Chapter 89 Rushes to Battle Emperor Palace
闯斗战帝宫
สาวรับใช้ที่เห็นชายหนุ่มชุดน้ำเงินและชุดสีดำขี่วัวและอาชาอสนีเข้ามา,ก็ตะโกนลั่นเอ่ยคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว“บังอาจ! เจ้าเป็นใคร? กล้าบุกเข้ามาในคฤหาสน์ท่านแม่ทัพใหญ่!”กล่าวจบ,นางที่พุ่งเข้าใส่ลู่อี้ผิงและเฉียงเหลียงทันที.
คลื่นพลังที่น่าอัศจรรย์ใจพวยพุ่งออกไปจากร่างของนาง.
พลังเทพวิญญาณที่น่าเกรงขาม,นอกจากนี้ยังเป็นเทพวิญญาณขั้นต้นด้วย.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเห็นสาวใช้ลงมือ,ก็ยกขาขึ้นกระทืบนางลงบนพื้นเสียงดังสนั่น.
ตูมมมมมมม!
ทั่วทั้งตำหนักที่สั่นไปมาอย่างรุนแรง.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเหยียบอยู่บนร่างนางที่จมพื้นดิน.
สาวใช้ผู้นี้,แม้นว่าจะปกปิดได้อย่างยอดเยี่ยม,ทว่านางได้บ่มเพาะเต๋าเทพสังหาร หรือกล่าวได้ว่านางคือมือสังหารผู้หนึ่งนั่นเอง.
ดังนั้น,จึงไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่ต้องออมมือ.
ในห้องโถง,สวีเฟิง,เจ้าหอน้อย หอราชาโอสถ,องค์ชายสามจักรวรรดิโตวจันจูหยงและคนอื่น ๆ ที่ตื่นตะลึงเมื่อก้าวออกมาด้านนอก,ตกใจภับภาพที่เห็นถึงกับยืนนิ่งไปกับที่.
ในเวลานั้น,พวกเขาเห็นชายหนุ่มชุดน้ำเงินขี่วัว,ด้านหลังมีผู้เยาว์ชุดสีดำ.
แต่ละคนต่างก็เผยความประหลาดใจ.
“เจ้าเป็นใคร?”สวีเฟิงที่ใบหน้าเคร่งขรึม,ทว่าขณะจ้องมองไปยังลู่อี้ผิงและเฉียงเหลียง“สาวใช้ข้า.”
“ตายแล้ว.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยอย่างไม่สนใจ.
“เจ้าคนสารเลว!”สวีเฟิงที่โกรธเกรี้ยวคำรามลั่น,นางที่สะบัดฝ่ามือฟาดไปยังทิศทางของลู่อี้ผิงและเฉียงเหลียง,พลังของเทพแท้จริงขั้นต้นกวาดม้วนไปทุกสารทิศ,พลังเทวะที่แข็งแกร่ง,แผ่รัศมีสีฟ้าคราม,ไอเย็นที่น่าอัศจรรย์,ทำให้ห้องโถงถูกแช่แข็งไปในทันที.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่ยกขาหน้าขึ้นตะวัดกวาดออกไป,ร่างของสวีเฟิงเวลานั้นกระเด็นลอยออกไปกระแทกเข้ากับพื้นกลิ้งไปมาหลายตลบลากครูไปจนถึงสวนด้านหลัง.
กับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,ทำให้เจ้าหอน้อย,หอราชาโอสถซีเหยียน,องค์ชายชายจักรวรรดิโตวจัน จูหยง,ศิษย์วิหารอรหันต์ไจ๋ซิง,ประมุขน้อย,นิกายเซียวเหยาฟู่และผู้คนอีกหลายสิบคนยืนเซ่อไปเลย.
ไม่มีใครคิดว่าผู้เยาว์ชุดน้ำเงินผู้นี้จะลงมือ,จัดการสวีเฟิงลอยกระเด็นออกไป.
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก.
มันเร็วซะพวกเขาตอบสนองไม่ทันที.
เจ้าหอน้อย,หอราชาโอสถ,ซีเหยียน,องค์ชายสามจักรวรรดิโตวจันและคนอื่น ๆ ใบหน้ากลายเป็นอัปลักษณ์ขึ้นมาทันที.
ซีเหยียนที่จ้องมองไปยังลู่อี้ผิง ด้วยความเย็นชา“ผู้ยอดเยี่ยมเป็นใคร? กล้าบุกรุกมายังคฤหาสน์แม่ทัพใหญ่จักรวรรดิโตวจัน,นอกจากนี้ยังสังหารคนและกระทำเรื่องเสียมารยาทถึงเพียงนี้!”
องค์ชายสามจักรวรรดิโตวจันที่เผยแววตาเย็นชา“ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร! กล้าสังหารคนในคฤหาสน์แม่ทัพจักรวรรดิโตวจัน,ต่อให้สวรรค์และปฐพีจะกว้างใหญ่แค่ใหน,ก็ไม่มีที่คุ้มกะลาหัวให้กับเจ้า!”
ลู่อี้ผิงที่ยกมือขึ้นดึงร่างของสวีเฟิงที่กองอยู่ที่สวนด้านหลังลอยกลับมา.
สวีเฟิงที่สวยสง่าตอนนี้เผ้าผมกระเซอะกระเซิง,ร่างกายเปื้อนไปด้วยดิน,มีโลหิตที่เปื้อนไปทั่วร่าง.
“ซุนเหยียนอยู่ที่ใหน?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถามอย่างไม่แยแส.
จากสัมผัสเทพที่กวาดม้วนไปรอบ ๆ คฤหาสน์,บอกได้ว่าเป้าหมายสวีเหยียนไม่อยู่ในคฤหาสน์.
สวีเฟิงเองก็มีสถานะเป็นเจ้าหอคนหนึ่งขององค์กรเต๋าเทพสังหารเช่นกัน.
“ซุนเหยียนอะไร,ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดอะไร.”สวีเฟิงจ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความโกรธเกรี้ยว,แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร,ต้องการสังหารลู่อี้ผิงให้ตายทันที.
เจ้าหอน้อย,หอราชาโอสถ,ซีเหยียนที่ก้าวไปด้านหน้า,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความโกรธ“ผู้น้อยเจ้าหอน้อย,หอราชาโอสถ,ซีเหยียน,โปรดปล่อยคน,ภายในคฤหาสน์แห่งนี้ไม่มีซุนเหยียนที่เจ้าต้องการหาแต่อย่างใด!”
องค์ชายสามจักรวรรดิโตวจัน,จูหยงที่เอ่ยคำรามด้วยความโกรธ“ข้าได้สั่งการเรียกทหารประจำวังมาแล้ว,กองกำลังทหารจักรวรรดิโตวจันกำลังมาที่นี่.”
เจ้านิกายน้อย,นิกายเซียวเหยาฟู่,เหอเฟิงที่ยกมือประสานไปด้านหน้า“ผู้น้อยเจ้านิกายน้อย,นิกายเซียวเหยาฟู่,เกรงว่าผู้ยอดเยี่ยมคงมีอะไรเข้าใจผิดกัน,โปรดปล่อยคนก่อน!”
ศิษย์วังอรหันต์ไจ๋ซิง,เซี่ยเซียวหงที่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความเย็นชา“ผู้น้อยศิษย์วังอรหันต์ไจ๋ซิง,เซี่ยเซียวหง,ขอให้ผู้ยอดเยี่ยมปล่อยคน,ไม่เช่นนั้น,จะไม่มีใครช่วยเจ้าได้!”
หอราชาโอสถ!
จักรวรรดิโตวจัน.
นิกายเซียวเหยาฟู่หนึ่งในสี่นิกายใหญ่ของทวีป!
วิหารศิษย์อรหันต์ไจ๋ซิง,นี่คือหนึ่งในห้านิกายพุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของทวีปฟู่เฉิง.
กลุ่มอิทธิพลเหล่านี้ที่เอ่ยกล่าวให้เขาปล่อยตัวคน,เป็นความจริง,หากเป็นเรื่องปรกติแล้ว,ไม่มีใครที่จะให้ความคุ้มครองให้กับลู่อี้ผิงได้.
ถึงแม้นว่าจะเป็นสำนักไท่อี้เจียงยวี,ก็ไม่มีหน้าใหญ่ขนาดนั้น.
ลู่อี้ผิงที่จ้องมองสวีเฟิง,กล่าวอย่างไม่แยแส“เจ้าไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าพูดอย่างงั้นรึ? บิดาของเจ้าสวีหยิง,ชื่อจริงของเขาก็คือซุนเหยียน,ผู้นำองค์กรเต๋าเทพสังหาร!”
“อีกอย่างเจ้าเอง,ชื่อจริงก็คือซุนเฟิง,ประมุขน้อยองค์กรเต๋าเทพสังหารเช่นกัน.”
ประมุขน้อย,หอราชาโอสถซีเหยียนและคนอื่น ๆ ที่เผยความประหลาดใจออกมา.
สวีเฟิงที่จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความโกรธเกรี้ยว“เหลวไหล,พูดอะไรไร้สาระ.”
เซี่ยเซียวหง,ศิษย์วิหารอรหันต์ไจ๋ซิง,จ้องมองลู่อี้ผิงด้วยความเย็นชา“ข้าบอกให้เจ้าปล่อยคน,หูหนวกรึไง?”
“หนวกหู!”ลู่อี้ผิงที่โบกมือออกไปเบา ๆ,เซี่ยเซียวหงที่ถูกตบใบหน้าลอยกระเด็นกระแทกเสาของห้องโถงเสียงดังสนั่น.
ผู้คนต่างก็ตื่นตะหนกตกใจทันที.
ลู่อี้ผิงทำการค้นวิญญาณของสวีเฟิงทันที.
เป็นความจริง,ตอนแรกนั้นลู่อี้ผิงไม่ต้องการค้นความทรงจำของสตรีนางนี้แม้แต่น้อย.
เพียงไม่นาน,การค้นวิญญาณก็จบลง.
ตั้งแต่แรกแล้ว,ซุนเหยียนถูกเรียกเข้าไปในวังหลวงจักรวรรดิโตวจันพบกับมหาจักรพรรดิจูเจิ้ง.
ลู่อี้ผิงเมื่อค้นวิญญาณจบ,ก็ตวัดฝ่ามือปล่อยสายฟ้ากระแทกร่างของสวีเฟิงเปลี่ยนนางให้เป็นก้อนถ่าน.
เปรี้ยง!!!
ภายในห้องโถง,ผู้คนที่จ้องมองสวีเฟิงที่กลายเป็นก้อนถ่าน,ด้วยความงงงวย.
“สวีเฟิง!”เซี่ยเซียวหง,ศิษย์วิหารอรหันต์ไจ๋ซิงที่ร้องโอดโอยด้วยความเศร้า,ดวงตากลายเป็นแดงซ่าน,คำรามลั่น“ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร,ข้าจะสังหารเจ้า!”
เจ้าหอน้อยที่ขวางเอาไว้ เอ่ยออกมาว่า.”ดูจากทิศทางที่เขาไปแล้ว,ดูเหมือนว่าเขาจะไปวังหลวงจักรวรรดิโตวจัน.
ผู้คนรอบ ๆ ที่ได้แต่ยืนงง,จ้องมองลู่อี้ผิงและเฉียงเหลียงตรงไปยังพระราชวังจักรวรรดิเป่ยโตว.
องค์ชายสามจักรวรรดิโตวจันเผยความเย็นชาออกมา“สวีซิงถูกบิดาจักรพรรดิเรียกตัวเข้าพบ,เห็นชัดเจนว่าเขากำลังไปยังตำหนักจักรพรรดิ!”
“ดูเหมือนว่าเขาจะแส่หาความตายแล้ว!”
“เขาคิดว่าวังจักรพรรดิ,เป็นเหมือนกับคฤหาสน์แม่ทัพอย่างงั้นรึ? การไปที่นั่น,ก็เท่ากับวิ่งไปหาความตายไม่มีทางให้หลบหนี.”
“บรรพชนรุ่นที่หนึ่งจักรวรรดิโตวจันก็อยู่ที่นั่น,ต่อให้เป็นยอดฝีมือเทพสวรรค์,ก็ไม่มีใครกล้าที่จะหยาบคายในวังหลวงโตวจันแน่!”
บรรพชนรุ่นที่หนึ่งจักรวรรดิโตวจัน,ก็คือสหายของโจวเฉิงนิกายพุทธะไท่ฮัว,ซึ่งเป็นยอดฝีมือในยุคเดียวกันกับเทพยุทธ์จิ่วเจว่.
ทว่าในเวลานั้น,ภายในวังหลวงจักรพรรดิโตวจัน,มหาจักรพรรดิจู่เจิ้งและแม่ทัพใหญ่,ตลอดจนบรรพชนชรากำลังพูดคุยหารือกันอยู่.
จูเจิ้งที่เผยท่าทางจริงจัง“ข้าเพิ่งได้รับข่าวมาว่า,ใครบางคนที่ทะลวงนิกายพุทธะไท่ฮัวได้แล้ว,ด้วยมหาค่ายกลรังปิศาจ,กล่าวได้ว่านี่คือค่ายกลที่อัญเชิญจ้าวปิศาจนับล้าน ๆ เข้าจู่โจมเป้าหมายไม่หยุด!”
“อะไรนะ! นิกายพุทธไท่ฮัวถูกทะลวงด้วยค่ายกลรังปิศาจอย่างงั้นรึ?!”บรรพชนชราที่ตกใจ“นับตั้งแต่ใช้มหาค่ายกลรังปิศาจ,เกรงว่าคงมีจ้าวปิศาจมากมายที่หลุดออกมา,ไม่เพียงแค่นิกายพุทธะไท่ฮัว แล้วที่จะถูกทำลาย,เกรงว่าทั้งทวีปฟู่เฉิงคงได้รับหายนะไปด้วย! แม้แต่จักรวรรดิโตวจันเองก็คงได้รับผลเช่นกัน!”
จู่เจิ้งที่พยักหน้ารับ“ได้ยินมาว่าถึงอาวุโสโจวเฉิงกำลังรีบกลับไป.”เขาที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ทว่าจ้าวปิศาจนับล้านล้านตนที่ถูกอัญเชิญมาแล้ว,แม้นอาวุโสโจวเฉิงและยอดฝีมือนิกายพุทธะไท่ฮัวลงมือ,คงไม่อาจหยุดยั้งหายนะนี้ลงได้!”
“เกรงว่าเพียงแค่สามวัน,นิกายพุทธะไท่ฮัวคงถูกกวาดล้างแน่นอน!”
“ตอนนี้มีนิกายหลายแห่ง,ยอดฝีมือจากนิกายต่าง ๆ เร่งรีบไปสนับสนุนนิกายพุทธะไท่ฮัว,ทว่าผลที่ได้คงไม่ดีขึ้น.”
จูเจิ้งเอ่ยเพิ่ม,“จากที่เห็น ข้าคิดว่ากำลังเสริมของนิกายและจักรวรรดิบางแห่งอาจจะไม่ได้ไปสนับสนุน,ทว่าพวกเขาคงไปแย่งชิงสมบัติของนิกายพุทธะไท่ฮัวหลังจากนิกายพังทลายลงแล้วต่างหาก.”
นิกายพุทธะไท่ฮัว,เวลานี้กำลังพบเข้ากับภัยพิภพใหญ่แล้วนั่นเอง.
