุนแรง,ซูเห่ากระเด็นออกไป,ก่อนจะล่วงหล่นลงบนพื้นเกิดเป็นหลุมลึก.
“?!!” ซูเห่าที่ลุกขึ้นกระโดดขึ้นมายืนบนพื้นอย่างมั่นคง,เตรียมป้องกัน,ภายในใจของเขาอดไม่ได้ต้องตั้งคำถาม,ความแข็งแกร่งต่างกันมากมายขนาดนี้เลยรึ?
อย่างไรก็ตาม,เขามี “ม่านพลัง” “แข็ง” “โก่งตัว” สามรูนอักขระป้องกัน,ทำให้ไม่เป็นอะไรนัก.
เหรินหวังที่ร่อนลงพื้น,ปะทุพลัง,พุ่งเข้ามา,ดาบของเขาที่ฟาดฟันออกไป.
ซูเห่าหลบไปด้านข้าง,ทว่าขณะจะสวนการโจมตี,ไม่คาดคิดว่าเท้าขนาดใหญ่ของเหรินหวังก็ถีบออกมาทันที.
“ตูมมมมมมมม!”
ซูเห่าถูกถีบลอยกระเด็น,กระแทกผนังศิลาเป็นแถบ ๆ,ฝุ่นผงที่ลอยคลุ้ง.
“วูซซซซ-”
เพียงหนึ่งลมหายใจ,ซูเห่าที่ลุกขึ้นจากกองฝุ่น,ทันใดนั้นเหรินหวังก็มาอยู่ด้านหลังแล้ว.
เหรินหวังไม่รอให้ซูเห่าหันหลังกลับ,ดาบหักของเขาก็เหวี่ยงออกไป.
“เท้าเคลื่อนเงา!”
ร่างของซูเห่าที่หลบไปด้านข้างทันที.
“หนามมายา!”
การโจมตีที่เล็งไปยังช่องว่างระหว่างเกราะรบ.
“เคร้ง!”
เหรินหวังที่ยกมือขึ้นปัด,พร้อมกับต่อยซูเห่าลอยกระเด็นออกไปอีกครั้ง.
ซูเห่าที่ร่วงหล่นลงบนพื้นอีกครั้ง,เหรินหวังพุ่งเข้าหาโจมตีซ้ำอีกครั้ง.
พริบตานั้นซูเห่ารู้สึกว่าตัวเองลอยกระเด็นขึ้นไปบนอากาศ.
นับตั้งแต่เกิดตายมานับครั้งไม่ถ้วน,เวลานี้เขารู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก.
การต่อสู้ครั้งนี้เขาแทบจะถูกอัดซ้ำแล้วซ้ำเล่า.
เหรินหวังที่จ้องมองซูเห่าที่หล่นลงพื้นและยังสามารถลุกขึ้นมาอีกครั้ง,เอ่ยออกมาเล็กน้อย“หากเจ้ามีพลังแค่นี้,ก็คงจบแค่นี้!”
ซูเห่าที่เลียโลหิตที่ริมฝีปาก“ไม่ต้องพูดมาก! แน่จริงก็เข้ามา.”
เหรินหวังที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความโกรธ,ฟันดาบออกไปทันที“คมตัดอากาศ!”
ซูเห่าที่พุ่งเข้าหาเหรินหวังทันที.
“ของเหลวกัดกร่อน!”
หมอกสีดำที่ฟุ้งกระจายไปทั่วปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ.
คมดาบของเหรินหวังที่พุ่งตัดผ่านหมอกควันเข้าหาซูเห่า.
ซูเห่าที่ยกดาบสั้นขึ้นป้องกัน,พร้อมกับกระตุ้นรูนอักขระที่เตรียมไว้ทันที.
“กระแสไฟแรงสูง!”
“เปลี๊ยะ ๆ ~”
กระแสไฟแรงสูงที่เคลื่อนที่จากดาบสั้นผ่านไปยังดาบหัก,ลามไปบนร่างของเหรินหวัง.
เหรินหวังที่ดวงตาเบิกกว้าง,ร่างกายชากระตุก,ควบคุมตัวเองไม่ได้.
ซูเห่าที่ใช้โอกาสนั้น,เล็งดาบสั้นโจมตีไปยังดวงตาของเหรินหวัง.
“หนามมายา!”
“ร่างกายควบคุมไม่ได้!”เหรินหวังที่จ้องมองดาบสั้นที่พุ่งเข้ามา.
พริบตานั้นร่างของเหรินหวัง,เส้นโลหิตปูดโปน,ปราณโลหิตพวยพุ่ง,เบี่ยงศีรษะหลบ,หลบการโจมตีได้อย่างฉิวเฉือด,ดาบสั้นที่พุ่งทะลวงไปยังหน้าผากแทน!
“เคร้ง!”
อย่างไรก็ตาม,ดาบของซูเห่าได้ทะลวงผิวหนังเจาะเข้าไปกระแทกเข้ากับกระดูก,แต่ไม่อาจทะลวงผ่านเข้าไปได้เลยแม้แต่น้อย.
เวลานี้,ทั่วร่างของเหรินหวังนั้นมีลวดลายสีทองมากมายส่องสว่างขึ้นมาทั้งหมด.
ซูเห่าที่กระโดดถอยออกมา.
“แข็ง! รูปแบบสัตว์หลักของเหรินหวังคือแข็ง!”ซูเห่าที่รู้สึกสั่นสะท้าน,การโจมตีเมื่อครู่เก้าสิบเปอเซ็นถูกป้องกันเอาไว้ได้อย่างคาดไม่ถึง.
อักขระ“เจาะ” “คม” “ผสานงาน” “สั่นสะเทือน” เจาะหนังเข้าไปได้,ทว่าถูกขวางด้วยกระดูกที่ไม่ธรรมดา,ไม่อาจทะลวงผ่านไปได้เลยแม้แต่นิดเดียว.
เหรินหวังที่กลับมาควบคุมตัวเองได้,โลหิตที่ไหลออกมาจากรอยแผลบนหน้าผาก.
เหรินหวังหัวเราะออกมา“รูนอักขระ,น่าสนใจ,เกือบทำให้ข้าตาย,ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
จากนั้นเขาก็จ้องมองซูเห่า“ในเมื่อเจ้าพลาดแล้ว,คงไม่มีโอกาสอีกครั้งแล้ว!”
ซูเห่าเผยยิ้ม“ก็ไม่แน่,ในเมื่อข้าสร้างโอกาสได้หนึ่งครั้ง,ย่อมสร้างครั้งที่สองได้!”
เหรินหวังยกดาบขึ้น,ง้างเล็งเอ่ยออกมาว่า“นักเดินทาง,ราชาผู้นี้ชื่นชมเจ้าจริง ๆ!”
“ตูมมมมม!”
เหรินหวังระเบิดศิลา,ร่างกายของเขาที่หายไปในทันที.
แม้นว่าร่างของเหรินหวังจะหายไป,อย่างไรก็ตามจิงซีมหึมานั้นยังอยู่ในขอบเขตเรดาร์.
เหรินหวังที่มาปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขา!
“เร็วมาก,ป้องกันไม่ทันแล้ว!”ซูเห่าที่ตกใจ,เปิด“ม่านพลัง” “แข็ง” “โก่งโค้ง” “สั่นสะเทือน” “สว่างจ้า”
“เคร้ง-”
“ปัง!”
ซูเห่าที่ลอยกระเด็นออกไปอย่างรุนแรง,เกราะของเขาที่ถูกฟันด้วยดาบเกือบขาด.
ซูเห่าที่ลุกขึ้นมายืนอีกครั้ง,กลืนโลหิตลงคอ,จ้องมองเหรินหวัง,เอ่ยด้วยความหวั่นเกรง“เจ้านับว่ายอดเยี่ยม,ข้าเกือบตายแล้ว!”
เหรินหวัง“!!!”
เหรินหวังที่หัวเราะดังลั่น“ฮ่า ฮ่า ฮ่า-”
สำหรับเขาแล้ว,ผ่านประสบการณ์มากมายมานับไม่ถ้วน,หลายปีมานี้แทบไม่มีใครกล้าท้าทายเขาเลย.
จวบจนมาถึงอายุเช่นนี้,เขาเข้าใจเรื่องราวมากมาย,เขาไม่ได้โกรธ,การได้ต่อสู้กับซูเห่า,ทำให้เขาได้ระลึกมองย้อนกลับไปเมื่อเขายังเป็นหนุ่มอีกครั้ง.
ซูเห่าระงับอาการบาดเจ็บได้ชั่วคราว,เขาครุ่นคิดหาวิธีที่จะใช้รับมือกับศัตรูด้านหน้าต่อไป.
มันไกลเกินกว่าที่เขาจะสู้ได้อย่างสูสี,ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินไป.
หลังจากที่เหรินหวังเอาจริง,ราวกับว่าเขาไม่มีพลังต้านทานเลย,หากไม่ระมัดระวัง,เขาสามารถตายได้ทุกเวลา.
“ใช้ระเบิด 800 อักขระ?”ซูเห่าที่ครุ่นคิดก่อนส่ายหน้าไปมา.
ระเบิด 800 อักขระหากใช้งานก็ใช่ว่าจะสำเร็จ เหรินหวังก็ระมัดระวังตัวหนำซ้ำยังรวดเร็ว,เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้เขาระเบิดได้.
นอกจากนี้,กระแสไฟฟ้าแรงสูงที่เป็นไม่ตายก็ใช้ออกไปแล้ว,ต้องการใช้อีกครั้ง,คงเป็นไปได้ยาก.
จิงซีของเหรินหวังนั้นมากมายกว่าเขาหลายเท่า,นอกจากนี้ยังมีรูปแบบสัตว์“แข็ง”อีก,ถึงจะทำให้เหรินหวังชาได้ชั่วคราว,ทว่ารูนอักขระ“แหลมคม” “ทะลวง” “สั่นสะเทือน” บนดาบสั้น,ไม่อาจทะลวงกระดูกของเหรินหวังได้เลย.
บางทีอาจจะลองโจมตีหัวใจ,ทว่าหัวใจของเหรินหวังย่อมมีเกราะหนาปกป้อง,แม้แต่ช่วงลำคอเองก็ด้วย.
การโจมตีที่ดวงตามีความเป็นไปได้ที่สุดแล้ว,ทว่าเขาได้ใช้โจมตีดวงตาอีกฝ่ายไปแล้ว,เวลานี้เหรินหวังต้องป้องกันไว้อย่างดีแน่.
สรุปแล้ว,ไม่ว่าจะวิธีใหนการจะล้มเหรินหวังนั้น,ยากมาก!
“ลองอีกครั้ง!”ซูเห่าที่กัดฟัน,ปรับแต่ง,เตรียมรูนอักขระ,พุ่งเข้าหาเหรินหวังอีกครั้ง.
“สว่างจ้า!”
แสงสว่างเจิดจ้าชั่วขณะ,ซูเห่าที่โจมตีออกไปทันที.
“ครั้ง!”
“ตูมมมม ~”
“ตูมมมม -”
การโจมตีอีกครั้งและอีกครั้ง ไม่อาจทะลวงการป้องกันของเหรินหวังได้เลย,เหรินหวังที่สวนกระแทกซูเห่าลอยกระเด็นออกมาแทบทุกครั้ง.
แม้ว่าเหรินหวังจะเหนือกว่า,ทว่าด้วยอักขระม่านพลังป้องกัน,แข็ง,โก่งโค้ง,สั่นสะเทือน,ก็ไม่อาจสังหารซูเห่าได้เช่นกัน.
“ฟู่ แฮก ๆ~”
ซูเห่าที่หายใจหอบ ๆ,ภายใต้หน้ากากโลหะเขาพ่นลมหายใจยาว,เขาใช้พลังกายไปเป็นจำนวนมาก,แต่ก็ไม่อาจสร้างอาการบาดเจ็บให้กับเหรินหวังได้แม้แต่น้อย.
ใบหน้าของเหรินหวังที่ยังคงสุขุม,จ้องมองซูเห่าพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย“มีปัญหาอะไร? นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงแล้วรึ?,ไม่ใช่เจ้าบอกว่ารูนอักขระของเจ้าร้ายกาจที่สุดหรอกรึ? ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริง,ก็ได้แค่นี้เอง?!”
