NH-ตอนที่ 1 อารัมภบท
“ฉันมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น”
เปลวไฟที่ลุกโชนโหมกระหน่ำไปทั่วเมืองหลวงซึ่งครั้งหนึ่งเคยตั้งอยู่บนทวีปมานับพันปี
“ฉันได้ยินเสียงที่คนอื่นไม่ได้ยิน”
เสียงคำสาปแช่ง ก่นด่า และ เสียงกรีดร้องเฮือกสุดท้ายดังไปทั่วเมือง ขณะที่ผู้บุกรุกโจมตีทุกสิ่งอย่างไร้ความปราณีในเส้นทางของพวกเขา
“ฉันมองเห็นการหลั่งน้ำตาอย่างไม่ยินยอม”
เสียงของเด็กทารกและเด็ก ๆ ที่คร่ำครวญอยู่ในอ้อมแขนมารดาของพวกเขาที่สามารถได้ยินทุกที่ ในขณะที่พ่อแม่ของพวกเขามองหาสถานที่ปลอดภัยเพื่อหลบซ่อนตัวเพื่อช่วยให้ตัวเองรอดพ้นจากการสังหารหมู่ฝ่ายเดียวที่เกิดขึ้นรอบตัวของพวกเขา
“ฉันมองหาการต่อสู้ในขณะที่คนอื่นปฏิเสธ”
ชายหนุ่มผมแดงมองดูฝูงมอนสเตอร์มากมายที่กำลังทำลายทุกสิ่งที่เขารักในชีวิตของเขา ถึงกระนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาพวกมันอย่างไม่เกรงกลัว โดยมีบุรุษและสตรีหลายคนเดินเคียงข้างเขา
“ฉันคือสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด” ฮาล์ฟเอล์ฟ กล่าวพูดเบาๆ ขณะที่เขายกมือขึ้น และ เรียกอันเดดนับไม่ถ้วนมาต่อสู้เคียงข้างเขา “ฉันคือฝันร้ายที่คอยรบกวนความฝันอันหอมหวานของพวกแก”
“ฉันเดินบนเส้นทางแห่งความมืดเพื่อให้คนอื่น ๆ มองเห็นแสงสว่าง ฉันต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่คุกคามโลกใบนี้ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน”
มังกรกระดูกยักษ์ได้ร่อนลงมาตรงหน้าของ ฮาล์ฟเอลฟ์และโค้งคำนับด้วยความเคารพ ชายหนุ่มผมแดงลูบศีรษะของมันก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนหลัง และ เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้พร้อมกับกองทัพอันเดดของเขา
ด้วยการกระพือปีกที่ขาดรุ่งริ่งอันทรงพลังของมัน มังกรกระดูกได้พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและเปล่งเสียงคำรามออกมาอย่างดังกึกก้อง เจ้านายของมันที่ยืนอยู่บนหลังสายตาของเขาคมดุจดาบและจ้องมองไปที่มอนสเตอร์จำนวนมากที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวมาทางเขา
“ในโลกที่การคงอยู่ของฉันถูกหลงลืม…” ฮาล์ฟเอลฟ์ กล่าวพูดขณะที่มังกรกระดูกของเขาได้เปิดปากเพื่อพ่นลมหายใจมังกร
“ฉันจะทำให้พวกแกได้สำนึกบนเส้นทางที่พวกแกเลือกเดิน!”
