Chapter 82 The master in the world
世界的主人
ซูเห่าที่มีไอเดียบรรเจิด,ได้เข้ามาในพื้นที่พินบอล,ให้เสี่ยวกวงทำการจำลองโครงสร้างใหม่.
เขาได้ทำการคัดลอก,รูนอักขระ“ปะทุ” สิบตัว,วาดสลักโครงสร้างใหม่,ทดสอบระเบิดในพื้นที่ปิดทึบนั้น,เขาพบว่าการปะทุแล้วระเบิดนั้นสร้างพลังมากขึ้น 100 เท่า,แม้แต่ 1000 เท่า.
เงื่อนไขของอักขระปะทุเมื่อถูกกระตุ้นนั้น,จะทำงานพร้อมกันทันที,สิ่งสำคัญคือการวาดสลักอักขระให้เอื้อต่อการจุดระเบิดออกมาพร้อม ๆ กัน.
ดังนั้นซูเห่าได้ทำการปรับโครงสร้างการจุดระเบิดให้มารวมตัวกัน,ทว่าหลังจากกระตุ้นแล้วจะทำงานแยกกัน,ขอเพียงจิงซีถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานทั้งหมด,รูนอักขระทั้งหมดจะไม่มีตัวใดตัวหนึ่งสูญเสียประสิทธิภาพ,หรือเกิดการปะทุพร้อมกันเพราะถูกกระตุ้นเปิดพร้อมกันนั่นเอง.
“ใช้โครงสร้างทรงกลม!”
ซูเห่าที่สร้างแบบจำลองทรงกลม,สลักอักขระรูนลงบนผิวหน้าของมัน,จากนั้นก็ทำการแยกรูนอักขระเป็นสถานีต่าง ๆ วนกระจายออกไป,มีช่องว่างและตัววงจรจุดระเบิดไปรวมตัวกันที่ใจกลาง
จากนั้นเขาเติมจิงซีลงไปในโครงสร้างทรงกลม,จิงซีที่สนับสนุนรูนอักขระสามารถใช้กระตุ้นเปิดรูนอักขระทั้งหมดได้.
ทว่าปัญหาอย่างหนึ่งที่เหลืออยู่,เขาไม่อาจเข้าไปยังใจกลางของทรงกลม,ไม่อาจเปิดใช้งานด้วยมือของเขาได้!
ดังนั้นซูเห่าจึงได้สร้างช่องวงกลมเพื่อเชื่อมต่อไปยังจุดกึ่งกลางของโครงสร้างทรงกลม,ช่องว่างจำนวนมากที่เป็นเหมือนกับรังผึ้งซึ่งมีจิงซีขังอยู่ในนั้น,กระจายเวียนไปจนบรรจบที่ใจกลาง.
สัมผัสได้ว่าอยู่ใกล้กัน,แต่ไม่สัมผัสกัน.
เมื่อกระตุ้นเปิดรูนอักขระ,รูนทุกตัวก็จะทำงานเริ่มที่ใจกลางและกระจายออกมาด้านนอก.
ซูเห่าที่รู้สึกชื่นชมความคิดนี้ของตัวเองเป็นอย่างมาก.
ทว่าเขาก็พบเข้ากับปัญหาอีกข้อ“เอ่อ....ดูเหมือนว่าไม่มีฟังก์ชันหน่วงเวลา,เมื่อเปิดใช้งาน ไม่ระเบิดสังหารตัวเองเลยหรอกรึ? เป็นไปได้ว่า...”
เขาที่เกาศีรษะไปมา,ครุ่นคิดถึงวิธีการหน่วงเวลา.
เมื่อระเบิดในมือ,เป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดใช้งานโดยตรง,จะต้องมีอุปกรณ์เสริมช่วยในการเปิดใช้งานอัตโนมัติ.
ดังนั้นโครงสร้างระเบิดจึงแบ่งออกเป็นสองส่วน,ส่วนแรกคือรูนอักขระ“ปะทุ” และอีกส่วนก็คือรูนเปิดการทำงานอัตโนมัติ.
เมื่อถ่ายจิงซีเข้าไปในอุปกรณ์ทั้งสอง,ในโครงสร้างทรงกลม,ระเบิดดังกล่าวก็จะถูกตั้งค่าอัตโนมัติ,ซึ่งจะเกิดการระเบิดในเวลาต่อมา.
ซูเห่าที่จมจ่อมอยู่กับการพัฒนาระเบิด,ไม่รู้ว่า วันคืนผ่านไปเท่าไหร่,ท้ายที่สุดก็ได้เวลาทดลองแผนการขั้นสุดท้าย.
“ทดสอบ! ก่อนอื่นต้องหาหนอนขนก่อน!”
......
สิบวันหลังจากนั้น,ซูเห่าที่จ้องมองบอลโลหะในมือขนาดเท่ากับลูกบาสเกตบอล,พร้อมกับเผยยิ้มชั่วร้าย!
เขาที่มาถึงพื้นที่เปิด,จากนั้นก็ถ่ายเทจิงซีเข้าไปในช่องที่เตรียมไว้,ไม่กี่วินาทีถัดมา,ก็ได้ยินเสียงดัง“แก๊ก”
การเติมจิงซีเต็มแล้วเปิดใช้งานพร้อม!
ซูเห่าที่ขวางออกไป,ก่อนที่จะวิ่งหนีออกมาทันที.
หลังจากนั้นห้าวินาที.
“ตูมมมมมมมม-”
เสียงระเบิดดังสนั่น,เศษหินดินทรายที่ลอยฟุ้ง,บางส่วนถึงกับกระเด็นใส่หน้าของเขาจนเจ็บไปเหมือนกัน.
“สำเร็จ!”
ซูเห่าที่วิ่งกลับไป,จ้องมองรัศมีระเบิดสี่เมตร,ก็เผยใบหน้ายินดี.
เหนือกว่าที่เขาคาดการไว้,นี่เทียบได้กับการโจมตีของปรมาจารย์!
ทว่านี่คือระเบิดทดสอบระดับพื้นฐานของเขาเท่านั้น.
ซูเห่าที่สีคางไปมา,พร้อมกับครุ่นคิดในการพัฒนาระเบิดของเขาต่อ.
“ยังมีพื้นที่มากมายในโครงสร้างทรงกลม,สามารถเพิ่มอักขระจาก 10 เป็น 50 ตัว,ยิ่งกว่านั้นหากทำเปลือกของระเบิดให้หนาขึ้นพลังระเบิดก็จะรุนแรงยิ่งกว่าเดิม.”
ด้วยเหตุนี้บอลระเบิดลูกที่สองนอกจากจำนวนอักขระปะทุที่มากขึ้น,เขายังทำเปลือกระเบิดหนากว่าเดิม.
สิบวันหลังจากนั้น,ซูเห่าได้ก้าวเดินออกมาพร้อมกับบอลเหล็กขนาดใหญ่.
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง.
หลังจากกระตุ้นเปิดใช้งาน,เขาก็วิ่งหนีออกมาไกล,ซ่อนตัวอยู่หลังศิลาก้อนใหญ่.
สิบวินาที,ระยะเวลาปลอดภัย.
“ตูมมมมมมมมมมม-”
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,ถึงกับทำให้ซูเห่าหูดับไปในทันที.
หัวใจของเขาที่เต้นไปมาแทบหลุดออกจากอก.
“สุดยอด! ร้ายกาจมาก!”
ซูเห่าที่ก้าวมายังด้านหน้าหลุมระเบิด,จ้องมองหลุมขนาดใหญ่มีรัศมีมากกว่าสิบเมตร,พลังทำลายล้างที่แม้แต่ขอบเขตบรรพจารย์ยังไม่อาจทำได้.
พลังทำลายล้างเช่นนี้,ถึงจะสวมเกราะ,หรือหลบเลี่ยงก็ย่อมได้รับความเสียหายอย่างหนักแน่นอน.
“อืม-หากใช้รูน”ปะทุ“100 ตัวล่ะ,ผลจะเป็นอย่างไร.”
การสังหารขอบเขตบรรพจารย์,เห็นชัดเจนว่าซูเห่ายังไม่พอใจ,เขาจำเป็นต้องสร้างระเบิดที่ทรงพลังที่ไม่มีใครป้องกันได้.
“ทว่า,วัสดุไม่พอ,จำเป็นต้องเข้าเมืองซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติม.
อย่างไรก็ตาม,เกราะที่ซูเห่าสวมอยู่ตอนนี้,มันโดดเด่นเกินไป,อาจจะล่อคนของเหรินหวังเข้ามาหาได้.
ดังนั้นเขาคิดว่าบินเข้าใกล้เมืองเล็ก,จากนั้นค่อยซ่อนเกาะปีก,ปรับแต่งใบหน้าก่อนค่อยเข้าเมือง.
เมื่อซูเห่าบินอยู่บนท้องฟ้า,มองเห็นเมืองเล็กแต่ไกล,เขาได้เริ่มลดความเร็วร่อนลงช้า ๆ.
“หืม? เกิดอะไรขึ้น?”
เขามองเห็นควันที่ลอยฟุ้งมาแต่ไกล,คล้ายกับกำลังเผาอะไรสักอย่าง.
ซูเห่าที่ยังไม่คิดจะเข้าไปในเมือง,เปลี่ยนรูปแบบการบินเป็นการบินเก็บเสียง,โฉบเข้าไปใกล้,ดวงตาที่หรี่ตาจ้องมองลงไป.
อย่างไรก็ตาม,ยังมองเห็นได้อย่างเลือนรางไม่ชัดเจนนัก.
น่าเสียดายไม่มีกล้องส่องทางไกล,น่าจะมีรูนสักอย่างที่ช่วยได้,ซูเห่าตัดสินใจ,ว่าหลังจากนี้ต้องกลับไปศึกษา.
อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้....
บินช้า ๆ? อาจจะถูกค้นพบ?
หากพบแล้วอย่างไร,จับเขาได้รึ? อย่างแย่ที่สุดก็แค่บินหนี.
ซูเห่าที่ลดระดับเพดานการบินลงมา.
เวลาต่อมาเขาสามารถมองเห็นได้ชัดขึ้นแล้ว.
ที่ใจกลางเมืองเล็กแห่งนี้,มีกองเพลิงเผาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง,และชาวเมืองได้มารวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ.
ในเวลานั้นผู้พิทักษ์เมืองที่โยนตำราเล่มแล้วเล่มเล่าเข้าไปในกองเพลิง
เป็นตำรา“เส้นทางนักรบ” และ “สูตรสมบูรณ์ในการสลักวาดรูนอักขระ”
เป็นตำราของซูเห่านั่นเอง.
หลังจากนั้นซูเห่าก็บินร่อนลงที่ด้านนอกเมือง,หลังจากปลอมตัวเสร็จ,เขาก็ลอบเข้าไปในเมือง,พร้อมกับตรงไปยังใจกลางเมือง,หลังจากสอบถามสถานการณ์,เขาก็รับรู้ความจริง.
ตำรา“เส้นทางนักรบ” และ “สูตรสมบูรณ์ในการสลักวาดรูนอักขระ” ถูกประกาศเป็นตำราต้องห้าม,ไม่อนุญาตให้ครอบครอง,หากตรวจพบจะถูกจับ,โทษประหาร.
นอกจากนี้คนที่แจ้งข้อมูลคนครอบครอง,ยังได้รับรางวัล 1 เหรียญทองอีกด้วย.
ดังนั้นผู้คนมากมายที่ตื่นตระหนก,ตำราที่ซื้อมาจึงถูกนำมาโยนลงกองเพลิง.
ด้วยข้อห้ามและโทษที่รุนแรง,ที่ลงโทษคนที่ครอบครองอย่างหนัก,แม้นว่าจะไม่อาจทำลายหนังสือทั้งหมด,แม้นว่าตำราหลายเล่มอาจจะถูกเก็บอย่างดี,ทว่าช่องทางคัดลอกและจัดจำหน่ายนั้นได้ถูกทำลายไปแล้ว,ท้ายที่สุดแล้วตำราทั้งสองเล่มก็จะกลายเป็นหนังสือในครอบครองของกลุ่มชนชั้นปกครองเท่านั้น.
นี่ไม่ใช่ความต้องการดั้งเดิมของซูเห่า.
ซูเห่าที่หัวใจรัดแน่น,ก่อนจะค่อย ๆ จากไป.
เขาที่ออกไปซื้อวัตถุดิบที่เขาต้องการ.
หลังจากนำวัตถุดิบกลับฐานแล้ว,ซูเห่าก็บินทะยานฟ้า,บินไปเยือนเมืองต่าง ๆ.
เพื่อเป็นการยืนยัน,ว่าเมืองอื่น ๆ มีการสั่งเผาตำราของเขาหรือไม่?
เป็นไปตามคาด,หนังสือมากมายถูกนำมาเผาไฟที่ใจกลางเมือง.
ทุกอย่างที่เขาพยายามลงไป,กลับกลายเป็นประโยชน์ให้กับกลุ่มคนชั้นสูง ใช้เป็นอาวุธปกครองอำนาจของพวกเขาต่อไป.
เรื่องที่เขาต้องการตอบแทนโลกใบนี้,ท้ายที่สุดกับกลายเป็นเครื่องมือให้ใช้กดขี่สำหรับผู้ปกครองเช่นเดิม.
ดูเหมือนว่า,ด้วยพลังของเขาที่มีเวลานี้,ไม่อาจเปลี่ยนโลกใบนี้ได้.
มีเพียงแค่คนในโลกนี้เท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้,เพราะพวกเขาคือเจ้าของโลกใบนี้.
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด,ที่ไม่สูญเสียเลือดเนื้อ.
และไม่อาจขจัดการกดขี่ได้,หากไม่รู้ว่าตัวเองถูกกดขี่อยู่.
