ตอนที่ 3 : เริ่มต้นจากโลกนี้
ตอนที่ 3 : เริ่มต้นจากโลกนี้
อย่างที่เราทราบกันดีว่า เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของสาเหตุของปรากฏการณ์การเดินทางข้ามเวลานั้นเกิดจากความสัมพันธ์ของตัวเอก
ริโกก็ไม่มีข้อยกเว้น
ในวันแรกที่เขามาถึงโลกนี้ ริโกได้ค้นพบลูกบาศก์รูบิคที่โปร่งใสนี้ —— "ลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติ" มันมีอยู่ได้เฉพาะในจิตใจของริโก ไม่สามารถเอาออก ไม่สามารถสำรวจได้ ยกเว้นริโก ไม่มีใครสามารถรับรู้การมีอยู่ของมันได้
หน้าที่ของลูกบาศก์รูบิค ก็เหมือนกับชื่อของมันแต่เกี่ยวข้องกับมิติ
"—"คำแนะนำในการใช้รูบิคสามมิติ"—"
"หนึ่ง: ลูกบาศก์มิติของรูบิคสามารถดูดซับพลังงานที่มีอยู่ในมิติได้โดยอัตโนมัติ คุณสามารถสุ่มเปิดช่องมิติสำหรับกระสวยมิติได้เดือนละครั้ง"
“สอง: ลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติมีหน้าที่เปลี่ยนพลังของมิติต่างๆ ซึ่งสามารถเปิดและใช้งานได้ทุกเมื่อ”
"สาม: ลูกบาศก์รูบิคมีพื้นที่จัดเก็บในตัว ซึ่งสามารถเปิดและใช้งานได้ทุกเมื่อ"
“สี่: เมื่อเปิดช่องมิติของโลกที่ระบุ จะต้องใช้พลังงานสิบเท่า”
"ห้า: เมื่อบรรทุกสิ่งของสำหรับกระสวยมิติ คุณต้องใช้พลังงานที่สอดคล้องกันตามมูลค่าของสิ่งของ"
"หก: เวลาจำกัดสำหรับการเดินทางแต่ละมิติคือหนึ่งวันในโลกเดิม"
"เจ็ด:......"
ริโกได้เรียนรู้เกี่ยวกับคำแนะนำและวิธีการใช้งานทีละตัวแล้วเมื่อเขาสัมผัสกับลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติเมื่อเดือนที่แล้ว
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไม ริโกจึงสงบนิ่งและปฏิบัติตามกฎหมายเสมอตั้งแต่เขามายังโลกนี้
แม้จะรู้ว่า <ประตู> ของเขาได้รับความเสียหายอย่างสิ้นเชิง ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ และมีคนแอบดูชีวิตของเขาอย่างลับๆ ริโกก็สามารถทำให้จิตใจของเขามั่นคงได้โดยอาศัยลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติอันลึกลับนี้
แน่นอนว่าแม้ไม่มีลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติ ริโกก็ไม่ตื่นตระหนก นับประสาอะไรกับการนั่งรอความตาย
มันเป็นแค่การฆ่าคน และเขาเคยชินกับมันโดยไม่ได้รับการสนับสนุนมาก่อน นับประสาอะไรกับการมีนิ้วสีทองคอยช่วยเหลือเขาในตอนนี้
ตอนนี้—
“อาการบาดเจ็บหายสนิทแล้ว และฉันก็นอนอยู่บนเตียงมาทั้งเดือนแล้ว จะใช้กระสวยมิติแบบสุ่มเดือนละครั้งของลูกบาศก์มิติรูบิคได้หรือไม่”
อย่างไรก็ตาม ทั้งจูลี่และนักบวชปล่อยให้ตัวเองนอนลงอีกวัน และปล่อยให้ตัวเองใช้วันนี้ให้เต็มที่
ในขณะนั้นริโกนอนลงพร้อมกับหลับตา เริ่มใช้งานลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติอย่างมีสติ
"เริ่มช่องมิติ"
ขณะที่สติของริโกส่งคำสั่งไปยังลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติ ลูกบาศก์รูบิคโปร่งใสก็หันกลับมาในความคิดของเขา
"รับคำสั่งและเริ่มเปิดใช้งานช่องมิติ"
"พลังงานเพียงพอ และช่องมิติได้เริ่มสร้างขึ้น"
"สร้างสำเร็จ"
ทันใดนั้น ลูกบาศก์รูบิคโปร่งใสในใจของริโกก็เคลื่อนไหว
ในตอนแรกมันหมุนทีละตัวเหมือนแอนิเมชั่น 3 มิติ จากนั้นแต่ละกริดหลุดออกจากตัวหลักและแยกย่อยเป็นกริดโปร่งใสจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งหมุนและสอดประสานกัน
หลังจากนั้นไม่นาน กริดโปร่งใสที่หมุนและเซก็กลายเป็นช่องทางที่เชื่อมต่อกับจุดสิ้นสุดของทะเลแห่งจิตสำนึก จมลงสู่ความว่างเปล่าที่มองไม่เห็น
"การเปิดช่องมิติเสร็จสมบูรณ์ และการรวบรวมข้อมูลก็เสร็จสมบูรณ์"
"จากความทรงจำของผู้ใช้ เราได้ค้นหาข้อมูลที่เข้ากันได้ดีกับโลกที่อยู่อีกฟากของเนื้อเรื่อง และตอนนี้เรากำลังแยกแยะข้อมูลนั้นออก"
"จัดการเรียบร้อยแล้ว"
"การเชื่อมต่อโลก: ผิดไหมที่จะคาดหวังการเผชิญหน้าในคุกใต้ดิน"
"อัตราส่วนเวลา: 1:100"
"กระสวยมิตินี้คือการมาของจิตสำนึก และจิตสำนึกของผู้ใช้จะเกิดขึ้นจริง การตายของร่างที่มีสติหลังจากการกลายร่างจะไม่ส่งผลกระทบต่อผู้ใช้ แต่กระสวยมิตินี้จะสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการเมื่อมันตาย ผู้ใช้ควรปฏิบัติด้วยความระมัดระวัง ”
จิตสำนึกของริโก ได้รับข้อความเหล่านี้จากลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติ ซึ่งทำให้เขาตกตะลึงในจุดนั้น
แน่นอนว่าเหตุผลที่ริโกตกตะลึงในจุดนั้นไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นใด
โดยไม่คำนึงถึงรูปแบบของกระสวยมิติหรือความแตกต่างของอัตราส่วนเวลา เมื่อริโกสัมผัสกับ Dimension Rubik's Cube เป็นครั้งแรก เขาได้เรียนรู้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากคู่มือการใช้งาน Dimension Rubik's Cube
ดังนั้น ริโกจึงรู้เกี่ยวกับอัตราส่วนเวลาที่แตกต่างกันของทั้งสองโลกหลังจากกระสวยมิติ แม้แต่ความจริงที่ว่าจิตสำนึกของเขาเองจะเคลื่อนลงมา
นี่เป็นเหตุผลที่ริโกนับถือลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติเป็นที่พึ่งพาของเขาและไม่รีบร้อนตั้งแต่ต้นจนจบ
เนื่องจากอัตราส่วนเวลาที่แตกต่างกัน แม้ว่าช่องมิติจะมีอยู่เพียงวันเดียว ริโกก็จะมีเวลาเพียงพอในการสำรวจและพัฒนาในอีกโลกหนึ่ง
เนื่องจากรูปแบบของจิตสำนึกที่กำลังจะมาถึง แม้ว่าริโกจะตายระหว่างการเดินทางข้ามเวลา ริโกก็จะไม่ได้รับผลกระทบ อย่างมากก็จะสิ้นสุดการเดินทางครั้งนี้
ด้วยวิธีนี้ ริโกสามารถพึ่งพาอัตราส่วนเวลาที่แตกต่างกันและสถานการณ์ที่ปลอดภัยอย่างยิ่งในการแสวงหาความแข็งแกร่งในโลกอื่นและหาทางแก้ไขวิกฤต
นี่คือแผนของริโก
อย่างไรก็ตาม ริโกไม่คาดคิดว่าช่องทางที่เปิดโดยลูกบาศก์รูบิคแห่งมิติ จะนำไปสู่โลกเช่นนี้ในที่สุด
"การรอคอยที่จะเจอในดันเจี้ยนมันผิดเหรอ?"
"โลกนี้เหรอ?”
ด้านหนึ่งริโกรู้สึกประหลาดใจและประหลาดใจในแง่หนึ่ง
อุบัติเหตุคือปลายทางของกระสวยที่บังเอิญอยู่ในมิตินั้นไม่ใช่โลกประหลาดแต่เป็นโลกที่เขาเคยเห็น เคยเห็น และเคยรู้จักมาก่อน
ความประหลาดใจก็คือความประหลาดใจ ณ จุดนี้
ท้ายที่สุด แม้ว่าริโกไม่สามารถพูดได้ว่ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโลกตรงข้าม แต่เขาก็ยังรู้ข้อมูลมากมาย แม้กระทั่งสิ่งที่เรียกว่าโครงเรื่อง
ด้วยวิธีนี้ริโกสามารถประหยัดเวลาในการคลำ ประหยัดพลังงานได้มาก และได้สิ่งที่ต้องการตามความเข้าใจโลกของเขา
โลกนี้มีสิ่งที่ริโกต้องการ
นี่คือโลกแฟนตาซีที่ทุกเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกันอย่างสมานฉันท์ โดยส่วนใหญ่ประกอบด้วยมนุษย์และกึ่งมนุษย์
ที่นั่น มนุษย์ไม่ได้เป็นเพียงเผ่าพันธุ์เท่านั้น แต่ยังมีเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ เช่น คนแคระ, ออร์ค, คนตัวเล็ก ๆ, เอลฟ์, แอมะซอน ฯลฯ และแม้แต่การมีอยู่ของ "เทพเจ้า"
เพื่อที่จะเล่นในโลกนี้ "เทพ" เหล่านี้ออกจากสวรรค์โดยปราศจากความบันเทิงใด ๆ ปิดผนึกพลังศักดิ์สิทธิ์โดยสมัครใจและมายังโลกเบื้องล่างที่ซึ่งมนุษย์และกึ่งมนุษย์อาศัยอยู่ สร้างพลังของครอบครัวและตั้งหลักบนพื้นดิน
"ฉันจำได้ว่าเมื่อคุณได้รับพระคุณของพระเจ้า คุณจะได้รับคะแนนประสบการณ์จากการเอาชนะสัตว์ประหลาด ศัตรู และคู่ต่อสู้เหมือนกับเกม เพื่อพัฒนาความสามารถของคุณ เลื่อนระดับ และแข็งแกร่งขึ้น"
พลังประเภทนี้เป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัยสำหรับริโกที่ไม่มีเวลาและความพยายามในการฝึกฝนอย่างช้าๆ
ตราบใดที่เขาเข้าร่วมกลุ่มครอบครัวแห่งทวยเทพและได้รับความโปรดปรานจากทวยเทพ ริโกก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
แข็งแกร่งขึ้นด้วยการเอาชนะศัตรู
คุณแข็งแกร่งขึ้นด้วยการเอาชนะสัตว์ประหลาด
แข็งแกร่งขึ้นด้วยการฝึกฝนเล็กน้อย
แข็งแกร่งขึ้นด้วยประสบการณ์
"การเดินทางในโลกแห่งมิตินี้เป็นครั้งแรกที่ออกแบบเฉพาะสำหรับฉัน"
เมื่อเข้าใจสิ่งนี้ แม้ว่าริโกจะไม่รู้สึกตื่นเต้น แต่เขาก็อดไม่ได้ที่หัวใจจะขึ้นๆ ลงๆ เล็กน้อย
“มาตราส่วนเวลา 1:100 หรือเปล่า”
กล่าวอีกนัยหนึ่งหนึ่งวันในโลกนี้เท่ากับหนึ่งร้อยวันในโลกอื่น
และเวลาจำกัดของกระสวยมิติคือหนึ่งวันในโลกเดิม
ภายใต้อัตราส่วนเวลาปัจจุบัน ริโกสามารถอยู่ในอีกโลกหนึ่งได้เป็นเวลาหนึ่งร้อยวัน
“ในช่วงสามเดือนครึ่งที่ผ่านมา หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันจะออกจากสถานการณ์ปัจจุบันได้หรือไม่”
ริโกไม่รู้เรื่องนี้
อย่างไรก็ตามริโกไม่มีทางเลือก
ดังนั้น ริโกจึงเพิ่มเจตจำนงของเขาและตรวจสอบจิตสำนึกของเขาในช่องมิติในจิตใจของเขา ปล่อยให้จิตสำนึกของเขาไปสู่อีกโลกหนึ่งผ่านช่องมิติ
ส่วนริโกเองยังคงนอนอยู่บนเตียงหลับสนิท
จากมุมมองของบุคคลที่สามริโกในเวลานี้เป็นเพียงการนอนหลับและพักผ่อน
อย่างที่ทุกคนทราบ จิตสำนึกของ ริโกได้ไปสู่อีกโลกหนึ่งแล้ว และเขาไม่ได้อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป
…
เวลาดูเหมือนจะหมดความหมายไปในทันที
ริโกไม่รู้ว่าเขาหลงทางในมิติมานานแค่ไหนแล้ว นับประสาอะไรกับการเดินออกจากทางเดินมิติ
เขารู้สึกได้เพียงว่าเขาเป็นเหมือนผีบินเบา ๆ ในอุโมงค์แสงที่มองไม่เห็นและดูเหมือนว่าจะบินมาเป็นเวลานานแล้ว
ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่ดวงตาของ ริโกจะสว่างขึ้น และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกหนักอึ้งไปทั่วร่างกายของเขา
ไม่ ไม่ใช่ว่าจู่ๆ ร่างกายก็หนักขึ้น แต่จิตสำนึกที่ไร้น้ำหนักแต่เดิมก็กลายเป็นจริงและมีน้ำหนักกลับคืนมา
มีความรู้สึกลงสู่พื้นดินมาจากด้านล่าง
มีเสียงระเบิดดังไปทั่ว
ริโกลืมตาขึ้นเกือบจะสะท้อนกลับ ปล่อยให้ภาพตรงหน้าตราตรึงอยู่ในดวงตาของเขา
ทันใดนั้น ริโกก็ตกตะลึง
ถนนที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแปลกใหม่ก็เข้าตาริโกเสียอย่างนั้น
ถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนไปมาไม่เหมือนกับฉากสมัยใหม่ใดๆ ในความทรงจำของริโก แต่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแฟนตาซี
มีคนแคระที่แข็งแกร่งและแข็งแกร่งสวมอาวุธและชุดเกราะเดินตามด้วยย่างก้าวที่แข็งแกร่งและทรงพลัง
มีออร์คและมนุษย์ผู้หญิงที่มีหูและหางแบบสัตว์กำลังพูดคุยและหัวเราะ
เอลฟ์หูแหลมและหน้าตาดีเป็นพิเศษเดินไปตามถนนท่ามกลางความชื่นชมของผู้อื่น
มีตัวร้ายที่เหมือนเด็กและเด็กผู้หญิงผิวสีน้ำตาลวิ่งไล่จับและต่อสู้กัน
อาคารโดยรอบเป็นเหมือนบ้านในยุคกลางที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์แห่งประวัติศาสตร์
โลกแฟนตาซีที่สดใสและมีสีสันปรากฏขึ้นต่อหน้าริโกพร้อมกับเสียงและเสียงรบกวน และบอกริโกว่าในขณะนี้ เขากำลังยืนอยู่บนถนนดังกล่าว
เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งมาถึงโลกนี้ และเพิ่งปรากฏตัวขึ้น แต่การมาถึงของริโกไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากใครก็ตามบนท้องถนน
ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นมนุษย์หรือกึ่งมนุษย์ พวกเขาทั้งหมดผ่านริโกอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าริโกอยู่บนถนนสายนี้ตั้งแต่แรก โดยไม่รู้สึกว่าแปลกแยก
นี่อาจเป็นเพราะชุดปัจจุบันของริโกใช่ไหม?
โลกเดิมเป็นโลกของดาบและเวทมนตร์ที่แตกต่างออกไป สไตล์ในสมัยนั้นไม่ได้แตกต่างจากโลกนี้มากนัก และสไตล์การแต่งตัวก็เช่นกัน ซึ่งทำให้ริโกไม่แปลกเลยแม้แต่ในโลกนี้ ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติมาก
หลังจากนั้นไม่นานริโกก็ยิ้ม
เป็นครั้งแรกที่ฉันหัวเราะออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
"เพียงแค่เริ่มต้นกับโลกนี้"
เมื่อพูดพึมพำเช่นนั้นริโกก็ก้าวไปข้างหน้า
จบบท
