ตอนที่ 10 การตอบแทนที่มากขึ้น
ตอนที่ 10 การตอบแทนที่มากขึ้น
==ยื่อกับลู่หลานรันนั้นเป็นคนเดียวกันนะครับ แต่ผมขอใช้ลู่หยานรันเพื่อความแยกง่ายของตัวละครขอบคุณครับ==
ศิลปะการต่อสู้ที่ยื่อซวนได้ถ่ายทอดให้กับลู่หยานรันเป็นทั้งด้านการโจมตีและการป้องกันรวมถึงวิธีการฝึกฝนหลักๆของนิกายด้วย
สิ่งสําคัญที่สุดคือสิ่งเหล่านี้ได้แสดงถึงระดับสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ของยื่อซวน
ทั่วทั้งภูมิภาคเทียนหยวนนั้นไม่ว่าจะเป็นศิลปะการต่อสู้หรือวิธีการฝึกตนตั้งแต่ขั้นต่ำไปจนถึงขั้นสูงนั้นจะถูกแบ่งออกเป็นระดับอำพัน ระดับทมิฬ ระดับปฐพี ระดับสวรรค์ ระดับทูติสวรรค์และระดับจักรพรรดิ!
จากนั้นแต่ละระดับนั้นจะถูกแบ่งออกเป็นขั้นสูงสุด ขั้นสูง ขั้นกลาง และขั้นต่ำ
การตอบแทนที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มันทําให้ยื่อซวนนั้นประหลาดใจที่หนึ่งในการตอบแทนนั้นมีพลังมากจนทําให้เขาได้รับวิธีการฝึกตนระดับปฐพีขั้นต่ำได้
อย่างที่ทุกคนได้รู้กันดีว่าภายใต้เงื่อนไขของการตอบแทนนั้นด้านความสามารถและความสามารถโดยธรรมชาติยิ่งระดับของวิธีการฝึกตนนั้นสูงมากเท่าไหร่ความเร็วในการฝึกตนก็จะยิ่งเร็วขึ้นเท่านั้น
ยื่อซวนได้ถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้บางอย่างให้กับลู่หยานรัน
เนื่องจากประเภทของศิลปะการต่อสู้ที่เขาได้ถ่ายทอดไปได้รับการตอบแทนกลับมาแล้วจึงไม่การตอบแทนอื่นๆที่มากกว่านี้ตามมาอีก
ยิ่งไปกว่านั้นศิลปะการต่อสู้ที่ยื่อซวนได้ถ่ายทอดให้หลังๆนั้นส่วนใหญ่เป็นศิลปะการต่อสู้ระดับอำพัน แม้ว่าคุณภาพของพวกมันจะไม่สูง แต่ก็เหมาะอย่างยิ่งสําหรับผู้ฝึกตนระดับรูปแบบการเปลี่ยนแปลงฉีที่จะฝึกฝนด้วย
เฉพาะเมื่อระดับของลู่หยานรันได้ทะลุผ่านไปยังรูปแบบแท้จริงหรือระดับรูปแบบจิตวิญญาณสีม่วงเท่านั้นที่เธอจะสามารถมใช้พลังของศิลปะการต่อสู้ระดับทมิฬได้
"อืม... ข้าจะให้ยาเพิ่มกับเจ้าอีก!"
ขณะที่ลู่หยานรันกําลังคิดเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้และวิชาใหม่ๆที่เธอได้เรียนรู้ เสียงของยื่อซวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เขากางฝ่ามือออกและทันใดนั้นยาสามเม็ดก็ได้ปรากฏขึ้น
ในขณะที่เขาได้ให้ยาฟื้นวิญญาณชั้นสามแก่เธอแล้ว ยื่อซวนจึงเลือกยาที่มีคุณลักษณะอื่นๆด้วยในครั้งนี้!
หนึ่งในยาเม็ดนั้นถูกเรียกว่ายาเม็ดแก่นแท้จริง มันเป็นยาเม็ดหายากที่สามารถช่วยให้ผู้ฝึกตนย่นระยะที่จะก้าวข้ามสู่ระดับแก่นแท้จริงได้ซึ่งมันถือเป็นยาที่มีคุณภาพและมูลค่าสูงมาก
เม็ดที่สองนั้นเรียกว่ายาพิษ ยาเม็ดนี้มีพิษร้ายแรงที่สามารถกัดกร่อนการเสริมกําลังของผู้ฝึกตนได้ มันถูกใช้เพื่อจัดการกับศัตรูในระดับแก่นแท้จริง
ยาอีกเม็ดหนึ่งเรียกว่ายาก้าวข้ามระดับ มันเป็นยาที่ผู้ฝึกตนระดับการแปลงฉีขั้นสูงใช้เพื่อเข้าสู่ระดับรูปแบบแก่นแท้จริง
ทันใดนั้นยาทั้งสามเม็ดในมือของยื่อซวนได้กลายเป็นลําแสงและตกลงบนฝ่ามือของลู่หยานรัน
[ดิ๊ง! เนื่องจากท่านได้มอบยาแก่ลูกศิษย์ของท่าน (ชั้นหนึ่ง) ท่านได้การตอบแทนถึง 3 เท่า ขอแสดงความยินดีท่านที่ได้รับยาปรับสภาพร่างกาย (ขั้นแรก)!]
[ดิ๊ง! ในขณะที่ท่านได้มอบยาพิษให้ลูกศิษย์ของท่าน (ชั้นหนึ่ง) ท่านได้รับการตอบแทนแบบสุ่ม 5 เท่า ขอแสดงความยินดีท่านที่ได้รับยาพิษสีดํา (ขั้นแรก)!]
[ดิ๊ง! ในขณะที่ท่านได้มอบยาก้าวข้ามระดับให้กับลูกศิษย์ของท่าน (ชั้นหนึ่ง) ท่านได้รับการตอบแทนแบบสุ่ม 10 เท่า ขอแสดงความยินดีกับท่านที่ได้รับยาทําลายพลังงาน (ขั้นสอง)!]
เห็นได้ชัดว่าผลตอบแทนที่ได้รับจากการมอบยาเป็นเรื่องปกติมาก
"อืม... ลู่หยานรันเจ้ายังไม่มีแหวนเก็บของใช่ไหม? ข้าจะให้แหวนของข้ากับเจ้า!"
ยื่อซวนมองไปที่ลู่หยานรันขณะที่เขาเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าของเขาและพูด
"ท่านปรมาจารย์ ท่านไม่ต้อง..."
เมื่อได้ยินแบบนี้ลู่หยานรันจึงคิดที่จะปฏิเสธ
เพราะแหวนเก็บของนั้นมีค่ามาก แม้จะเป็นปรมาจารย์ของนิกายชิงหยุน แต่ยื่อซวนก็มีแหวนเพียงแค่วงเดียว เขาจะมอบให้เธอได้อย่างไรกัน?
แต่ยื่อซวนนั้นไม่ได้ให้โอกาสลู่หยานรันปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย แหวนเก็บของในมือของยื่อซวนนั้นได้กลายเป็นลำแสงทันทีและปรากฏบนอยู่บนมือของลู่หยานรัน
แน่นอนว่าสิ่งต่างๆส่วนใหญ่ในแหวนวงนั้นสามารถจัดเก็บสิ่งของเดิมได้ถูกถ่ายโอนไปยังพื้นที่จัดเก็บของระบบแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ข้างในคือยาเม็ดและบางสิ่งที่เขาไม่ต้องการเท่านั้น
นี่เป็นการทดลองที่ยื่อซวนกําลังทําอยู่ เขาวางแผนที่จะดูว่าเขาจะได้รับการตอบแทนที่เขาได้มอบแหวนเก็บของแก่ลูกศิษย์ของเขาหรือไม่?
[ดิ๊ง! เนื่องจากท่านได้มอบแหวนเก็บของให้ลูกศิษย์ของท่าน (ขนาด 350 ลูกบาศก์ฟุต) ท่านจะได้รับการตอบแทนแบบการตีที่สําคัญ 5 เท่าแบบสุ่ม ขอแสดงความยินดีกับท่านที่ได้รับแหวนเก็บของ (ขนาด 1765 ลูกบาศก์ฟุต)!]
เสียงของระบบดังขึ้นในใจของยื่อซวนอีกครั้ง
ยื่อซวนรีบเปิดพื้นที่เก็บของที่เพิ่งได้มาแต่เห็นว่าไม่มียาอยู่ในนั้น
เขากําลังคิดว่าการวางยาลงในพื้นที่จัดเก็บของนั้นจะทําให้เขาได้รับผลกระทบอะไรตามมาหรือไม่ แต่เขาไม่คิดเลยว่าระบบจะไม่ให้โอกาสเขาได้ลองด้วยซ้ำ
"ตอนนี้ข้าได้มอบวิธีการฝึกตนและวิชาศิลปะการต่อสู้บางอย่างแก่เจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าต้องมีตอนนี้คืออาวุธ!
"และข้าจะมอบดาบชิงหยุนให้กับเจ้า!"
ยื่อซวนโบกแขนเสื้อของเขาและดาบชิงหยุนที่เต็มไปด้วยพลังฉีที่แหลมคมก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
"ดาบชิงหยุนเล่มนี้อยู่เคียงข้างข้ามาห้าปีแล้ว มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณระดับสูงที่ทรงพลัง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปมันเป็นของเจ้าแล้ว!"
ยื่อซวนเหยียดมือออกและแตะเบาๆไปบนดาบชิงหยุนที่ถูกอาบไปด้วยพลังฉีที่แหลมคม จากนั้นก็ดาบเล่มนั้นก็กลายเป็นสายลำแสงและปรากฎต่อหน้าลู่หยานรัน
"ท่านปรมาจารย์..."
เมื่อเห็นได้สิ่งนี้ดวงตาของลู่หยานรันก็อดไม่ได้ที่จะกระพริบอย่างรวดเร็ว เพราะเธอไม่รู้จะต้องทำอย่างไรกับมัน
เมื่อหันหน้าไปทางปรมาจารย์ของเธอที่มอบสิ่งของเหล่านี้แก่เธอและไม่ได้ซ่อนอะไรจากเธอไว้ เธอจึงรู้ว่าไม่มีคําพูดไหนเลยที่จะแสดงความภักดีที่มากเพียงพอที่จะแสดงความขอบคุณของเธอ
ทัศนคติของยื่อซวนต่อการถ่ายทอดความรู้นั้นไม่สามารถปฎิเสธได้ เธอจึงเลือกที่จะต้องยอมรับมันเท่านั้น
แม้ว่าคําพูดของเธอจะไม่สามารถแสดงความภักดีในใจของเธอได้ แต่เธอจะใช้การกระทําของเธอเองเพื่อแสดงความภักดีต่อปรมาจารย์ของเธอ
[ดิ๊ง! เนื่องจากท่านได้มอบดาบชิงหยุน (สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณระดับสูง) ให้กับลูกศิษย์ของท่านจึงได้รับการตอบแทนแบบสุ่ม 102 เท่า ขอแสดงความยินดีกับท่านที่ได้รับดาบวิญญาณเยือกเย็น (สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณระดับต่ำ)!]
เสียงของระบบดังขึ้นในใจของยื่อซวน ทันใดนั้นดาบยาวที่เต็มไปด้วยพลังของน้ำแข็งที่เยือกเย็นได้ปรากฏขึ้นในพื้นที่จัดเก็บสิ่งของของระบบ
"มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณจริงๆด้วย"
เมื่อได้ยินแบบนี้ดวงตาของยื่อซวนก็อดไม่ได้ที่จะเป็นประกายขึ้นมา
อาวุธมีพลังมากกว่าพลังฉีทางด้านจิตวิญญาณมันจะช่วยให้เขาพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาได้มากขึ้น
ในภูมิภาคเทียนหยวนนั้นอาวุธของผู้ฝึกตนอาจเป็นเพียงระดับเวท ระดับลึกลับ หรือระดับทูติสวรรค์
ระดับของอาวุธแต่ละชิ้นแบ่งออกเป็นขั้นยอด ขั้นสูง ขั้นกลางและขั้นต่ำ แม้ว่าดาบวิญญาณน้ำแข็งเยือกเย็นง็งแ็งกดฟกด กห ที่เขาได้รับจะเป็นเพียงอาวุธระดับเวทขั้นต่ำ แต่พลังของมันก็เหนือกว่าอาวุธระดับวิญญาณชั้นยอดมาก
ยื่อซวนต้องการได้รับอาวุธที่มีการป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีอาวุธด้านการป้องกันดังนั้นเขาจึงต้องรอเท่านั้น
"เอาล่ะลู่หยานรันเจ้าไปที่สํานักงานส่วนบริหารของนิกายตอนนี้และเก็บเสื้อผ้าของเจ้าโดยด่วน!
"หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเจ้าสามารถย้ายมาที่ยอดเขาหลิงจิ่วได้ หากเจ้ามีปัญหาเรื่องการฝึกฝนใดๆ เจ้าสามารถมาปรึกษาข้าได้ตลอดเวลา!
"อีกสามวันพวกเราจะออกเดินทาง!"
สิ่งที่ลู่หยานรันไม่รู้คือ ยื่อซวนต้องการใช้เวลาสามวันนี้เพื่อเตรียมของขวัญพิเศษสําหรับเธอ
