Chapter 124 Zither God arrives
琴神到来（五更）
ทุกคนที่จ้องมองหน้ากันและกันด้วยความงงงวย,ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาที่นิ่งงัน,ไม่อาจขยับได้อย่างงั้นรึ?
บรรพชนชราทั้งห้าของตระกูลจวินที่เหลือ ประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
“ผู้ยอดเยี่ยมเป็นใคร? โปรดปล่อยประมุขน้อยของพวกเรา.”บรรพชนชราคนหนึ่งที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำที่จ้องมองคนของตระกูลจวิน,เผยยิ้มพราย,“ปล่อยรึ? ไว้หลังจากนี้หมื่นปี,พวกเขาก็หลุดออกมาเอง.”
ทุกคนต่างก็ตกใจไปตาม ๆ กัน.
หมื่นปีหลังจากนี้อย่างงั้นรึ?
ประมุขน้อยจะต้องแข็งชงักอยู่ที่นี่อีกหนึ่งหมื่นปีอย่างงั้นรึ?
การยืนนิ่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่ต่างจากการรอคอยความตายเท่านั้น.
อายุขัยของเทพสวรรค์เองก็มีจำกัดเช่นกัน.
“ผู้ยอดเยี่ยมหมายความว่าอย่างไร? บรรพชนชราตระกูลจวินที่เผยความโกรธเกรี้ยวจ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ.
“หมายความว่าอะไร,หมายความว่าพวกเจ้าไสหัวไปซะ,แต่เขาไปไม่ได้ไง.”วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเผยยิ้ม.
ทั้งห้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ร่างกายที่ปะทุพลังเทพสวรรค์,ทว่าขณะจะลงมือ,ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาดังขึ้น“ผู้ยอดเยี่ยมเข้ามายุ่งเรื่องของตระกูลจวิน,ตอนนี้ยังสะกดหลานของข้าเอาไว้ที่นี่,นี่ไม่เห็นตระกูลจวินอยู่ในสายตาเลยอย่างงั้นรึ?”
สายตาของทุกคน,ที่จดจ้องมองออกไปเห็นเพียงชายชราและชายวัยกลางคนปรากฏขึ้นบนอากาศเมืองหู่,ก่อนที่จะร่อนลงที่ลาน.
ชายชราและชายวัยกลางคนปรากฏขึ้น,เหล่าคนของตระกูลจวินต่างก็เผยความประหลาดใจออกมา.
“คารวะท่านบรรพบุรุษ!”
“ท่านประมุข.”
บรรพชนชราทั้งห้าของตระกูลจวินที่เร่งรีบแสดงความเคารพ.
เห่าผี,ฉีอี้ฟ่าน,เถาไห่โปและคนอื่น ๆ ได้ยิน,หัวใจรู้สึกเย็นยะเยือบไปตาม ๆ กัน.
บรรพบุรุษตระกูลจวินอย่างงั้นรึ?!
คนที่มาก็คือไท่จู่ตระกูลจวินนั่นเอง.
นี่คือยอดฝีมืออันดับสองในดินแดนซั่งเซิ่ง.
รองจากบรรพชนผู้ก่อตั้งสำนักกระบี่ไท่หยวน ฉู่ถง.
ส่วนอีกคนก็คือประมุขตระกูลจวิน,จวินเทียนเจี้ยน.
ไท่จู่จวินและคนอื่น ๆ จ้องมองไปยังลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส“ข้ารู้สึกไม่สบายใจ,ดังนั้นจึงได้มาดู.”
เพราะว่าแผนผังเทพสังหารมีมหาค่ายกลเทพสังหาร,ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญต่อเขามาก.
“ท่านทวด,ท่านพ่อ,ท่านมาแล้ว,เจ้านั่นมันขโมยผังเทพสังหารไปและยังสะกดข้าเอาไว้ที่นี่.”ในเวลานั้นประมุขน้อยตระกูลจวินที่หลุดจากสะกดเผยความตื่นเต้นดีใจ,เมื่อไท่จู่จวินและจวินเทียนจวินปรากฎ“ปล่อยท่านลุงเฉิงด้วย.”
ไท่จู่จวินที่ได้ยินคำพูดของจวินรุ่ยก็เอ่ยออกมาว่า“ข้ารู้.”เขาจ้องมองไปยังลู่อี้ผิงเอ่ยอย่างไม่แยแส“ผู้ยอดเยี่ยมได้ตระหนักรู้กฎผนึกมิติแล้ว,ข้าขอคำแนะนำจากผู้ยอดเยี่ยมสักสองสามกระบวนจะเป็นไร”
“ฮี่ ฮี่ ฮี่”
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำได้ยินคำพูดของไท่จู่จวิน เอ่ยว่า ลู่อี้ผิงตระหนักรู้กฎผนึกมิติ,ก็หัวเราะเยาะออกมาทันที.
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่อาจโทษเขาได้,ต้องไม่ลืมว่าด้วยพลังบ่มเพาะที่จำกัดของเขา,สายตาย่อมมีจำกัด.
ประมุขตระกูลจวิน,จวินเทียนเจี้ยน,จ้องมองวังกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ขำอะไรกัน?”
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ยต่อไท่จวินจู่“ต้องการประลองกับจูเหรินของข้านั้นไม่จำเป็นเลย,ข้าจะเล่นกับเจ้าสักกระบวนท่าก็แล้วกัน.”
ไท่จู่จวินที่ตะลึง,ใบหน้าไม่สู้ดี,แค่กระบวนท่าเดียวงั้นรึ? ความหมายของอีกฝ่ายบอกว่าเพียงกระบวนท่าเดียวก็เอาชนะเขาได้แล้วอย่างงั้นรึ?
จวินเทียนเจี้ยนที่ก้าวไปด้านหน้า,จ้องมองวัวกระทิงมังกรเขาทองคำด้วยความเย็นชา“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,ข้าจะเล่นกับเจ้าสักกระบวนท่า,จัดการเจ้า,แล้วจัดการเจ้านายของเจ้าอีกคน.”
ในเวลานั้น,กลิ่นอายจ้าวพิภพที่แผ่ออกมา,ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยริ้วแสงกระบี่ที่คมกล้า.
ภายใต้กลิ่นอายของจวินเทียนเจี้ยน,เห่าผี,ฉีอี้ฟ่าน,เถาไห่โปและคนอื่น ๆ รู้สึกร่างกายของตัวเองหดเกร็ง,สวรรค์และปฐพีคล้ายจะบีบร่างเข้ามาอย่างรุนแรง.
ในเวลานั้น,เห่าผีและคนอื่น ๆ ที่เห็นร่างของจวินเทียนเจี้ยนแผ่รัศมีของปราณกระบี่มากมายเห็นเป็นคลื่นดั่งผืนทะเลที่สาดม้วนกวาดออกไปทั่ว,มากกว่าหนึ่งล้านคลื่น.
ปราณกระบี่ล้านสายล้านคลื่น,ที่กำลังไหลหมุนวนไปรอบ ๆ กำเนิดเป็นค่ายกลกระบี่ยักษ์.
ค่ายกลจากปราณกระบี่,เห็นชัดเจนว่านี่คือค่ายกลกระบี่ชั้นสูง.
ไท่จู่จวินคือยอดฝีมือค่ายกลอันดับหนึ่งของเขตแดนซั่งเซิ่ง,ระดับค่ายกลของจวินเทียนเจี้ยนย่อมสูงล้ำเป็นธรรมดา,เขาได้ผสานมันเข้ากับวิถีกระบี่ของตัวเอง.
ปราณกระบี่ผนวกกับค่ายกล กำเนิดพลังไร้สิ้นสุด.
ปราณกระบี่ที่ส่องสว่างราวกับมีชีวิตกำเนิดเป็นเทือกเขาแม่น้ำที่ไหลบ่าลงมา.
“ค่ายกลกระบี่ขุนเขาและแม่น้ำ สุริยันจันทรา!”ฉีอี้ผ่านจ้องมองค่ายกลกระบี่ของจวินเทียนเจี้ยนพลางอุทานด้วยความตกใจ.
,ค่ายกลกระบี่ขุนเขาและแม่น้ำ สุริยันจันทรา,ของตระกูลจวิน,นับว่ามีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในดินแดนซั่งเซิง,ทุกคนต่างก็ได้ยินมาว่าเมื่อถูกใช้ออกมา,ทุกสิ่งมีชีวิตด้านในจะถูกบดขยี้ตกตายกันทั้งหมด.
จวินเทียนเจี้ยนโบกมือ.
ในเวลานั้น,ปราณกระบี่นับล้าน ๆ สายที่พุ่งตัดอากาศตรงไปยังทิศทางของวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ.
ปราณกระบี่ล้านสายที่โจมตีไปยังวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,ปราณกระบี่ที่ราวกับมีชีวิตก่อรูปเป็นยอดเขาและแม่น้ำฟาดฟันลงมาไม่หยุด.
ค่ายกลกระบี่เทือกเขาและแม่น้ำสุริยันตจันทราที่โจมตีลงมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหว,วัวกระทิงมังกรเขาทองคำก็เผยยิ้ม“พอใช้.”
ทว่านี่เพียงแค่เริ่มต้น,ปราณกระบี่นับล้าน ๆ สายพุ่งเข้าโจมตีปะทะร่างของเขาไม่หยุดหย่อน.
“เครง ๆ!”
เมื่อปราณกระบี่ขุนเขาและแม่น้ำสุริยันจันทราที่ปะทะเข้ากับร่างของวัวกระทิงมังกรเขาทองคำ,ก็เกิดเสียงดังสนั่นก้องกังวานไปทั่ว.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำยังคงยืนนิ่งราวกับเทือกเขาเทวะฮุ่นตุ้น,ร่างกายสีทองที่เปล่งรัศมีแสงเรื่อ ๆ สะเก็ดเพลิงที่กระจายแปบ ๆ ไม่หยุด,ค่ายกลขุนเขาและแม่น้ำสุริยันจันทราไม่อาจทำให้เขาขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียว.
ปราณกระบี่นับล้าน ๆ สายที่ยังคงดังก้องกังวาน,แสบแก้วหูไม่หยุด,แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจสร้างรอยให้กับวัวกระทิงมังกรเขาทองคำได้.
เห่าผีที่ยืนงงงวย.
ประมุขน้อยตระกูลจวิน,จวินรุ่ยและคนอื่น ๆ ที่ยืนอ้าปากค้างไป เหมือน ๆ กัน.
รวมทั้งจวินเทียนเจี้ยนที่กระตุ้นค่ายกลขุนเขาและแม่น้ำสุริยันจันทราไม่หย่อน,ใบหน้าของเขาที่สั่นไปมาแทบไม่อยากเชื่อ,ทำไมทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย.
ไท่จู่จวินเองก็เผยใบหน้าไม่อยากเชื่อออกมาเช่นกัน.
ผ่านไปนานเหมือนกัน,ท้ายที่สุดปราณกระบี่ค่ายกลขุนเขาและแม่น้ำ สุริยันจันทราก็สลายหายไปทั้งหมด.
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำจ้องมองจวินเทียนเจี้ยน,เอ่ยออกมาว่า“เป็นค่ายกลกระบี่ที่ดี,น่าสงสาร,ความแข็งแกร่งของเจ้าอ่อนแอเกินไป.”
บรรพชนชราตระกูลจวินต่างก็เผยใบหน้าซับซ้อน,พวกเขารู้ดีว่าพรสวรรค์ของประมุขพวกเขานั้นมากมายเพียงใด,พลังบ่มเพาะเองก็เติบโตรวดเร็ว,ความแข็งแกร่งนั้นเหนือล้ำยิ่งกว่าอาวุโสคนใดในตระกูล.
ความแข็งแกร่งของเขาเป็นจ้าวพิภพที่มีพลังต่อสู้ถึง 1.3 ล้าน,นี่ยังอ่อนแออยู่รึ?
วัวกระทิงมังกรเขาทองคำเอ่ย“ดูกระบวนท่าของปู่หนิวบ้าง”กล่าวจบ,ร่างกายของเขาก็ปรากฏปราณกระบี่มากมายแผ่ออกไป,พร้อมกับพุ่งเข้าหาจวินเทียนเจี้ยนเช่นกัน.
กล่าวได้ว่าพลังทำลายล้างที่เหนือกว่า,เร็วกว่าจวินเทียนเจี้ยนอย่างชัดเจน.
“ค่ายกลกระบี่ขุนเขาแม่น้ำสุริยันต์จันทรา?!”จวินเทียนเจี้ยนที่เห็นปราณกระบี่นับล้าน ๆสายพุ่งมาก็ตะลึงอ้าปากค้าง.
แน่นอนว่าวัวกระทิงมังกรเขาทองคำได้ใช้ค่ายกระบี่ขุนเขาและแม่น้ำสุริยันจันทราเหมือนกับฝ่ายตรงข้ามนั่นเอง
ในขณะที่วัวกระทิงมังกรเขาทองคำใช้ค่ายกลขุนเขาและแม่น้ำ สุริยันจันทราโจมตีคืนจวินเทียนเจี้ยน,เทพกู่ฉินฟู่เฉาที่เร่งรุดเดินทางไปยังนิกายกระบี่กุยหยวน,เวลานี้อยู่ไม่ไกลแล้ว.
ขณะเทพกู่ฉินฟู่เฉาใกล้ถึง,สวีเฉี่ยวหยินและเหออี้ก็ปรากฏเร่งรุดเดินทางออกไปทันที.
“บรรพชนเทพกู่ฉินใกล้มาถึงแล้ว,พวกเรารีบไปต้อนรับบรรพชนเทพกู่ฉินกัน.”สวีเฉี่ยวหยินนำเหออี้บินไปยังยอดเขานิกายกระบี่กุยหยวนทันที.
เมื่อทั้งสองมาถึงไม่นาน,ก็เห็นริ้วแสงที่แหวกอากาศมาแต่ไกล,เป็นเทพกู่ฉินฟู่เฉานั่นเอง.
“คารวะบรรพชนเทพกู่ฉิน!”สวีเฉี่ยวหยินเร่งรีบเอ่ยคารวะทันที.
เทพกู่ฉินฟู่เฉาพยักหน้ารับ,ให้สวีเฉี่ยวหยินและเหออี้ลุกคน,ทั้งสองที่บินผ่านอากาศตามอีกฝ่ายไปในทันที.
ในเวลานี้,งานชุมนุมนิกายกระบี่ยังไม่จบ.
เหล่ายอดฝีมือยังคงประลองกันอยู่.
พริบตานั้นกลิ่นอายเทพกู่ฉินฟู่เฉาได้กวาดม้วนไปทั่ว,เหล่าผู้ฝึกตนรอบ ๆ ได้เผยความประหลาดใจออกมาทันที.
ภายในดินแดนบรรพชน,ฉู่ถง,เฟิงเหวินและคนอื่น ๆ สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเทพกู่ฉินฟู่เฉาเช่นกัน,พวกเขาที่เร่งรีบออกมาจากดินแดนบรรพชนเช่นกัน.
