ตอนที่แล้วตอนที่ 1070 มังกรทองบินวน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 1072 โปรดนำความฝันของเราบินไปด้วย

ตอนที่ 1071 กำเนิดดาบเทพพยัคฆราช


สำนึกของจักรพรรดิอวี้ในดาบเทพจักรพรรดิอวี้นั้นหายไปนานแล้วตั้งยังอยู่ในวิหารเทพจักรพรรดิอวี้  แต่พลังปณิธานและพลังงานของเขายังคงอยู่ที่นั่นเสมอ

นอกจากนี้ยังมีความจริงที่ว่าดาบเทพจักรพรรดิอวี้ยอมรับเย่ว์หยางเป็นหลักแต่สิทธิ์ในการใช้ตกอยู่ที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนซึ่งเป็นทายาทรุ่นหลังของจักรพรรดิอวี้ ต่างจากเย่ว์หยางซึ่งผสานเข้ากับผนึกเทพจักรพรรดิอวี้ได้อย่างสมบูรณ์  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมักให้ความเคารพนับถือความเป็นบรรพบุรุษของจักรพรรดิอวี้ไม่ว่าโดยผิวเผินนางจะแสดงออกเช่นใดแต่ในใจนางไม่อาจตัดสินใจลบพลังของบรรพบุรุษออกไป..นอกจากนี้ยังมีความยากลำบากอีกประการหนึ่งในการหลอมรวมกับดาบเทพก็คือเมื่อพลังงานของจักรพรรดิอวี้ที่เหลือถูกกำจัดออกไปหมด  ดาบเทพจะตกเป็นของเย่ว์หยางอย่างสมบูรณ์และองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกลัวว่าจะไม่มีทางใช้ดาบได้อีก

“ระวัง!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนมองเห็นดาบเทพจักรพรรดิอวี้ที่ถูกกลืนลงไปดูเหมือนว่าจะมีรูปลักษณ์ใหม่ และเหลือกลุ่มพลังของจักรพรรดิอยู่ส่วนเดียวมีความเป็นไปได้ที่จะสลายตัวได้ตลอดเวลานางรีบเตือนเย่ว์หยางให้เก็บพลังของบรรพบุรุษกลุ่มนี้ไว้

“กระบี่ขาวซวงหัว!”

มือของเย่ว์หยางเคลื่อนไหวอย่างอิสระกระบี่ขาวซวงหัวปรากฏทันทีและยิงแสงผ่านพลังงานผันผวน

อัญมณีสร้างโลกระดับเทพเปล่งแสงเจิดจ้างดงาม

ผสานใช้กับจักษุญาณทิพย์สนามพลังสร้างโลกและพลังเทพปั่นป่วน พลังงานของจักรพรรดิอวี้ที่เหลือถ่ายเทลงในดาบเทพจักรพรรดิอวี้ พื้นผิวดาบเทพจักรพรรดิอวี้แตกสลายภายใต้ปณิธานสูงสุดของเย่ว์หยาง  ภายใต้รัศมีของอัญมณีสร้างโลก ทำให้กลุ่มพลังชีวิตกลุ่มหนึ่งเกิดขึ้น

เย่ว์หยางไม่พลาดโอกาสหยดเลือดเทพลงจากนั้นคุณภาพที่พื้นผิวดาบที่แตกออกมาและพลังงานที่ผันผวนของดาบเทพจักรพรรดิอวี้มีศูนย์กลางอยู่ที่เลือดเทพถูกเปลี่ยนโฉมกลายเป็นรูปสัตว์คล้ายมังกรกินเนื้อ แต่บางครั้งก็คล้ายกับอสูรขับวารีขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน

นี่คือรูปแบบชีวิตใหม่อย่างบริบูรณ์

ไร้ชื่อ

ถ้าจำเป็นต้องอธิบายมันก็คืออาวุธเทพร่างอสูรระดับศักดิ์สิทธิ์ชั้นสุดยอด

ส่วนดาบเทพจักรพรรดิอวี้ที่เป็นสุดยอดอาวุธที่ลอกคราบออกไปแล้วพลางส่งเสียงหึ่งๆอยู่เป็นเวลานาน

มันกลายเป็นลำแสงหลากสีสันบินอยู่รอบจิตวิญญาณเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  เมื่อเย่ว์หยางเห็นมัน เขาควบคุมมันได้ด้วยพลังกฎสวรรค์น้อยที่เขาเข้าใจและคว้ามือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนให้จับไว้

การฝึกพลังคู่รักเริ่มแล้ว

เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจูบกันในโลกวิญญาณ

ความจริงเขากับนางจับดาบเทพที่กำลังเปล่งรัศมีสดใสพร้อมกันอุปสรรคทางกายทั้งหมดหายไป พวกเขากอดกันและกันโดยไม่มีช่องว่างแต่อย่างใดพลังงานสายหนึ่งไหลผ่านจากริมฝีปากอวบอิ่มของนางผ่านเข้าไปในปากของเขาความประทับใจอยู่ในจิตวิญญาณที่ยากจะลืมเลือนเป็นภาพที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสร้างเป็นรูปแบบคู่รักที่ดูดดื่มกันมากที่สุด... ในเวลานี้องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนลืมบุคลิกแม่เสือสาวของตนเองไปหมดสิ้น  เย่ว์หยางก็ลืมไปว่าเขาทำอะไรให้นางโกรธไว้

เหลือแต่ความรู้สึกจากก้นบึ้งหัวใจ

เขากอดนางไว้แน่น

นางกอดเขาตอบเช่นกัน

การสัมผัสกันทางกายภาพทำให้การเชื่อมต่อทางจิตวิญญาณเข้มแข็งขึ้นส่วนลิ้นเป็นการสื่อสารที่หวานชื่นสำหรับคู่รัก

ความสุขที่ไม่รู้จบทำให้ทั้งคู่ดื่มด่ำอยู่ในความรักไม่ว่าจะจูบกันนานเพียงไหนทั้งคู่ก็ไม่รู้สึกเบื่อ  ถ้าทำได้พวกเขาอยากจะจูบในลักษณะนี้ไปตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตามภายใต้พลังปณิธานของเย่ว์หยางดาบเทพจักรพรรดิอวี้ก็ประสบความสำเร็จในการทำสัญญากับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  นี่ไม่ใช่การละทิ้งเย่ว์หยาง  แต่เป็นการยอมรับเจ้านายใหม่  ในความรู้สึกปัจจุบันของดาบเทพจักรพรรดิอวี้มันรู้สึกว่ามันมีเจ้านายสองคนคือเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน นอกจากนี้ดาบนี้ไม่อาจเรียกว่าดาบเทพจักรพรรดิอวี้อีกต่อไป

มันถือกำเนิดใหม่หลังจากถูกมังกรทองกลืนลงไป หลังจากเย่ว์หยางชำระด้วยพลังเทพปั่นป่วนและปณิธานราชันย์และหลอมรวมกับทักษะแฝงเร้นหกรับรู้ขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนพลังงานศักดิ์สิทธิ์และอสูรพิทักษ์ ดาบเทพนี้จึงมีชื่อว่าดาบเทพพยัคฆราช

ดาบเทพพยัคฆราชเปล่งรัศมีหลากสีสันราวกับฟ้าแลบแปลบปลาบ

คล้ายมังกรคล้ายพยัคฆ์

ในท่ามกลางความเงียบเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนในโลกวิญญาณสั่นสะท้านรุนแรง

อาวุธเทพร่างอสูรที่ถูกมังกรเหลืองกลืนพลันเปลี่ยนแปลงอย่างลึกลับกลายร่างเป็นฝึกดาบมีลวดลายที่งดงามคลุมดาบเทพพยัคฆราชไว้ได้ขนาดพอดี

ดาบเทพที่ไม่สามารถหลอมรวมได้สำเร็จถูกทำให้สำเร็จอย่างสมบูรณ์

กลายเป็นดาบเทพพยัคฆราชขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอย่างเป็นทางการ

แม้จะมีฝักดาบพิเศษเกิดขึ้นมาเกินกว่าแผนการเดิม..บางทีอาจเป็นเพราะการผสานกันของดาบเทพ และอาจเป็นสัมผัสตื่นเต้นที่เกิดขึ้นระหว่างจูบกันของคู่รักทำให้ความมั่นใจองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนคลอนแคลนจนยากจะควบคุมตัวเองได้ นางยังคงตอบสนองต่อการจูบอย่างเย่ว์หยางอย่างอ้อยอิ่งนุ่มนวลค่อยเป็นค่อยไป ไม่รู้ว่าเมื่อใดมือหมาป่าซุกซนกุมอยู่ที่เนินอกนาง ถ้าเปลี่ยนเป็นเวลาปกตินางจะบิดร่างเล็กน้อยดูเหมือนอึดอัด  แต่นางไม่ปฏิเสธเหมือนอย่างเคย

เย่ว์หยางดูเหมือนยังไม่พอใจเริ่มยึดครองพื้นที่สูงขึ้นเรื่อยๆ

ในไม่ช้าพื้นที่สูงก็ตกอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม

แต่เมื่อเขาซบศีรษะลิ้มรสผลไม้แห่งชัยชนะนั่นเป็นเรื่องยากที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนจะทนได้ นางปล่อยให้เพลิงรักลุกโหมกดศีรษะเย่ว์หยางลงบนหน้าอกนางให้เขารับรู้ถึงความดื่มด่ำจนยากจะตัดใจจาก

มือซุกซนของเขาป่ายไปทุกที่

“อะแฮ่ม!”

เสียงกระแอมไอดังขึ้นปลุกคู่รักแสนหวานตื่นจากความดื่มด่ำ

เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเพิ่งนึกได้ว่ายังมีเย่ว์หวี่อยู่ใกล้ๆ  แม้ว่านางจะไม่ได้มองดูอยู่ใกล้ๆ แต่ว่าเชื่อมสายแพรใจอยู่จึงรู้สึกเข้าใจในสิ่งที่ทั้งสองกระทำกัน..ตอนแรกเย่ว์หวี่ไม่ต้องการรบกวนอารมณ์ของเย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยน  แต่นางยังไม่หลุดจากการเชื่อมใจกับเย่ว์หยางเพราะนางกลัวว่าการเดินออกมาของนางจะทำให้เกิดความเสียหายใหญ่หลวงต่อจิตใจของน้องชายและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนโดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะที่ทั้งสองกำลังฝึกฝนพลังคู่รักจะไวต่อผลกระทบทางจิตวิญญาณมากขึ้น อาจเกิดความเสียหายที่แก้ไขไม่ได้

เย่ว์หวี่ที่ยังถอนจิตออกมาไม่ได้ต้องฝืนอายข่มความรู้สึกรอให้เย่ว์หยางและองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนฝึกพลังคู่รักเสร็จกระบวนการ

ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ว์หยางตั้งใจจะสำรวจทั้งเนื้อทั้งตัวขององค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนซึ่งดูแล้วเป็นเรื่องน่าอายทำให้เย่ว์หวี่ไม่อาจทนได้อีกต่อไป

ไม่อย่างนั้นนางจะไม่รบกวนทั้งสองคน

จะรอคอยต่อไปจนกระทั่งจบ

“พี่หวี่!” เย่ว์หยางอายมาก และเขาโบกมือซุกซนพัลวัล อย่างนั้นนางก็รอดูไปชั่วขณะแล้วเขาวางตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงดี

“เราถอนจิตกลับไปยังโลกเป็นจริงเถอะ”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

“แค่กๆ ก็ได้” เย่ว์หยางไม่มีเวลาดูว่าเขาสำเร็จกระบี่ที่ห้ากระบี่เหลืองหลงหยวนหรือไม่  โลกกระบี่วิญญาณหายไปอย่างรวดเร็วองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนและเย่ว์หวี่กลับคืนร่างอย่างราบรื่นและปลอดภัยทันทีที่นางลืมตา นางพบว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอยู่ในอ้อมแขนของนาง  เสื้อผ้าทั้งหมดสลายหายไป  ร่างของนางขาวเหมือนหยก..พวกนางอายจนต้องเอามือปกปิดร่างเปลือย เย่ว์หยางรู้ว่าพวกนางอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดเพียงไหน

เย่ว์หยางไม่สามารถดูแลองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก่อนเขาเอาผ้าปูที่นอนห่มเย่ว์หวี่ที่อยู่ด้านหลังก่อน

แต่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรีบเอื้อมมือออกมาอย่างรวดเร็ว

ปิดตาของเขาไว้

แม้ว่านี่จะเป็นการอุดหูขโมยกระดิ่งแต่ก็ไม่ต้องทำให้ทุกคนอับอาย

สองสาวรีบสวมเสื้อ ต่างจากองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่เอามือปิดตาเย่ว์หยางหลังจากสวมชุดชั้นในแล้วเย่ว์หวี่เรียกชุดวิเศษดาบนางฟ้าที่ตอนนี้พัฒนาเป็นสมบัติชั้นกึ่งเทพชุด ‘นางฟ้าอรุณ’ เกราะรบที่สวยงามคลุมทั้งร่างกำจัดความอายไปได้บ้าง

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรีบร้อนจนแทบลืมวิธีแต่งตัว

นางต้องรีบ

เย่ว์หวี่รีบเข้ามาช่วยและจากนั้นองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนหันมองไปรอบๆและใช้ผ้าปูที่นอนของเย่ว์หยางมาพันตัว.. ที่จริงก่อนหน้านี้มีการทดลองมากมายนับไม่ถ้วนนางคุ้นเคยกับการดูแลเขาแบบนี้มานานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขาวุ่นวายอยู่กับการกอดจูบเพียงแค่นั้นเย่ว์หวี่จะแกล้งทำเป็นไม่เห็น  ท้ายที่สุดเขากับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนก็เป็นคนรักกันต่อไปก็ต้องเป็นสามีภรรยากัน นั่นเป็นเรื่องธรรมดามาก

สิ่งที่นางต้องไม่หยุดก็คือให้นางมีความรู้สึกต่อการกระทำเขาเหมือนเดิม “ยินดีด้วย ในที่สุดก็หลอมรวมกับดาบเทพได้สำเร็จ   ดาบเทพพยัคฆราชที่แท้จริงถือกำเนิดขึ้นแล้ว!” เย่ว์หยางทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และแสดงความยินดีกับองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนที่ยังคงหน้าแดงด้วยความอายและไม่เต็มใจนัก

“พี่หวี่! ขอบคุณมาก!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทั้งอายและมีความสุข นางอดกอดจูบเย่ว์หวี่ไม่ได้

“ความจริงเขาเป็นเด็กโตเท่านั้นต่อไปคงต้องปล่อยให้เจ้าดูแลหลังจากนั้น” เย่ว์หวี่แตะมือองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนเบาๆ และนางลอบดีใจ หลังจากที่ทั้งคู่ได้มีส่วนฝึกฝนพลังคู่รักด้วยกันในวันนี้ดูเหมือนว่าองค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนแม่เสือสาวจะไม่โกรธน้องชายของนางอีก  แม้ว่ามองอย่างผิวเผินทั้งคู่จะทะเลาะกันบ้างแต่ในโลกคู่รักที่ดูดดื่มนางกลายเป็นแม่เสือขาวที่อ่อนโยน

“ข้าจะไม่สนใจเขาแน่นอน”  องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดนึกถึงภาพที่น่าอายมิได้นางคว้าแขนเย่ว์หยางได้ก็กัดเขาทันที ทำให้นางอายต่อหน้าพี่หวี่ น่าโมโหนัก!

“อ๊า.. ข้าผิดไปแล้ว ยินดีรับการตัดสินโทษ” ความเห็นที่ยอมรับผิดของเย่ว์หยางนับว่าทำได้ถูกต้อง

“พี่หวี่! อย่าไปสนใจเขาเลย ปล่อยให้เขาคิดต่อไปเถอะ” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกว่าถ้านางอยู่ให้เจ้าเด็กนี่กล่อมต่อบางทีนางอาจใจอ่อนนางรีบฉุดดึงเย่ว์หวี่ออกไปอย่างรวดเร็ว ถ้านางรู้สึกแย่เมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ว์หวี่นางสูญเสียความเป็นตัวเองอีกครั้ง องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอดกลั้นไม่ยอมจูบปากเย่ว์หยาง  นางเตะขาเย่ว์หยางด้วยเรี่ยวแรงที่ไม่พอฆ่ายุงจูงมือเย่ว์หวี่และวิ่งออกไปไกลจากนั้นหัวเราะอย่างมีความสุข

แม่เสือสาวไม่มีความสุขอย่างนี้มาเป็นเวลานานแล้ว

จนกระทั่งอาหารค่ำ

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนถือชามใบเล็กด้วยสีหน้าอารมณ์ดีแม้ว่าจงใจแนบหน้ากับเย่ว์หยางแต่มิอาจปกปิดรอยยิ้มได้

สาวใช้ลูกครึ่งเอลฟ์ถือโอกาสที่องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนอารมณ์ดีส่งชุดที่ออกแบบหกชุดรวมทั้งชุดชั้นในแสนยั่วยวนสองชุดที่ดูแล้วไม่ยั่วยวนอีกต่อไป “ท่านหญิงเชี่ยนเชี่ยน  ลองดูว่าท่านชอบแบบไหนข้าน้อยจะทำชุดตัวอย่างก่อน!”

องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนวางชามลงพอเห็นแบบแล้วนางถึงกับหลั่งเหงื่อพรั่งพรู “ไม่ว่าชุดชั้นในจะมีลักษณะอย่างไรเจ้าออกแบบชุดเกราะรบมากชิ้นได้อย่างไร?  จำเป็นด้วยหรือที่ต้องมีรอยแยกวับๆ แวมๆเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการต่อสู้? นี่ไม่ใช่เกราะสำหรับสู้รบเลยนี่คือชุดทดลองให้เจ้าคนลามกมองดูจนเลือดกำเดาพุ่งตาย”

“ความจริง เจ้าก็สามารถใช้สู้ได้  เจ้าไม่คิดหรือว่ามันน่าสนุกตื่นเต้นดี?” พลังของจักรพรรดินีเทียนฟาคนธรรมดามิอาจเทียบได้

“มีอะไรดีๆ หรือ”  เย่ว์หยางเข้ามาหาราวกับว่าเพิ่งค้นพบโลกใหม่

“ไม่ใช่กงการอะไรของเจ้า!” องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนทุบเย่ว์หยาง นางไม่อยากคิดเลยว่าถ้านางสวมชุดรบที่เย่ว์หยางออกแบบคาดว่าเขาคงกระโดดเข้ามาตะกายนางพัวพันนางไม่เลิกราแน่  นางเตรียมจะฉีกแบบของเขาและคิดเอง  นางคงไม่กล้าสวมที่บ้านในโลกคัมภีร์แน่เขาเป็นบุรุษที่ดูเหมือนจะไม่จริงจังอะไร องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนวางแบบเสื้อผ้าลง นางเซียนหงส์ฟ้าและโล่วฮัวพยายามหลีกเลี่ยง   องค์หญิงเชี่ยนเชี่ยนกล่าว“ข้าก็อยากลองของที่น่าเบื่อนี้ ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าสวมใส่ ก็อย่าให้เด็กๆ รู้โดยเฉพาะปิงเอ๋อกับเป่าเอ๋อ อย่าให้พวกนางรู้เด็ดขาด!”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด