บทที่ 24 ศักยภาพที่พุ่งทะยานของอาโป!

บทที่ 24 ศักยภาพที่พุ่งทะยานของอาโป!

   "ฉันจะเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่เหมือนใคร!"

  ︿(￣︶￣)︿

  เมื่อได้ยินว่าเขาจะเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ไม่เหมือนใคร อาโปถึงกับผงะไปชั่วครู่ จากนั้นมันก็ออกท่าทางด้วยความภาคภูมิใจทันที

  แม้ว่ามันจะไม่รู้ว่า "อัจฉริยะศิลปะการต่อสู้หนึ่งในล้าน" คืออะไร แต่อาโปรู้สึกว่ามันต้องยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

   “อาโป อย่าเว่อร์!”

   หลังจากเตือนอาโปแล้ว เฉินเหวินก็พูดอีกครั้ง: "พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของนายถูกซ่อนเอาไว้ แต่นายยังต้องการความช่วยเหลือจากฉันเพื่อปลุกมัน~เข้าใจมั้ย"

   "嘿咱咒~"

   เฉินเหวินรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เป็นภาษา: "นี่นายแม้แต่ไม้ไผ่หยกที่เหลืออีกเพียงแค่สองท่อน นายก็ยังเต็มใจแบ่งปันให้กับเซิ่งเอ๋อ ครั้งนี้นายคงมีความมุ่งมั่นสินะ!"

  ด้วยอุปนิสัยของอาโปที่ชอบปกป้องอาหาร ไม้ไผ่หยกท่อนหนึ่งก็สามารถกระตุ้นความสัมพันธ์ของมันกับเซิ่งเอ๋อให้ดีขึ้นได้แล้ว

   “ไม่!แต่ตอนนี้มันใกล้จะหมดแล้ว~”

   สิ้นคำพูดเฉินเหวินก็กลอกตาหลอก....

   ไผ่หยกนี้แต่เดิมเป็นของเฉินเหวิน? เป็นของอาโปตั้งแต่เมื่อไหร่?

เฉินเหวินจ้องมองที่อาโปโดยไม่ได้สนใจมัน และพูดว่า "ฉันจะไม่หาซื้อไผ่หยกมาให้นาย ถ้าหากนายไม่ยอมเรียนรู้ทักษะการต่อสู้

หลังจากที่ฉันช่วยปลุกพรสวรรค์ของนาย!" เป็นแบบของนายเอง”

   “อ๊า~”

  อาโปเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฉินเหวินด้วยความสงสัย มันจะกลายเป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังได้จริงๆหรือ?

  เฉินเหวินพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า: "หลังจากที่ฉันลุกพรสวรรค์กับนาย และตราบใดที่นายผ่านการฝึกฝนอย่างหนักนายย่อมจะมีโอกาส!"

   "โอ้~!"

  เมื่อได้รับการชี้แนะ อาโปก็กอดแขนของเฉินเหวินจนแน่น

   “ก็นายเป็นซะแบบเนี่ยะ ไปโรงเรียนมาเดือนนึงแล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย มีแต่ทำตาบ้องแบ๊วเเรียกคะแนนสาวๆไปวันๆ!”

เฉินเหวินก็อดไม่ได้ที่จะลูบหัวกลม ๆของมัน

  มันช่างน่ารัก น่าเอ็นดูจริงๆ นี่คงซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้สาวๆ ชื่นชอบมัน หรืออาจจะเป็นเพราะสรีระอันอวบอ้วน ขนนุ่มของมันก็เป็นได้..

  ทันทีที่อาโปทำตาบ้องแบ๊วใส่ ความอดทนของเฉินเหวินก็เริ่มลดลง....

  เฉินเหวินยกฝ่ามือของเขาขึ้นและพูดว่า: "เอาล่ะ ได้เวลาที่ฉันจะเริ่มปลุกพรสวรรค์ของนายแล้ว นายจะต้องเรียนให้หนักและฝึกฝนอย่างหนักในอนาคต นี่! นายได้ยินฉันหรือเปล่า!?"

   "อ๊ะ! อ๊ะ!"

  อาโปพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง.....

"ระบบ!"

   ด้วยการท่องในใจอย่างเงียบ ๆ เฉินเหวินเปิด "ระบบการแปลงร่างสัตว์อสูร"

เฉินเหวินเปิดบรรจุภัณฑ์โดยตรง และสายตาของเขาก็จับไปที่ลูกบอลแสงสีฟ้า

  【คุณต้องการใช้ลูกบอลพรสวรรค์ "หัวใจแห่งศิลปะการต่อสู้" กับสัตว์อสูรกินเหล็กหรือไม่? 】

  เมื่อได้ยินคำถามของระบบอีกครั้ง เฉินเหวินพยักหน้าโดยไม่ลังเล: "ใช่!"

  ทันใดนั้น ลูกบอลแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นในมือของเฉินเหวิน จากนั้นก็กลายเป็นลำแสงและพุ่งเข้าใส่ร่างของอาโป!

  ว(Д)ว

  ขณะที่ลำแสงสีฟ้าผสานเข้าด้วยกัน อาโปก็รู้สึกราวกับว่ามีแมลงหลายแสนตัวแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของมัน

  ในชั่วพริบตา มันก็ส่งเสียงร้องอันน่าสลดใจออกมา "อ๊ากกกกกกก____!!

  ในตอนแรกมันรู้สึกเพียงความเจ็บปวดกล้ามเนื้อ จากนั้นก็ลุกลามไปที่หัวใจและอวัยวะอื่น ๆ และในที่สุดความเจ็บปวดก็แทรกซึมเข้าไปในไขกระดูก!

  ในขณะนี้อาโปรู้สึกท้อใจ......

  ถ้ามันรู้ว่าพรสวรรค์ในการปลุกพลังจะเจ็บปวดขนาดนี้ มันคงเลือกที่จะยอมแพ้....

   โชคดีที่ความเจ็บปวดไม่นานนัก หลังจากนั้นไม่นาน ความเจ็บปวดในทุกส่วนของร่างกายของอาโปก็ค่อยๆ บรรเทาลง และจากนั้นก็หายไป

  หลังจากที่ความเจ็บปวดทั่วร่างกายของมันหายไป อาโปก็ทรุดตัวลงทันที

  มันรู้สึกเหมือนไร้ประโยชน์...

   ไม่สำคัญว่าจะมีหัวใจแห่งศิลปะการต่อสู้หนึ่งในล้านคน และไม่สำคัญว่าพละกำลังจะแข็งแกร่งหรือไม่ ถ้าตราบใดที่มันยังไม่มีความพยายาม

  เมื่อมองไปที่อาโป ที่ทรุดตัวลง เฉินเหวินแสดงความอยากรู้อยากเห็นในดวงตาของเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

  เขาพบว่าส่วนสูงและรูปร่างของมันดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไป

   อย่างไรก็ตามด้วยกล้ามเนื้อและหนังของอาโปที่หนาเกินไปจนไม่เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง และเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น บางทีเขาอาจเปลี่ยนแปลงร่างกายของมัน ให้เป็นร่างกายที่เหมาะสำหรับการเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ก็เป็นได้?

   เดิมทีเขาต้องการถามเกี่ยวกับอาการของอาโปแต่เมื่อเห็นว่ามันหลับไปแล้ว เฉินเหวินจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดูที่ระบบและเปิดอินเทอร์เฟซคุณสมบัติของมัน

  【ชื่อสัตว์เลี้ยง】: แพนด้ายักษ์กินเหล็ก (อาโป)

  【รายการโปรด】: 88

  【คุณสมบัติของสัตว์อสูร】: ดิน ทอง

  【ระดับศักยภาพ】: หายากและไม่ธรรมดา~

  【ระดับความแข็งแกร่ง】: มนุษย์ระดับ 5

  【Beast Talent】: หัวใจแห่งศิลปะการต่อสู้

   【ทักษะเชื้อชาติ】: ไม่มี

  【ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสัตว์อสูร】: นี่คือสัตว์อสูรที่มีความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้ ขี้เกียจ ท้องฟ้าเป็นขีดจำกัดของมัน!

"น่าสนใจ?"

  เฉินเหวินแตะคางของเขา และมุมปากของเขาก็อดยิ้มไม่ได้

   ไม่ต้องพูดถึงระดับความพอใจ เฉินเหวินสงสัยว่าหากพรสวรรค์ที่ตื่นขึ้นแล้วไม่ต้องมีความเจ็บปวดเกินไป ระดับความพอใจน่าจะทะลุ 90 และมันไม่ไร้ประโยชน์สำหรับเขาที่จะรักษาลูกบอลพรสวรรค์ไว้จนถึงตอนนี้

  สิ่งที่ทำให้เฉินเหวินประหลาดใจไม่ใช่คอลัมน์พรสวรรค์สัตว์อสูรทั่วไป แต่ทว่า....เป็นคอลัมน์ระดับศักยภาพ

  เขาคาดเดาว่าศักยภาพของอาโปนั้นจะเพิ่มขึ้นหลังจากใช้ลูกบอลพรสวรรค์ของ "หัวใจแห่งศิลปะการต่อสู้" แต่เขาไม่คาดคิดว่าศักยภาพของมันจะเพิ่มขึ้นเป็นระดับหายากและไม่ธรรมดา......

  ตามความเข้าใจของเฉินเหวิน หากนี่คือโลกของนารูโตะ อาณาจักรเหนือธรรมชาติทั้งสามแห่งน่าจะสอดคล้องกับนินจาระดับล่าง นินจาระดับกลาง และนินจาระดับบน และระดับมหากาพย์จะสอดคล้องกับระดับเงา

  เหตุผลที่สัตว์อสูรระดับเงาและระดับมหากาพย์ถูกนำมาเปรียบเทียบกันก็เพราะพวกมันทั้งสองต่างมีพลังงานที่ล้นเหลือเป็นอย่างมากและเชี่ยวชาญทักษะของระดับลึกลับ พวกมันแข็งแกร่งมากจนสามารถเอาชนะนินจาระดับต่ำกว่าได้อย่างราบคาบ

   มีสัตว์อสูรจำนวนน้อยมากที่มีศักยภาพระดับมหากาพย์ และโดยพื้นฐานแล้วพวกมันไม่ได้หมุนเวียนอยู่ในสัตว์อสูรที่ทำ

พันธสัญญา

โดยพื้นฐานแล้ว นอกจากการสร้างผลงานที่ยอดเยี่ยมเพื่อรับรางวัล และพวกเขาก็สามารถไปที่ดินแดนลี้ลับเพื่อลองเสี่ยงโชคเท่านั้น

  เนื่องจากความหายากและความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรระดับมหากาพย์ เหล่าบีสมาสเตอร์ทุกคนที่ทำพันธสัญญาระดับมหากาพย์ที่มีศักยภาพจะได้รับการประเมินค่าก่อนเสมอ

   ว่ากันว่าตราบใดที่คุณทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรที่มีศักยภาพระดับมหากาพย์ คุณจะได้รับประกาศรับสมัครจากมหาวิทยาลัยใหญ่ ๆ และเข้าเรียนเป็นกรณีพิเศษ.......

   แม้แต่ระดับตำนานขั้นสูง หรือแม้แต่ระดับตำนานพื้นฐาน ซึ่งศักยภาพเหล่านี้ทำให้เขาไม่สามารถจินตนาการได้เลย....

   "เฮ้อ!-"

  

   "..."

  หลังจากบังคับตัวเองให้หายใจเข้าลึก ๆ เฉินเหวินก็ระงับความอยากรายงานตัว และล้มเลิกโอกาสที่จะได้รับจดหมายตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย

  ประการแรก ระดับศักยภาพของอาโปจะต้อง เพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน ส่วนขีดจำกัดพื้นฐานของศักยภาพที่ระบบมอบให้นั้นหายากและพิเศษเกินไป และไม่ได้กำหนดขีดจำกัดขั้นสูง ซึ่งอาจจะอยู่ในเกณฑ์ระดับมหากาพย์ หรือแม้แต่ระดับตำนาน

แต่กระนั้นก็ย่อมหมายความว่าการเติบโตตามปกติของอาโปนั้นไม่สามารถทะลุผ่านความพิเศษได้โดยตรงนั่นเอง.....

  ประการที่สอง ศักยภาพนี้ถูกวัดอย่างเป็นระบบ และผลลัพธ์ของแต่ละประเทศอาจแตกต่างกัน ซึ่งล้วนต่างไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสัตว์อสูรที่มีพรสวรรค์ในการปลุกศิลปะการต่อสู้เพียงเท่านั้น ดังนั้นอาโปจึงเป็นกรณีแรก ที่ไม่จำเป็นต้องรวมอยู่ในการประเมินระดับชาติ

  และในที่สุดศักยภาพที่ว่างเปล่าจะแปรเปลี่ยนเป็นความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง!

  ที่ผ่านมานักเรียนส่วนใหญ่ที่ทำพันธสัญญากับสัตว์อสูรมหากาพย์นั้นหายตัวไปอย่างลึกลับ และเฉินเหวินไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไร ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเสี่ยง!

  แม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะไม่ถูกคุกคาม แต่เฉินเหวิน ก็ไม่เห็นคนเหล่านี้มีบทบาทในสื่อที่ได้รับความสนใจ

   หลังจากอ่านนิยายมามากมาย เฉินเหวินอดไม่ได้ที่จะคาดเดาเหตุการณ์....

   หรือว่าคนเหล่านี้อาจเป็นที่ต้องการตัวจากต่างประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหายตัวไปอย่างลึกลับกันแน่!

   แพ็คเก็จของขวัญสำหรับผู้เริ่มต้นนั้นทรงพลังมาก แล้วระบบที่ยอดเยี่ยมนี้จะให้เขาประหลาดใจ?

  มันจะช่วยให้เขาแปลงร่างสัตว์อสูรตัวต่อไปที่มีโอกาสทะลุทะลวงสิ่งพิเศษได้หรือไม่?

  ประเด็นของระบบต้องการให้ผู้อื่นประหลาดใจกับความมหัศจรรย์ของสัตว์อสูร ดังนั้นยิ่งระบบใหญ่เท่าไหร่ ก็ยิ่งดึงดูดใจเขามากขึ้นเท่านั้น

  ดังนั้นเขาไม่ต้องการละทิ้งผลประโยชน์ของระบบ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเก็บรายละเอียดต่ำๆ ได้อีกต่อไป!