Chapter 144 Flesh assimilation
血肉同化
การวิวัฒนาการของหยาซานนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น.
เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง,เขาก็กลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ขั้นห้าราชาเกราะเหล็กแล้ว ทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกขั้น.
ซูเห่าให้หยาซานแสดงความสามารถใหม่ ๆ ให้กับเขาได้ดู.
ก่อนอื่นเลยเกราะที่เปลี่ยนไปเป็นโลหะแท้,กล่าวได้ว่ามันคือโลหะจริง ๆ,ที่มีความหนาแน่นเป็นอย่างมาก,สามารถที่จะเปลี่ยนรูปลักษณ์ หล่อขึ้นรูปแบบรูปแบบต่าง ๆได้,หากปิศาจกระดูกเป็นเหมือนกับรถถัง,ราชาเกราะเหล็ก,ก็คือรถเกราะขนาดใหญ่.
เกราะทั้งหมดหนาและใหญ่,รูปร่างค่อนข้างเทอะทะ,มีขอบและมุมชัดเจน,คล้ายกับก้อนเนื้อเล็ก ๆ ที่หุ้มด้วยเกราะ.
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนหยาซานจะชอบสถานะนี้เป็นอย่างมาก.
ส่วนความสามารถอื่น ๆ แทบจะเหมือนกับปิศาจกระดูกเลย,ทว่าที่เปลี่ยนไปก็คงเป็นหนามกระดูกที่เป็นหนามโลหะ,และยังมีอีกหนึ่งทักษะที่เพิ่มขึ้นมานั่นก็คือการแพร่กระจายเลือดเนื้อ.
ตามที่หยาซานอธิบาย,การแพร่เลือดเนื้อนั้น,เป็นความสามารถในการย้ายนิวเคลียสเซลล์ไปยังวัตถุ,จากนั้นก็สามารถควบคุมวัตถุดังกล่าวได้,ทั้งการถ่ายจิงซีเข้าไป,การเปลี่ยนรูป,แม้แต่เปลี่ยนมันเป็นเกราะเหล็กได้ด้วย.
หยาซานเกรงว่าจะอธิบายได้ไม่ดี,เขาได้แสดงตัวอย่างออกมาโดยตรง.
หยาซานที่ยื่นมือลงไปบนพื้น,จากนั้นมือของเขาก็ละลาย,ผสานรวมเข้ากับพื้นดิน,จากนั้นพื้นรอบ ๆ ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาเข้ม,มันได้แพร่กระจายออกไปเรื่อย ๆ เหมือนกับน้ำสีดำที่กำลังไหลแพร่กินเข้าไปในพื้นดิน.
พื้นดินที่เปลี่ยนไปนั้น,กลายเป็นพื้นแข็ง,ผิวเรียบ,อยู่ในสภาพครึ่งของเหลว,สั่นไปมากำเนิดคลื่นขนาดเล็ก.
อาซานเอ่ย“หลังจากที่เซลล์ของข้ากระจายออกไป,ข้าสามารถควบคุมพวกมันเหมือนกับควบคุมร่างกาย,สามารถเปลี่ยนรูปร่างมันได้ด้วย,ยกตัวอย่างข้าสามารถสร้างมันขึ้นมาเป็นเก้าอี้....”
กล่าวจบ,หยาซานที่ควบคุมของเหลว,หล่อมันขึ้นมา,ท้ายที่สุดก็กลายเป็นเก้าอี้แบน ๆ.
หยาซานเอ่ยด้วยน้ำเสียงอักอ่วน“เอิ่ม,พี่ใหญ่เหว่ย,ข้ายังไม่เชี่ยวชาญ,ที่จริงมันคือเก้าอี้ล่ะ! แต่มันแบนไปหน่อย!”
อย่างไรก็ตามซูเห่ายังคงจ้องมองไปยังกลุ่มวัตถุ,แววตาไม่ได้เผยท่าทางดูแคลน,หนำซ้ำยังสงสัยด้วยซ้ำ.
หยาซานเอ่ย“นอกจากนี้,ข้ายังควบคุมสสารเหล่านี้,ทำให้มันแข็งเหมือนโลหะและอ่อนเหมือนน้ำได้ด้วย!”
“แก๊ก แก๊ก!”
เอ่ยจบ,เขาก็ทำให้พื้นดินแข็งขึ้นมา,กลายเป็นโลหะที่เงางาม.
ซูเห่าที่ใช้ดาบกระดูกมือเคาะไปบนพื้น,จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังกังวานขึ้นมา.
เวลาต่อมาเขาได้พยายามที่จะเจาะลงไปด้านล่าง.
“เคร้ง~ แก๊ก-”
ดาบกระดูกที่หักลอยออกไปทันที.
ซูเห่าพยักหน้ารับ“แข็งแกร่งใช้ได้!”
จากนั้นเขาได้เปิดใช้งานอักขระ“ทะลวงขั้นสอง” เจาะลงไปใหม่.
“พรึด!”
เหมือนกับเจาะเต้าหู้,ดาบกระดูกที่จมมิดลงไป.
ซูเห่าที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง“แข็งแกร่งใช้ได้!”
ความหมายของทั้งสองคำพูดย่อมไม่เหมือนกัน.
ซูเห่าได้ตั้งชื่อทักษะใหม่นี้ว่า,“โลหะกลมกลืน!”
ที่เรียกว่าโลหะกลมกลืนเพราะว่ามันสามารถเปลี่ยนลักษณะภายนอกของสสาร,ไม่ได้เปลี่ยนไปถึงแก่น,เมื่อขาดการสนับสนุนจากจิงซีของราชาเกราะเหล็ก,วัตถุอื่น ๆ ก็จะคืนกลับสู่รูปลักษณ์ดั้งเดิมทันที.
อย่างไรก็ตาม,ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า,ความสามารถเลือดเนื้อกลมกลืนนี้,เป็นทักษะเทวะชั้นยอดจริง ๆ.
หากว่ามีจิงซีมากมายเพียงพอ,ก็สามารถสร้างเขตแดนที่ไร้เทียมทานของตัวเองขึ้นมาได้เลย!
ลองจินตนาการดู,หากมีใครเข้ามาในอาณาเขตโลหะกลมกลืนแล้วติดอยู่ด้านใน,ร่างกายอาจถูกบีบอัด,ไม่อาจขยับถูกขังเอาไว้ในโคลนโลหะที่แข็งจนไม่อาจขยับไปใหนได้ดู.
ก่อนหน้านี้,ราชาเกราะเหล็กอาบีเคยคิดใช้วิธีนี้ขังซูเห่า,ซึ่งพื้นที่ดูดกลืนของเขามีรัศมีถึง 50 เมตรอย่างคาดไม่ถึง,กล่าวได้ว่าอีกฝ่ายมีความแข็งแกร่งมาก.
หากไม่เพราะว่าซูเห่าบินขึ้นไปบนอากาศได้,การรับมือกับเขตแดนกลมกลืน,แน่นอนว่าคงลำบากไม่น้อยเลย.
หลังจากศึกษาชั่วขณะ ซูเห่าก็เอ่ยออกมาว่า“นอกจากทักษะกลมกลืนแล้วยังมีทักษะอื่นอีกใหม?”
อาซานเอ่ย“ในเวลานี้พบเพียงทักษะเดียว,อย่างไรก็ตามยังมีความสามารถในการเพิ่มความหนาของเกราะได้ด้วย.”
ซูเห่าที่พยักหน้า,นี่คือความสามารถทั่วไป,นับว่าร้ายกาจมาก,จากนั้นเขาก็โยนตำราไปให้กับหยาซาน“เจ้ายังไม่วิวัฒนาการโดยสมบูรณ์,ก่อนที่จะไปถึงสถานะ 2 สมบูรณ์,นำตำรานี้ไปท่อง,แล้วพยายามเปิดใช้งานทักษะอื่นขึ้นมาให้ได้,ยกตัวอย่าง,ทักษะควบคุมโลหะ,หรือทักษะควบคุมเกราะของเจ้า”
หยาซานที่ดวงตาเป็นประกาย“พี่ใหญ่เหว่ย,ขอเพียงข้าได้รับ,ทักษะควบคุมเกราะ,ข้าจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้อย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าพยักหน้ารับ“จะกล่าวเช่นนั้นก็ได้.”
หยาซานที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก“ตกลง! ขอบคุณพี่ใหญ่เหว่ย,ข้าจะตั้งใจ!”
จากนั้นเขาวิ่งออกไปด้วยจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม.
ซูเห่าเห่าที่เรียกเอาไว้“หยาซานเจ้ากลับมาก่อน! รีบร้อนทำไม?”
หยาซานที่วิ่งกลับมา“พี่ใหญ่เหว่ย,ข้าตื่นเต้นไปหน่อย!”
ซูเห่าเอ่ย“เจ้าลองทดสอบวาดรูนอักขระบนเกราะโลหะดูรึยัง,หากใช้ไม่ได้,ความแข็งแกร่งของเจ้าจะลดลงมาก!”
หยาซานได้ยินคำพูดดังกล่าว,ร่างกายที่สั่นสะท้านขึ้นมาทันที,เรื่องนี้ไม่อาจละเลยได้เลย.
ท้ายที่สุด,ซูเห่าก็สามารถยืนยันได้,เกราะโลหะนั้นเหมือนกับเกราะกระดูก,สามารถเขียนสลักอักขระได้เหมือนกัน.
หลังจากทดสอบซ้ำ ๆ กับหยาซาน,ทำให้เรื่องที่กังวล วางใจได้ในที่สุด.
เกราะโลหะ! สามารถสลักวาดอักขระและยังได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าเกราะกระดูกอีกด้วย.
หลังจากมั่นใจแล้ว,ซูเห่าก็ไล่หยาซานไป,เขาจำเป็นต้องใช้เวลาในการวิเคราะห์ชิ้นส่วนยีนของราชาเกราะเหล็ก,และแยกแยะข้อมูล,เตรียมที่จะเปลี่ยนถ่ายวิวัฒนาการเช่นกัน.
อย่างไรก็ตาม,หลังจากนั้นสองชั่วโมง,หยาซานก็กลับมายังห้องทดลองอีกครั้ง,เขาเกาศีรษะไปมา,“พี่ใหญ่เหว่ย,ข้าต้องการปรึกษาปัญหาบางอย่าง.”
ซูเห่าที่กำลังจัดการกับตัวอย่างโลหิตของหยาซานอยู่,เอ่ยออกมาโดยที่ไม่ได้มอง“ปัญหาอะไร?”
อาซานเอ่ย“ตำราที่พี่ใหญ่เขียน,มันมีบางอย่างที่ข้าอ่านแล้วไม่เข้าใจ....”
ซูเห่าถึงกับพูดไม่ออก!
ตำราที่เขาให้หยาซานนั้น,อธิบายอย่างชัดเจน,และเลือกใช้คำอย่างง่ายที่สุด,ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจ.
หากว่าอีกฝ่ายต้องทดสอบการอ่านทำความเข้าใจในชาติก่อน ๆ ของเขา,ไม่ได้ศูนย์ไปเลยรึไง?
ซูเห่าที่วางงานลง,ถอนหายใจ“หยาซาน,เจ้ามองมาที่ข้า,คำง่าย ๆ เช่นนั้นเจ้ายังไม่เข้าใจ! เจ้ารู้ใหมตอนนี้,เจ้าควรทำอย่างไร?”
อาซานที่เผยใบหน้างง ๆ,“แล้วข้าควรทำอย่างไร,ต้องอ่านหนังสือเพิ่มในอนาคตอย่างงั้นรึ?”
ซูเห่าเอ่ย“ดูแลบุตรสาวของเจ้าเรียนรู้ให้ดี! หลังจากนี้เธอจะได้ไม่โตขึ้นแล้วเป็นเหมือนเจ้า,ที่ไม่เข้าใจแม้แต่เรื่องง่าย ๆ!”
อาซาน“.....”
หยาซานไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ.
จากนั้นเขาก็เงียบครุ่นคิดและเอ่ยออกมาว่า “ความหมายของพี่ใหญ่เหว่ยคือ,ข้าไม่อาจรักษาได้แล้วรึ?”
......
ครึ่งเดือนหลังจากนั้น,หยาซานได้วิ่งมาหาหยาซานด้วยความดีใจ“พี่ใหญ่เหว่ย,ดูนี่! สำเร็จแล้ว,ข้าสามารถควบคุมเกราะโลหะได้แล้ว.”
กล่าวจบ,หยาซานที่ยื่นมือขวาออกไป,พร้อมกับเปลี่ยนเป็นมีดทำครัวที่ขี้เหร่เป็นอย่างมาก.
ซูเห่าที่ดวงตาเป็นประกาย,เป็นดั่งที่เขาคิด,ขณะอยู่ในสถานะ 2 ของการวิวัฒนาการ,หากมีความตั้งใจพอ,จะสามารถกระตุ้นเปิดใช้งานทักษะเพิ่มขึ้นมาได้.
ซูเห่าที่วางแผนในใจเงียบ ๆ“จากนี้,ข้าต้องเตรียมตัวให้ดี,จากนั้นค่อยวิวัฒนาการเป็นราชาเกราะเหล็ก!”
หยาซานที่ตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก“พี่ใหญ่เหว่ย,ข้าบินได้รึยัง?”
ซูเห่าที่จ้องมองมีดทำครัวที่ขี้เหร่มาก,เอ่ยพลางถอนหายใจ“เมื่อเจ้าสร้างมีดทำครัวให้มันงดงามกว่านี้ค่อยมาพูดกันอีกครั้ง!”
หยาซาน“......”
คำพูดแบบนี้มันคุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินที่ใหน.
