Chapter 76 Taiyi army
太乙大军
“ก่อนหน้านี้ได้ข่าวมาว่าเขาคือลูกหลานของเทพปิศาจโบราณ! ตอนนี้เขายังมีดาบเทพปิศาจอีก,เกรงว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริงแท้แล้ว!”เจ้าวังเซี่ยหวังที่ดวงตาเผยความประหลาดใจออกมา“มีเพียงแค่ลูกหลานเทพปิศาจเท่านั้น,ที่จะมีสายโลหิตเทพปิศาจ,พอจะควบคุมดาบเทพปิศาจได้!”
มหาจักรพรรดิไป๋เยว่หลินจวินที่เต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน“ไม่คาดคิดเลยว่าข้างกายของลู่อี้ผิง,จะมียอดฝีมือเช่นนี้! ความแข็งแกร่งของลูกหลานเทพปิศาจอย่างงั้นรึ? ข้าเกรงว่าเขาจะมีระดับเทพสวรรค์ขั้นกลาง,แม้แต่สูงกว่าด้วยซ้ำ!”
เทพสวรรค์ขั้นกลาง.
แม้แต่สูงกว่า!
ภายในใจของทุกคนที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาทันที.
ขอบเขตเทพสวรรค์,ทุก ๆ ขอบเขตเล็กนั้น,กล่าวได้ว่ายกระดับได้ยากถึงที่สุด,กล่าวกันว่าเทพสวรรค์ขั้นต้นถึงจะใช้เวลานับหมื่นปีก็ไม่อาจก้าวสู่เทพสวรรค์ขั้นกลางได้,ทว่าหากก้าวตัดผ่านระดับจากขั้นต้นไปยังขั้นกลางได้,ระดับความแข็งแกร่งของเทพสวรรค์ก็อยู่คนละระดับกับเทพสวรรค์ขั้นต้นไปเลย.
ไม่ได้กล่าวเกินจริงเลย,เทพสวรรค์ขั้นกลาง,การจะล้มเทพสวรรค์ขั้นต้นสองคนถือเป็นเรื่องง่ายมาก,แม้แต่เทพสวรรค์ขั้นต้นสามคนก็ไม่ใช่ปัญหา.
“ว่าแต่,เจียงซู่ซู่ตายแล้ว,ท่านเจียงยวีที่มีน้องสาวคนเดียว! เขาย่อมไม่ปล่อยลู่อี้ผิงแน่! หลายปีมานี้! ท่านเจียงยวีคือเทพสวรรค์ขั้นกลางปลายแล้ว,บางทีอาจจะเป็นเทพสวรรค์ขั้นสุดท้ายแล้วก็ได้!”ผู้ก่อตั้งนิกายเปี่ยวเมียวเอ่ย.
เจ้าวังเซี่ยหวังเอ่ย“ลู่อี้ผิง,ไม่เพียงแค่ล่วงเกินวังปิศาจทมิฬ,นิกายภูตหยิน,นิกายปิศาจน้ำพุเหลือง,หอเทพยุทธ์,ตอนนี้ยังมีตระกูลโหลว,สำนักไท่อี้และสำนักกระบี่ไท่ชิงอีก!”
“กองทัพของวิหารปิศาจทมิฬ,นิกายภูตหยิน,นิกายปิศาจน้ำพุเหลืองคงจะเคลื่อนทัพมาเร็ว ๆ นี้!”
“กองทัพ หอเทพยุทธ์,สำนักไท่อี้และสำนักกระบี่ไท่ชิงเกรงว่าคงจะเคลื่อนทัพออกมาเร็ว ๆ นี้เช่นเดียวกัน!”
“ในเวลานั้น,ทวีปเทพยุทธ์เกรงว่าอาจจะพังทลายลงในการต่อสู้ครั้งนี้ก็ได้!”
กล่าวจบ,เจ้าวังเซี่ยหวังที่ฝืนยิ้มฝืน ๆ,เอ่ยออกมาว่า“หวังว่าสนามรบของพวกเขาคงไม่อยู่ใกล้กับวังเซี่ยหวังของข้า,ไม่เช่นนั้นข้าเกรงว่าแม้แต่ต้นหญ้าคงไม่เหลือไว้ในดินแดนเซี่ยหวัง!”
ผู้ก่อตั้งนิกายเปี่ยวเมียวเอ่ย“ข้าคิดว่า,ข้าจะนำศิษย์ออกจากทวีปเทพยุทธ์ไปซ่อนตัวสักพักหนึ่ง.”
ยอดฝีมือสำนักไท่อี้ที่มาพร้อมกับเจียงซู่ซู่,ได้มายังที่ด้านหน้าศพของเจียงซู่ซู่,ที่ไม่สมประกอบ,เผยใบหน้าโศกเศร้าและขุ่นข้องใจ,พวกเขาที่พยายามเก็บชิ้นส่วนของเจียงซู่ซู่จนครบ,ก่อนที่จะบินแหวกอากาศจากไป.
เห็นชัดเจนว่า,กำลังกลับสำนักไท่อี้.
เหล่ายอดฝีมือที่มาเข้าร่วมวันเกิดทุกคนต่างก็เอ่ยกล่าวลาจากไปเช่นกัน.
ท้ายที่สุด,เวลานี้จึงเหลือเพียงแค่คนของตระกูลโหลว.
ก่อนหน้านี้,คฤหาสน์แห่งนี้ยังเต็มไปด้วยความรื่นเริงสนุกสนาน,เวลานี้กับเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย,อึมครึม.
ประมุขตระกูลโหลว,โหลวจงที่กินเม็ดยาฟื้นฟู,ฟื้นจากการได้รับบาดเจ็บจากหัวใจกระบี่,เวลานี้ดูดีขึ้นมาบ้างแล้ว,เขาที่นึกถึงภาพเหตุการณ์ทั้งหมด,เวลานี้อารมณ์เต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชังในใจ,เวลาต่อมาโลหิตที่จ่อจุกเต็มลำคอ,อดไม่ไหวจนกระอักโลหิตออกมาอีกครั้ง.
“เจิ้นเอ๋อ!”เสียงที่แหบเครือของเขาดังขึ้น“เจ้าและโหลวถง,นำร่างของหลินอี้ต้าเหรินและหวนอี้หัวต้าเหรินไปยังสำนักกระบี่ไท่ชิง,เพื่อขอความยุติธรรมให้กับต้าเหรินทั้งสองและตระกูลโหลวของพวกเรา.”
ประมุขน้อยโหลวเจิ้นและโหลวถงทั้งสองที่พยักหน้ารับ.
“ท่านพ่อ,โปรดวางใจ.”ประมุขน้อยตระกูลโหลวเอ่ยด้วยความเกลียดชัง“ข้าจะต้องนำร่างของต้าเหรินทั้งสองไปถึงสำนักกระบี่ไท่ชิง,จิวเทียนอย่างแน่นอน!”
“ในเวลานั้นกองทัพของสำนักกระบี่ไท่ชิงจะต้องมาถึงพิภพเหิงหยวน,ลู่อี้ผิงจะต้องตาย!”
ประมุขตระกูลโหลว,โหลวจงที่พยักหน้ารับ.
ความแข็งแกร่งของสำนักกระบี่ไท่ชิงนั้น,เขารับรู้อย่างชัดแจ้ง.
อย่างไรก็ตาม,เวลานี้เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลโหลวนั้น,ได้กระจายไปทั่วทุกหนแห่งอย่างรวดเร็ว.
ทวีปเทพยุทธ์สั่นสะเทือนอีกครั้ง.
เทพกระบี่โหลวหนิงตกตายไม่เหลือแม้แต่ศพ!
เจียงซู่ซู่สำนักไท่อี้ถูกฟาดจนกลายเป็นเนื้อบด!
ยอดฝีมือเทพสวรรค์สำนักกระบี่ไท่ชิง,บรรพชนชราหลินอี้และหยวนอี้หัวทั้งสอง,ต่างถูกกุดศีรษะ!
เวลานี้เกรงว่าไม่ใช่แค่สั่นสะเทือนแค่ในทวีปเทพยุทธ์แล้ว,ทว่าได้ทำให้ทั้งพิภพเหิงหยวนกลายเป็นสับสนวุ่นวายขึ้นมาทันที.
......
ทวีปเทียนหลง,นี่คือทวีปที่ใหญ่ที่สุด,ทรงพลังที่สุดของพิภพเหิงหยวน,เป็นทวีปที่เต็มไปด้วยกลุ่มอิทธิพลที่ทรงพลังและมีอยู่มาตั้งแต่ยุคโบราณ.
ที่นี่ไม่เพียงแค่มีตระกูลหลง,ตระกูลถานและตระกูลลู่,แม้แต่ศูนย์ใหญ่ของสำนักไท่อี้ก็ตั้งอยู่ในทวีปแห่งนี้.
เทือกเขาไท่อี้,นี่คือเทือกเขาที่สูงที่สุดของทวีปเทียนหลง.
เทือกเขาไท่อี้,ตั้งตระหง่านโดดเด่นบนทวีปเทียนหลง,เหมือนกับดินแดนเล็ก ๆ,บนยอดเขาสูงนั้นมีริ้วแสงกระบี่เหินของศิษย์สำนักไท่อี้ที่บินสัญจรไปมาไม่หยุดหย่อน,สำนักไท่อี้,ที่นี่คือสำนักอันดับหนึ่งของพิภพเหิงหยวน,กล่าวกันว่าแม้แต่ศิษย์สายในก็มีนับสิบล้านคนแล้ว!
ไม่ต้องเอ่ยศิษย์สายนอกและจักรวรรดิใต้บังคับบัญชา,ตระกูลกลุ่มอิทธิพลที่มากมายนับไม่ถ้วน.
ในเวลานั้น,ในห้องโถงยอดเขาไท่อี้,ผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้ที่จ้องมองศพเจียงซู่ซู่ที่แทบไม่เหลือสภาพ,แขนขาของเขาสั่น,สะอื้นเอ่ยแหบเครือ,“ซู่ซู่!”
ดวงตาที่คลอเบ้า,หยดน้ำตาที่ไหลหยด.
ผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว,นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีน้ำตาไหลออกมา.
ภายในห้องโถง,เหล่าบรรพชนชราต่างก็กลายเป็นเงียบกันหมด.
ผ่านไปนานเหมือนกัน,ผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้,เจียงยวีที่ยืนขึ้น,ร่างกายที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,เจตจำนงกระบี่ที่มากล้นพวยพุ่งหนักหน่วงน่าหวาดกลัวกระจายซัดออกไปทั่วทุกสารทิศ.
บนท้องฟ้าเทือกเขาไท่อี้,ปราณกระบี่ที่หนาแน่รวมตัวกันเป็นกระบี่แสงนับล้าน ๆสาย,เมฆกระบี่ที่ปกคลุมทั้งยอดเขาอย่างไม่คาดคิด.
ในเวลาต่อมา,ศิษย์ทั้งสำนักไท่อี้ เวลานี้สั่นสะท้านบางคนถึงกับคุกเข่าลงกับพื้น.
“ลู่อี้ผิง!”ผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้เจียงยวีที่เอ่ยออกมาช้า ๆ,เสียงของเขาที่ก้องกังวานไปทั้งเทือกเขาไท่อี้,ทุกคนสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้จนแทบหายใจไม่ออก.
“รวบรวมบรรพชนชราทั้งหมดของสำนักไท่อี้,อาวุโสสูงทั้งหมด,กองทัพของทุกจักรวรรดิ,ยอดฝีมือเหนือขอบเขตมหาจักรพรรดิทุกตระกูลมา!”
“เตรียมเคลื่อนทัพไปยังทวีปเทพยุทธ์!”
เสียงของผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้เจียงยวีที่กระจายไปทั่วเทือกเขาไท่อี้.
“พวกเราน้อมรับบัญชา!”เจ้าสำนักไท่อี้หวังเหว่ยและบรรพชนชราทั้งหมดที่โค้งคำนับรับคำทันที.
ภายในสำนักไท่อี้,คำบัญชาของเจียงยวี,คือเจตจำนงเทพ.
แน่นอน,ในสำนักไท่อี้,เจียงยวีก็คือเทพเจ้านั่นเอง!
ขณะผู้ก่อตั้งสำนักไท่อี้เจียงจวีบัญชาให้รวมบรรพชนชรา,อาวุโสสูง,กองทัพทุกจักรวรรดิ,ยอดฝีมือขอบเขตมหาจักรพรรดิขึ้นไปของทุกตระกูลอยู่นั้น,ที่ด้านหน้าเทือกเขาเทพยุทธ์,ตี้หลินได้มาคุกเข่าที่เชิงเขา,พร้อมกับโอดครวญถึงการกระทำของลู่อี้ผิงที่สังหารรองเจ้าหอเทพยุทธยวีจื่อฟาง.
“บรรพชนชราจิ่วเจว่ได้โปรดออกจากปิดด่านด้วย!”เจ้าหอเทพยุทธ์ตี้หลินที่เอ่ยด้วยความเคารพ.
ผ่านไปนานเหมือนกัน,เทือกเขาขนาดใหญ่ที่แยกออกจากกัน.
ขณะเห็นร่างที่ใหญ่ยักษ์เผยตัวออกมา,เจ้าหอเทพยุทธ์ก็เผยความตื่นเต้นดีใจ,โขกศีรษะด้วยความตื่นเต้น“คารวะบรรพชนชราจิ่วเจว่!”
ผู้คนที่ออกมานั้นก็คือเทพยุทธ์ยุคโบราณ,บรรพชนในตำนานที่แข็งแกร่งที่สุด,เทพยุทธ์จิ่วเจว่,อู๋จิวเจว่.
อู๋จิ่วเจว่จ้องมองเหล่าคนที่คุกเข่าอยู่ เอ่ยออกมาว่า“ลุกขึ้น,เอ่ยเรื่องลู่อี้ผิงมา,เขาเป็นผู้สืบทอดจ้าวปิศาจหยงเยว่อย่างงั้นรึ?”
เจ้าหอเทพยุทธ์ตี้หลินเร่งรีบเอ่ยตอบ“ขอรับ,เขาสังหารยวีจื่อฟางด้วยกระบี่รัตติกาลนิรันดร!”
“กระบี่รัตติกาลนิรันดร.”อู๋จิ่วเจว่ที่จมอยู่ในความครุ่นคิด.
แม้นว่าในอดีตเขาจะเคยเข้าไปในป่าศักดิ์สิทธิ์,และกลายเป็นศิษย์กิตติมศักดิ์ของลู่อี้ผิง,ทว่าความจริงแล้วก็ไม่เคยรู้นามแท้จริงของลู่อี้ผิง.
“ตอนนี้เขาอยู่ในทวีปเทพยุทธ์อย่างงั้นรึ?”อู๋จิวเจว่เอ่ยถาม.
“เรียนบรรพชน.”ตี้หลินที่กล่าวด้วยความเคารพ“พวกเราได้รับข่าวว่า,เขาอยู่ที่เทือกเขาเทพสวรรค์,สถานที่ แม่น้ำเทพสวรรค์ที่กำลังทวนกระแสเร็ว ๆ นี้,เขาน่าจะไปช่วงชิงสมบัติที่เกิดจากแม่น้ำเทพสวรรค์ทวนกระแส.”
“เตรียมตัวให้พร้อม,เตรียมเดินทางไปยังทวีปเทพยุทธ์กับข้า!”อู๋จิ่วเจว่ก็เอ่ยสั่งการทันที.
ตี้หลินและเหล่ายอดฝีมือหอเทพยุทธ์ได้ยินก็ตื่นเต้นดีใจ,เร่งรีบกล่าวตอบรับถอยออกไปดำเนินการทันที.
