158 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เดินยามค่ำคืนในประเทศแห่งไฟ

158 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เดินยามค่ำคืนในประเทศแห่งไฟ

“ว้าาห์ งั้นนี่ก็เป็นภาพที่เห็นได้จากท้องฟ้า”

“มีคนมากมายเลย อย่างที่คาดกับประเทศที่ใหญ่เป็นหมายเลขสอง”

ตอนนี้ ซา-ซังและผมได้บินอยู่ในท้องฟ้าของเมืองหลวนกาโมรัน

ซา-ซังได้ใช้สกิลเปลี่ยนเพื่อเปลี่ยนเป็นฮาร์พี

“ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดฮาร์พีเหรอ?” (มาโกโตะ)

พวกเธอเป็นศัตรูร่วมสาบานของลาเมียในลาเบรินทอส

ผมรู้สึกแปลกที่เธอเปลี่ยนเป็นรูปแบบนั้น

“ยังไงซะ นั่นจริง แต่เนื่องจากได้สู้กับพวกมันมานานมาก มันง่ายที่จะเปลี่ยนร่างเป็นพวกมัน” (อายะ)

ซา-ซังยิ้มอย่างขมขื่น

ความทรงจำที่เจ็บปวดจากอดีตอาจจะจางไปนิดหน่อย

นั่นต้องเป็นสิ่งที่น่ามีความสุข

“แล้วก็ ซา-ซัง เราจะไปไหน?” (มาโกโตะ)

“เอ๋? เราจะไปเดท นายได้ไปเดทกับฟู-จังในตอนเช้า ใช้มั้ย? มาเดินกันเถอะ” (อายะ)

ซา-ซังตอบเหมือนเล่นว่าโง่อยู่

เดท หือห์

ผมมองดูหน้าเพื่อนของผมที่ผมรู้จักตั้งแต่โรงเรียนมัธยมต้น

สีหน้าของเธอจริงจัง และมันดูเหมือนว่าเธอหาบางอย่าง

(ซา-ซังไม่ใช่พวกที่ตะเตร่ไปทั่วอย่างไร้เป้าหมายโดยไม่มีวัตถุประสงค์) (มาโกโตะ)

เพราะทั้งหมดเธอตรงข้ามกับผม

เมื่อเราเล่นเกมอาร์พีจีด้วยกัน ผมจะคุยกับชาวเมืองของทุกเมืองอย่างน้อย {คนละ 2 ครั้ง} และผมจำได้ว่าเธอดันผมให้เดินหน้าต่อไปพูดว่า ‘นั่นมันเป็นเรื่องยุ่งยาก!’

ยังไงซะ ผมก็รู้สึกว่าผมทำเกินไปในบางครั้ง

แต่คุณรู้มั้ยล่ะ มี เอ็นพีซี ที่เปลี่ยนคำพูดจากครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 นะ รู้มั้ย?

“เฮ้ ทากัตซูกิ-คุง อาคารใหญ่ๆนั่นมันอะไรน่ะ?” (อายะ)

เสียงของซา-ซังดึงผมกลับมาจากความคิดผม

“อืม นั่นอารีน่า ที่ที่การแข่งขันจะมีขึ้น” (มาโกโตะ)

“เฮฮ๋ห์ งั้นนั่นคืออารีน่า…” (อายะ)

“อยากไปดูมั้ย?” (มาโกโตะ)

ซา-ซังอยู่ในการแข่งขัน

ถ้าเธอจะเข้าร่วม ผมไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ไม่ดีที่จะไปดูมันอย่างน้อยครั้งหนึ่ง

“ไม่อ่ะ ไม่ใช่วันนี้” (อายะ)

ซา-ซังส่ายหัวของเธอไปข้างๆ

ดูเหมือนเรื่องของการแข่งขันไม่ใช่วัตถุประสงค์ของเธอ

ถ้าเป็นอย่างนั้น…

“นั่นคือที่เธอมองหาอยู่หรอ ซา-ซัง?” (มาโกโตะ)

ผมชี้ไปที่ทิศทางหนึ่ง

ซา-ซังหันหัวเธอไปทางนั้น

“ทากัตซูกิ-คุง พลาซ่าที่มีเต็นท์เยอะๆนั่นอะไรน่ะ?” (อายะ)

ในที่ที่เราดี มีที่ว่างกว้างขวางที่มีเต็นท์มากมายเรียงรายอยู่

ขนาดของเต็นท์ใหญ่เท่ากับคณะละครสัตว์ที่เราเห็นครั้งหนึ่งในโรเซส

หลายสิบเต็นท์ขนาดเท่านั้นเรี่ยงกัน ทำให้มันเป็นภาพที่ไม่สมจริง

ผมมีความรู้เพราะผมถามฟูจิ-ยังไปแล้วว่าอะไรอยู่ที่นั่น

“นั่นตลาดทาส ซา-ซัง ธุรกิจทาสที่ใหญ่ที่สุดในเกรทคีธ” (มาโกโตะ)

“ตลาดทาส…” (อายะ)

ตาของซา-ซังเปลี่ยนเป็นอันตราย

(เป้าหมายของเธอคือคาวาคิตะ-ซังจริงๆ) (มาโกโตะ)

มันดูเหมือนฟูจิ-ยังไม่ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์สำหรับขุนนางที่ซื้อคาวาคิตะ-ซัง

มีเพียงจำนวนของวันก่อนการประมูลทาสครั้งใหญ่จะเริ่ม

“เฮ้ ทากัตซูกิ-คุง เราอ้อมนิดหน่อยได้มั้ย?” (อายะ)

ซา-ซังดูมาทางผมด้วยสายตาที่จริงจัง

[{คุณจะมุ่งหน้าไปที่ตลาดทาสของประเทศแห่งไฟ?}]

ใช่ ←

ไม่

(ตัวเลือกที่นี่เหรอ หือห์) (มาโกโตะ)

{มีบางอย่างอยู่ที่นั่น}

นี่อาจจะเป็นเหมือนเข้ารังเสือ

แต่นี่คือซา-ซังที่ถามอยู่นี่

“ไปกันเถอะ ซา-ซัง; เพื่อทักทายคาวาคิตะ-ซัง” (มาโกโตะ)

“ได้! ขอบคุณ!” (อายะ)

เสียงของซา-ซังได้ร่าเริงในทันที

“แต่ให้ชั้นทำอะไรเล็กๆบางอย่างก่อน” (มาโกโตะ)

“?”

ผมบอกแผนของผมให้กับซา-ซังที่เอียงหัวของเธอไปด้านข้าง

◇◇

“เฮ้ เฮ้ บางอย่างแบบนี้พอแล้วเหรอ?” (อายะ)

ซา-ซังอยู่ไม่สุขด้วย {ตัวที่ใหญ่} ของเธออย่างกระสับกระส่าย

ซา-ซังตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นมาดามที่ร่ำรวย

“ชั้นไม่ค่อยชอบนี่เลย” (อายะ)

“น่า น่า ด้วยภาพลักษณ์นั้น เธอจะไม่เป็นที่สงสัยเมื่อเธอเขาตลาดทาส” (มาโกโตะ)

ตัวที่กลมและเสื้อผ้าที่ฉูดฉาด พร้อมด้วยแหวนอัญมณีในนิ้วของเธอ คุณเห็นเธอได้เพียงผู้หญิงที่มีเงินกระทันหัน

ผมได้ใช่เปลี่ยนร่างกับตัวของผม และอยู่ในการตั้งค่าว่าผมเป็นผู้ดูแลของเธอ

ผมพูดอย่างนั้น แต่ผมเพียงแต่ยืดหน้าม้าของผมเพื่อซ่อนตาของผม

เป็นสไตล์พระเอกเกมเฮ็นไต*นิดหน่อย

TLN: เกมโป๊

ผมจะคุยนิดหน่อยเกี่ยวกับความต่าระหว่างสกิลเปลี่ยนร่างของซา-ซังและผม

ซา-ซังเป็นลาเมีย ซึ่งเป็นเผ่าที่เก่งในการเปลี่ยนร่างโดยธรรมชาต

เหตุผลเพราะพวกเธอเปลี่ยนเป็นมนุษย์ หลอกพวกเขา และกินพวกเขาได้ -เหตุผลที่น่ากลัว

บนนั้นเข้าไปอีก เธอมีสกิลโดยธรรมชาติที่เรียกว่าเปลี่ยนซึ่งเป็นการเปลี่ยนร่างที่ดีกว่า ดังนั้นเธอสเปลี่ยนรูปลักษณ์เธอได้ 24/7 มากเท่าที่เธอต้องการ

เทียบกับนั้น ผมเป็นบางคนที่ต้องเรียนสกิลเปลี่ยนร่างผ่านการฝึก

เพราะสิ่งนั้น ขีดจำกัดของการเปลี่ยนร่างของผมประมาณ 1 ชั่วโมง และมันไม่เหมือนว่าผมเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้

ผมเปลี่ยนร่างเป็นฮาร์พีแบบซา-ซังและบินบนท้องฟ้าไม่ได้

เราจะใช้เปลี่ยนร่างเป็นเวลานานในโอกาสนี้ ดังนั้นผมเปลี่ยนมันแค่หน้าม้าของผม

“เฮ้ ทากัตซูกิ-คุง ทำไมจำเป็นต้องลำบากปลอมตัวด้วยล่ะ?” (อายะ)

ซา-ซังทำสีหน้าสงสัย

“อืม นายพลของประเทศแห่งไฟได้สืบสวนปาร์ตี้ของเราน่ะ ถ้าชั้นได้ไปที่ตลาดทาสในฐานะฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ ข้อมูลนั้นจะไปถึงเค้าแน่ๆ” (มาโกโตะ)

นายพลทาริสก้าได้รู้ว่ามีออราเคิลแห่งความมืดอยู่

เห็นได้ชัดว่ามีทหารมากมายในตลาดทาสเพื่อความปลอดภัย

ผมไม่อยากให้หน้าผมถูกจำโดยพวกเขา

“มันจะมีปัญหาถ้าเราไม่ทำ ถ้าเราทำตัวเลือกสุดท้าย ซึ่งก็คือ{ลักพาตัว}คาวาคิตะ-ซัง ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมกระซิบนี่กับซา-ซัง

ซา-ซังทำสีหน้าตกใจกับคำพูดเหล่านั้น และจากนั้นยิ้ม

“นายเป็นคนร้ายน่ะ ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

“มันเป็นตัวเลือกสุดท้ายของตัวเลือกสุดท้าย ชั้นอยากจะเลี่ยงจากเรื่องนั้นมากกว่า” (มาโกโตะ)

เพราะทั้งหมดมันเป็นอาชญากรรม

“งั้น ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

ซา-ซังและผมพยักหน้าเบาๆ และเราผ่านประตูรั้วของตลาดทาส

◇◇

เราได้ถูกหยุดโดยคนเฝ้าประตูรั้ว แต่มันเป็นแค่พวกเขาได้มอบชิปให้เราจำนวนหนึ่ง พวกเขาให้เราเข้าไปอย่างง่ายดาย

ผมได้ถูกสอนมารยาทของที่นี่โดยฟูจิยัง

ต่างจากที่ผมคิด ข้างในตลาดทาสนั้นสะอาดและมีชีวิตชีวา

สินค้าหลักแน่นอนว่าเป็นทาส แต่มีการพนันการต่อสู้ด้วย

ทาสที่ถูกแสวงหารมากที่สุดสำหรับในประเทศแห่งไฟนี้ คือทาสที่มีพลังการต่อสู้สูง

ประเทศทางทหาร เกรทคีธ ยังถูกเรียกว่าประเทศแห่งศิลปะของสงครามด้วย และคนที่มีนักรบที่แข็งแกร่งมากมายถูกชื่นชมมากที่สุด

แม้ว่าคุณจะเป็นทาส ตราบใดที่คุณเป็นนักรบชั้นหนึ่ง การปรนนิบัติเห็นได้ชัดว่าค่อนข้างดี

มีแม้แต่คนที่มีพลังการต่อสู้สูง แต่ไม่มีสมอง ที่หามาสเตอร์เพื่อขายตัวของเขาเอง

และวิธีที่จะดูว่าทาสเก่งจริงๆมั้ย แน่นอนว่าวิธีที่ดูไปในโซลบุคที่มีแสตทกับสกิลอยู่ แต่วิธีที่เร็วที่สุดคือให้พวกเขาสู้กัน

มีสังเวียนสร้างเฉพาะหน้าหลายสังเวียนข้างในตลาดทาส

ทาสมีการแข่งขันความแข็งแกร่งที่นั่น

ความจริงที่ว่าพวกเขาเพิ่มองค์ประกอบของการพนันเข้าไปเป็นพิเศษ เพื่อทำกำไร ทำให้ผมรู้สึกถึงจิตวิญญานทางการค้าของพวกเขาจริงๆ

มีนักบวชเภสัชกรใกล้ๆ ดังนั้นมันเป็นการต่อสู้ที่ถูกต้อง

แต่มันป่าเถื่อนนะ

และดังนั้น ข้างนั้นตลาดทาสเต็มไม่ด้วยความแข็งแรง

มันเป็นตลาดทาส ดังนั้นผมได้จินตนาการบรรยากาศที่มืดมนกว่านี้

“ว้า ว้า ทากัตซูกิ-คุง มีทาสผู้หญิงสู้กันน่ะ” (อายะ)

“มันดูเหมือนพวกเขาอย่างน้อยถูกจัดหมวดหมูโดย น้ำหนัก เผ่าพันธุ์ และเพศ” (มาโกโตะ)

มันเพื่อการทำให้มันแฟร์เหรอ?

ด้วยทั้งหมดที่ดำเนินไปทางนี้ ผมแม้แต่รู้สึกว่ามันเป็นดั่งกีฬา

พูดถึงแล้ว มีแค่พวกนักรบที่สู้

ทาสนักเวทย์ไม่สู้กัน

มันดูเหมือนว่าพวกเขามองโซลบุตพวกเขาเพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น

ยังไงซะ ให้นักเวทย์สู้กันในเมืองจะเชิญชวนภัยพิบัติ

“ทากัตซูกิ-คุง! นายคิดว่าใครจะชนะจากสองคนนั้น?” (อายะ)

“หืมม อเมซอนและกึ่งสัตว์ เก่งทั้งสองคน” (มาโกโตะ)

ซา-ซังอยู่ในโหมดคนดูอย่างสมบูรณ์แบบ

คนที่สู้เป็นนักรบผู้หญิงผิวเข้มกล้ามโต และนักรบกึ่งสัตว์ผู้หญิง ที่มีหูของเสือ

การต่อสู้ดูเหมือนจะเท่าเทียมกัน และพวกเธอทั้งสองเก่งมาก ผมบอกไม่ได้ว่าใครเก่งกว่า

หรือเหมือนกับ ไม่ใช่สองคนนั้นเก่งเท่านีน่า-ซังมากกว่า?

“นายคิดว่าชั้นมีส่วนร่วมโดยไม่ได้ประกาศได้มั้ย…?” (อายะ)

ซา-ซังพูดอะไเป็นลางที่ไม่ดี

ผมกำลังจะตอบด้วยน้ำเสียงล้อเล่น ‘เฮ้ย เฮ้ย เราทำบางอย่างที่เด่นไม่ได้ ใช่มั้ย?’ แต่…

*ซุซุ…*

ผมรู้สึกถึงอากาศสั่นได้

วินาทีต่อมาหลังจากนั้น ผมสังเกตุว่ามันเล็ดมาจากซา-ซัง

ในเวลาเดียวกัน นักรบหญิงสองคนที่สู้กันอยู่มองมาทางนี้ด้วยสีหน้าตกใจ… ตรงมาที่ซา-ซังที่อยู่ข้างผม

ไม่ใช่แค่สองคนนั้น ทาสนักรบจำนวนหนึ่งในสถานที่จัดงานได้หันมาทางนี้

เดชะบุญ พ่อค้าไม่ได้สังเกตุ

〈ซา-ซัง มาออกจากที่นี่เถอะ! เร็วเข้า!〉 (มาโกโตะ)

〈อ-เอ๋? โอเค〉 (อายะ)

เราได้รีบออกมาจากตรงนั้น

◇◇

เราได้มาถึงบริเวณน้ำพุธรรมชาติที่ตรงกลางของพลาซ่า

มันดูเหมือนมันเป็นที่ที่เหมือนโอเอซิส

รถม้าของพ้อค้าเรียงรายกัน และม้าได้กินน้ำอยู่ที่นี่

และใกล้กับน้ำพุธรรมชาติ ผมเห็นสปิริตน้ำที่นี่ที่นั่นได้

“อาา นั่นทำให้ชั้นกลัว…” (มาโกโตะ)

“ข-ขอโทษ ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

หลังจากที่หนีจากสายตาของเหล่านักรบ ซา-ซังขอโทษ

พูดถึงแล้ว เธอได้เปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์สาวดั้งเดิมของเธอ

“ยังไงซะ มันโอเค แค่ระวังครั้งหน้าละกัน สกิลข่มขู่ของเธอเล็ดเหรอนั่น?” (มาโกโตะ)

แม้อย่างนั้น การตกใจของเหล่านักรบไม่ใช่ปรกติ

มันเหมือนกับพวกเขาเป็น{กบ}ที่ถูกจ้องโดยงู

“อออุ…นั่นมันไม่ได้เจตนานะ” (อายะ)

ซา-ซังได้รู้สึกแย่

เธอน่าจะยังไม่ชินกับความเปลี่ยนแปลงจากวัฒนาการของเธอ

เราทำได้แค่ทดลองสิ่งต่างๆขณะที่เราดำเนินไป

ผมพยายามจะเปลี่ยนอารมณ์ของซา-ซัง

“ซา-ซัง ดูที่นั่น เราเจอที่ที่เรามองหาอยู่” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (อายะ)

ฝั่งตรงข้ามของน้ำพุธรรมชาติ ที่ที่ตาผมชี้อยู่ มีเต็นท์ที่ใหญ่กว่าเต็นท์อื่นอย่างชัดเจน และมียามมากมายยื่นอยู่ในบริเวณของมัน

“ที่นั่นคือ ‘สินค้าที่โดดเด่น’ ที่อยู่ในการประมูลทาสครั้งต่อไปได้อยู่

“...เคโกะ-จังอยู่นั่น…” (อายะ)

“ซา-ซัง ใจเย็น” (มาโกโตะ)

ซา-ซังเกือบจะปล่อยความกระหายเลือดที่แรงกว่าก่อนหน้านี้ ผมเลยรีบทำให้เธอใจเย็นลง

“ยังไงซะ งั้น ซา-ซัง มากลับกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“เอ๋?! หลังจากมาถึงที่นี่แล้วเนี่ยนะ?!” (อายะ)

ซา-ซังดูมาทางนี้เหมือนจะประท้วง

“มากลับมาที่นี่ตอนดึกดื่นเถอะ เราสามารถที่จะเห็นว่าอยู่ไหนและมียามอยู่กี่คนที่นั่น เราเลยต้องทำการเตรียมการเพื่อแทรกซึม” (มาโกโตะ)

ผมจะต้องการการร่วมมือของฟูเรีย-ซังสำหรับครั้งนี้

มีหลายอย่างที่ต้องทำ

ซา-ซังทำสีหน้าตกใจกับการตอบสนองของผม

“นายดูเหมือนจะสนุกนะ ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

“เฮ้ย เฮ้ย ซา-ซังดูตานี้ ชั้นจริงจังนะ ไม่ใช่เหรอ?” (มาโกโตะ)

“จ้า จ้า” (อายะ)

ผมถูกหัวเราะด้วยเหตุผลบางอย่าง

“งั้น ชั้นจะไปนอนที่ห้องของทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

ไม่ เธอทำนั่นที่ห้องของเธอเองได้

วันนั้น เราได้กลับไปที่โรงแรมและเตรียมการที่จะแทรกซึม

◇วันนั้นดึกดื่นตอนกลางคืน◇

ตลาดทาสที่เสียงดังตอนนี้ได้เงียบแล้ว

อย่างไรก็ตาม มียามอยู่มาก เราเลยต้องระวัง

ผมให้ซา-ซังเปลี่ยนเป็นฮาร์พี และเรามีเป้าหมายไปที่เต็นท์ใหญ่จากท้องฟ้า

แค่นั่น ถ้าเราไปทั้งแบบนี้ เราจะถูกเจอ ดังนั้น…

[เวทมนตร์น้ำ: หมอก]

ผมได้ยืมมานาจากสปิริตน้ำ และปกคลุมพื้นที่ของตลาดทาสด้วยหมอก

จริงๆแล้วผมอยากจะปกคลุมทั้งเมืองหลวง แต่เพราะไม่มีสปิริตเยอะขนาดนั้น มันเลยเป็นไปไม่ได้

ประเทศแห่งไฟค่อนข้างใกล้กับชายทะเล

มันเป็นภูมิอากาศเขตร้อน และจำนวนการฝนตกในฤดูแห้งแล้วนั้นต่ำ แต่ลมจากฝั่งทะเลพาน้ำมา และมี{เวลาหายาก}ที่หมอกได้ถูกสร้างจากสิ่งนี้

〈แต่เรามาใช้เวลาอ้อยอิ่งไม่ได้ ซา-ซัง ไปกันเถอะ〉 (มาโกโตะ)

〈ได้ สกิลซ่อนทำงานได้ดี〉 (อายะ)

เราลงพื้นอย่างเงียบๆ ข้างเต็นท์

และจากนั้น เราได้เอาไอเท็มพิเศษที่เราขอให้ฟูเรีย-ซังทำ

อะไรที่อยู่ข้างในคืออะไรที่ดูเหมือนขวดน้ำหอมคือ ‘น้ำ’

แต่ด้วยเวทมนตร์คำสาปจากออราเคิลแห่งความมืด มันได้ถูกเปลี่ยนเป็นไอเท็บที่น่ากลัว ชื่อของเวทมนต์คือ หลับ และ สิ้นความทรงจำ

ผมใช้เวทมนตร์น้ำเพื่อเปลี่ยนน้ำต้องสาปนั้นเป็นหมอกและทำให้ยามหลับ

และแม้ว่าพวกเขาจะตื่นขึ้น ความทรงจำของหลายชั่วโมงก่อนจะหายไป

ซา-ซังและผมเข้าไปผ่านเวทมนตร์บาเรียที่ได้ตั้งอยู่ที่เต็นท์ที่ถูกเปิดโดยมีดของผม

แน่นอนว่ามียามอยู่ข้างในเต็นท์ด้วย แต่เราทำให้พวกเขาทั้งหมดหลับไป

ซา-ซังและผมใช้ซ่อนเงียบๆเพื่อสำรวจข้างในเต็นท์

และดังนั้น ขณะที่เราดำเนินไป เราเจอสาวคนหนึ่งในกรงที่ลึกและหรูที่สุด

มันเป็นการตกแต่งภายในที่มหัศจรรย์สำหรับทาส และถ้าไม่มีเสาเหล็กคุณมองผิดเป็นที่พักชั้นสูงได้

มันดึกในตอนกลางคืน และผู้หญิงข้างในกรงหลับอยู่แต่ผมจำหน้านั้นได้

ครั้งสุดท้ายที่ผมเจอเธอคือเมื่ออยู่ในวิหารแห่งน้ำ

เธอยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผมในโรงเรียนมัธยมปลาย

“เคโกะ-จัง!” (อายะ)

ซา-ซังตะโกนในท่าทางที่สงบและวิ่งไปที่กรง

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord