บทที่ 310 เฉินจื่อเทียนผู้เสพติดการถูกทุบตี
เยว่เจียนหลี่จ้องมอง ‘หลี่หราน’ อย่างว่างเปล่า ไม่สามารถกลับมารู้สึกตัวได้เป็นเวลานาน นางรู้ถึงความแตกต่างระหว่างคนธรรมดาและผู้ฝึกตน แม้แต่ผู้ฝึกตนขอบเขตหลอมรวมลมปราณก็สามารถบดขยี้คนธรรมดาหลายสิบคนได้อย่างง่ายดาย ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉินจื่อเทียนอยู่ที่จุดสูงสุดของขอบเขตแก่นทองคำ? นี่ไม่ใช่การดำรงอยู่ใน...
