ตอนที่ 1149 หนทางรอด

“หือ!”

แถบดาวเคราะห์น้อยที่ต้อนรับเหมาพั่วตี้แห่งอาณาจักรเทพอาคเนย์  เขาคุกเข่าข้างหนึ่งด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

เขารู้สึกว่าทุกครั้งที่เขาหายใจเหมือนกับมีไฟเผาอยู่ในปอดแต่หลังจากหายใจไม่ออกเป็นเวลานานร่างกายของเขาต้องการหายใจอย่างเต็มที่เพื่อเติมอากาศที่ขาดไปก่อนหน้านี้  นอกจากนี้อากาศในแถบดาวเคราะห์น้อยก็มีอยู่บ้างแต่เบาบางมาก  แม้ว่าจะไม่มีการต่อสู้ แต่แค่ยืนอยู่ในที่นี้จะรู้สึกอ่อนแอและยากจะยืนอยู่ได้นาน

ตอนนี้ไม่เพียงแต่ต้องสู้ที่นี่เท่านั้น  แต่ยังต้องทุ่มกำลังทั้งหมดสู้

ในการต่อสู้ส่วนที่ทรมานที่สุดก็คือการหายใจไม่ออก

เหมาพั่วตี้รู้ว่าเขาสามารถหายใจออกได้เป็นเวลาไม่กี่วินาทีนั่นโอกาสรอดชีวิตของเขา...ตัวอย่างเช่น ถ้าไม่ใช่เพราะจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทองเกรงว่าเขาคงตายในเงื้อมมือของกู้ไห่ไปแล้ว

กู้ไห่คือจอมพลซ้ายแห่งอาณาจักรเทพประจิมในแปดอาณาจักรเทพมีพลังระดับขุนพลเทพชั้นสูง ไม่ว่าคนผู้นี้จะเลวร้ายและน่าเกลียดน่าชังเพียงใดก็ไม่สามารถลบล้างบิดเบือนความจริงที่ว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง   ในบรรดาแปดอาณาจักรเทพจอมพลซ้ายกู้ไห่แห่งอาณาจักรเทพประจิมแข็งแกร่งอยู่ในห้าอันดับแรก!  ไม่ว่าจะจัดอันดับอย่างไรก็ไม่สามารถดึงเฒ่าผู้นี้ออกมาจากห้าอันดับแรกได้ มีบางคนก็บอกว่ากู้ไห่นี้มีพลังเหนือกว่าอีกห้าคนเสียอีก  และมีพลังพอเอาชนะสามสุดยอดขุนพลได้ขณะที่อาณาจักรเทพประจิมยังมีจอมพลขวาผู้ทรงพลังพอกันอีกคนหนึ่งนามว่าจอมพลหมื่นปีศาจ ต่างจากอาณาจักรเทพอื่นที่มีจอมพลอยู่อาณาจักรละคน  ดังนั้นพวกเขาจึงดูแคลนอาณาจักรเทพอื่น

ครืนน  ครืนนน บึ้ม!

เหมาพั่วตี้สูดลมหายใจอย่างบ้าคลั่งและเงยหน้าขึ้นก็พบว่ามีดาวเคราะห์น้อยนับสิบระเบิดภายใต้การโจมตีของกู้ไห่

แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งพอๆกับจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทอง แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้ซ่อนตัว

ใครจะกล้าเผชิญหน้ากับกู้ไห่ที่มีวิชาระเบิดดวงดาวเล่า

“หนีไป,กลับไปรายงานเทพอาคเนย์ทุกเรื่องที่เกิดทั้งหมด” จอมพลกริฟฟินไม่โง่ ตอนนี้เขาเข้าใจความจริงนานแล้ว คนที่อยู่เบื้องหลังการสนับสนุนโจรดวงดาวก็คือกู้ไห่แห่งอาณาจักรเทพประจิมอาจเป็นเทพประจิมต้องการพิชิตฟ้าเหนือฟ้าก็ได้ นั่นคือสาเหตุที่โจรถล่มฟ้าสามารถควบคุมพลังต้องห้ามและพวกเขาเข้ามายังยานแม่นกกระทุงได้อย่างไร พวกเขาคุ้นเคยกับทุกเส้นทางและเข้าโจมตียานแม่ได้อย่างง่ายๆ  ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น

ตอนนี้ชัดเจนแล้วว่าเป็นอาณาจักรเทพประจิมที่ให้ข้อมูลและให้ความช่วยเหลือโจร

อาณาจักรเทพประจิมพร้อมจะสร้างความยุ่งยากให้กับยานแม่นกกระทุง

แต่ไม่ทำโดยเปิดเผย

ดังนั้นพวกเขาจึงมองหาโจรดวงดาว

โจรดวงดาวผู้โง่เขลาถูกเทพประจิมหลอกใช้กลายเป็นหนอนน่าสมเพชของอาณาจักรเทพประจิม

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือยานรบนกกระทุงถูกโจรกรรมและอาณาจักรเทพประจิมก็เท่ากับชิงทุกอย่างไปจากอาณาจักเทพอาคเนย์...ในบรรดาอาณาจักรเทพทั้งแปด มีเพียงอาณาจักรเทพบูรพาที่พอจะเทียบกับอาณาจักรเทพประจิมได้ มีแต่เทพบูรพาแห่งอาณาจักรเทพบูรพาจึงสามารถแข่งขันต่อสู้กับเทพประจิมได้

ถ้าเทพอาคเนย์แห่งอาณาจักรเทพอาคเนย์รู้ว่ายานรบนกกระทุงถูกปล้นและเทพบูรพาเผชิญหน้ากันทั้งสองอาณาจักรอาจตัดสินใจทำสงคราม จากนั้นอาณาจักรเทพประจิมจะเป็นเหมือนชาวประมง

จอมพลกริฟฟินยังรู้ว่าอาณาจักรเทพประจิมได้วางแผนมาเป็นเวลานานแล้วและเป็นไปไม่ได้ที่เขากับแม่ทัพอินทรีทองจะถอนตัวกลับอาณาจักรได้ปลอดภัยและรายงานทุกเรื่องต่อเทพอาคเนย์  กู้ไห่ยากจะรับมือได้ไม่ต้องพูดถึงว่าที่นี่ยังมีจอมพลขวาหมื่นปีศาจที่มีพลังระดับเดียวกับกู้ไห่?  แน่นอนว่าจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทองเองไม่คิดว่าจะฝ่าฟันออกไปได้  เขาเพียงแต่หวังว่าจะส่งข่าวได้เท่านั้น

แผนการชิงยานรบของอาณาจักรเทพประจิมแทบจะสมบูรณ์แบบ

จุดผิดพลาดเดียวก็คือทูตต้อนรับอย่างเหมาพั่วตี้เลิกงานตนเองก่อนกำหนดและโดยสารยานนกกระทุงกลับอาณาจักร

แม้ว่าเหมาพั่วตี้จะมีพลังแข็งแกร่งไม่พอเขายังสงบไม่ปั่นป่วนไปตามสถานการณ์

ถ้าเขาหนีไปได้ก็ควรจะมีความหวัง

ลมพัดรุนแรง

แม่ทัพอินทรีทองใช้ประโยชน์จากจอมพลกริฟฟินยึดร่างที่บาดเจ็บจากการต่อสู้หนักและอ่อนเพลียคว้าตัวเทวทูตเหมาพั่วตี้ลากเขาออกจากพื้นที่กฎสวรรค์นำเขาออกจากแถบดาวเคราะห์น้อยไปได้หลายกิโลเมตร

ข้างหลังเขามีกู้ไห่ที่ไม่รู้สึกสะทกสะท้านพุ่งทำลายดาวเคราะห์น้อยทุกที่ๆผ่านไป

นั่นคือวิชาระเบิดดวงดาวที่เขาใช้ได้ไม่หยุดยั้ง

จอมพลกริฟฟินสูญเสียการช่วยเหลือสนับสนุนจากแม่ทัพอินทรีทองประสานทั้งซ้ายขวาใช้พลังลมช่วยถ้ากำลังลมหมดลงและแม่ทัพอินทรีทองไม่กลับมาช่วยคาดว่าอีกไม่นานเขาคงพ่ายแพ้และถูกกู้ไห่ฆ่าตาย...ทำไมแม่ทัพอินทรีทองจะไม่ทราบถึงความแข็งแกร่งของจอมพลกริฟฟินเมื่อได้ยินเสียงระเบิดที่ด้านหลังเขารีบสูดหายใจปล่อยเหมาพั่วตี้อย่างไม่ลังเล “ข้าส่งเจ้าได้แค่นี้เท่านั้น ข้าซ่อนยานชูชีพไว้ในส่วนมืดของดาวเคราะห์น้อยห่างออกไปห้าสิบกิโลเมตรข้างหน้า  เจ้าสามารถใช้มันแล้วหนีออกไป จำไว้ว่าเราต้องรายงานความจริงต่อเทพของเราโดยเร็วที่สุด  มิฉะนั้นความพยายามทั้งหมดของเราจะไร้ประโยชน์!”

“ท่านแม่ทัพ”  เหมาพั่วตี้รู้ว่านี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญและเขาจะลังเลอีกไม่ได้  เขาพยักหน้าทันทีแสดงความเคารพแม่ทัพอินทรีทองด้วยธรรมเนียมทหาร

“ไม่ต้องมากมารยาท, รีบไปเถอะ!” เหมาพั่วตี้ไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของแม่ทัพอินทรีทองโดยตรง  เขาเป็นสหายเก่าของแม่ทัพอินทรีทอง และแสดงความเคารพต่อแม่ทัพอินทรีทองด้วยธรรมเนียมทหารอย่างจริงจังเพราะเหมาพั่วตี้รู้ว่ากำลังจะออกไปจากสนามรบกลัวว่าจะไม่มีโอกาสกล่าวคำอำลาอีก

แม่ทัพอินทรีทองชูกำปั้นให้เขา

เขากอดเหมาพั่วตี้แน่และหันกลับไปที่สนามรบระหว่างกริฟฟินกับกู้ไห่

เหมาพั่วตี้เคารพแม่ทัพอินทรีทองด้วยธรรมเนียมทหารอีกครั้งเขาสูดหายใจลึกกำหมัดแน่นและแยกออกมาบินต่อไปข้างหน้า  ตราบใดที่เขาหายานชูชีพพบเขาจะหลบหนีได้  ถ้าเขากลับไปได้เขาจะขัดขวางแผนการร้ายของอาณาจักรเทพประจิมได้ อย่างนั้นจะไม่เป็นการรานความตั้งใจของจอมพลกริฟฟินและแม่ทัพอินทรีทอง

ขณะที่เรื่องอื่นๆ  เหมาพั่วตี้รู้สึกว่าสายเกินกว่าจะคิดมากเกินไป

หนี และหนีต่อไป!

ในใจของเหมาพั่วตี้มีอยู่แค่ความคิดเดียว

ห้าสิบกิโลเมตรสำหรับนักสู้ระดับเทวทูตไม่ไกลเกินไป

แม้ว่าแนวดาวเคราะห์น้อยที่นี่จะมีอากาศเบาบางและแรงโน้มถ่วงแปลกประหลาดไม่ดีเท่ากับบนภาคพื้น แต่เหมาพั่วตี้รีบเร่งไปยังพื้นที่มืดของแนวดาวเคราะห์น้อยอย่างรวดเร็วเพื่อหาเรือชูชีพที่เก็บซ่อน

“ท่านจอมพล, ท่านแม่ทัพ,ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!” เหมาพั่วตี้หันกลับไปดูที่สนามรบห่างไกล ก่อนกระโดดลงเรือชูชีพ

เขาหันกลับครั้งนี้

ตกใจ หัวใจเย็นเฉียบราวกับตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง

เพราะว่าที่ด้านหลังของเขาไม่รู้ว่ามีคนห้าคนมายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อใด คนทั้งห้านี้ดูแปลกประหลาดคนที่อยู่ตรงกลางตัวเตี้ยที่สุด แขนขาหดเหมือนกับไม่มีแรงปากของเขามีฟันเขยินยื่นออกมานอกปากสองซี่คนที่ยืนข้างบุรุษที่เหมือนหนูนี้บินอยู่ในอากาศเสื้อคลุมสีดำแดงกระพือในอากาศแต่ไม่ส่งเสียง เมื่อเขาส่งเสียงจะแหบราวกับเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบากน่ารังเกียจที่สุดส่วนอีกคนที่ลอยตัวอยู่ในอากาศมีหูใหญ่กลมดูตลกมาก แต่ใบหน้าของเขาหยิ่งยโส

ข้างคนหูใหญ่เป็นบุรุษที่มีตาโตเป็นพิเศษ

ตัวเขาผอมยิ่งกว่าลิงแต่หน้าเรียวแคบมีดวงตาคู่หนึ่งที่โตกว่าคนทั่วไปถึงสามเท่า

บางครั้งในดวงตาที่มีขนาดใหญ่นี้มีแสงแปลกประหลาดพุ่งออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหมาพั่วตี้เห็นเช่นนั้นสั่นสะท้านอย่างมิได้ตั้งใจ

อีกข้างหนึ่งของกลุ่มคนทั้งห้าเป็นคู่ต่อสู้ที่เหมือนกับสัตว์ประหลาดสองตัว ลิ้นของมันยาวมากใบหน้าของมันซีดขาวราวกับผี ตาของมันเปล่งประกายสีเขียว ลิ้นแดงเหมือนเลือดห้อยลงแทบจะลากเรี่ยพื้น...  อีกคนหนึ่งมีจมูกที่ยาวถ้าเย่ว์หยางอยู่ที่นี่เขาจะชี้ไปที่บุรุษผู้นี้แล้วหัวเราะขำขันเจ้าผู้นี้หน้าประหลาดเหมือนตัวละครในเกมออนไลน์

เมื่อเขาเห็นคนทั้งห้านี้ปรากฏตัว

เหมาพั่วตี้พยายามใจเย็นเว้นแต่คนตาบอดตั้งแต่เกิด ใครเห็นห้าคนนี้ก็จะรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร!

ห้าคนเหล่านี้เป็นคนของอาณาจักรเทพประจิม  นอกจากห้าจอมโฉดที่น่ารังเกียจที่สุดแล้ว  ยังมีกลุ่มวายร้ายอีกห้าคนเรียกว่า ‘ขุนพลห้าสัมผัส’ บางคนล้อลับหลังว่าหัวสุนัขห้าหัว

พวกเขาแตกต่างจากห้าจอมโฉดเล็กน้อย

ขุนพลห้าสัมผัสโดยทั่วไปพวกเขาทั้งห้าจะมีตำแหน่งและสถานะอย่างเป็นทางการในอาณาจักรเทพประจิม ทุกคนเป็นแม่ทัพนายกองในกองทัพของอาณาจักรเทพประจิม!  ต่างจากห้าจอมโฉดถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าพวกเขาเป็นสุนัขรับใช้ของจอมพลกู้ไห่แห่งอาณาจักรเทพประจิม  แต่ในทางเปิดเผยอาณาจักรเทพประจิมไม่ยอมรับพวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่ของอาณาจักรอย่างเป็นทางการ  แต่เป็นบริวารส่วนตัวของจอมพลกู้ไห่... ขุนพลสัมผัสห้านั้นจะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง  พวกเขาเป็นแม่ทัพอย่างเป็นทางการของอาณาจักรเทพประจิมเจ้านายเหนือเขาก็คือจอมพลขวาท่านหมื่นปีศาจที่มีชื่อที่สุด

การปรากฏตัวของคนทั้งห้านี้หมายความว่าเหตุการณ์นี้เป็นการฉีกหน้าลงมือ

ไม่มีทางกอบกู้สถานการณ์คืนมาได้

เพราะยังไม่ถึงวินาทีสุดท้ายทั้งห้าคนนี้จะไม่แสดงตัวอย่างง่ายดาย

“หนีได้เร็วมาก!” หัวหน้าที่ดูคล้ายหนูหัวเราะ “น่าเสียดายที่เราพบเป้าหมายก่อนที่เจ้าจะขับเรือชูชีพหนีได้ฮ่าฮ่าฮ่า  เจ้าคงยังไม่รู้ ด้านมืดแนวดาวเคราะห์น้อยนี้เราวางแผนซ่อนตัวที่นี่อยู่แล้ว”

“พี่ใหญ่!  คุยเรื่องไร้สาระกับเขาทำไมจัดการโดยตรงเลย” บุรุษหูใหญ่เหมือนค้างคาวเย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า

“แมลงน้อยนี้อ่อนแอเกินไปอย่าให้ความสนใจเลย” คนลิ้นยาวและคนจมูกยาวหันหลังให้ดูเหมือนเขาไม่พอใจกับการต่อสู้ก่อนที่จะปล่อยให้เหมาพั่วตี้ตายและแน่นอนว่าทั้งห้าคนมีพลังพอที่จะฆ่าเหมาพั่วตี้ได้อย่างง่ายดาย ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย  คนตาโตและมีแสงเหมือนปีศาจส่ายหัว  “เราเสียเวลาไปหน่อยห้าจอมโฉดตอนนี้กำลังอวดดี เราต้องรีบไปทำคะแนน ไม่ว่ายังไงจะให้เจ้านายเราเสียหน้าไม่ได้”

“ก็ได้ เจ้าไปก่อน!  หูโต, เจ้าลงมือฆ่าเจ้าผู้นี้เร็วๆเราจะได้ไปทำแต้มความดีความชอบ!” หัวหน้าฟันเหยินเป็นคนระมัดระวัง มีแค่เจ้าค้างคาวหูโตก็เพียงพอฆ่าเหมาพั่วตี้ได้แล้ว  แต่เขาไม่ทำเช่นนั้นเขายังคงอยู่เพื่อดูว่าเหมาพั่วตี้ตายจริงๆ ไม่มีเหตุคาดไม่ถึงอื่นๆ เกิดขึ้น

“ขอเวลาสิบวินาที!” ค้างคาวหูโตแสดงท่าทางหยิ่งและยกมือสีดำ

“สู้!”เหมาพั่วตี้รู้สึกสิ้นหวังในใจ

ขณะที่เขาเตรียมจะสู้ตายกับค้างคาวหูโต ทันใดนั้นมีเสียงเหนื่อยหน่ายดังออกมาจากส่วนลึกของพื้นที่ด้านมืดดาวเคราะห์น้อย“ในฐานะที่เจ้าเป็นทูตต้อนรับ กลับไม่สนใจดูแลอะไรเลยใช่ไหม?  ในห้วงเวลาอันตรายเช่นนี้เจ้าตั้งใจจะหนีไปตามลำพังหรือ? ข้าอุตส่าห์เชื่อใจเจ้ามากมาก่อนนั้น นี่ทำร้ายจิตใจกันมากเกินไปแล้ว”

เหมาพั่วตี้อ้าปากค้าง

เขาอ้าปากค้างจนแทบยัดคางคกเข้าไปได้ทั้งตัว

เขาไม่อยากเชื่อข้อเท็จจริงที่อยู่ต่อหน้าเขา เด็กหนุ่มยังรอดชีวิตอยู่ได้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ในเขตมืดแนวดาวเคราะห์น้อยและย่างก้าวอย่างสบายใจราวกับเดินอยู่ในสวนหลังบ้าน

พี่ใหญ่หน้าหนูสีหน้าเปลี่ยนไปด้วยพลังแข็งแกร่งของเขา เขายังไม่รู้ว่าว่าเด็กหนุ่มนี้ปรากฏตัวขึ้นเมื่อไหร่

อย่างไรก็ตามเขาสนองตอบอย่างรวดเร็ว

รีบบินเข้าหาเหมาพั่วตี้เตรียมฆ่าเหมาพั่วตี้ในทันทีที่เด็กหนุ่มนี่เข้ามาหาเหมาพั่วตี้

ขณะเดียวกันเขาส่งสัญญาณสั่งสหายของเขาให้ร่วมมือกัน  “ฆ่า!”