บทที่ 39

หลี่ชิงเหยาจ้องมองหลี่มู่ไป๋ด้วยดวงตาที่ชุ่มฉ่ำ เธอมีความคาดหวังกับเรื่องนี้มาก

"อ่า..."

หลี่มู่ไป๋รู้สึกลําบากใจ

มันจะไม่สําคัญสําหรับเขา ถ้าเขาขะดูหนังที่น่าอับอายนี้กับเธอ

"พี่ชาย~"

หลี่ชิงเหยาจับแขนหลี่มู่ไป๋และเริ่มทําท่าทางเศร้า

ด้วยดวงตาที่ลึกและน่ารักของเธอกะพริบตา เธอมองเขาและถามว่า "ในที่สุดหนูก็มีวันหยุด พี่คงจะไม่ยอมให้หนูดูหนังคนเดียวหรอกใช่ไหม"

"ก็ได้..."

หลี่มู่ไป๋ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเห็นด้วย

มันไม่สามารถทําร้ายเขาได้ ถ้าเขาดูมันอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจดูกับเธอ

"นี้สิพี่ชายของหนู! ฉันรู้ว่าพี่จะไม่มีวันผิดสัญญา!"

หลี่ชิงเหยาเผยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ

หลี่มู่ไป๋: ฉันเป็นใคร? ฉันมาทำอะไรที่นี้

...

ในไม่ช้าภาพยนตร์ก็เริ่มขึ้น

มีผู้คนมากมายในโรงภาพยนตร์

แม้ว่าหลายคนจะแอบมองไปที่คู่ของหลี่มู่ไป๋และหลี่ชิงเหยาแต่ก็ไม่ได้ทําให้เกิดความวุ่นวายใด ๆ

ท้ายที่สุดยกเว้นพวก Nymphomaniac เหล่านั้น เมื่อคนปกติเห็นชายหนุ่มรูปหล่อและผู้หญิงสวยด้วยกันพวกเขาจะเหลือบมองพวกเขาด้วยความชื่นชมและจะไม่ทําอะไรเกินเลย

ไฟในโรงภาพยนตร์สลัวลงและหน้าจอภาพยนตร์สว่างขึ้น

หลี่ชิงเหยาเกาะแขนของหลี่มู่ไป๋ในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

เรื่องราวของหนังเรื่องนี้ค่อนข้างง่าย

เริ่มต้นด้วยนักเรียนมัธยมปลายชื่อ คาซุกาโนะ ฮารุกะ ที่มีชีวิตประจําวันที่ 'อบอุ่น' กับน้องสาวที่โง่เขลาของเขา

มันง่าย

ไม่มีอะไรพิเศษ

ง่ายเกินไป

แน่นอนว่าตัวละครในนั้นมักจะทำตัวหน้าเศร้า

มันสันคลอนหัวใจของผู้ชม

ตัวอย่างเช่นหลี่ชิงเหยามักจะหันหัวไปหาหลี่มู่ไป๋เพื่อดูปฏิกิริยาของเขา

หนังจบแล้ว

มันเป็นตอนจบที่มีความสุข

ใบหน้าของหลี่ชิงเหยาเต็มไปด้วยน้ําตา

เธอจับแขนของหลี่มู่ไป๋และพูดว่า" พี่ชาย พี่เห็นว่าเขาปฏิบัติต่อน้องสาวของเขาได้ดีแค่ไหน พี่ควรปกป้องน้องสาวของพี่ด้วยวิธีเดียวกัน..."

อะแฮ่ม...

หลี่มู่ไป๋ยกคิ้วขึ้น

เขามักจะมีความรู้สึกว่าน้องสาวของเขากําลังบอกเป็นนัยบางอย่าง แต่เขาไม่เคยวางแผนที่จะขุดหลุมฝังศพของเขาเอง!

"พี่ชายเราอายุยี่สิบกว่าปีแล้ว คุณปู่ไม่ได้บอกความลับกับพี่เหรอ"

เมื่อเห็นว่าหลี่มู่ไป๋ดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไรหลี่ชิงเหยาก็อดไม่ได้ที่จะถาม

"ความลับอะไร"

หลี่มู่ไป๋ขมวดคิ้ว

เนื่องจากหลี่ชิงเหยาไม่ได้มีบทบาทสําคัญในนวนิยายเรื่องนี้ เขาจึงไม่มีเงื่อนงําของความลับที่เธอพูดถึง

"อ๊ะ! ลืมมันสะ ถ้าพี่ไม่รู้ เจ้าพี่ชายโง่! พี่ชายที่โง่เขลาของหลี่ชิงเหยา!!!"

หลี่ชิงเหยาแลบลิ้นของเธอแสร้งทําเป็นโกรธ

ขณะที่หลี่มู่ไป๋ทําอะไรไม่ถูก เขาจึงลูบหัวเธอและสัญญากับเธอด้วยการพยักหน้า "เอาล่ะพี่ชายสัญญาว่าพี่จะปกป้องเธอ!"

"อืม!"

หลี่ชิงเหยากระพริบตาอันอ่อนโยนของเธอ

เธอมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์คล้ายสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยและพูดด้วยน้ําเสียงที่นุ่มนวลแต่ชัดเจนว่า "งั้นน้องสาวคนเล็กของพี่ก็จะปกป้องพี่ด้วย!"

...

หลังจากออกจากโรงภาพยนตร์หลี่ชิงเหยาก็ลากหลี่มู่ไป๋ไปที่สนามเด็กเล่น

หลี่ชิงเหยาไม่เพียง แต่ติดตามคุณปู่ของเธอเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่ยังติดตามแม่ของหลี่มู่ไป๋เพื่อเรียนรู้การจัดการธุรกิจ

ดังนั้นเธอจึงมีชีวิตที่มืดมนมากมาก่อน

ไม่เพียงเท่านั้น

แม้ตอนนี้เธอกําลังดําเนินชีวิตที่มืดมนมากนี้

แต่ก่อนหน้านี้เนื่องจากหลี่มู่ไป๋หมกมุ่นอยู่กับเสี่ยวชิงเฉิงเขาจึงไม่เคยมาดูแลเธอเลย

แต่ตอนนี้ไม่เพียง แต่หลี่มู่ไป๋ใช้เวลาในการดูหนังกับเธอ เท่านั้น แต่เขายังริเริ่มที่จะถอนสัญญาแต่งงานกับเสี่ยวชิงเฉิงนี่คือเหตุผลที่หลี่ชิงเหยาตัดสินใจมาหาเขา

ทั้งสองไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลานาน

พวกเขาจึงมีความสัมพันธ์แบบพี่น้องปกติเท่านั้น

หลี่มู่ไป๋ตระหนักดีว่าหลี่ชิงเหยาทํางานหนักเพียงใดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา

ดังนั้นหลังจากที่พวกเขาดูหนังเสร็จแล้วเมื่อหลี่ชิงเหยาขอให้เขาไปกับเธอเพื่อเล่นในสนามเด็กเล่น เขาก็ยอมทำตามเธอ

อย่างไรก็ตามหลังจากมาถึงสนามเด็กเล่นหลี่ชิงเหยาต้องการขี่ม้าหมุนและขอให้เขาเล่นกับเธอ

เธอต้องการให้หลี่มู่ไป๋นั่งอยู่ข้างหลังเธอ

นี่ไม่ใช่สิ่งที่หลี่มู่ไป๋จะทําได้

เขาจะนั่งบนม้าไม้ตัวเล็ก ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?

หลี่มู่ไป๋รู้สึกลําบากใจ

"พี่ชาย~"

หลี่ชิงเหยานั่งบนม้าไม้และมองหลี่มู่ไป๋อย่างน่าสงสาร "พี่ไม่ได้บอกว่าพี่จะปกป้องน้องสาวของพี่เหรอ? ถ้าฉันล้มลงล่ะ?..."

หลี่มู่ไป๋หน้าซีดเผือด

เธอมีฐานการเพาะปลูกในช่วงปลายของอาณาจักรทองดำ!

แม้ว่าเธอจะตกม้าหมุน แต่ใครจะเชื่อว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ

"พี่ชาย~"

หลี่ชิงเหยาเริ่มทําตัวน่าสงสารอีกครั้ง

เธอมองไปที่หลี่มู่ไป๋อย่างน่าสงสารและพูดว่า "เราไม่ได้เล่นด้วยกันมานานแล้ว พี่เป็นแบบนี้เสมอ พี่จะไม่ทําตามสัญญาของพี่ พี่ไม่ได้ปฏิบัติต่อฉันเหมือนน้องสาวของพี่..."

"ถ้าพี่ไม่อยากเล่นกับฉันจริงๆ พี่สามารถกลับไปหาเสี่ยวชิงเฉิงของพี่ได้!"

หลี่ชิงเหยาพูด 'ขมขื่น'!

"เอ่อ?..."

หลี่มู่ไป๋รู้สึกลําบากใจ

เธอเป็นน้องสาวของเขา เขาจะปฏิบัติต่อเธอเช่นเดียวกับเสี่ยวชิงเฉิงได้อย่างไร?

"ไม่เป็นไรครับ พี่จะไปเล่นกับเธอ..."

ในที่สุดหลี่มู่ไป๋ก็ทำตามที่เธอขอ

เขาไม่เคยคาดหวังว่าแม้จะเป็นวายร้ายที่ถูกลิขิตจากสวรรค์ แต่วันหนึ่งเขาจะถูกเล่นในฝ่ามือของน้องสาวของเขาเอง!

พูดง่ายๆ ก็คือ เขาคงอายเกินกว่าจะพูดถึงมันอีก...

จากผู้แปล : ตอนนี้แอดสับสนมาก จะให้น้องสาวแทนตัวเองว่าอะไรดี ระหว่าง ฉัน กับ หนู ใครคิดว่าอันไหนดีกว่าบอกด้วยนะครับ