Chapter 7 9 months

9个月

โหลวเจาซินนับตั้งแต่ถูกไม้กวาดฟาดก้น,เขาก็เข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า,เขานั้นเล็กจ้อยและอ่อนแอที่สุดในบ้าน,ของเล่นสัตว์ประหลาดในบ้าน ไม่อาจช่วยเขาพิชิต“พี่ชาย”ที่เป็นปิศาจอันทรงพลังได้,ปรกติเขาจะได้รับความรักและตามใจจากบิดามารดา,ทว่าต่อหน้าพี่ชายของเขา,พ่อแม่ไม่ยอมพูดอะไรช่วยเขาแม้แต่คำเดียว,พี่ชายของเขาจึงทรงอำนาจอย่างแท้จริง,ทว่าเขาก็แอบคิดหากว่าเขาเอาชนะพี่ชายได้,เขาก็จะเป็นเจ้าของบ้านที่แท้จริง.

ซูเห่าที่กลับห้องและนั่งครุ่นคิดอยู่ด้านหน้าคอมพิวเตอร์เพียงลำพัง.

เขามีอายุ 15 ปีแล้ว,คำสาปที่เขาไม่อาจมีชีวิตรอดในโลกนี้เกินห้าปีได้หายไป,นับตั้งแต่เขาโชคดีรอดชีวิตจากโจรที่บุกเข้ามาในโรงเรียนอนุบาล,ชีวิตเขาก็ราบรื่น,ไม่พบกับอันตรายอีกเลย,หากเป็นไปตามแนวโน้มนี้,ในโลกนี้,เขาอาจจะมีชีวิตที่ไม่ธรรมด,มีชื่อเสียงก้องโลก,กลายเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ก็ได้.

ทว่านี่ละคือชีวิตที่เขาต้องการ,ในชาติก่อน ๆ เขาแทบไม่อาจหวังอะไรได้เลย,นอกจากต้องการมีชีวิตรอด,เวลานี้ เขาหวังที่จะใช้ชีวิตอย่างยอดเยี่ยม,มีเงินมากมายไม่รู้จัก,มีผู้หญิงขนาบข้างเป็นฝูง,สามารถทำอะไรได้ดั่งใจ,กลายเป็นบุคคลทั่วโลกรู้จัก.

หากไปได้ไกลถึงเพียงนั้น,จะต้องเป็นชีวิตที่สมบูรณ์แบบอย่างแน่นอน.

ในเวลานี้เขาก็มีเงินที่ใช้ไม่หมดแล้ว,มีสาวใหญ่สาวน้อยที่แวะเวียนเข้ามาหา,อยากทำอะไรก็สามารถทำได้,รวมทั้งทุบตีน้องชายโหลวเจาซินผู้น่ารำคาญ,ไม่มีใครห้ามเขาได้,รวมทั้งบิดามารดาที่ตามใจเขาทุกอย่าง,ชีวิตของเขาราบรื่นเป็นอย่างมาก,แม้นว่าเวลานี้ชื่อเสียงยังไม่ได้ก้องไปทั่วโลกก็ตาม,ทว่าขอเพียงเวลาสักหน่อย,ไว้เขาคัดลอกผลงานชั้นยอดจากโลกเดิมออกมาเรื่อย ๆ,เวลานั้นเขาก็จะมีชื่อเสียงไปทั้งโลกเอง.

เมื่อคิดได้เช่นนี้,ซูเห่าก็ยิ้มออกมาได้.

เป็นความจริง,การใช้ชีวิตที่ประสบความสำเร็จยอดเยี่ยมเช่นนี้นะเอง,นี่เป็นหนึ่งในความต้องการของเขาเช่นกัน,เป็นความฝันในชาติแรกของเขา,และเขาสามารถทำมันได้ในโลกใบนี้.

แน่นอน,โลกใบนี้ไม่มีใครต้องการเป็นปลาเค็ม,ใครกันที่จะไม่คาดหวังถึงความสำเร็จ,และความสำเร็จที่โลกนี้ได้มอบให้,เขาเองก็ต้องตอบแทนกลับไปด้วยเช่นกัน,ซึ่งมันจะช่วยเติมเต็มความฝันของชาติก่อนไปด้วย.

“ข้าต้องการทิ้งอะไรบางอย่างให้โลกใบนี้,ไม่อาจมาที่นี่โดยเปล่าประโยชน์.”

สิ่งที่ซูเห่าเอ่ยถึงนั้นไม่ใช่วรรณกรรมหรือบทเพลงจากโลกเก่าของเขา,ทว่าเป็นความพยายามของเขาเอง,เป็นสิ่งประดิษฐ์ความรู้ที่เกิดจากการสร้างของเขา,เป็นความรู้ที่เขาสามารถยกระดับอารยะธรรมของโลกใบนี้ได้.

“เรื่องไม่อาจรีบเร่งได้,ความรู้ในปัจจุบันยังไม่เพียงพอ,ยังต้องเรียนรู้อีกมาก,นอกจากนี้เชาว์ปัญญาของเขายังมีจำกัด,ความสามารถของเสี่ยวกวงก็ยังต่ำ,จำเป็นต้องพัฒนาขึ้นไปอีก,เมื่อระดับประมวลผลรูปแบบควอนตัมสำเร็จ,เสี่ยวกวงจะมีความสามารถเพิ่มขึ้นอีกมาก,เวลานั้น ระบบประมวลผลของพื้นที่พินบอลจะสามารถใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ.”

“ดังนั้น,ความรู้ของข้าที่มียังหยาบเกินไป,จะต้องเรียนรู้เพิ่ม,เสี่ยวกวงสามารถเข้าร่วมศึกษาโปรแกรมเรียนรู้ของระบบควอนตัมได้.”

“โปรแกรมเรียนรู้แบบควอนตัมได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว”

“ระบบจักรกลควอนตัมสามารถบันทึกข้อมูลพื้นฐานด้วยตัวเอง.”

“ระบบจักรกลควอนตัมสามารถที่จะเรียนรู้ด้วยตัวเอง.”

“ระดับจักรกลควอนตัมสามารถสร้างผังงานเพิ่มประสิทธิภาพเองได้.”

“โครงการเรียนรู้ของระบบจักรกลควอนตัมทำงานด้วยตัวเองสำเร็จแล้ว!”

“ทุก ๆ วันจะต้องเรียนรู้สองชั่วโมง,เป็นระยะเวลาสามเดือน.”

......

หนึ่งปีหลังจากนั้น,ซูเห่ามีอายุ 16 ปี,วิทยานิพนธ์ของเขานั้น,ได้สร้างชื่อเสียงเป็นอย่างมาก.

ในหนึ่งปีที่ผ่านมานี้,ด้วยระบบการเรียนรู้ด้วยตัวเอง,ความสามารถของเสี่ยวกวงได้ยกระดับขึ้นอีก,พื้นที่พินบอลได้พัฒนาไปอีกครั้ง,ไม่เพียงแค่เป็นห้องบัญชาการของยานอวกาศเท่านั้น,ทว่าเขายังได้ออกแบบห้องนั่งเล่น,ห้องพักผ่อนสงบใจ,และเขายังเปลี่ยนแปลงพื้นที่หลายแห่งเช่นสร้างทุ่งหญ้า,ทะเลทราย,ชายหาด,ภูเขา,น้ำตก,ตราบเท่าที่เขาต้องการ,เขาสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ทั้งหมด.

ขอเพียงแค่คิด,เขาก็สามารถอ่านบันทึกไดอารี่ได้ทุกเมื่อ,แม้แต่สามารถเปลี่ยนมัน,เป็นข้อมูลที่เขาต้องการได้ด้วย.

ระหว่างนี้,เขาได้เปิดอีกหนึ่งวรรณกรรม“แฮรี่พอตเตอร์” เป็นหนึ่งในหนังสือขายดีระดับโลก.

นอกจากนี้เขายังวางแผนเขียน“ประวัติศาสตร์กำเนิดโลกด้วย” อย่างไรก็ตามเวลามีจำกัด จึงต้องพับแผนนี้ไป,และได้ออกผลงานเพลงเปียนโน“Listen To The Rain” กลายเป็นที่นิยมไปทั่วโลกอีกครั้ง,ได้รับเงินมากมาย,กลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยติดอันดับโลกด้วย.

ในเวลานี้,เขามีคุณสมบัติที่จะเอ่ยออกมาว่า “ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องเงินอีกแล้ว”

ทุกอย่างที่ผ่านมา,ราวกับว่ามันสมบูรณ์แบบ,ราบรื่นเป็นอย่างมาก,อีกไม่นานเขาก็จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่,จากนั้นเขาก็จะสามารถหาสาวงามมาเป็นเพื่อนเล่นแล้ว.

จนกระทั่งวันหนึ่ง,ซูเห่าจู่ ๆ ก็ปวดท้องขึ้นมา,หน้ามืดและหมดสติฟุบไปบนโต๊ะ.

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ใหน,หลังจากที่โหลวเจาซินได้ขับรถถังคันเล็กเข้ามาในห้องของซูเห่า,จากนั้นเขาก็ใช้ของเล่นใหม่เพื่อสู้กับพี่ชายของเขา,ทว่าพี่ชายของเขาเวลานี้กับไม่ตอบโต้ใด ๆ,ทั้งที่เขาได้ยิงลูกปืนของเล่นใส่ซูเห่าหลายลูกแล้ว.

กระสุนที่ยิงใส่ซูเห่าเบา ๆ,ซูเห่าที่ล่วงหล่นลงบนพื้น,อย่างไรก็ตามเมื่อพี่ชายหล่นลงบนพื้นก็เงียบไม่ขยับ,หากเป็นปรกติแล้วอีกฝ่ายจะต้องมาเตะก้นเขาออกจากห้องแล้ว,โหลวเจาซินที่งงงวย,ถอดหมวกออก,ก่อนที่จะเข้าไปผลักซูเห่า,อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะออกแรงเท่าไหร่,ซูเห่าก็ไม่ขยับแล้ว.

โหลวเจาซินที่รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง,จากนั้นก็กลับขึ้นไปนั่งบนรถแล้วขับรถออกมา.

“ปี๊บ ปี๊บ...”

เขาที่ตะโกนเสียงดัง“แม่,แม่,พี่ชายแพ้แล้ว!”

เห็นแม่ไม่สนใจเขา,เขาก็เปลี่ยนไปพูดว่า“แม่ แม่, พี่ชายไม่ขยับเลย!”

......

เมื่อซูเห่าได้สติอีกครั้ง,ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงพยาบาลแล้ว,ซึ่งมีหลัวเซิ่งหรงและหวงซูจินที่จ้องมองมาด้วยแววตาเป็นกังวล,ใบหน้าขอบตาของหวงซูจินนั้นมีปื้นสีแดง,ทว่าเธอได้ทาทับด้วยเครื่องสำอางปิดเอาไว้,เมื่อซูเห่าฟื้นขึ้นมา,เธอก็ยิ้มอย่างสดใสให้กับซูเห่า.

“เสี่ยงฮุ่ยฟื้นแล้ว,หิวใหม,แม่จะปลอกผลไม้ให้,กินรองท้องไปก่อน.”

โหลวเจาซินที่วางคางของเขาบนเตียง,พร้อมกับจ้องมองตาแป๋วมาที่เขา.

ซูเห่ารับรู้ได้ทันทีว่าเขาควรจะป่วย,ทว่าเขาที่สุขภาพดีมาตลอด,จะป่วยได้อย่างไร.

เขาที่กัดแอปเปิ้ลปลอกเปลือกที่หวงซูจวินยื่นให้,ส่วนจิตสำนึกได้เข้าไปในพื้นที่พินบอล,เพื่ออ่านข้อมูลบันทึกประจำวันทันที.

“ 8 มิถุนายน 2 0 : 0 : 0,

เสี่ยวกวง 2.1 ปรับปรุงระบบการแสดงผล,ปรับปรงฟังก์ชันการค้นหา.

กระบวนการวิเคราะห์คำศัพท์ภาษาจีน สำเร็จ 69% ;

ระบบการศึกษาวัสดุเซมิคอนดักเตอร์,ความสำเร็จปัจจุบัน 3% ;

......

ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย,หมดสติกระทันหัน; วิเคราะห์ข้อมูล....ข้อมูลไม่เพียงพอ,จำเป็นต้องค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม;

......

ผลการตรวจสอบ : มะเร็งตับอ่อน;

รายงานรายระเอียดมีดังนี้:

......

ประมาณการการมีชีวิต : เก้าเดือน...... ”

ซูเห่าที่อ่านไดอารีแล้ว,ก็กลายเป็นงงงวย,จิตใจของเขาอยู่ในสภาพล่องลอยอยู่ในสุญญากาศทันที.