Chapter 198 Huang Yuandong whereabouts, Divine Earth product thunder mountain
黄元东下落，神土积雷山（三更）
“ลุกขึ้น.”ลู่อี้ผิงที่โบกมือให้กายาทองคำอรหันต์หงเหลียนลุกขึ้น.
ลู่อี้ผิงที่จ้องมองไปยังรอยฝ่ามือด้านหลังกายาทองอรหันต์หลงเหลียน,ก่อนจ้องมองไปยังราชันย์หมาป่ายวีเมียน,ที่เวลานี้เร่งรีบเอ่ยอธิบายด้วยความหวาดกลัว“เรียนต้าเหริน,ไม่ใช่ข้า,เป็นฝีมือคนของลัทธิเทวะซิงไห่!”
กายาทองคำอรหันต์หงเหลียนเอ่ยอธิบายออกมาเช่นกัน,“ไม่เกี่ยวกับเขาจริง ๆ,ข้าถูกคนของลัทธิเทวะซิงไห่จับตัวเอาไว้,เขาเป็นคนช่วยข้าไว้.”แม้นว่าเขาเป็นเพียงกายาทองคำอรหันต์หงเหลียน,ทว่าก็มีเพียงกายาทองคำเท่านั้น,ไม่ได้มีพลังเช่นกับร่างต้นอรหันต์หงเหลียน.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่พยักหน้ารับ,รู้สึกขอบคุณอรหันต์หงเหลียน,หากเจ้าไม่ช่วยพูด,เกรงว่าชีวิตน้อย ๆ ของข้าคงหายไปแน่.
คิดถึงค้อนสายฟ้าของบรรพบุรุษสายฟ้าก่อนหน้านี้ที่สังหาร,หลงกัง,เมิ่งฟู่ถิง,หวังไห่โถว,ต้วนหง,ตลอดจนจ้าวพิภพของวังมังกรปิศาจ,ลัทธิเทวะซิงไห่และแดนศักดิ์เจิ้นยวี 1200 คน,หัวใจของเขาก็สั่นไปมาไม่เป็นจังหวะแล้ว.
ก่อนหน้านี้,เขาถูกยอดฝีมือมากมายของวังมังกรปิศาจและคนอื่น ๆ ไล่ล่ายังไม่หวาดกลั่นขนาดนี้เลย.
ลู่อี้ผิงได้ยินว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับราชันย์ยวีเมียน,ใบหน้าก็ผ่อนคลายลง,ก่อนจะยื่นมือออกไป,ริ้วแสงสว่างจ้าที่ผสานเข้ากับกายาทองคำอรหันต์หงเลียน,รอยฝ่ามือที่ด้านหลังก็หายไป,ร่างกายทองคำแผ่รัศมีแสงเรื่อ ๆ ออกมา.
“พวกเราออกไปค่อยพูดกัน.”ลู่อี้ผิงได้นำพวกเขาออกจากเขตแดนปิศาจโบราณ,กลับไปยังเมืองหลานจิง,เข้าพักโรงเตี้ยมเดิมก่อนหน้านี้.
ในคืนนั้น.
ลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,อรหันต์หงเลียนที่นั่งอยู่ในสวนด้านหลัง,ลู่อี้ผิงที่ถือแผนที่แผ่นหนึ่ง,ซึ่งเป็นแผนที่สมบัติครึ่งหนึ่งของวังเทวะเป่ยโตว.
“อีกครึ่งหนึ่งอยู่กับโหลวสุ่ยอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.
อรหันต์หงเหลียนพยักหน้ารับ“ขอรับ,เมื่อครั้งก่อนเริ่มสงครามแห่งทวยเทพ,อาจารย์ได้มอบมันให้กับข้าและศิษย์น้องคนละครึ่ง.”
“เจ้ารู้ใหมว่าในอดีต โหลวสุ่ยไปที่ใหน?”ลู่อี้ผิงเอ่ยถาม.
อรหันต์หงเลียนที่ส่ายหน้าไปมา“ในอดีตนั้นศิษย์น้องเล็กออกจากพิภพเหิงหยวน,แต่ไม่มีใครรู้ว่านางไปใหน,นอกจากนี้เรื่องในยุคโบราณ,ข้าจำไม่ค่อยได้นัก.”
ลู่อี้ผิงที่พยักหน้ารับ,กายาทองคำอรหันต์หงเหลียน,เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของร่างในอดีต,ไม่มีพลังของกายาหลัก,และมีความทรงจำเพียงบางส่วนของร่างหลักอีกด้วย.
ลู่อี้ผิงที่เก็บกายาทองคำอรหันต์หงเหลียนเข้าไปในหม้อจักรวาล,เพื่อที่จะหล่อเลี้ยงอีกฝ่ายให้ฟื้นฟูกลับมา.
กายาทองคำอรหันต์หงเลียน,ค่อนข้างอ่อนแอ,หากมีปราณยาจากหม้อจักรวาลจะสามารถเติบโตฟื้นคืนได้เร็วขึ้น.
วันถัดมา.
ลู่อี้ผิงที่เรียกราชันย์หมาป่ายวีเมียนมา,พร้อมกับมอบวารีดาราฮุ่นตุ้น 20 หยดให้กับราชันย์หมาป่ายวีเมียน,พร้อมกับเอ่ยขอบคุณที่ช่วยกายาทองคำอรหันต์หงเหลียน.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่ถือขวดหยกที่มีวารีดาราฮุ่นตุ้น 20 หยดก็หัวใจเต้นไปมาโครมคราม.
เขาคือไท่จู่สำนักยวีฟ่าน,แน่นอนย่อมรู้ว่าวารีดาราฮุ่นนั้นล้ำค่าเพียงใหน.
“ขอบคุณต้าเหริน!”ราชันย์หมาป่ายวีเมียนเอ่ยด้วยความตื่นเต้น.
ลู่อี้ผิงที่ให้เขาลุกขึ้น,จากนั้นก็นำเจี้ยนมู่ออกมา,พร้อมกับเริ่มรดน้ำมันด้วยวารีดาราฮุ่นตุ้น.
หลายวันมานี้,ภายใต้การรดน้ำบนเจี้ยนมู่ทุกวัน,มันเติบโตเล็กน้อย,เริ่มแตกใบอ่อน.
ก่อนหน้านี้มีเพียงลำต้น,ตอนนี้เริ่มมีใบอ่อน,ถือว่าพัฒนาเป็นอย่างมาก.
วารีดาราฮุ่นตุ้น,ทำให้ราชันย์หมาป่ายวีเมียนหัวใจสั่นไปมาแล้ว,ทว่าเวลานี้เห็นลู่อีผิ้งรดเจี้ยนมู่ไปสองชามใหญ่.
หัวใจของเขาไม่เพียงสั่นไหว,รู้สึกราวกับจะล่มสลาย.
ขณะที่เขารดเจี้ยนมู่,ก็เอ่ยสอบถามออกมา”เจ้ายังจำเหตุการณ์เมื่อ 100,000 ปีได้ใหม,เจ้าได้กวาดล้างวังอสนรีม่วงไป?
กวาดล้างวังอสนีม่วงไปอย่างงั้นรึ?
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่คุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัว,ใบหน้าซีดเซียว“ต้าเหรินโปรดอภัยด้วย!”
ลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส,“ลุกขึ้น,ข้าไม่ได้คาดโทษอะไรเจ้า,ข้าเพียงแค่ต้องการสอบถามเรื่องบางอย่างเท่านั้น.”
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่หัวใจผ่อนคลายลง,หลังจากที่เขาลุกขึ้น,ก็เอ่ยเสียงสั่น“ไม่รู้ว่าต้าเหรินมีเรื่องอะไรต้องการรู้,ผู้น้อยจะตอบทุกอย่าง.”
“เจ้ายังจำบรรพชนชราของวังอสนีม่วงที่ชื่อว่าหวงหยวนตงได้หรือไม่?”ลู่อี้ผิงเอ่ยสอบถาม.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่ชงัก,ไม่คาดคิดว่าลู่อีผิ้งจะสอบถามเรื่องหวงหยวนตง,เขาพยายามนึกเรื่องราวในอดีต“ในอดีตนั้น,ที่จริงข้าได้สังหารเจ้าวังอสนีม่วงและบรรพชนชราไปหลายคน,ทว่าก็ไม่ได้ทำลายวังอสนีม่วงโดยสมบูรณ์,บรรพชนหลายคนในอดีตก็ยังมีชีวิตอยู่.”
“หวงหยวนตงนั้น,ข้าไม่รู้,ทว่าข้ารู้คนหนึ่งที่ มีนามว่าเช่อกัวหัว.”
ลู่อี้ผิงและวัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยความประหลาดใจออกมา“เช่อกัวหัวอย่างงั้นรึ?”
เช่อกัวหัว,ไม่ใช่ปู่ของเช่อตงหยางหรอกรึ?
“เช่นนั้น,เจ้าจะบอกว่าเจ้ารู้ที่อยู่ของเช่อตงหัวอย่างงั้นรึ?”ลู่อี้ผิงสอบถาม.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่เอ่ยกล่าวด้วยความเคารพ“เรียนต้าเหริน,หลายปีก่อน,ข้าเพิ่งได้พบกับเช่อกัวหัวในโลกเทวะ.”
ลู่อี้ผิงที่เผยท่าทางดีใจขึ้นมา.
หากหวงหยวนตงยังมีชีวิต,บางที่เช่อกัวหยางก็คงรู้เช่นกัน.
หยกเจาหัวชิ้นที่สองที่หวงหยวนตงพบ,มันได้ยกระดับของเขาขึ้นไม่น้อย,ซึ่งมีประโยชน์ยิ่งกว่าเจี้ยนมู่และเทือกเขาปู้โจวซะอีก,ดังนั้น,ไม่ว่าอย่างไร,เขาก็ต้องหาหวงหยวนตงให้พบ.
รู้ว่าเช่อกัวหัวอยู่ในโลกเทวะ,ลู่อี้ผิงได้มอบดาราวารีฮุ่นตุ้นให้กับราชันย์หมาป่ายวีเมียนอีก 20 หยด.
“หากเช่อกัวหัวช่วยข้าหาหวงหยวนตงพบ,เวลานั้นข้าจะมอบวารีดาราฮุ่นตุ้นให้เจ้าอีก 100 หยด.”ลู่อี้ผิงเอ่ย.
ราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ,กล่าวขอบคุณด้วยความตื่นเต้น.
วันถัดมา.
พวกลู่อี้ผิงก็ออกจากทะเลซือฟาง,มุ่งตรงไปยังโลกเทวะ.
เจ้าอาวาสนิกายอรหันต์ซู่มี่ได้แยกตัวออกไป.
ภายในพิภพเหิงหยวน,พื้นที่พิเศษ โลกเทวะ,จิวเทียนและโหยวหมิงที่เชื่อมต่อกันพ่วงกันอยู่,ทว่ามีเพียงโลกเทวะเท่านั้นที่มีเส้นทางเชื่อมต่อไปยังพิภพอื่น,ดังนั้น,โลกเทวะจึงมีความพิเศษกว่าโหยวหมิงและจิวเทียน.
ในวันนี้.
ดวงตะวันที่สาดส่อง อากาศอบอุ่น,บนท้องฟ้าโลกเทวะ,มีร่างสามร่างปรากฏขึ้น,เป็นลู่อี้ผิง,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำและราชันย์หมาป่ายวีเมียน.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองดวงตะวันของโลกเทวะ,รู้สึกอบอุ่น,เทียบกับโหยวหมิงที่เป็นสถานที่สุดบัดซบไร้ซึ่งแสงตะวัน,ส่วนโลกเทวะนั้นดวงตะวันที่ส่องสว่างเจิดจ้าให้ความอบอุ่นเป็นอย่างมาก.
แสงตะวันของโลกเทวะ,ที่ส่องลงมา,ทำให้ขนของเขาส่องแสงสีทอง.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่สั่นไปมาราวกับกำลังสลัดฝุ่นออกจากร่าง,ทั้งที่บนร่างไม่มีฝุ่นทรายแม้แต่น้อย.
ลู่อี้ผิงได้พาทั้งสองบินตรงไปยังเมืองแห่งหนึ่ง.
เหมือนกับจิวเทียนและโหยวหมิง,โลกเทวะก็มีสุดยอดกลุ่มอิทธิพลที่มักเรียกตัวเองว่าแดนศักดิ์สิทธิ์,ยกตัวอย่างแดนศักดิ์สิทธิ์เจิ้นยวี,แดนศักดิ์สิทธิ์หวังโหยว,แดนศักดิ์สิทธิ์จินตี้,แดนศักดิ์สิทธิ์เมฆา,แดนศักดิ์สิทธิ์เทียนหลง,แดนศักดิ์สิทธิ์หยินอู๋ เป็นต้น.
ตอนนี้,เมืองที่พวกเขากำลังไปนั้นอยู่ในพื้นที่ของแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะ.
ซึ่งในอดีต,ราชันย์หมาป่ายวีเมียนเคยพบเช่อกัวหัวที่นี่นั่นเอง.
เช่อกัวหัวนั้นได้ซ่อนอยู่บนเทือกเขาจีเหล่ยมานานหลายปี,ถือสันโดษไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก,ในเวลานั้นราชันย์หมาป่ายวีเมียนที่ได้กลิ่นสมุนไพรจึงมาพบกับเช่อกัวหัวโดยบังเอิญ.
ลู่อี้ผิงที่เข้าไปพักในเมืองจากนั้นก็เดินทางต่อไปยังเทือกเขาจีเหล่ย.
เทือกเขาจีเหล่ยนั้นอยู่ทางใต้ของแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะ.
หลังจากเดินทางไปยังชั่วขณะ.
ทั้งสามก็มาถึงเทือกเขาจีเหล่ย.
เทือกเขาจีเหล่ยนั้นนับว่าเป็นภูเขาที่มีชื่อเสียงของแดนศักดิ์สิทธิ์หิมะเป็นอย่างมาก,สถานที่แห่งนี้มีพลังธาตุสายฟ้าที่รวมตัวกันอยู่อย่างหนาแน่น.
“ถ้ำที่พักของเช่อกัวหัวอยู่บนยอดเขา.”ราชันย์หมาป่ายวีเมี่ยนชี้ไปบนยอดเขา.
