ตอนที่แล้วยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 299 ล่อลวง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 301 นวด

(ฟรี)ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 300 ดอกบัวยั่งยืนชั่วนิรันดร์


ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 300 ดอกบัวยั่งยืนชั่วนิรันดร์

ขณะนี้ ในที่พำนักถ้ำเมฆาม่วง

แสงสีทองสาดส่องมา และอักขระริบหรี่ก็หลั่งไหลออกมา ทั่วทั้งถ้ำดูพร่างพราวเป็นพิเศษ

นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างหลังเมิ่งเทียนเจิ้ง เย่ชิวปลดปล่อยพลังทั้งหมดและโจมตีต้นตอของปัญหาในร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งอย่างต่อเนื่อง หวังกำจัดมันให้หมดสิ้น หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน ในที่สุดเขาก็รักษาอาการบาดเจ็บบางส่วนในร่างกายของอีกฝ่ายได้

"ฟิ้ว… "

หลังจากแรงสะท้อน เย่ชิวก็ลืมตาของเขาและหอบอย่างหนัก

เป็นเดือนที่เหน็ดเหนื่อยอย่างยิ่ง ยิ่งเหนื่อย เย่ชิวก็ยิ่งเกลียดเทียนเมิ่งมากเท่านั้น มารตนนี้ยังมอบภาระไว้แม้ว่านางจะตายไปแล้ว ช่างน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง

"ศิษย์น้อง เป็นอย่างไรบ้าง?" หมิงเยว่ตามเขามาอย่างเงียบ ๆ เมื่อนางเห็นว่าเย่ชิวตื่นแล้ว นางก็รีบถามทันที

เย่ชิวส่ายหัวแล้วพูดว่า "ปราณโลหิตของศิษย์พี่ฟื้นคืนแล้ว แม้ว่าชีวิตของเขาจะไม่ตกอยู่ในอันตราย ต้นตอของความหายนะในร่างกายของเขาก็ยังยากจะกำจัด ข้ายังคงต้องใช้ความพยายามต่อไป"

เม็ดยาฟื้นคืนชีพสามารถช่วยชีวิตเมิ่งเทียนเจิ้งได้แน่นอน แต่หากเขาไม่กำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่ที่ทิ้งไว้โดยเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์ ข้อบกพร่องร้ายแรงนี้จะคร่าชีวิตของเมิ่งเทียนเจิ้งอีกครั้งในวันหนึ่ง

ดังนั้น สิ่งที่เย่ชิวต้องทำตอนนี้คือกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่นี้ให้หมดสิ้น

ด้วยเคล็ดวิชาดอกบัวเขียวโกลาหล เย่ชิวก็ได้สลายอันตรายไปมากกว่าครึ่ง ปราณมารที่ทิ้งไว้โดยเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์ก็ลงไปมากเช่นกัน

ต่อไป วิธีเดียวที่จะกำจัดมันได้ก็คือบุกทะลวงไปขอบเขตราชันยุทธ ตราบเท่าที่เมิ่งเทียนเจี้ยงสามารถบุกทะลวงไปถึงขอบเขตราชันยุทธได้ อันตรายที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขาก็จะหมดไป

อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในตอนนี้ก็คือเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์มีความสามารถในการกลืนกินฟ้าดิน

ไม่ว่าเย่ชิวอัดฉีดพลังเข้าไปเท่าใด มันก็จะถูกกลืนกิน เหมือนกับนักพรตซวนเทียนในตอนนั้น เป็นเพราะเหตุนี้จึงทำให้อาจารย์ของเขาไม่สามารถทะลวงไปสู่ขอบเขตราชันยุทธได้ ท้ายที่สุด เขาก็ได้เสียชีวิตด้วยโรคซึมเศร้า

ต้องบอกว่าเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์จากเทียนเมิ่งนั้นชั่วร้ายเกินไป มันทำให้เย่ชิวรู้สึกหมดหนทางอย่างมาก

หากเย่ชิวค้นพบมันก่อนที่อันตรายที่ซ่อนเร้นจะปะทุขึ้น มันคงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะจัดการกับมัน อย่างไรก็ตาม ปราณมารในร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งได้ปะทุออกมาจนหมดแล้ว เป็นเรื่องยากมากที่จะกำจัดให้หมดไป

หมิงเยว่ผู้อยู่เบื้องหลังมองไปที่เย่ชิวที่ขมวดคิ้วแน่นและรับรู้ว่าเย่ชิวเจอปัญหาใหญ่ นางกระวนกระวายมากและพูดว่า "ศิษย์น้อง เราควรทำอย่างไรดี? อันตรายที่ซ่อนอยู่นี้ไม่สามารถกำจัดได้เลยหรือ?"

เย่ชิวเงียบไปพักหนึ่ง เขาคิดเกี่ยวกับมาตรการรับมือนี้อย่างเงียบ ๆ

"อั่ก… "

ทันใดนั้น เมิ่งเทียนเจิ้งก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก และใบหน้าแดงก่ำก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวทันที

"ศิษย์พี่!" หมิงเยว่ตะโกนอย่างกระวนกระวายและกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเมื่อเมิ่งเทียนเจิ้งตื่นขึ้นกะทันหัน แต่เขากลับโบกมือของ บ่งบอกว่าหมิงเยว่ไม่ต้องมา

ขณะที่อดทนต่อปราณมารที่ปั่นป่วนในร่างกายของเขา เมิ่งเทียนเจิ้งก็ถอนหายใจและพูดว่า "พอเถอะ… ข้ารู้จักร่างกายตนเองดี ปราณมารของเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์นี้ได้ครอบครองร่างกายของข้าเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีแล้ว เป็นเวลากว่าร้อยปีที่ข้าได้เสาะหาสมุนไพรล้ำเลิศในโลกนี้ แต่ก็ไม่สามารถกำจัดมันได้”

"ศิษย์น้อง ข้ารู้ว่าเจ้ามีวิธี แต่ไม่จำเป็นต้องเสียสมบัติธรรมชาติมากมายให้กับข้า มันไม่คุ้ม"

เมิ่งเทียนเจิ้งดูเหมือนจะทำใจยอมรับและยอมแพ้ในการมีชีวิตต่อ

อย่างไรก็ตาม เย่ชิวไม่ได้ตั้งใจจะยอมแพ้ ในทางกลับกัน เขายิ้มและพูดว่า "ศิษย์พี่ยังคงสง่างามเช่นเคย ไม่จำเป็นต้องยอมแพ้ในตนเอง เคล็ดวิชามารกลืนสววรค์นั้นประหลาดก็จริง แต่มันก็ไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา เมิ่งเทียนเจิ้งก็อึ้งไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินเย่ชิวพูดอย่างมั่นใจ เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเย่ชิวมีวิธีกำจัดปราณมารของเคล็ดวิชามารกลืนสววรค์ได้จริงหรือ

อันตรายที่ซ่อนอยู่นี้เป็นสิ่งที่แม้แต่อาจารย์ลุงซวนเทียนก็แก้ไขไม่ได้ นอกจากนี้ยังเป็นเพราะการตายของนักพรตของซวนเทียนทำให้เมิ่งเทียนเจิ้งมองไม่เห็นความหวังที่จะมีชีวิตต่อ ดังนั้นเขาจึงยอมแพ้

"ศิษย์น้อง เราจะแก้ปัญหาของศิษย์พี่ได้อย่างไร?" หมิงเยว่ก็ถามด้วยความสงสัยเช่นกัน

เย่ชิวยิ้มและไม่ตอบกลับ ทันใดนั้น มือของเขามีแสงสว่างชัดเจนล้อมรอบตัวเขา ฉับพลัน แสงนั้นก็ส่องสว่างไปทั้งถ้ำ ในความมืดมิด ราวกับว่าดอกบัวเขียวเบ่งบานด้วยแสงพร่างพราว

"นี่คือ… เคล็ดวิชาเซียน?"

หมิงเยว่ตกใจทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้

ขณะที่เย่ชิวเปิดใช้งานบันทึกยั่งยืนชั่วนิรันดร์ ลำแสงก็ได้รวมตัวกันและดอกบัวเขียวสูงตระหง่านก็บานสะพรั่งในถ้ำ

เย่ชิวกล่าวว่า "ศิษย์พี่ วันนี้ข้าจะมอบโชคลาภแก่ท่านเพื่อช่วยให้ท่านเข้าสู่ขอบเขตราชันยุทธ!"

"อะไรกัน!"

เมิ่งเทียนเจิ้งตกใจและไม่เชื่อ

เย่ชิวผลักฝ่ามือของเขาออกช้า ๆ และดอกบัวเขียวก็ฉีดเข้าไปในร่างของเมิ่งเทียนเจิ้ง ฉับพลัน ปราณมารแห่งความมืดมิดในโลกที่ขุ่นมัวก็ดูเหมือนจะพบกับกรรมตามสนอง

ดอกบัวเขียวหยั่งรากลึกในทะเลแห่งจิตใต้สำนึกของเมิ่งเทียนเจิ้งโดยสมบูรณ์และปลูกผลไม้เต๋าขึ้นมา

เมิ่งเทียนเจิ้งตกใจเลย "นี่คือ… ผลไม้เต๋าดอกบัวเขียว?"

เขาตกใจอย่างมาก ต้องรู้ว่าเขายังไม่บรรลุเต๋าใด ๆ และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะครอบครองผลไม้เต๋า

โดยทั่วไปแล้ว มีคนเพียงสามประเภทในโลกที่มีผลไม้เต๋า

หนึ่งคือยอดฝีมือจักรพรรดิยุทธที่ประสบความสำเร็จในการบรรลุเต๋าและก้าวไปสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ อีกหนึ่งเป็นผู้สืบทอดของสำนักธรรมะ เช่น ธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งทะเลสาบหยกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก อีกหนึ่งคือเซียนกลับชาติมาเกิด ตัวอย่างเช่น เสี่ยวหลิงหลงเกิดที่มาพร้อมกับกายาเซียน มาพร้อมกับสถานะเต๋า

เมิ่งเทียนเจิ้งไม่ได้เข้าข่ายในสามประเภทแม้แต่น้อย เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับสถานะเต๋าด้วยซ้ำ แต่เย่ชิวสามารถให้เขาได้รับสถานะนี้ได้?

"ไม่ถูกต้อง… นี่คือการปลูกงฝังกฎไว้กับตัวเอง!"

ขณะที่เขาตกใจ เมิ่งเทียนเจิ้งค่อย ๆ ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขายังไม่ได้รับสถานะนี้อย่างแท้จริง ในทางกลับกัน เย่ชิวได้ปลูกกฎแห่งเต๋าดอกบัวเขียวในร่างกายของเขา ดอกบัวเขียวนี้ได้ชำระล้างปราณมารในร่างกายของเขา และชำระล้างร่างกายของเขา

เมื่อตระหนักได้เช่นนี้ เมิ่งเทียนเจิ้งก็ตกใจและหายใจเข้าลึก ๆ

"ช่างเป็นเคล็ดวิชาเซียนที่น่าสะพรึงกลัวเกินไป นี่คือดอกบัวเขียวยั่งยืนชั่วนิรัดน์ในตำนานงั้นหรือ?"

เมิ่งเทียนเจิ้งตกใจ หากปลูกผลไม้เต๋าสำเร็จ ความแข็งแกร่งของเขาจะก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดอย่างแน่นอน และอนาคตของเขาจะไร้ขีดจำกัด

โชคลาภของเย่ชิวไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่พูด แล้วเขาจะตอบแทนความกรุณาของเย่ชิวครั้งนี้ได้อย่างไร?

ทันทีที่ปลูกดอกบัวเขียว เย่ชิวก็โคจรงานบันทึกยั่งยืนชั่วนิรันดร์ด้วยพลังทั้งหมดของเขา และพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็พุ่งเข้าสู่ดอกบัวเขียว

ดอกบัวเขียวนี้ควบแน่นขึ้นมาโดยเย่ชิว โดยการรวมความลึกซึ้งของดอกบัวเขียวโกลาหลและบันทึกยั่งยืนชั่วนิรันดร์

ความลึกซึ้งของเคล็ดวิชาธรรมชาตินั้นไร้ขีดจำกัด เมื่อปลูกไว้แล้วแล้ว เส้นทางการบ่มเพาะของเมิ่งเทียนเจิ้งจะราบรื่นขึ้นในอนาคต

เขาไม่จำเป็นต้องพิสูจน์เต๋าเพราะเขาใช้ร่างกายสร้างเต๋าขึ้นมา!

เขาคือเต๋า และเต๋าคือเขา แล้วเหตุใดเขาต้องบรรลุเต๋า?

เย่ชิวจู่ ๆ ก็นึกถึงเส้นทางนี้เมื่อเขานึกถึงเมิ่งเทียนเจิ้ง

เขาลองทดสอบแนวคิดเพียงชั่วครู่และไม่ได้คาดหวังว่ามันจะใช้งานได้จริง

เขายังคงตื่นเต้นมาก ตามที่คาดไว้ ข้าฉลาดเกินไป!

5 1 โหวต
Article Rating
18 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด