บทที่ 328 การแสดงที่น่าตกใจ

บทที่ 328 การแสดงที่น่าตกใจ

“หัวหน้ากลุ่ม มันจบแล้ว เส้นทางหลบหนีถูกปิดกั้น!”

หลังจากเห็นแมงมุมหน้าคนจำนวนมากพุ่งออกมาจากด้านหลังหุบเขา อู๋หรานก็กรีดร้อง

นักเรียนจากฉงเต๋อรู้สึกสิ้นหวังเป็นไปได้ไหมที่พวกเขาต้องตายที่นี่ในวันนี้?

แม้ว่ากลุ่มนักเรียนใหม่จากสถาบันจงโจว ก็อยู่ที่นี่ด้วย แทนที่จะหวังกับคนเหล่านี้ พวกเขาอาจอธิษฐานขอให้แมงมุมหน้าคนตายทันทีโดยไม่มีเหตุผล

“หัวหน้ากลุ่มใช้หลอดสัญญาณเร็ว!”

อู๋หรานกระตุ้น พวกเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากครูของพวกเขาเท่านั้น สำหรับข้อเท็จจริงที่ว่าอันดับของพวกเขาจะถูกผลักกลับ 3 อันดับหลังจากนี้ นางไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป

สถานการณ์มาถึงขนาดนี้แล้ว ความสามารถในการอยู่ต่อไปได้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

“หัวหน้ากลุ่ม ข้ายังไม่อยากตาย!”

“หลี่หรงกวง ทำไมเจ้าถึงงุนงง? สั่งด่วน!”

“เร็วเข้า เหลือเวลาอีกไม่นานแล้ว!”

นักเรียนไม่กี่คนเร่งเร้าด้วยท่าทางที่ดุร้าย

เพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนใช้หลอดสัญญาณโดยไม่ตั้งใจ หลี่หรงกวงได้มอบของชิ้นนี้ให้กับเฉินเฉิน เพื่อนที่ไว้ใจได้ของเขาเพื่อปกป้องมัน

เมื่อเห็นว่าหลี่หรงกวงไม่ได้พูด อู๋หรานก็พร้อมที่จะใช้กำลังเพื่อคว้ามัน

"ข้าควรทำอย่างไรดี?"

หลี่หรงกวงขัดแย้งกัน ตอนนี้สถานการณ์ของกลุ่มยังไม่ดี แต่ยังไม่มีสมาชิกคนไหนพ้นจากตำแหน่ง บางทีพวกเขาอาจจะหนีจากที่นี่ก็ได้ เขาต้องการที่จะเดิมพัน แต่ในขณะนี้ หลอดสัญญาณที่เฉินเฉินปกป้องไว้ก็เปิดใช้งาน

พึ่บ

เปลวไฟสีแดงพุ่งขึ้นไปในอากาศ หลังจากนั้น 'ปัง' ก็ดังขึ้นขณะที่มันระเบิด

"เจ้า…"

หลี่หรงกวงตกใจและโกรธ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเฉินเฉินที่ดูน่าเชื่อถืออย่างยิ่งจะขี้ขลาดจริงๆ!

“ข้าคิดเพื่อความปลอดภัยของทุกคน!”

เฉินเฉินอธิบาย

“รีบดู คนของสถาบันจงโจว เริ่มต่อสู้!”

จู่ๆก็มีคนเรียก ทุกคนหันศีรษะไปและเห็นว่าไม่เพียงแต่กลุ่มนักเรียนใหม่จาก สถาบันจงโจว จะไม่พังทลายลงจากแรงกดดัน พวกเขายังเริ่มที่จะบุกไปที่แมงมุมหน้าคนที่ขวางทางหลบหนีของพวกเขา

ดาบเร็วของจางเหยียนจงฟันออกไป ทำให้หัวของแมงมุมขาดออกจากกันโดยตรง สื่อเจียวแทงด้วยหอกของเขา ทะลุผ่านดวงตาของแมงมุม

อย่างไรก็ตาม คนที่กล้าหาญที่สุดก็ยังคงเป็นซวนหยวนพ่อ เพื่อนคนนี้ใช้หอกสีเงินกระแทกเข้าที่หัวของแมงมุม

ปัง

แรงมหาศาลได้ระเบิดหัวของแมงมุมโดยตรงและกระทั่งส่งร่างของมันบินออกไปตีลังกากลับหลัง

หยิงไป่อู่ยิงธนูประสิทธิภาพรุนแรง ฆ่าแมงมุมทุกดอก!

นักเรียนง 5 คน โดยมีจางเหยียนจงเป็นผู้นำขัดขวางการโจมตีของแมงมุมทันที

“มันไม่ถูกต้อง ทำไมพวกเขาถึงน่าประทับใจนัก?”

นักเรียนจากฉงเต๋อตกตะลึง สถาบันจงโจวตกต่ำไปแล้วไม่ใช่หรือ? พวกเขาได้ยินมาว่าโรงเรียนนี้ไม่สามารถรับสมัครนักเรียนที่ดีได้ แต่ทำไมนักเรียนเหล่านี้จึงดุร้ายและมีพลังมากนัก?

สิ่งสำคัญคือรัศมีของพวกเขาที่บดขยี้คู่ต่อสู้!

“ไป่อู่ เก็บแรงไว้บ้าง”

หลี่จื่อฉีเตือนนางในขณะที่หยิบกระดาษยันต์วิญญาณออกมาห้าแผ่น จากนั้นนางก็จับใส่เข้าไปในปากของนางแล้วกัด

เด็กสาวหัวดื้อฉลาดมากและเข้าใจทันที นางเอียงศีรษะและเฝ้าดูรอยร้าวที่ผนังทั้งสองด้านอย่างใกล้ชิด

ตามที่คาดไว้ แม้กระทั่งก่อนผ่านไปหนึ่งนาที ใยแมงมุมสีขาวจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากรอยแตก หลังจากนั้น แมงมุมหน้าคนก็ร่อนลงมาอย่างรวดเร็ว และเมื่อพวกมันอยู่ห่างจากพื้นดินเจ็ดถึงแปดเมตร พวกมันก็หยุดและแขวนลอยอยู่ในอากาศ ทันใดนั้นปากของพวกเขาก็อ้าออกขณะที่พวกมันเตรียมพ่นพิษ

กลุ่มนักเรียนใหม่จากฉงเต๋อถูกบดขยี้ด้วยกลยุทธ์การต่อสู้นี้

หยิงไป่อู่สูดหายใจเข้าลึกๆ และดึงสายธนูไปที่ระดับสูงสุด ในเวลาเดียวกัน นางโคจรพลังปราณวิญญาณของนางอย่างสุดความสามารถและส่งเข้าไปในคันธนู

ธนูจ้าววายุยิงกราดทันที!

ปัง

สายธนูสั่นอย่างรุนแรง

“เจ้าไม่ได้วางลูกศรเลย!”

ฉวีติ้งเจียงและหลี่เฟินตะโกนโดยคิดว่าหยิงไป่อู่ทำผิดพลาดเนื่องจากกังวลมากเกินไป แต่ใครจะรู้ว่าในชั่วพริบตาต่อมา หลังจากที่สายธนูสั่นไหว ลูกธนูกึ่งโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นในอากาศและถูกยิงออกไป

ฉึก ฉึก ฉึก

ลูกธนูฉีกแยกกลางอากาศเสียบแมงมุมหน้าคนเจ็ดตัวที่แขวนลอยอยู่ในอากาศเจาะทะลุพวกมัน

ปัง ปัง ปัง

แมงมุมร่วงลง มีสองตัวอยู่ในสถานะที่น่าสังเวชมากกว่าเพราะพวกมันอยู่แนวหน้าและได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากห่าพายุลูกธนู พวกมันถูกทำลายเป็นชิ้นๆ

ฉากที่งดงามและนองเลือดนี้ทำให้ทุกคนในกลุ่มตกอยู่ในความงุนงง

“นี่…นี่…”

ดวงตาของฉวีติ้งเจียงแทบถลนออกด้วยความตกใจ นี่เป็นทักษะการยิงธนูแบบใดกัน?

ให้ตายเถอะ เขาอยากได้จริงๆ

“ทำได้อย่างสวยงาม!”

ถานไถอวี่ถังยกย่อง

“การโจมตีระลอกที่สองกำลังมา พยายามอย่างเต็มที่เพื่อจัดการพวกมัน!”

หลังจากที่ จางเหยียนจง ตะโกนเขาเห็นลูกไฟสีส้มแดงพุ่งออกมาไม่ไกลจากเขา ระเบิดเข้าไปในฝูงแมงมุม

บึ้ม!

แมงมุมตัวใหญ่ที่โดนโจมตีระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที ชิ้นเนื้อที่กำลังไหม้ตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนลูกเห็บ

เสียงเผียะผะยังดังไม่หยุด

แม้ว่ารัศมีการระเบิดจะไม่ใหญ่นัก แต่คลื่นระเบิดนั้นทรงพลังมากและทำให้แมงมุมในรัศมีห้าเมตรถูกอัดกระแทกโดยตรง

กี๊ซ กี๊ซ กี๊ซ!

แมงมุมหน้าคนกรีดร้อง ไฟเป็นศัตรูโดยธรรมชาติของแมลงอย่างพวกมัน

“อะไรกัน?”

จางเหยียนจงตกตะลึง เขาอดไม่ได้ที่จะหันศีรษะกลับไปดู หลังจากนั้นเขาก็เห็น หลี่จื่อฉีฉีกกระดาษยันต์วิญญาณด้วยฟันของนาง จากห่อกระดาษที่นางกัด

ทันทีที่กระดาษยันต์วิญญาณขาด ปราณวิญญาณก็พุ่งออกมาเป็นเปลวไฟสีแดง แล้วหมุนไปรอบๆ กลายเป็นลูกไฟขนาดมหึมา หลังจากนั้น นางใช้ฝ่ามือผลักไปข้างหน้า ลูกไฟก็ระเบิดออกมา

บูม!

แมงมุมตัวใหญ่อีกตัวกลายเป็นแมงมุมย่าง

“...”

ในใจของจางเหยียนจงราวกับมีม้านับพันตัวควบผ่านทันที หลี่จื่อฉีเป็นปรมาจารย์ยันต์วิญญาณอย่างแท้จริง!

และจากรูปลักษณ์ของภาพที่เห็น นางมีระดับไม่ต่ำทราม

ต้องรู้ว่ากรรมการห้ามไม่ให้นักเรียนพกพาอุปกรณ์อื่นนอกเหนือจากอาวุธของตนเอง ดังนั้นยันต์วิญญาณเหล่านี้จะต้องวาดโดยหลี่จื่อฉีเมื่อคืนนี้

ทักษะของหลี่จื่อฉีในการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณสามารถจินตนาการได้อย่างดี เนื่องจากนางสามารถวาดอักขรยันต์วิญญาณที่น่าประทับใจมากมายในคืนเดียว

“ดังนั้น เจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ!”

หลี่เฟินถอนหายใจด้วยความชื่นชม

“เป็นเพราะอาจารย์ของข้าสอนข้ามาดี!”

หลี่จื่อฉียิ้มอย่างสงบ

“วิชาควบคุมอสูรวิญญาณของเจ้าสอนโดยอาจารย์ซุนด้วยหรือไม่?”

ฉวีเจียเหลียงไม่สามารถควบคุมแรงกระตุ้นในใจของเขาได้และถาม

"ใช่!"

หลังจากที่หลี่จื่อฉีพูด ทุกคนก็อุทานด้วยความชื่นชมโดยไม่ได้ตั้งใจ

“อาจารย์ซุนน่าประทับใจมาก!”

หลี่เฟินอิจฉาจนแทบน้ำลายไหล

ซุนม่อได้รับการแจ้งเตือนจากระบบทันที

ติง!

คะแนนความประทับใจจากกลุ่มนักศึกษาใหม่ +2,100

ผู้สังเกตการณ์หันหน้าไปมองซุนม่อ หลังจากนั้น เขาก็จดบันทึกลงในสมุดบันทึกของเขา 'หลี่จื่อฉี นอกจากความสามารถด้านกีฬาของนางจะด้อยกว่าคนอื่นแล้ว ยังโดดเด่นมากในทุกด้าน'

"ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยม!"

ฟ่านเหยารู้สึกประหลาดใจ จากนั้นเขาก็ตบไหล่ซุนม่ออย่างแรง เดิมทีเขาคิดว่ากลุ่มกำลังจะแตกสลาย เขาไม่ได้คาดหวังว่านักเรียนของซุนม่อจะทำได้ดีขนาดนี้

โอ้ จางเหยียนจงนั้นก็ไม่เลวเช่นกัน!

“อาจารย์ซุนสอนดีมาก!”

ซ่งเหรินชมเชยและถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งสองคนมีส่วนร่วมอีก +100 คะแนนความประทับใจ

กู้ซิ่วสวินจ้องไปที่หยิงไป่อู่ด้วยสายตาอิจฉา นางเดาว่าเด็กสาวที่แข็งแกร่งคนนี้จะมีผลงานที่น่าทึ่งอย่างแน่นอน เป็นแต่เพียงว่านางไม่ได้คาดหวังว่าหยิงไป่อู่จะทำงานได้ดีเป็นพิเศษ

วิชายิงธนูนั้นงดงามเหลือเกิน

ต้องรู้ว่าเด็กสาวคนนี้เคยเป็นผู้ขนส่งของปฏิกูลมาก่อน และต้องทนทุกข์ทรมานจากความหิวโหยและขาดเสื้อผ้าให้ความอบอุ่นทุกวัน นางไม่เคยฝึกฝนอะไรมากมายมาก่อนที่นางจะได้รับการยอมรับ คุณธรรมและทักษะการตัดสินของซุนม่อนั้นยอดเยี่ยมมากที่รับนางเป็นศิษย์ เพียงไม่กี่เดือนผ่านไป นางก็เติบโตก้าวหน้าขึ้นจนน่าตกใจ

เฮ้อ ในแง่มุมของการเลือกศิษย์ นางด้อยกว่าซุนม่ออย่างแท้จริง

นักเรียนจากฉงเต๋อต่างก็มึนงง

ทำไมสหายเหล่านี้จากสถาบันจงโจวถึงแข็งแกร่งมาก? แมงมุมหน้าคนที่ทำให้กลุ่มของพวกเขาระส่ำระสายนั้นอ่อนแอราวกับ 'ไก่ที่พร้อมจะถูกฆ่าต่อหน้าพวกเหล่านี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่พบว่ามันยากเย็นแสนเข็ญเลย

ในขณะนี้ นอกจากความยินดีในหัวใจของศิษย์ฉงเต๋อแล้ว พวกเขาก็รู้สึกเศร้าด้วยเช่นกัน

พวกเขารู้สึกปีติเพราะทางหนีรอดปลอดภัย ความโศกเศร้าเพราะพวกเขารู้สึกเหมือนถูกคนอื่นกดขี่และเก่งกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่เคยเยาะเย้ยจางเหยียนจงและ หลี่จื่อฉีมาก่อน ตอนนี้พวกเขารู้สึกละอายใจมากจนไม่รู้จะเอาหน้าไปที่ไหน

“อย่าประมาท เรายังไม่ได้ออกจากที่นี่!”

หลี่จื่อฉีเตือนคนอื่นๆ

“หยุดขโมยบทข้าได้ไหมได้”

จางเหยียนจงทำอะไรไม่ถูก (ใครคือหัวหน้ากลุ่มที่แท้จริง?) ในขณะนี้ ผ่านรอยแตกของผนังหินรอบๆ เส้นใยแมงมุมพุ่งออกมาปกคลุมหลี่เฟิน, เผิงคุนฉี, อู๋จี้ถงและลู่ฉี หลังจากนั้นก็เหมือนกับปลาที่ถูกตกและถูกดึงขึ้นมาอย่างกะทันหัน คนสี่คนนี้ถูกยกขึ้นไปในอากาศและพวกเขาไม่ได้กรีดร้อง

ทั้งนี้เป็นเพราะที่ส่วนหน้าของใยแมงมุมมีหนามกระดูกเล็กๆ ที่มีพิษทำให้มึนงงอย่างรุนแรง ทันทีที่พิษนี้ถูกยิงเข้าสู่ร่างกาย พวกเขาก็หมดสติไป

"ไม่นะ!"

หลี่จื่อฉีสะบัดกระบี่วิหคขาวและส่งภาพนกสีขาวออกมา นางพยายามตัดเช่วยหยื่อรายหนึ่งให้เป็นอิสระ ลู่ฉีตกลงบนพื้นด้วยเสียงอันดัง

หยิงไป่อู่ ยิงธนูสองดอก แต่เนื่องจากใยแมงมุมเส้นเล็กเกินไป นางจึงไม่สามารถยิงธนูถูกได้ อย่างไรก็ตาม การตอบสนองของนางรวดเร็วมาก นางเล็งตรงไปยังรอยร้าวบนกำแพงที่ใยแมงมุมพุ่งออกมา

ปัง

ก้อนหินระเบิด แมงมุมสีเขียวตกลงไปพร้อมกับเหยื่อของมัน หลี่เฟินตกลงบนพื้น

สำหรับเหยื่ออีกสองคน พวกเขาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

การลงมือของแมงมุมนั้นเร็วเกินไป และเนื่องจากเหยื่ออยู่ในอากาศ และไม่มีใครอื่นที่มีวิธีการโจมตีระยะไกล พวกเขาจึงช่วยอะไรอีกสองคนไม่ได้

“เฮ้ย!”

จางเหยียนจงสาปแช่ง เขาโกรธมากจนตัวสั่น

ด้านฉงเต๋อแย่ลงไปอีก นักเรียนสี่คนของพวกเขาถูกจับและพวกเขาไม่สามารถช่วยพวกเขาได้ทันเวลา

ในที่สุดทั้งสองกลุ่มก็ออกจากหุบเขาหน้าคน เมื่อพวกเขาเห็นว่าแมงมุมไม่ได้ไล่ตาม แต่ปีนผนังแล้วกลับเข้าไปในรอยแตกแทน นักเรียนทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

โฮ...

หลังจากภัยพิบัติอู๋หรานก็ร้องไห้ออกมา (แม่ข้าอยากกลับบ้าน!)

“ตอนนี้เราควรทำอย่างไร?”

ถานไถอวี่ถังดูแลหลี่เฟิ่นที่หมดสติ เขามีสีหน้ากังวล

“ปล่อยหลอดสัญญาณและให้ครูที่นี่แก้ปัญหานี้!”

ลู่จื่อรั่วแนะนำ หากพวกเขาล่าช้าออกไปอีก คนโชคร้ายสองคนอาจกลายเป็นอาหารของแมงมุมได้

“แต่ด้วยการทำเช่นนั้น อันดับของเราจะถูกเลื่อนกลับไป!”

จางเหยียนจงขมวดคิ้ว

“ดูสถานการณ์ปัจจุบันตอนนี้สิ เจ้ายังสนใจเรื่องอันดับอยู่เหรอ?”

อารมณ์ของเฉิงกังปะทุขึ้น เขาอยากจะตีใครสักคน แม้ว่าเขาจะโกรธที่คนงี่เง่าสองคนนั้นไร้ประโยชน์ แต่เขาก็ไม่สามารถละทิ้งพวกเขาได้ใช่ไหม?

“ทำไมเราไม่ช่วยพวกเขาเองล่ะ”

จางเหยียนจงแนะนำ

"เจ้าบ้าหรือเปล่า?"

ฉวีเจียเหลียงประหลาดใจ คนอื่นๆ ก็จ้องมองจางเหยียนจงด้วยความตกใจ

“เพื่อนสองคนนั้นถูกแมงมุมลากไปที่รังของมันอย่างแน่นอน เราจะช่วยพวกเขาได้อย่างไร”

“ดังนั้น เราจึงต้องช่วยพวกเขาก่อนที่แมงมุมจะพาพวกเขาไปที่รังของมัน!”

จางเหยียนจงกลืนน้ำลายเต็มปาก เขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับอย่างแท้จริงว่าอันดับของพวกเขาจะถูกเลื่อนกลับเพราะเรื่องดังกล่าว

อาจารย์ทั้งสี่ของฉงเต๋อรีบไปทันทีเมื่อเห็นสัญญาณ

หลังจากยืนยันว่านักเรียนที่นี่สบายดี พวกเขาก็ออกเดินทางทันทีเพื่อช่วยเหลือนักเรียนที่ถูกจับตัวไป

“เฮ้ย!”

หลี่หรงกวงสาปแช่ง เขาระบายการเคลื่อนไหวของเขาด้วยการฟันดาบไปที่หินด้านข้าง เรียกได้ว่าแพ้ในรอบนี้

“อย่าโทษตัวเอง นี่ไม่ใช่ความผิดของเรา”

หลิวอวี้ตบไหล่ของหลี่หรงกวงและปลอบใจเขา

“ลองนึกถึงกลุ่มนักเรียนใหม่ที่เราเคยพบมาก่อน สถานการณ์ของพวกเขาเลวร้ายยิ่งกว่าเรา!”

เมื่อหลี่หรงกวงได้ยินสิ่งนี้เขาก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่หลังจากที่เขาหันศีรษะและมองไปที่กลุ่มของหลี่จื่อฉี เขาก็รู้สึกหดหู่จนอยากจะกระอักเลือด

เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว กลุ่มของเขาก็ขยะแขยงจริงๆ!

“ทำไมพวกเขาถึงไม่ใช้หลอดสัญญาณ? หากพวกเขารอต่อไป ความเป็นไปได้ที่จะช่วยนักเรียนที่ถูกจับได้ก็จะน้อยลงอย่างแน่นอน”

หลิวอวี้รู้สึกงงงวย