ตอนที่ 42 เตือนเต็มเงื่อนไขของอัจฉริยะนักดาบจิม
ตอนที่ 42 เตือนเต็มเงื่อนไขของอัจฉริยะนักดาบจิม
การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม เป็นความรู้ที่น่าพิศวงเป็นอย่างมาก มันสอนถึงการเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่งที่ไม่มีวันหายไป เพียงแต่เปลี่ยนรูปไปเท่านั้น ส่วนที่ว่ามันจะไปอยู่ที่ไหนนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง
อนุภาควิญญาณก็เช่น พวกมันไม่หายไปเพียงแต่เปลี่ยนรูปไปเป็นพลังชนิดต่างกันไป โดยผสานกับพลังจิตของสิ่งที่กระทำหรือผู้ที่ใช้มัน
การเปลี่ยนอนุภาควิญญาณให้กลายเป็นดินโดยอาศัยกฎของโลกมิติที่ว่าเมื่อโลกนี้กลืนอนุภาควิญญาณจะเปลี่ยนให้กลายเป็นพื้นดินที่อุดมสมบูรณ์
ลีโอมีความคิดบ้า ๆ ที่ว่าถ้าเปรียญโลกมิตินี้คือโปรแกรม กฎนั้นคือโค้ดที่เขียนขึ้นมา ถ้าสามารถเข้าไปแก้มันได้ไม่เท่ากับว่าในโลกนี้เขาสามารถสร้างได้ทุกสิ่ง แม้แต่ชีวิต เฉกเช่นที่ตัวตนเทพในความฝันประหลาดนั้นสร้างไข่สีขาวใบนี้ขึ้นมา
เพียงคิดก็ทำให้ใจของเขาเต้นระรัวแล้ว
แต่นั้นทำได้เพียงคิด จนถึงบัดนี้ลีโอทำเพียงแค่มองเห็นเส้นทางแต่เท้าสักข้างยังไม่มีปัญญาจะเข้าไปเหยียบย้ำเสียด้วยซ้ำ ถึงกระนั้นเขาก็โชคดีกว่าหมอผีฝึกหัดหลายคนที่แม้แต่จะมองยังมองไม่เห็นถึงความรู้ “การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม” นี้เลย
ลีโอจดจำและเก็บไว้ในความทรงจำที่สำคัญ เพราะในอนาคตเขาคงได้ใช้มันแน่นอน
“สิ่งสำคัญในเวลานี้คือการเขียนยันต์ดิน” ลีโอกลับมาทำเรื่องสำคัญของตนต่อ นั้นคือการสร้างยันต์ดิน
ยันต์ดินนั้นก็เป็นเช่นเดียวกับยันต์ไฟ ยันต์ลม ที่เป็นยันต์พื้นฐานในธาตุทั้ง 4 ที่เรียนรู้ได้ง่ายของหมอผีผู้จารึกคือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุที่พิเศษขึ้นมาหน่อย แต่ยังไม่ห่างชั้นมากคือ ไม้ โลหะ สิ่งเหล่านี้เป็นอักขระวิญญาณพื้นฐานในบรรดาธาตุต่าง ๆ
รวมเป็นทั้งหมด 6 ตัว ในโลกของอักขระวิญญาณนั้นไม่มีอะไรตายตัว เพราะทุกเส้นทางนั้นสามารถเป็นไปได้ขอเพียงแค่เข้าใจมัน แต่เมื่อไหร่ที่ถึงทางตัน นั้นหมายความว่าตัวของเจ้านั้นไม่เข้าใจมันก็เท่านั้น
ตัวอย่างก็เช่นลีโอที่เข้าใจอักขระวิญญาณลมเขาก็สามารถต่อยอดไปที่อักขระวิญญาณเสียงได้
การเข้าใจในอักขระวิญญาณดินของลีโอนั้นล้ำลึกมาก ซึ่งลีโอคิดว่าตนเองนั้นมีโอกาสที่จะทำความเข้าใจอักขระวิญญาณโลหะได้แล้ว
ถึงกระนั้นลีโอก็ไม่ได้โลภมากกลืนกินทีละมาก ๆ
“คงต้องไว้หลังจากเรียนรู้ทักษะดาบก่อน เพราะอักขระวิญญาณโลหะนั้นเหมาะกับการใช้อาวุธอาคมมากที่สุด”
โครกคราก.....!
ตอนนั้นเสียงท้องของลีโอก็ร้องเตือนด้วยอาการหิว ลีโอเริ่มรู้สึกได้ถึงความอ่อนล้า
“ข้าควรหาอะไรเติมกระเพาะก่อน”
ลีโอสวาปามอาหารลงไปหลายจานหลังจากไม่ได้กินอะไรมา 3 วันเต็ม ๆ ซึ่งถ้าเป็นคนปกติคงเป็นลมหมดสติไปแล้ว
หลังจากกินอิ่มนอนพักสัก 4-5 ชั่วโมง ลีโอก็ตื่นขึ้นมาเพื่อเริ่มงานของตนเองต่อ
ลีโอเดินไปนั่งยังด้านหน้าชุดอุปกรณ์และลงมือเขียนยันต์ดิน อักขระของยันต์ดินค่อย ๆ ถูกลากเส้นและเขียนขึ้นอย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะประสบการณ์ที่สั่งสมมาในช่วงหลายเดือนนี้และการเขียนยันต์หลายร้อยแผ่น ทำให้มือนั้นลากเส้นได้อย่างชำนาญและแม่นยำ
และแม้ลายเส้นจะไม่ได้ดูดีขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้น่ารังเกียจเช่นเดิม มันอยู่ในระดับกลาง ๆ
“เสร็จแล้ว”
ลีโอกล่าวด้วยความดีใจก่อนจะทดลองใช้ทันที ในเมื่อทำได้แล้ว แต่ไม่ทดลองใช้ก็คงไม่รู้ความสามารถของมัน การไม่รู้ความสามารถของสิ่งที่ตนเองมีในมือนั้นถือว่าเป็นเรื่องอันตรายมาก
ยันต์ดินถูกกระตุ้น อักขระเริ่มทำงานก็หลอมรวมทุกสิ่งเข้ามาด้วยกันกลายเป็นดินแข็งก่อนหนึ่งที่พุ่งออกไปกระแทกใส่พื้นดินที่ห่างไปราว ๆ 10 เมตร
“แรงผลักนั้นอาจจะไม่เท่ายันต์ลม แต่แรงกระแทกที่อัดใส่นั้นสร้างความเสียหายให้มากกว่า” ลีโอมองดูและเทียบความต่าง
ยันต์ลมนั้นมีพลังของลมในการอัดเข้าใส่ ซึ่งส่งให้ร่างลอยกระเด็นได้ แต่ยันต์ดินนั้นเป็นเหมือนวัตถุที่กระทบเข้าใส่วัตถุด้วยกัน มันจึงทำลายและบดขยี้เป็นหลัก
ยันต์ไฟแผดเผา
ยันต์ลมระเบิดผลัก
ยันต์ดินกระแทกทำลาย
ยันต์คลื่นเสียงโหยหวนกรีดร้องทำลายจิตวิญญาณ
ลีโอเริ่มลงมือเขียนยันต์ต่อ โดยเน้นไปที่สามชนิดนั้นคือ ยันต์ไฟ ยันต์ลม ยันต์ดิน เพราะว่าเขาต้องใช้ยันต์เหล่านี้เป็นค่าตอบแทนให้กับจิม
...
จิมที่ในตอนนี้กำลังหลังเหงื่อไปทั่วทั้งร่าง ตรงข้ามนั้นเป็นผีร้าย 1 ตัวและมนุษย์ที่เสียสติอีกหนึ่งคน ทั้งผีร้ายและมนุษย์ร่วมมือกันโจมตีใส่อย่างไม่หยุดหย่อน
ผีร้ายนั้นได้เปรียบในเรื่องการหายตัวไปมาและลอยได้ ส่วนมนุษย์เสียสตินั้นเป็นร่างสิงสถิตปีศาจที่ใกล้จะกลายร่างแล้ว มันมีพละกำลังที่เหนือมนุษย์ เพราะเป็นร่างของปีศาจแห่งความโกรธ
ผีร้ายพุ่งเข้ามาจากทางด้านหลัง แต่จิมนั้นรวดเร็วมาเขาขยับขาเพียงครั้งเดียวก็หลบการพุ่งเข้ามาของผีร้ายได้แล้ว ก่อนจะฟันสวนกลับไปด้วยคมดาบในมือ แต่ว่าผีร้ายนั้นระวังตัวมาก มันรีบหายไปและโผล่ขึ้นมาอีกครั้งในเงามืด
แต่ดาบที่คิดว่าหลบพื้นกลับโผล่มาอยู่ตรงหน้าพร้อมในเสี้ยววินาทีนั้นก็ผ่าร่างของผีร้ายจนสลายหายไป
ดาบที่เคลื่อนไหวราวกับมีชีวิตม้วนตัวกลับบินเข้ามาอยู่ในมือของจิมที่อยู่ห่างออกไป 10 เมตร แต่ยังไม่ทันที่ได้พักหายใจ ร่างสิงปีศาจความโกรธก็ทะยานเข้ามาพร้อมกับหมัดที่ต่อยเข้าจุดตาย
จิมที่รับดายมาได้เคลื่อนไหวด้วยท่าสะพานโค้งทำให้หมัดของร่างสิงสถิตปีศาจต่อยพลาด แต่มันยังไม่ยินยอมที่จะปล่อยให้เหยื่ออันโอชะหลุดมือ จึงใช้สองมือผสานกันหวังจะทุบลงไป
แต่ความเร็วยอมเป็นของผู้ชนะ จิมนั้นในตอนที่หลบก็บิดตัวด้วยท่วงท่าที่เหลือเชื่อใช้เท้าถีบเข้าที่ช่วงใต้แขนทำให้ร่างสิงสถิตปีศาจไม่อาจจะทุบลงมาได้
ส่วนดาบที่พึ่งกลับเข้ามาก็ถูกเหวี่ยงออกไปโค้งหลบจากตัวของจิมและฟันเข้าใส่ขาของร่างสิงสถิตจนขานั้นขาดออกจากกันทั้งสองข้าง
เมื่อสูญเสียทั้งการเคลื่อนไหวและการโจมตีทุกอย่างก็จบสิ้น
จิมถีบตัวท่อนบนของมันจนกระเด็นไปด้านหลัง แต่ว่าลอยออกไปแค่ไม่ถึง 5 เมตรร่างท่อนบนก็โดนดาบผ่าแยกจากทางด้านหลังทะลุออกมาด้านหน้า ดาบที่พึ่งผ่าร่างของร่างสิงสถิตปีศาจเมื่อครู่พุ่งด้วยความเร็วสูงกลับเข้าสูงมือของจิมที่เท้าทั้งสองพึ่งจะสัมผัสพื้นพอดี
ฟึบ!
เสียงตวัดดาบสลัดคราบเลือดออกจากคมดังขึ้นหนึ่งครั้ง ก่อนดาบจะเก็บเข้าฝักที่ด้านหลังก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างสิงสถิตปีศาจตกลงสู้พื้น เลือดสาดกระเซ็นตายลงไปทั้งอย่างนั้น ไม่มีวี่แววของสัญญาณชีพอีก
สีหน้าและแววตาของจิมเยือกเย็นมาก
“ผลการต่อสู้ กำจัดสิ้นซาก”
“เวลาในการกำจัด 1 นาที 29 วินาที”
แสงข้อความและเสียงของโปรแกรมดังขึ้นมาด้านหน้าของจิม ห้องทั้งหมดเริ่มสว่างกลับมาเป็นปกติ แสดงให้เห็นว่าสถานที่นี้เป็นเพียงห้องทรงกลม มันถูกเรียกว่าห้องต่อสู้ของกองทัพ เพื่อใช้ในการฝึกฝนต่อสู้ทุกรูปแบบ
โดยสามารถโปรแกรมศัตรูเข้าไปได้อย่างอิสระไม่เว้นแม้แต่ภูตผีปีศาจและมนุษย์ด้วยกัน ผ่านการฉายภาพด้วยเทคโนโลยีโฮโลแกรมขั้นสูงที่จำลองออกมาได้ไม่ต่างจากสภาพจริงเมื่ออยู่ในห้องฝึกซ้อม
หมอผีนิยมใช้มันเพื่อสะสมประสบการณ์การต่อสู้จริงและศัตรูที่ถูกโปรแกรมอยู่ในนี้ก็มาจากสิ่งที่มีอยู่จริง จับเข้ามาและสแกนพวกมันเก็บไว้ใช้ฝึกฝน
“ข้าน่าจะยังทำได้เร็วและเคลื่อนไหวได้เฉียบคมมากกว่านี้”
“วิเคราะห์การเคลื่อนไหว”
จิมสั่งการระบบ แต่ว่าตอนนั้นภาพฉายของวิด้าก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า
“ที่รักเขากลับมาแล้ว”
“กลับมา เจ้าหมายถึงเด็กหนุ่มที่ชื่อ ลีโอ”
“ใช่แล้ว ข้าจะพาเขาไปที่ห้องรับแขก ท่านก็ควรไปอาบน้ำเพื่อพบเขาสักหน่อย” วิด้ามองดูจิมที่อยู่ตรงหน้า
“ไม่จำเป็นหรอก ข้าพึ่งจะอุ่นเครื่องเท่านั้น ยังไม่มีเหงื่อออกด้วยซ้ำ เจ้าไม่ต้องพาเขาไปที่ห้องรับแขกแต่ให้พาเขามาพบข้าที่ห้องฝึกซ้อมข้าง ๆ ก็แล้วกัน”
“ก็ได้”
กล่าวจบวิด้าก็วิ่งเข้ามากอดแขนของจิมและพากันเดินออกจากห้องฝึกซ้อมไป
ลีโอเดินตามฮิวแมนนอยด์วิด้าที่ฮัมเพลงด้วยอารมณ์ดี ตอนนั้นเองวิด้าก็หันมากล่าวกับลีโอ
“จิมบอกว่าให้พาท่านไปที่ห้องฝึกซ้อมได้เลย ห้องอยู่ทางนี้เชิญท่านตามข้ามาได้เลย”
“อืม”
ลีโอพยักหน้าตกลงและเดินตามไป ขณะที่ในใจก็คิดว่า ‘จิมนั้นคาดเดาว่าข้ามียันต์มาแล้ว จึงพาไปที่นั่น ดูเหมือนเขาจะเชื่อว่าข้าทำได้ แต่ก็ไม่แปลก ถ้าทำไม่ได้ข้าจะมาที่นี่ทำไม’
หลังจากเดินตามวิด้าไปในห้องฝึกซ้อมที่อยู่ภายในบ้านหลังเดียว ประตูเปิดขึ้นมาเผยให้เห็นความสว่างในห้องที่ไม่มากหรือน้อยเกินไป
วิด้าเดินตรงไปยืนด้านหลังของจิมที่นั่งที่โต๊ะรอคอยลีโออยู่ก่อนแล้ว
“เจ้าสร้างเสร็จแล้ว” จิมไม่รอให้ลีโอนั่งก็ถามขึ้นมาในทันที
“เป็นอย่างที่ท่านกล่าว ข้าทำมันเสร็จแล้ว” ลีโอนั่งลงที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามและหยิบล้วงเอายันต์ออกมา
“ตามที่ตกลง ยันต์ไฟ 15 แผ่น ยันต์ดิน 15 แผ่น ยันต์ลม 15 แผ่น ทั้งหมดถูกวางไว้อยู่ที่นี่แล้ว” ลีโอกล่าว
จิมหรี่ตามองยันต์แต่ละพื้น ทั้งหมดนั้นเป็นของจริงแน่นอน และดูเหมือนพึ่งจะเขียนด้วยซ้ำ เพราะบางแผ่นหมึกยังคงไม่แห้งสนิทดีเลยด้วย
“เจ้าสมกับเป็นอัจฉริยะแห่งยันต์จริง ๆ อายุเพียงเท่านี้สามารถเขียนยันต์ได้ 3 ชนิดแล้ว” จิมไม่ตระหนี่คำชม เขากล่าวออกมาตรง ๆ แม้แต่ลีโอก็ยังยิ้มรับคำกล่าวชมครั้งนี้
“ขอบคุณสำหรับคำชม ตกลงว่าท่านจะสอนทักษะดาบให้ข้าแล้วใช่หรือไม่” ลีโอกล่าวทวงข้อตกลง
“แน่นอน ข้าไม่เคยกลืนคำพูดของตนเอง เจ้าพร้อมไหม”
ลีโอผงะเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะเริ่มในทันทีเลย แต่ก็ยังคงตอบกลับไปว่า “ข้าพร้อม เพียงแต่ตัวไม่มีดาบอาคม”
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าเตรียมเพราะว่าข้าจะพาเจ้าไปซื้อมันด้วยตัวเอง มันเป็นดาบที่ดีกว่าของที่ขายในร้าน แต่อย่าพึ่งไปใส่ใจมากสิ่งสำคัญที่เข้าต้องฝึกไม่ใช่การใช้ดาบอาคม แต่เป็นทักษะดาบ”
จิมกล่าว ก่อนจะลุกขึ้นยืน
ลีโอทำตามลุกเดินตามหลังไป ส่วนวิด้าไม่ได้เข้าไปขัดทั้งสองนางหันไปหยิบเอาเครื่องดื่มมาจัดเตรียมรอไว้บนโต๊ะและเฝ้าดูทั้งสองอย่างเงียบ ๆ
จิมเดินมาหยุดอยู่ที่แท่งโลหะยาวประมาณ 2 คืบ จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา
“รับนี่ไป” จิมโยนให้กับลีโอชิ้นหนึ่ง
ลีโอสามารถยื่นมือไปรับมาได้โดยไม่ทำตกหล่น แต่ว่าพอสัมผัสรับมากลับค้นพบว่าสิ่งนี้น้ำหนักมากกว่าที่ตาเห็น
“มือคืออะไร” ลีโอมองอย่างไม่เข้าใจ
“ดาบ” จิมตอบสั้น ๆ
ก่อนจะใช้มือทั้งสองจับแท่งโลหะยกขึ้นเสมอหน้าอกและบิดไปคนละทางด้วยมือทั้งสองพร้อม ๆ กัน ฉับพลันนั้นก็มีใบดาบยาว 1.2 เมตรก่อตัวขึ้นมา แท่งโลหะในมือกลายเป็นด้ามจับในทันที
ลีโอรู้สึกทึ่งกับของในมือและเข้าใจแล้วว่าทำไมน้ำหนักของมันจึงมากกว่าที่ตามองเห็น ปรากฏว่ามันซ่อนใบได้ไว้ภายใน
กึก!
ลีโอทำตามจิมพร้อมกับปรากฏใบดาบออกมา ดาบนี้ไม่มีคม เป็นเพียงใบทื่อ ๆ เท่านั้น
“เจ้าพร้อมแล้วนะ” จิมสอบถามลีโอ
“พร้อม” ลีโอกล่าวและตอนนั้นเองจิมก็พุ่งเข้ามาหาลีโอในทันที
“เดี๋ยว!” ลีโอร้องอย่างตกใจรีบถอยหลังด้วยความร้อนรน เพราะอยู่ ๆ จิมที่อยู่ตรงข้ามก็ลงมือโจมตีอย่างไร้ความปรานีในทันที
