Chapter 163 The gene measures initially
Chapter 163 The gene measures initially
基因初测
ด้วยเรื่องนี้,ซูเห่ารู้สึกชื่นชมอาเฉียงมาก.
อาเฉียงเป็นตัวตนที่เด็ดเดียวมาก,ราวกับอีกฝ่ายเข้าใจความคิดของเขา,ทำให้อีกฝ่ายลงมือทันทีด้วยความกล้าหาญ,ไร้ซึ่งความสงสัยต่อคำสั่งของเขา.
แม้นว่าอาเฉียงจะไม่ค่อยฉลาดหนัก,ทว่าก็เป็นหนึ่งคนที่ซูเห่าชอบมันทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น,หากเป็นไปได้เขาจะแนะนำอีกฝ่ายให้กับหยาซานรู้จักแน่นอน.
หลังจากเก็บตัวอย่างโลหิต,ซูเห่าก็กลับห้องทดลองของเขา,เพื่อเก็บข้อมูลและเข้าไปในพื้นที่พินบอล,หลังจากนั้นซูเห่าก็เรียกอาเฉียงมาพบ.
ซูเห่าเอ่ยถาม“อาเฉียง,ที่ด้านหน้าของเจ้าตอนนี้,มีลำดับมนุษย์กลายพันธ์แปดลำดับ,จากนี้ข้าจะช่วยเจ้าวิวัฒนาการ,ตอนนี้เจ้าเลือกที่ชอบมา!”
อาเฉียงที่ดวงตาเบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อจึงเอ่ยสอบถามออกมา“มนุษย์กลายพันธ์? พี่ใหญ่เหว่ยนำพวกเรามา,เพื่อวิวัฒนาการเป็นมนุษย์กลายพันธ์อย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าพยักหน้ารับ“ใช่,ทว่าการวิวัฒนาการนั้นเป็นความรู้แบบใหม่,ไม่จำเป็นต้องกินเนื้อ.”
อาเฉียงที่ไม่เข้าใจสิ่งที่ซูเห่าพูดนัก,ทว่าความคิดของเขาเวลานี้ดูซับซ้อน,สองเดือนก่อนเขายังจำได้ชัดเจน,เขาเกลียดมนุษย์กลายพันธ์ที่สร้างปัญหาให้กับคนไปทั่ว,ทว่าเขาก็เกลียดตัวเองที่อ่อนแอไร้พลังเกือบต้องสิ้นชีวิตเช่นกัน.
วันนี้,เขาที่ได้ยินมาว่าพี่ใหญ่เหว่ยจะทำให้เขาวิวัฒนาการเป็นมนุษย์กลายพันธ์.
ใช่เขาเกลียดมนุษย์กลายพันธ์,ทว่าเขาก็ต้องการพลัง! เขาต้องการพลังปกป้องตัวเอง,ต้องการพลังปกป้องภรรยาและบุตร.
อาเฉียงพยักหน้า,ไม่เอ่ยอะไรอีกต่อไป,เขาที่อ่านคำอธิบายลำดับมนุษย์กลายพันธ์ต่าง ๆ.
ทว่าขณะเห็นลำดับ【มนุษย์ทำนาย】เขาที่เพ่งพิศอยู่ชั่วขณะ
ที่จริงลำดับมนุษย์ทำนายไม่ได้มีอะไรพิเศษอะไร,ทว่าด้านหลังนั้นมีหมายเหตุระบุไว้ว่า“ความสามารถแล้วแต่โชค” ไม่เหมือนกับลำดับอื่น ๆ,ที่มีบอกพลังหลังจากวิวัฒนาการเสร็จแล้ว.
ลำดับมนุษย์ทำนายนั้น,ซูเห่าได้รับมาจากไกลี่,เขาคาดคิดว่านี่คือลำดับยีนที่พิเศษ,ทว่าไม่แน่ใจในความสามารถ,เขาไม่รู้ว่าหลังจากปรับแต่งยีนดังกล่าวไปแล้ว,จะได้รับความสามารถใดมา.
เขาได้ทดลองมันกลับหนูทดลองไปแล้ว,แม้นว่าหนูทดลองจะรอดชีวิตมาได้,ทว่ากับไม่อาจบอกความแตกต่างได้ว่ามันแตกต่างได้ความสามารถอะไรมา.
หากไม่มีอุบัติเหตุใด,ลำดับยีนดังกล่าวนี้จำเป็นต้องศึกษาต่อไป.
หลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ,อาเฉียงก็เลือกมนุษย์ความเร็ว.
ซูเห่าเผยยิ้ม,หลังจากยืนยันแล้ว,เขาก็ให้อาเฉียงออกไป.
ลำดับดังกล่าวนี้ในความเห็นของเขาเป็นลำดับที่ไม่มีจุดแข็งและจุดอ่อน,ความแข็งแกร่งขึ้นอยู่กับสถานที่,เมื่อก้าวไปถึงขั้นที่หก,จะมีทักษะช่วยชีวิตที่ไม่ธรรมดา,กล่าวได้ว่าเป็นลำดับที่ยากที่จะสังหารได้.
ก่อนหน้านี้จักรพรรดิสวรรค์แสตนถูกซูเห่าสังหารง่าย ๆ,เพราะซูเห่าลงมือโดยที่ ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว.
หากจักรพรรดิสวรรค์แสตนพบซูเห่าก่อน,เกรงว่าเรื่องราวคงไม่จบลงง่ายขนาดนั้น.
ดังนั้น,จากมุมมองของมนุษย์กลายพันธ์,การซ่อนตัวเองให้มิดชิด,นี่คือทางเลือกที่ถูกต้องที่สุด.
เพราะไม่อาจบอกได้ว่าจะมีมนุษย์กลายพันธ์ที่มีความสามารถแปลก ๆ ที่อาจจะสังหารเขาให้ตายเวลาใหนก็ได้ปรากฏขึ้น.
“จากนี้,คงต้องช่วยอาเฉียงวิวัฒนาการเป็นมนุษย์ความเร็ว,เพื่อทดสอบความเป็นไปได้ของระบบถอดรหัสจำลองยีน.”
ซูเห่าใช้เวลาห้าวันในการออกแบบจำลองยีนของอาเฉียงเพื่อปรับแต่งให้เป็นมนุษย์ความเร็ว,ในเวลานั้นเขาได้เพิ่มยีนยกระดับจิงซีให้กับอีกฝ่าย,เพื่อรับประกันในความสำเร็จในการวิวัฒนาการของอาเฉียง.
จากนั้นเขาก็ใช้เวลาอีกหนึ่งวัน,เพื่อสร้างของเหลวปรับแต่งยีนและทดสอบการวิวัฒนาการซ้ำอีก.
จากนั้นซูเห่าก็เรียกอาเฉียงเข้ามาในห้องทดลอง,สายตาของอาเฉียงที่ดูประหม่าเล็กน้อย,ขณะจ้องมองของเหลวปรับแต่งยีนกำลังถูกฉีดเข้าไปบนหลังมือ.
ของเหลวจำนวนเล็กน้อย,ถูกฉีดไปบนหลังมือของเขา,เพื่อให้เกิดการปรับตัวปรับแต่งไม่ให้เกิดอันตราย.
ไม่นานหลังจากนั้น,ผิวหนังบนหลังมือของเขาก็เปลี่ยนไปกลายเป็นหดและเปลี่ยนเป็นเต่งตึง,แตกต่างจากผิวหนังโดยรอบ.
หลังจากต้องนั่งทนอยู่หนึ่งชั่วโมง,ซูเห่าก็ตัดชิ้นเนื้อบนหลังมือของอีกฝ่ายออกมา,จากนั้นก็รักษามันกลับด้วยอักขระฟื้นฟู.
ต่อมาซูเห่าก็เอ่ยออกมาว่า“เอาล่ะอาเฉียง,เจ้าออกไปได้แล้ว.”
อาเฉียงพยักหน้ารับ,ก่อนออกไปเงียบ ๆ.
หลังจากอาเฉียงออกไป,ซูเห่าก็เริ่มตรวจสอบเนื้อที่ตัดออกมา,แล้วเข้าไปสังเกตุในพื้นที่พินบอล.
หลังจากนั้นไม่นาน,ซูเห่าก็ออกจากพื้นที่พินบอล,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น“สำเร็จ,เนื้ออาเฉียงเปลี่ยนเป็นมนุษย์ความเร็วแล้ว!”
ในเมื่อยืนยันได้ว่าผลการทดลองมีความเป็นไปได้,ซูเห่าก็แทบไม่พัก,เขาเริ่มที่จะสร้างของเหลวปรับแต่งยีนเตรียมให้เพียงพอ,ตลอดสองวันเขาแทบจะเก็บตัวอยู่ในห้องทดลองตลอด.
เขาที่หมกตัวอยู่ในห้องทดลองมาห้าวัน,และแล้วซูเห่าก็เตรียมน้ำยาปรับแต่งยีนสำเร็จ.
ซูเห่าเรียกอาเฉียงเข้ามาในห้องทดลองอีกครั้ง,เอ่ยออกมาว่า“เจ้าขึ้นไปนอนบนเตียง,การทดลองนี้,ใช้เวลาราว ๆ สามชั่วโมง.”
อาเฉียงพยักหน้ารับ,ก้าวขึ้นไปนอนแล้วหลับตา.
ซูเห่าไม่เอ่ยอะไรอีก,พร้อมกับนำของเหลวปรับแต่งยีนที่เตรียมไว้ฉีดเข้าไปในร่างกายของอาเฉียงทั้งหมด.
การฉีดของเหลวปรับแต่งยีนเข้าไปในร่างกายนั้นจำเป็นต้องใช้เวลานานกว่าการกินเนื้อเข้าไป,เพราะว่า“ห้องแปลงร่าง”ของมนุษย์กลายพันธ์นั้นมีความสามารถในการกระจายของเหลวปรับแต่งยีนได้อย่างรวดเร็ว,ซึ่งแตกต่างจากการฉีดเข้าไปในร่างกายที่กระจายไปทั่วร่างค่อนข้างช้า.
อย่างไรก็ตามเพียงไม่นานอาเฉียงก็รู้สึกง่วงอย่างรุนแรง.
ส่วนซูเห่าที่เฝ้ามองอยู่ข้าง ๆ อย่างใจเย็น,ก่อนที่ผลการทดลองจะเสร็จสิ้น,ซูเห่าไม่กล้ายืนยันเช่นกันว่าการทดลองนี้จะสำเร็จ.
อย่างไรก็ตาม,เขาที่เตรียมการและจำลองการทดลองเอาไว้อย่างระเอียดแล้ว,การวิวัฒนาการนี้ไม่มีเหตุผลที่จะล้มเหลว.
หลังจากนั้นสามชั่วโมง,หัวใจของซูเห่าที่เต้นไปมา,ก็ค่อย ๆ สงบลง.
พลังชีวิตในร่างของอาเฉียงไม่มีสัญญาณที่จะล้มเหลว,หนำซ้ำยังทรงพลังขึ้น,กล้ามเนื้อที่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่าว่าแข็งแกร่งขึ้น,โดยเฉพาะขาทั้งสองข้างที่ดูล่ำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ.
ด้วยเหตุนี้,ซูเห่าเริ่มยืนยันได้แล้ว,การทดลองปรับแต่งยีน,ประสบความสำเร็จ!
ซูเห่าตื่นเต้นอดไม่ได้ถึงกับชูกำปั้นขึ้นกลางอากาศทีเดียว.
ในโลกนี้,เขาที่ศึกษายีน,ทุ่มเทไปกว่าสิบปี,จวบจนถึงตอนนี้,เมื่อเห็นความสำเร็จ,จะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไร?
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง,อาเฉียงก็ฟื้นขึ้นมา.
อาเฉียงที่ตื่นขึ้นมา,รู้สึกว่าตัวเองแตกต่างออกไป,ดูเหมือนว่า....ทรงพลังขึ้น?
ซูเห่าที่เอ่ยสอบถามออกมา“รู้สึกอย่างไร?”
อาเฉียงที่เอ่ยความรู้สึก“รู้สึกร่างกายเต็มไปด้วยพลัง,ทว่ารู้สึกหิวอยู่เล็กน้อย!”
ซูเห่าที่หัวเราะอย่างมีความสุข“แน่นอน,เรื่องกินไม่ต้องรีบร้อน,เจ้าตามข้ามาก่อน.”
ซูเห่าที่นำอาเฉียงมายังเชิงเขา,โดยมีคนทั้งเจ็ดในห้องทดลองที่จ้องมองมาด้วยความสงสัย.
ซูเห่าเอ่ย“เจ้าลองวิ่งไปรอบ ๆ เต็มกำลังสิ.”
อาเฉียงพยักหน้า,ราวกับรับรู้ตามสันชาติญาณ,หลังจากนั้นสมองราวกับกดปุ่มอะไรเข้า,ร่างกายที่ราวกับปะทุพุ่งออกไปด้วยความเร็ว.
“ฟิ้ว-”
อาเฉียงที่หายไป,ขณะที่มองอีกครั้ง,ก็พบว่าเขาวิ่งออกไปหลายร้อยเมตรแล้ว.
“แฮก-”
คนทั้งเจ็ดที่แอบมองอยู่ถึงกับตื่นตะลึงสูดหายใจที่เย็นยะเยือบเข้าไป.
พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าอาเฉียงที่ถูกเรียกเข้าไปในห้องทดลองโดยที่ใหญ่เหว่ย,หลังจากออกมา,จะสามารถวิ่งได้เร็วขนาดนี้!
นี่เขา...
ทำอะไรด้านใน?
ทันใดนั้น,แววตาของทุกคนที่ลุกโชนด้วยความปรารถนาขึ้นมาเช่นกัน.
