ตอนที่แล้วChapter 59 rune/symbol writing draws up
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 61 Fierce combat

Chapter 60 Cicatrization


愈合

เย็นวันหนึ่ง,หลังจากดวงตะวันลาลับ.

ขณะซูเห่าเผยใบหน้ายิ้มแย้มขณะเดินทางกลับสถาบัน.

ทันใดนั้น,ที่มุมหนึ่งของเรดาร์ปรากฏจิงซีที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้น.

“ผีฆาตกร?”ซูเห่าที่ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,จิงซีที่หมุนนโคจร,ขยายรัศมีตรวจจับออกไป.

ใช่,เป็นกลิ่นอายที่คุ้นเคย.

ซูเห่าเผยความประหลาดใจ,คาดไม่ถึงฝ่ายตรงข้ามยังไม่ตาย,ไม่เพียงไม่ตาย,การที่ได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนั้น,กล้าออกมาเช่นนี้,จิตใจช่างเข้มแข็งอย่างคาดไม่ถึง.

เป็นคนที่อมหิตมาก!

กล่าวให้ถูกต้อง,ไม่ใช่ผีฆาตกร,แต่เป็นคนที่กลายเป็นหุ่นเชิดที่ผีฆาตกรควบคุม.

นอกจากนี้,ไม่เพียงแค่หุ่นเชิดเท่านั้น,ทว่าเขายังสัมผัสได้ถึงปราณโลหิตที่คุ้นเคย.

“เสี่ยวเหม่ย?”เขายังจดจำเสี่ยวเหม่ยที่มักนั่งอ่านหนังสือในหอตำราอยู่เป็นประจำ.

ซูเห่าที่ปวดขมับขึ้นมาทันที,สาวน้อยขี้ขลาดคนนั้นไม่ได้ซ่อนตัวอย่างงั้นรึ? ปล่อยให้ถูกจับได้อย่างไร,หากไม่เพราะว่าเขามาพบในคืนนี้,เกรงว่าอนาคตนักวิชาการใหญ่คงจะตายก่อนเวลาเป็นแน่.

ซูเห่าอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นเกาศีรษะไปมา“ไม่เพียงแค่ข้าเท่านั้นที่โชคร้าย,ดูเหมือนว่าจะมีคนที่โชคร้ายในวัยเด็กเหมือนกันด้วย.”

ซูเห่าที่ไม่ได้รีบร้อน,ในเมื่อเขาพบแล้ว,เช่นนั้นก็ต้องหยุดผีฆาตกรตนนี้.

ตั้งแต่การต่อสู้ครั้งก่อน,เขาก็ให้คำมั่นว่าจะไม่ปล่อยให้ผีฆาตกรรอดไปได้อีก.

คนผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป,หากยังปล่อยให้อีกฝ่ายรอดชีวิตไปได้,ใครจะรู้ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น? อีกฝ่ายอาจจะทำให้เขาเสียใจก็ได้,คนในโลกนี้ คนที่เขาใส่ใจมีไม่มากนัก,ทว่าก็ถือว่ายังมี.

เขาที่ทำการปิดหน้าปิดตา,พร้อมกับเฝ้ามองเรดาร์,ตรวจสอบหุ่นเชิดควบคุม.

หลังจากเกิดเรื่องขึ้นครั้งที่แล้ว,โจรร้ายได้บทเรียนอย่างชัดเจน,คราวนี้เขาไม่ได้กลับไปฐานตัวเองทันที,ทว่าคอยหลบเลี่ยงผู้คน,ก้าวเจ็ดถอยแปด,หลบซ้ายขวาจนถึงเป้าหมาย.

อีกครั้งซูเห่าที่พบกับร่างต้นของผีฆาตกรอีกครั้ง.

“ที่นี่ไม่ใช่ย่านที่อยู่อาศัยระดับสูงของเมืองหลิงหยุนหรอกรึ?”ซูเห่าที่มั่นใจได้ว่า,นี่คือเขตที่พักอาศัยของคนระดับสูงเมืองหลิงหยุนอย่างชัดเจน.

ซูเห่าได้คิดมาก่อนเหมือนกัน,ผีฆาตกรถูกจินตาถงช่วยเอาไว้,เป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเกี่ยวข้องกับจินต้าถงอย่างงั้นรึ?

ซูเห่าเงยหน้ามองคฤหาสน์ที่ผีฆาตกรอาศัยอยู่,มีป้ายที่เขียนเอาไว้ว่า“คฤหาสน์ตระกูลจิน”

“เกี่ยวข้องกับจินต้าถงจริง ๆ.”ซูเห่าขมวดคิ้ว,จากการตรวจสอบ,ดูเหมือนว่าจินต้าถงไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ.

ในที่พักแห่งนี้ยกเว้นผีฆาตกรแล้ว,ไม่มีคนอื่นอยู่.

ซูเห่าไม่ลังเลอีกต่อไป,พร้อมกับชักดาบยาวออกมา ก้าวตรงเข้าไป,พุ่งเข้าหาผีฆาตกร,เขาเกรงว่าหากช้าไป,สาวน้อยเสี่ยวเหม่ยคงไม่รอดแน่.

เขาลงมือทันที,กระแทกม่านพลัง,กระโดดตรงเข้าไป,จนถึงบ้านที่หรูหราหลังหนึ่ง,อย่างรวดเร็ว.

ตามสัมผัสของซูเห่า,ผีฆาตกร,ได้ควบคุมหุ่นเชิดนำเสี่ยวเหม่ยเข้าไปด้านใน.

เขาที่ตรงไป,เงื้อดาบขึ้นฟัน.

“ปัง!”

ประตูทางเข้าขาดออกเป็นสองท่อน,ห้องเปิดออก.

ซูเห่าพุ่งเข้าไปด้านใน.

สายตาที่จดจ้องมองไปรอบ ๆ.

ผีฆาตกรที่ชงักร้องตะโกนออกมาทันที“เป็นเจ้า! คนแคราะน้อย!”

เสียงที่ดังลั่นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างที่สุด,จนทำให้ซูเห่าตกใจเหมือนกัน.

เขาที่หรี่ตาจดจ้องมอง,พูดไม่ออก,ใต้เท้าจิงซีพลุ้งพล่านระเบิดออกมา,พุ่งเข้าโจมตีผีฆาตกร.

เมื่อเข้าใกล้อีกฝ่าย,ดาบในมือของเขาก็เหวี่ยงออกไป.

ผีฆาตกรยกดาบขึ้นป้องกัน.

“เคร้ง!”

ดาบสองเล่มปะทะกัน,ผีฆาตกรที่ดวงตาหดเกร็ง,พลังของดาบนั้นไม่ธรรมดา,เกิดสำเก็ดเพลิงสว่างจ้า.

“เท้าเคลื่อนเงา!”

ซูเห่าที่เคลื่อนไหวอ้อมไปด้านหลังผีฆาตกร.

“ลวงทะลวง!”

ดาบยาวที่พุ่งทะลวงจากล่างขึ้นบนในทันที.

ผีฆาตกรที่เผยแววตาตื่นตระหนก,ใช้ทักษะช่วยชีวิตออกมาทันที“ม่านพลัง!”

เหมือนกับที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้,ร่างกายของเขาที่เปล่งรัศมีแสงสีแดงออกมา.

ดาบซูเห่าทะลวงศีรษะของผีฆาตกร,หากแต่ไม่อาจทะลวงผ่านได้,ในเวลานั้นผีฆาตกรที่โจมตีกลับมา,ซูเห่าที่กระโดดถอยหลังออกมา.

ในเวลานั้นเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น.

ผีฆาตกรที่ร้องตะโกนดังกึกก้องออกไป,ด้วยทักษะ“ที่ราบสูงทิเบต”  “พี่ใหญ่,ช่วยข้าด้วย.”

เสียงที่ดังผ่านห้อง,พุ่งตัดท้องฟ้าที่เงียบสงบไป.

ซูเห่าที่ตกใจหลั่งเหงื่อออกมา,ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายสู้เข้าไม่ได้จะโกนดังขอความช่วยเหลือ,เกินไปแล้ว!

เขาที่พุ่งเข้าไปเหวี่ยงดาบของเขาไปด้านหน้า.

“เท้าเคลื่อนเงา!”

ซูเห่าที่อ้อมไปด้านข้าง,พร้อมกันฟันออกไป.

ผีฆาตกรที่คิดว่าซูเห่าจะโจมตีลวงทะลวงอีกครั้ง,เขาที่เปลี่ยนการป้องกัน,เพื่อถ่วงเวลาจนกว่าพี่ชายของเขาจะมาช่วย.

อย่างไรก็ตามเขาคาดเดาผิด,ซูเห่ากับกระแทกร่างของเขาออกไปตรง ๆ,ไม่ได้ฟันออกไป ร่างกายของเขาลอยกระเด็นกระแทกกำแพง.

อาการบาดเจ็บเดิมยังไม่ฟื้นคืน,ปากของเขาที่พ่นโลหิตออกมา.

ในเวลานั้น,จิงซีที่ทรงพลังปรากฏในขอบเขตสัมผัสของซูเห่าได้ปรากฏขึ้นแล้ว,กำลังเคลื่อนที่มาด้วยความเร็ว.

เป็นจินต้าถงนั่นเอง.

จินต้าถงก็คือพี่ใหญ่ของผีฆาตกร.

ซูเห่าที่ไม่เปิดโอกาสให้ผีฆาตกรได้ตั้งหลัก.

ดาบของเขาที่ชี้ไปยังผีฆาตกรรม,เตรียมที่จะทิ่มแทงออกไป.

ผีฆาตกรที่จ้องมองดาบของซูเห่าเขม็ง,เตรียมที่จะปัดป้องการป้องกันเอาไว้ให้ได้.

ในเวลานั้น,มือซ้ายซูเห่าที่ยกขึ้น.

“แสงจ้า!”

ฝ่ามือของเขาที่ปล่อยแสงจ้า,ผีฆาตกรที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,ดวงตาของเขาที่ร้อนผ่าวดับมืด,จนต้องร้องโอดโอย,มือของเขาที่ยกขึ้นปิดป่าย,ซูเห่าที่เคลื่อนไหวหลบไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว,ดาบของเขาก็ฟันออกมาอีกครั้งทันที.

ผีฆาตกรที่ชงักงัน,สูญเสียทิศทาง,ได้ยินเพียงเสียงแหวกอากาศพุ่งมา,ดาบได้มาถึงที่คอของเขาแล้ว.

“พรึด ซี่!”

เสียงโลหิตพุ่งกระฉูดอาบกำแพง,ศีรษะที่กระเด็นหล่นกลิ้งหลุน ๆ บนพื้น.

ซูเห่าที่เตะอีกฝ่ายตรวจสภาพ,ก่อนหยิบดาบฝ่ายตรงข้ามขึ้น,ขณะซ้อมเหวี่ยงออกไป,รู้สึกดีเป็นอย่างมาก.

“ปัง!”

กำแพงที่พังทลายลง,ร่าง ๆ หนึ่งที่ปรากฏขึ้น,ผนังได้กลายเป็นเศษซาก,ร่างหนึ่งที่จับจ้องมองผีฆาตกร.

“ต้าโม่!”จินต้าถงที่ร้องโหยหวนโศกเศร้า.

ดวงตาเบิกกว้างกลมโต,สายตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยแดงกล่ำ,ใบหน้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยจิตสังหาร.

“เป็นเจ้า! เจ้าสารเลว! เจ้าสารเลว!!!!!”

จินต้าถงที่ดวงตาเบิกกว้างจ้องซูเห่าเขม็ง.

จินต้าถงที่สูงสองเมตร,ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อปูดโปนออกมา,เสื้อที่คับจนแตกออก.

มือทั้งสองข้างของเขาสวมถุงมือโลหะ.

ร่างกายของจินต้าถงนั้นใหญ่โตล่ำสัน,จ้องมองซูเห่าที่สูงเพียงหนึ่งเมตรห้าสิบ.

“ตาย!”ร่างที่ใหญ่ยักษ์ของจินต้าถงพุ่งเข้าไป,ต่อยไปยังศีรษะของซูเห่าทันที.

กระแสอากาศที่โบกสะบัดพัดกวาดทุกอย่างรอบ ๆ ให้ลอยกระเด็น.

ซูเห่ากระโดดหลบออกมา,แม้นว่าเขาจะไม่รู้ว่าเขาสามารถรับหมัดนั้นได้หรือไม่,ทว่าเขาก็ไม่ต้องการทดลอง,จินต้าถงดูแข็งแกร่งมาก,ไม่เพียงแค่ร่างกายใหญ่โต,กลิ่นอายที่แผ่ออกมายังพลุ้งพล่านรุนแรงมาก.

“ตูมมมมมมม!”ก้อนหินที่ลอยกระเด็นไปทั่ว.

จินต้าถงที่ต่อยหมัดลงบนบนพื้น,บ้านแห่งนี้สั่นไปมา,ก่อนหลังคาพังทลายลง.

หลังจากที่กุดหัวผีฆาตกรเสร็จ,ในเวลานั้นซูเห่าก็เริ่มวาดอักขระ“สว่างจ้า”ขึ้นมาอีกครั้ง.

เขาที่เริ่มวิ่งหนี,จินต้าถงที่วิ่งตาม,ในเวลานั้นเขาก็ยื่นฝ่ามือออกไปอีกครั้ง.

“สว่างจ้า!”

จินต้าถงที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อย,ดวงตาของเขาที่พล่าไปในทันที.

ซูเห่าที่ฉวยโอกาสนี้,กระชับดาบในมือ,พร้อมกับขว้างออกไปยังจินต้าถงทันที.

“พรึดซี่!”

ดาบยาวทั่วไปได้พุ่งทะลวงหน้าอกจินต้าถง,ทะลวงไปจนถึงข้างหลัง,ในชั่วระยะเวลาวิกฤตินั้นจินต้าถงที่ขยับหลบเล็กน้อยทำให้พลาดหัวใจของอีกฝ่ายไป.

ถึงความแข็งแกร่งของร่างกายของจินต้าถงนั้นจะไม่ธรรมดา,ทว่าเทียบกันจิงซีของซูเห่ายังด้อยกว่า.

ซูเห่าไม่หยุดแค่นั้น,เขาที่พุ่งเข้าไป,ถือดาบยาวของผีฆาตกร,ใช้โอกาสนี้,เหวี่ยงฟันออกไป.

จินต้าถงที่ถูกแทงด้วยดาบ,แค่นเสียงเย็นชา,กัดฟันลืมตาขึ้น,ยกสนับมือขึ้นป้องกันดาบของซูเห่า.

“เคร้ง!”

จินต้าถงที่พุ่งไปด้านหน้า.

“หักกระดูก!”

หมัดของเขาที่ต่อยไปยังซูเห่า.

ซูเห่าที่หลบหมัด,พร้อมกับยกเท้าถีบด้ามดาบให้ปักเข้าไปในร่างของจินต้าถงอีก.

“ฟรึบ!”

ดาบที่จมลึกเข้าไปอีกครั้ง,จินต้าถงที่เจ็บปวด,ถอยออกไปสองสามก้าว,ซูเห่าที่เร่งรีบถอยห่างออกมา.

ดวงตาของจินต้าถงที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,จ้องเขม็งไปยังซูเห่า,ไม่เร่งรีบโจมตี.

เขาที่ราวกับตระหนักได้ว่าแม้ว่าซูเห่าจะตัวเล็ก,แต่ก็ไม่อ่อนแอ,หากเขาประมาท,อาจถูกจัดการจริง ๆ.

ซูเห่าที่หายใจหอบ,การต่อสู้ในเวลาสั้น ๆ,ทำให้เขาต้องการออกซิเจนเป็นจำนวนมาก.

จินต้าถงเองก็สูดหายใจลึกเช่นกัน.

เขาที่เหลือมองดาบที่ปักหน้าอกอยู่,เพราะกล้ามเนื้อที่กระชับแข็งแกร่ง,ทว่าก็มีโลหิตไหลออกมาเช่นกัน,จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นดึงดาบออกมาช้า ๆ.

ซูเห่าที่มองอยู่ข้าง ๆ รู้สึกเจ็บแทนขึ้นมาเหมือนกัน.

จินต้าถงที่ดึงดาบออกจากหน้าอกและโยนไปที่พื้น.

“เคร้ง เคร้ง!”

จินต้าถงที่ต่อยสนับมือโลหะปะทะกันไปมา,จากนั้นที่หน้าผากก็ปรากฎเส้นโลหิตปูดออกมาทันที.

“ฟื้นฟู!”

ซูเห่าที่เห็นถึงกับอ้าปากค้างเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ใจ.

แผลดาบทะลวงหน้าอกก่อนหน้านี้กำลังฟื้นฟูคืนกลับมาด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตา,ก่อนจะกลายเป็นเพียงแค่รอยขีดข่วนเท่านั้น!

ซูเห่าแทบตะโกนลั่นในใจ“ผีอะไร! บ้าอะไรกันว่ะ!”

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด