ตอนที่แล้วตอนที่ 1160 สี่หัวแลกสิบนิ้ว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 1162 ปราณกระบี่ที่ห้ากระบี่เหลืองหลงหยวน

ตอนที่ 1161 มังกรพิรุณ?


วันต่อมาเย่ว์หยางกำลังวาดภาพ

ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนตอนแรกไม่สนใจ  แต่ก็อดสงสัยไม่ได้  นางหาข้ออ้างมาดูสองสามครั้ง  แต่ภาพบนกระดาษเป็นภาพของวาดของเกล็ดและกรงเล็บไม่ใช่การออกแบบทั้งตัว  นางลอบตกใจเห็นได้ชัดว่าเวลากำลังจะหมดลงแต่เจ้าเด็กนี่ยังมีแก่ใจรักสนุกอย่างนี้อีกหรือ? นี่เขากำลังเล่นอะไรอยู่?

อย่าว่าแต่นางเลยแม้แต่อู๋เหินและเย่ว์หวี่ที่มักร่วมทำงานกับเย่ว์หยางก็ยังช่วยเก็บรายละเอียดให้โดยไม่รู้ว่าเย่ว์หยางกำลังทำอะไร

ภาพวาดออกแบบมากขึ้นเรื่อยๆ  ในที่สุดก็หนาเป็นปึก

นอกจากเย่ว์หยางแล้วไม่มีใครเข้าใจว่านี่คืออะไร

“นี่มันคืออะไร?” สำหรับภาพวาดของเย่ว์หยางที่นั่งวาดเขียนทั้งวัน  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมองดูชั่วขณะ  และนางก็งุนงงอยู่  แม้ว่าก่อนหน้านี้นางเคยมีส่วนร่วมในการอ่านจารึกอักขระรูนสวรรค์มาก่อน  แต่นางไม่เคยเห็นการออกแบบเช่นนั้นมาก่อน

ด้วยภาพวาดออกแบบเช่นนี้เย่ว์หยางกำลังจะทำอะไรกันแน่?

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพบว่านางไม่เข้าใจ

ยิ่งนางมองดูก็ยิ่งสับสน

เย่ว์หยางเริ่มเมินเฉยต่อนางและพยายามทำความเข้าใจถึงแรงบันดาลใจที่ผุดขึ้นในใจตนเองต่อไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ภาพวาดสุดท้ายก็เสร็จสิ้น เขาวางปากกาลงด้วยความรู้สึกโล่งอกเหนื่อยใจเล็กน้อย แต่ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้  เขาแนะนำองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพร้อมๆไปกับโล่วฮัว  เขากล่าวว่า  “ข้าต้องการสร้างหุ่นรบด้วยโลหะลับเทพสังหารและเอาไว้สู้กับเทพปีศาจแห่งหุบเขามนุษย์ หนึ่งนิ้วของเทพปีศาจเทียบได้กับภูเขาตัน ข้าประมาณความสูงของเขาน่าจะอยู่ระหว่าง 30-50 กิโลเมตร  เขาคือเทพปีศาจขนาดมหึมา  นักรบธรรมดาไม่มีความหมายกับเขา  บางครั้งร่างกายขนาดใหญ่สามารถบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้  หากเราต้องการเอาชนะเทพปีศาจเราต้องสร้างสุดยอดหุ่นรบ ที่มีค่าเท่ากันหรือดีกว่าร่างเทพปีศาจ ข้าได้รับแรงบันดาลใจในการทำสงครามแบบนี้จากการสร้างยานแม่ ถูกแล้วข้าตัดสินใจใช้โลหะลับเทพสังหารที่แทบทำลายไม่ได้สร้างสุดยอดหุ่นรบ  ซึ่งโดยปกติเราสามารถโดยสารได้เหมือนกับยานแม่และกลายเป็นหุ่นรบในขณะรบได้”

“สร้างหุ่นรบขนาดมากกว่า50 กิโลเมตรหรือ?”ทุกคนตกใจ

เขารู้ไหมว่ายานแม่ขนาดใหญ่ที่สุดก็คือยานเหยี่ยวมังกรและยานพญาครุฑซึ่งมีความยาวสิบกิโลเมตร

เทียนกับสิบกิโลเมตร  ห้าสิบกิโลเมตรแตกต่างกันมาก

นี่คือความห่างระหว่างมนุษย์แข็งแรงกับทารก

นอกจากนี้แม้แต่ยานเหยี่ยวมังกรและพญาครุฑนอกจากแม่ทัพอินทรีทองแล้วทุกคนสามารถบอกข้อมูลได้เลยว่าใช้เวลาผลิตร้อยปี

ไม่มีใครสงสัยว่าเย่ว์หยางสามารถสร้างหุ่นรบสุดยอดแบบนั้นได้  แต่ทุกคนกังวลเรื่องเวลาเล็กน้อย

เวลาจะเพียงพอหรือ?

จากนี้ไปอีกครึ่งปีแน่ใจว่าจะต้องกลับไปยังหุบเขามนุษย์

หุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขากำลังจะมีสงครามของเหล่าเทพ

เย่ว์หยางวางแผนจะใช้เวลาสร้างสุดยอดหุ่นรบนี้เท่าไหร่?  หนึ่งเดือนหรือสามเดือน  หากเวลายาวนานเกินไป จะสายเกินไปหรือไม่

“มีเวลาพอ!” เย่ว์หยางเห็นทุกคนมีสีหน้ากังวล เขาหัวเราะและปลอบโยน“ข้าคำนวณแล้วถ้าคาดว่าไม่มีข้อผิดพลาดอะไรและความคืบหน้าเป็นไปด้วยดีเพียงครึ่งเดือนก็พอแล้ว

“ว่าไงนะ?”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน หลังจากได้ยินแล้วนางถึงกับตกตะลึง

นี่คือหุ่นรบขนาดห้าสิบกิโลเมตรใช้โลหะลับเทพสังหารสร้างทั้งหมด ใช้เวลาเตรียมวัสดุครึ่งเดือน  ไม่เลวเลย!

เย่ว์หยางไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

ต่อไปจะดำเนินแผนยังไง?

แม้แต่นางเซียนหงส์ฟ้าผู้ไม่สนใจหุ่นรบก็ยังสงสัยอยากรู้อยากเห็น  “เทียบกับเทพปีศาจมีหุ่นรบขนาดอย่างน้อยห้าสิบกิโลเมตร เจ้าใช้เวลาสร้างเพียงครึ่งเดือนทำได้ยังไง?”

เย่ว์หยางประหลาดใจ  “ใครบอกว่ายาว 50 กิโลเมตร?  ข้าจะสร้างมังกรพิรุณยาว 108 กิโลเมตร  มังกรพิรุณ 50 กิโลเมตรข้าใช้เวลา 7-8วันก็สร้างเสร็จแล้ว!”

ทุกคนพูดไม่ออก

50 กิโลเมตรเจ้าว่าไม่พอ เขาต้องสร้างมังกรพิรุณยาว 108 กิโลเมตร... เดี๋ยวก่อนนะ  มังกรพิรุณ? สำหรับอสูรศึกรูปแบบใหม่นี้ทุกคนต่างให้ความสนใจและนั่งรายล้อมฟัง แม้แต่สาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ที่ไม่เคยมีส่วนร่วมในการสนทนาก็ยังนั่งฟังตาแป๋วรอให้เย่ว์หยางเฉลยคำตอบ

เมื่อเย่ว์หยางกวาดตามองอย่างรวดเร็วเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอธิบายให้ทุกคนได้รู้จักมังกรพิรุณแห่งเผ่าบูรพาอมตะให้ทุกคนฟัง  แน่นอนว่าคำอธิบายสั้นๆ  ไม่มีทางทำให้ทุกคนเข้าใจพอจากนั้นเย่ว์หยางต้องเล่าเรื่องตำนานราชาปีศาจที่อยู่ยงคงกะพันเขาอธิบายรายละเอียดการต่อสู้ระหว่างจักรพรรดิหวงตี้และราชาปีศาจซือโหยวแตกดับไปได้อย่างไร  แต่ละคนมีวิธีการเคลื่อนไหวที่ไม่ธรรมดาเรียกลมเรียกฝนมาสู้กันเพื่อความเป็นราชาผู้แข็งแกร่งที่สุดทุกคนฟังด้วยความสนใจอย่างมาก

สุดท้ายเย่ว์หยางจบเรื่องด้วยประโยคว่า“ซือโหยวผู้ยอดเยี่ยมต้องการฆ่ามังกรพิรุณ!”

ทุกคนตกใจ

ซือโหยวและหวงตี้พวกเขาไม่สามารถแยกออกได้ว่าเป็นนักรบไร้เทียมทานที่ต่างกันอย่างไร  ทำไมถึงกำจัดมังกรพิรุณได้?

คำถามนี้ยังไม่ทันได้ถามเย่ว์หยางอ้างตัวอย่างอีกสองสามเรื่องที่ผู้อมตะถูกตัดศีรษะได้เช่นซิงเทียนถูกตัดศีรษะ,ควาฟู่ไล่ตามตะวันและสัตว์ประหลาดสัตว์ประหลาดที่ครอบครองแม่น้ำที่มังกรพิรุณฆ่าฯลฯ

แม้ว่าเรื่องเหล่านี้เป็นตำนานไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องจริง แต่พวกเขาสะท้อนให้เห็นพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งของมังกรพิรุณ

พวกชาวบูรพานั้นส่วนใหญ่ใจดีพวกเขารักสงบไม่ชอบต่อสู้

แต่มังกรปีกฝนเป็นเพียงองค์ประกอบของสงคราม

ในโลกบูรพามังกรปีกฝนและชาวโลกนั้นต่างบ้าสงครามพวกเขากลายเป็นเทพสงครามที่ศัตรูหวาดกลัว

“มังกรพิรุณไม่ได้มีตัวเดียวใช่ไหม?”  สาวน้อยลูกครึ่งเอลฟ์ถามอย่างพาซื่อ

“ความจริงมังกรปีกฝนก็คือเผ่าพันธุ์หนึ่งเหมือนเผ่าเก้าแสงหรือเผ่ากาทองที่เราเคยพบมาก่อน  แน่นอนว่าเผ่ากาทองค่อนข้างดี แต่เผ่าเก้าแสงแห่งแดนสวรรค์ไม่ใช่เผ่าพันธุ์บูรพาที่บริสุทธิ์อีกต่อไปปิงหยินที่เรารู้จัก นางเป็นสมาชิกของเผ่ากิเลน กิเลนก็เหมือนเผ่ามังกรพิรุณพวกเขาเป็นเผ่าพันธุ์ที่บริสุทธิ์และทรงพลังที่สุดในเผ่าบูรพาอมตะ เผ่ากิเลนมีอัธยาศัยดีส่วนเผ่ามังกรก็มีอัธยาศัยดี แต่ยังชอบเข่นฆ่า แน่นอนว่ามังกรพิรุณยังเป็นสมาชิกของพวกบูรพาอมตะพวกเขาไม่เป็นฝ่ายเริ่มฆ่าก่อน ไม่กระหายเลือดที่จะฆ่าศัตรู  แต่จะฆ่าได้ไม่ลังเลถ้าถูกศัตรูยั่วยุ...”  เย่ว์หยางยังไม่รู้เรื่องเผ่าบูรพาอมตะมากนัก  แต่บางทีอาจเป็นเทพธิดากระบี่ฟ้าและพี่น้องหงส์เพลิงทำให้เขารวบรวมสะสมความลับมากมายเกี่ยวกับเผ่าบูรพาอมตะโดยไม่รู้ตัว

ตามปกติเขาจะไม่เอ่ยถึงเรื่องโลกชาวตะวันออกด้วยตัวเอง

แต่วันนี้ทุกคนถาม

เขาไม่ได้ปกปิดหรือพูดทั้งหมด  อย่างไรก็ตามพวกนางคือคนรักของเขาที่จะต้องอยู่ร่วมกันตลอดชีวิต ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้

ยกเว้นเรื่องเทพธิดากระบี่ฟ้าที่เขาจะไม่พูดถึงเลย นอกนั้นแทบไม่มีอะไรต้องซ่อน  แน่นอนทุกคนรู้แม้แต่พี่น้องหงส์เพลิงทุกคนยังคาดเดาว่าเป็นสิ่งมีชีวิตในระดับที่สูงกว่านั้น  แต่เย่ว์หยางหยางไม่ได้พูดถึง  และพวกนางไม่ถามปล่อยให้เขาเก็บไว้เป็นความลับสำคัญโดยสมัครใจ

“เผ่าพันธุ์มังกรพิรุณเราจะได้พบเห็นในอนาคตหรือไม่?” มารเคราะห์ฟ้าก็บ้าการต่อสู้เป็นพิเศษ นางเทิดทูนมังกรพิรุณนี้

“อ่า...เจ้าอยากเห็นเผ่ามังกรพิรุณ?  ข้ามีแต่ภาพมังกรพิรุณในตำนานเท่านั้น เอ่อ..อาจดูเหมือนเจ้าตัวตะกละนี่บ้าง!” เย่ว์หยางคว้าอสูรทองน้อยที่กำลังนอนหลับอยู่บนข้อมือแล้วคลี่ร่างอสูรทองน้อยอธิบาย  “มังกรพิรุณจะมีปีกต่างจากมังกรแท้ของเผ่าบูรพาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมังกรพิรุณเป็นตระกูลมังกรจริงในเผ่าบูรพาอมตะเช่น มังกรแท้มังกรฟ้า มังกรวารี มังกรไร้เขา ฯลฯ ร่างมังกรจะส่วนใหญ่จะคล้ายกัน  ส่วนมังกรพิรุณจะเป็นมังกรแท้ซึ่งมีปีกคู่หนึ่ง!”

“เป็นแบบนี้เองหรือ?”  มารเคราะห์ฟ้าอยากเอื้อมมือไปจับหางของอสูรทองน้อยแล้วยกดูให้ชัดเจน

“....”แต่เจ้าตัวเล็กมองดูทุกคนอย่างเกียจคร้านมันม้วนตัวและกลับไปเป็นปลอกข้อมือมังกรหมอบและหลับต่อไป

“แล้วอสูรทงเทียนนี่ถือว่าเป็นมังกรพิรุณได้หรือเปล่า?” ราชันย์ปีศาจใต้ถามด้วยความสงสัย

“มีความเป็นไปได้มาก”  หลิวเย่และเซี่ยอีเชื่อมั่น

“ไม่มีทางเป็นไปได้! เจ้าตัวเล็กนี่ขี้เกียจและโลภมาก มันไม่มีทางเป็นมังกรพิรุณไปได้แน่”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคิดว่ายังห่างไกลอีกมาก

“และร่างของเจ้าตัวเล็กนี่เป็นองค์ประกอบธาตุโลหะมันคือสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาด ยังห่างไกลจากปิงหยินและปิงหยินก็ไม่รู้จักมันเป็นการบ่งบอกว่ามีความแตกต่างระหว่างทั้งสองแน่นอนว่ามันอาจมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับมันแต่ที่สำคัญมันดูคล้ายกันมาก...” โล่วฮัวเองไม่แน่ใจ

“เจ้าคิดว่าพูดไปตอนนี้จะมีความหมายหรือ?เย่ว์หยางหลั่งเหงื่อพรั่งพรู ไม่ว่าเจ้าอสูรทองน้อยจะเป็นมังกรพิรุณหรือไม่ก็ตามมันเป็นแค่ตัวตะกละที่ยังไม่เติบโต! ให้ช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังพอช่วยได้บ้าง!

แต่อย่างไรก็ตาม

เย่ว์หยางกำลังจะใช้โลหะลับเทพสังหารสร้างหุ่นรบมังกรพิรุณนั่นเป็นเรื่องแน่นอน

ยิ่งกว่านั้นเด็กหนุ่มจากโลกอื่นออกแบบการรบในโลกของหุ่นรบมังกรพิรุณไว้หลายรูปแบบซึ่งไม่เคยปรากฏมาก่อนในโลกร่างมนุษย์ก็ขึ้นกับภาพลักษณ์ของเขาแม้แต่สุ่ยอู๋เหินก็ยังหัวเราะขำขันว่าเขาหลงตัวเองมากเกินไป....  แต่เย่ว์หยางรู้สึกว่าถ้าเขาออกแบบหุ่นรบเอง ถ้าเขาใช้ภาพลักษณ์คนอื่นนั่นเป็นเรื่องเสียชาติเกิดหรือเปล่า?  แน่นอนว่ามิสู้โฆษณาตัวเองดีกว่า!

เย่ว์หวี่เชื่อมั่นในน้องสามของนาง  แต่นางยังคงกังวลเรื่องของเวลา “แม้ว่าหนึ่งความคิดหนึ่งความสำเร็จจะทำได้  แต่ครึ่งเดือนนับว่าเป็นเวลาที่น้อยเกินไป!

เย่ว์หยางสามารถทำได้ในพริบตา

แต่แม้ว่าจะเร็วไปและมีประสิทธิภาพมากขึ้นความเร็วในการผลิตอาจเร็วกว่าเทพเฮยโจ้วและซื่อเสินพันเท่าแต่เขาก็คือผู้ทำคนเดียว

เป็นเทพที่แข็งแกร่งพอๆกับเฮยโจ้วและซื่อเสินบางครั้งก็เหนื่อย เย่ว์หยางยังคงเป็นมนุษย์อีกต่อไปเขาต้องการสร้างยอดหุ่นรบที่ไม่เคยปรากฏมีมาก่อนด้วยขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางห้ากิโลเมตรและยาว 108 กิโลเมตร นั่นเป็นเรื่องง่ายนักหรือ?

สร้างหัวมังกรนั้นมีความยากยิ่งกว่าสร้างยานเหยี่ยวมังกรที่เฮยโจ้วใช้เวลาสร้างร้อยปี

นี่คือหุ่นรบที่จะเปลี่ยนร่างได้หลายรูปแบบ  ยานแม่เป็นแค่ยานอวกาศ

ทั้งสองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือจำกัดเวลาจะต้องทำให้เสร็จภายในครึ่งเดือน..หากเห็นเย่ว์หยางเงียบขรึมแสดงว่าอารมณ์ของเขามั่นคงทุกคนเพียงแต่กลัวว่าเจ้าเด็กนี่จะบ้าหรือไม่

“สิ่งก่อสร้างทั้งหมดถูกสร้างช้าๆและแน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ภายในครึ่งเดือน” เย่ว์หยางยิ้มสดใสมากขึ้นเหมือนกับจะมีอารมณ์ดีขอบเขตสนามพลังที่ข้ามีถูกจำกัดไว้ และแม้ว่าเจ้าสามารถช่วยข้าได้  แต่ก็คงไม่สามารถขยายได้มากเกินไปอย่างไรก็ตามเราไม่จำเป็นต้องสร้างทั้งหมด เราต้องการเพียงมาตราส่วนเพียงเกล็ดมังกรหนึ่ง หนวดมังกรหนึ่งกรงเล็บมังกรหนึ่ง และเขี้ยวมังกรหนึ่ง เราไม่สามารถทำทุกอย่างในหนึ่งความคิดเดียวแต่หนึ่งในหมื่นเราทำได้อย่างง่ายดายโดยแบ่งย่อยเป็นส่วนๆ    ตราบใดที่เราออกแบบอย่างถูกต้องแล้วดำเนินการโดยไม่มีข้อผิดพลาดและรวมส่วนที่กระจัดกระจาย  ในที่สุดแล้วครึ่งเดือนพอแน่นอน!   เจ้าก็สามารถคิดได้มังกรพิรุณมันเป็นหุ่นรบ มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต ไม่จำเป็นต้องคิดมาก  ทำไมเราไม่แบ่งมันออกเป็นส่วนต่างๆ  ทำให้เสร็จอย่างเรียบร้อย แล้วค่อยรวมเข้าด้วยกัน?”

“พี่สามให้ข้าช่วยเถอะ!” สาวน้อยเย่ว์ปิงกำลังใจเข้มแข็งนางถลกแขนเสื้อและตัดสินใจช่วยพี่ชายทำงานใหญ่ ต้องสร้างมังกรพิรุณขนาด 108กิโลเมตรภายในครึ่งเดือน

“เจ้าเตรียมย้ายดินแดนลับเทพสังหารกลับไปด้วยใช่ไหม?”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนไม่สามารถจินตนาการได้

มีมังกรพิรุณ 108กิโลเมตรอัดอยู่ในโลกคัมภีร์ โลกคัมภีร์ของเย่ว์หยางใหญ่มากแต่ไม่ได้ใหญ่ขนาดไร้ขอบเขต  ถ้าใส่มังกรพิรุณเข้าไปคาดว่าทุกคนคงต้องอาศัยอยู่ที่อุ้งเท้าเล็กของมัน

เย่ว์หยางยิ้ม

แม้ว่ามังกรพิรุณจะทำได้เสร็จสมบูรณ์  แต่เขาจะไม่เอามันเอามาเก็บในโลกคัมภีร์มันแออัดมากเกินไป!

มิติหลุมดำและโลกน้ำแข็งไร้ที่สิ้นสุดของนางพญาเฟ่ยเหวินหลีเป็นสถานที่ดีที่สุด และในอนาคตเมื่อพบกับเทพปีศาจอาจต้องให้นางพญาเฟ่ยเหวินหลีออกมาช่วยเขาคิดจริงจังว่ามีมังกรพิรุณแล้วจะเอาชนะเทพปีศาจได้อย่างปลอดภัยหรือไม่?  นั่นไม่จำเป็น หุบเขามนุษย์เป็นสถานที่มีกฎสวรรค์คอยจำกัดพลังและเป็นที่พลังของเย่ว์หยางมีจุดอ่อนที่สุดในมิติดินแดนทดสอบฝีมือต่างจากหุบเขาโลกธาตุและขุนเขาเหนือขุนเขา!

“เริ่มเถอะ,แม้ว่าเราไม่สามารถช่วยอะไรได้เท่าใดนัก แต่เราสามารถทำงานเกี่ยวกับการช่วยคิดคำนวณเลขและเรียงลำดับได้

“ไม่ต้องกังวล  ตรวจสอบดูข้อผิดพลาดก่อน...”

เย่ว์หวี่รีบห้ามสาวน้อยผู้กระตือรือร้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป่าเอ๋อและมารเคราะห์ฟ้าใครจะรู้ว่าพวกนางจะก่อเรื่องยุ่งยากอะไร

แผนการถูกต้องแต่การออกแบบเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด เมื่อมีอะไรผิดพลาดมังกรพิรุณจะล้มเหลวในรวดเดียว ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือยังไม่เริ่ม ต้องตรวจสอบก่อน  งานนี้ต้องถูกต้องสมบูรณ์และต้องเป็นไปได้ที่จะบรรลุเป้าหมาย มิฉะนั้นไม่ว่าคนจะใช้ความพยายามมากมายเพียงไหน มังกรพิรุณย่อมไม่เกิด

เป่าเอ๋อเด็กสาวผู้ไม่กลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย

นางยื่นมือไปรับภาพแบบ

แม้ว่าอู๋เหินปกติจะรักเอ็นดูนางยังกุมมือนางไว้ไม่กล้าปล่อยแต่เย่ว์หยางสั่งนาง “ไปยืนตรงมุมนั้น ห้ามขยับมือของเจ้า!”

“เชอะ..”  เป่าเอ๋อหันหน้ามาทางเขาและทำปากจู๋ล้อเลียนเขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด