“ไอ้เด็กเวร ในเมื่อแกอยากตายนัก ฉันก็จะฆ่าแกเอง!” ใบหน้าคุโระมืดมน ดวงตาของเขาเหมือนปลาตายและจ้องมองรอนด้วยความกระหายเลือด “แกกล้าดียังไงมาทำลายแผนการของฉัน ไอ้เด็กเวร ฉันจะเฉือนแกเป็นชิ้น ๆ!”

“ฮ่าฮ่า ฉันบอกแล้วว่านายคือกัปตันคุโระ แห่งกลุ่มโตรสลัดแมวดำน่ะ”

เมื่อเห็นว่าแผนของเขาสำเร็จ รอนก็หัวเราะในทันที ขณะที่มือของเขายังคงตวัดดาบในมือเพื่อป้องกันการโจมตีของคุโระอย่างสบาย ๆ เขาหันไปคุยกับครอบครัวคายะ “ผู้ชายคนนี้ชื่อคุโระ เป็นกัปตันของกลุ่มโจรสลัดที่ชั่วร้าย เมื่อหนึ่งปีก่อนในตอนที่ฉันไม่อยู่ เขาลอบเข้าไปในเรือและฆ่าพี่น้องหลายคนของฉันไป พอฉันได้ข่าวของเขา ฉันก็ได้ยินว่าผู้ชายคนนี้ถูกจับโดยกองทัพเรือและถูกประหาร แน่นอนว่าฉันไม่เชื่อ ในการสืบค้นข้อมูลจากเบาะแสต่าง ๆในที่สุดฉันก็พบแผนการของเขา เขามาซ่อนตัวที่นี่หลังจากที่เขาหลบหนีมา หมอนี่เป็นคนเจ้าเล่ห์ ที่ซ่อนอยู่ในบ้านของพวกคุณเป็นเวลานาน เขามีแผนที่ชั่วร้าย และดูเหมือนตอนนี้มันจะเป็นเรื่องจริง”

ได้ยินแบบนี้ คนในตระกูลคายะก็ตกใจมาก พวกเขามองไปยังคุโระด้วยสายตาหวาดกลัว พ่อของคายะตะโกนด้วยความโกรธ “คุระฮาโดล เรื่องมันเป็นแบบนั้นจริงเหรอ? นายเป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดจริง ๆเหรอ?”

“เฮ้ เฮ้” เมื่อเห็นว่าเขายังไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายโดนได้ คุโระก็โกรธมากขึ้น เวลานี้ พอเขาได้ยินคำพูดของพ่อคายะ เขาก็รู้ตัวว่าไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้อีกต่อไป เขาแค่นยิ้ม “ใช่ ฉันชื่อคุโระ ฉันซ่อนตัวอยู่ในบ้านพวกแกแล้วรอโอกาสดี ๆที่จะฆ่าพวกแกทุกคนแล้วฮุบทรัพย์สินทั้งหมดของพวกแกไป ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าแผนของฉันจะมาถูกทำลายเพราะไอ้เด็กที่ไหนก็ไม่รู้ที่บุกเข้ามา น่าเสียดายจริง ๆ!”

“คุโระ นายเป็นโจรสลัดจริง ๆด้วย แถมยังพยายามที่จะฮุบเอาทรัพย์สินของพวกเราไปอีก!” พ่อของคายะตกใจมาก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุระฮาโดลที่เป็นคนเร่ร่อน เดินทางมาที่นี่เมื่อหนึ่งปีที่แล้วจะเป็นคนแบบนี้ พอคิดแบบนี้แล้ว เขาก็กลัวมากที่ครอบครัวของเขาได้อาศัยอยู่กับโจรสลัดมานานกว่าหนึ่งปี นอกจากนั้นโจรสลัดคนนี้ยังคิดจะฆ่าพวกเขาแล้วเอาสมบัติของพวกเขาไปอีก

เมื่อคายะเห็นฉากนี้ เธอก็เข้าไปซ่อนตัวอยู่ด้านหลังพ่อแม่ของเธอด้วยความกลัวทันที เธอมองดูคุโระฮาโดลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตระหนก ผู้ชายที่ดูใจดีคนนี้วางแผนฆ่าครอบครัวของเธอ เธอคิดไม่ถึงจริง ๆ

“คุณพ่อบ้าน เป็นโจรสลัด...” คนรับใช้หลายคนมองดูคุโระฮาโดลที่กำลังเดือดดาล ไล่ฟันเด็กหนุ่มผู้มาเยือนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความขลาดกลัวเช่นเดียวกับเจ้านายของพวกเขา จากคำพูดที่พวกเขาได้ฟังก็เข้าใจว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายก็คือการฆ่าทุกคนในบ้านคายะแห่งนี้ หากอีกฝ่ายทำสำเร็จ พวกเขาทุกคนคงต้องตาย

รอนไม่ต้องการเล่นกับคุโระอีกต่อไป อีกฝ่ายเผยจุดประสงค์ของตัวเองออกมาแล้ว แผนการของเขาประสบความสำเร็จ และตอนนี้ก็ได้เวลาที่เขาจะฆ่าอีกฝ่ายแล้ว

รอนกระชับดาบในมือเขาและกำลังจะโต้กลับ แต่ในขณะนั้นคุโระก็กระโดดถอยหลังและหนีไปก่อนที่รอนจะได้โจมตี จากนั้นเขาก็รีบวิ่งที่ไปกลุ่มของคนจากตระกูลคายะ

“โห มันฉลาดพอตัวเลยนี่” รอนเห็นแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้สมควรแล้วที่เป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดแมวดำ ฉายาคุโระร้อยเล่ห์ อีกฝ่ายรู้ดีว่ารอนฆ่าได้ยากและอาจจะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งกว่า ดังนั้นผู้ชายคนนั้นเลยเปลี่ยนเป้าหมายการโจมตี กลายเป็นเขาต้องการจับครอบครัวคายะเป็นตัวประกัน

แน่นอนว่า ร่างที่ว่องไวของคุโระได้พุ่งเข้าในกลุ่มบ้านคายะ ร่างของเขาเร็วมาก ดูเหมือนว่าจะใช้การเคลื่อนไหวที่พิเศษบางอย่าง รอนจำความสามารถของอีกฝ่ายในเนื้อเรื่องเดิมได้ พอมาเห็นกับตาเขาก็คิดว่าความเร็วนั้นมันเร็วมากจริง ๆ

“มันเป็นไปไม่ได้ที่นายจะทำร้ายคนอื่ ๆได้หรอกนะ” รอนส่ายหน้า เขากล่าวพึมพำกับตัวเอง “ก้าวอัคคี!” แล้วร่างของรอนก็หายวับไป

ร่างของคุโระปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนราวกับสายฟ้า ใบหน้าแสดงเจตนาฆ่าอย่างชัดเจน จากนั้นก็คว้าตัวคายะด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

พ่อกับแม่ของคายะสีหน้าดูสิ้นหวัง พวกเขาไร้เรี่ยวแรง พวกเขาไม่สามารถหนีจากการโจมตีของคุโระได้ พวกเขาไม่มีแม้แต่เวลาจะผลักคายะให้หลบการโจมตีของคุโระด้วยซ้ำ ร่องรอยความหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าน่ารักของคายะ มันเป็นความกลัวตายที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ เมื่อเผชิญวิกฤตถึงตาย

“อย่ากลัวไปเลยคนสวย... ตายเสียคุโระ!”

เสียงเฉยเมยดังเข้ามาในหูของคุโระ และจากนั้นเขาก็พบว่าตัวเองกำลังลอยขึ้นไปบนอากาศ เขารู้สึกตื่นตระหนกแปลก ๆและเห็นบางอย่างแปลก ๆตรงหางตา พอเขาตั้งใจมอง เขาก็เห็นร่างไร้ศีรษะที่คุ้นเคย แล้วนั่นก็คือร่างของเขาเอง!

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด