บทที่ 25 บทร่าย วิถีทำลายที่ 33 โซคะซุย!

บทที่ 25 บทร่าย วิถีทำลายที่ 33 โซคะซุย!

"เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา!"

เกิดแรงผูกมัดอันทรงพลังที่ถักทอด้วยพลังของเนตรวงแหวน!

"หืม?!"

เคียวชิรู้สึกว่าการไหลเวียนของจักระในร่างกายของเขาหยุดลง

แขนขาแข็งทื่อในทันที

ในวิสัยทัศน์ของเขา

มีสัตว์ประหลาดแปลกๆ สองสามตัว สวมหน้ากากสีขาวที่หน้าอกกลวง

จับแขนขาของเขาไว้แน่น!

"นี่มันอะไรกัน ภาพลวงตา ฉันจะโดนโจมตีได้ยังไง…"

เคียวชิกัดริมฝีปากของเขา กระตุ้นจักระในร่างกายของเขาให้ไหลไปมาอย่างเดือดพล่าน

พยายามบังคับให้ทำลายภาพลวงตา

แต่คราวนี้แรงยึดเหนี่ยวเกินกว่าครั้งที่แล้ว

เป็นไปไม่ได้ที่จะหลุดพ้นในเวลาอันสั้น"

"ในที่สุดก็จับคุณได้แล้ว"

เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาในดวงตาของ อุจิวะ ยูเอะจางหายไปโดยอัตโนมัติ

ท้ายที่สุดนี่คือเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาที่เพิ่งตื่นขึ้นเมื่อไม่นานมานี้และยังห่างไกลจากทักษะที่แท้จริง

ยังไม่มีการพัฒนาเทคนิคเฉพาะของเนตร

ตอนนี้เขาสามารถใช้พลังของเนตรขั้นพื้นฐานที่สุดเท่านั้น

แน่นอนว่า

ถึงจะเป็นอย่างนั้น

ภาพลวงตาที่ใช้โดยเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา

ก็เพียงพอแล้วที่จะยับยั้งโจนินชั้นยอดได้!

อุจิวะ ยูเอะค่อยๆยกฝ่ามือขึ้น

เปลวไฟสีน้ำเงินรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

"–ผู้ปกครองเอ๋ย ผู้สวมหน้ากากแห่งเลือดเนื้อ ปรากฏอยู่ กระพือปีกโบยบินสูง สวมนามแห่งมนุษย์ ความจริงและความลวง จงกางเล็บเพียงน้อยใส่กำแพงฝันอันไร้มลทินด้วยเถิด…"

มาพร้อมกับบทสวดลึบลับ

เปลวเพลิงสีน้ำเงินในมือของ อุจิวะ ยูเอะ กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว!

"จักระนี้…ไม่!"

สีหน้าของเคียวชิเปลี่ยนไปอย่างมาก

เขารู้สึกถึงลมหายใจที่แข็งแกร่งของอันตราย

ถ้าโดนสิ่งนี้เข้าไป

ตายแน่!

"บัดซบ! ฉันคือเคียวชิระเบิด ฉันจะแพ้เด็กน้อยโคโนฮะได้ยังไง!"

เคียวชิคำรามอย่างเดือดดาล

ภายใต้ผลกระทบของจักระที่สิ้นหวัง

ปีศาจในภาพลวงตาที่อยู่รอบตัวเขา

ค่อยๆถูกชะล้างออกไปทีละตัว

น่าเสียดายที่มันสายเกินไป

"วิถีทำลายที่ 33 โซคะซุย!"

ระเบิดเพลิงที่มีการบีบอัดสูงถูกปลดปล่อยออกมาในทันที!

เกิดคลื่นเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ

ร่างของเคียวชิก็จมหายไปในเพลิงทั้งร่าง!

"บูม! บูม! บูม!"

เปลวเพลิงระเบิดเป็นระลอกใหญ่

รู้สึกได้แม้จะอยู่ห่างไกลออกไปไม่กี่กิโลเมตร

เหลือเพียงหลุมลึกขนาดใหญ่ที่ไหม้เกรียมที่อยู่บนพื้น!

เคียวชิ โจนินชั้นยอดแห่งอิวะงาคุเระ

ในการโจมตีนี้เขาถูกเผาผลาญไม่เหลือแม้แต่กระดูก!

"นี่คือวิถีมารที่ได้รับการร่ายบทสวดอย่างสมบูรณ์…"

ความประหลาดใจฉายแววในดวงตาของยูเอะ

นี่เป็นเพียงวิถีทำลายที่ 33

หากเป็นวิถีทำลายที่ 90 คุโรฮิทสึกิ…

มันจะเป็นพลังแบบไหน?

จนถึงตอนนี้

กองกำลังระเบิดของอิวะถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว

การต่อสู้สิ้นสุดลง

ยูเอะหยิบโฮเงียวคุออกมาจากระบบ

เริ่มเก็บเกี่ยวจิตวิญญาณบนสนามรบ

นินจาอิวะและจูนินโคโนฮะ ยังมีนักเรียนจำนวนไม่น้อยในสนารบนี้

พลังวิญญาณถูกดึงออกมาจากซากศพ

รัศมีแสงของโฮเงียวคุสว่างขึ้นเล็กน้อย

"แน่นอนว่าการต่อสู้ เป็นอาวุธสำหรับการเก็บเกี่ยวดวงวิญญาณ"

มีแสงวาบขึ้นในดวงตาของอุจิวะ ยูเอะ

เขามีลางสังหรณ์

โฮเงียวคุอยู่ไม่ไกลจากการปลดล็อค!

………….

การโจมตีของนินจาอิวะ

ทำให้โคโนฮะได้รับบาดเจ็บสาหัส

ครูจูนินทั้งแปดคนถูกสังหาร

นักเรียนอีกยี่สิบหกคนเสียชีวิต

ข่าวนี้กลับมาที่โคโนฮะ

โฮคาเงะรุ่นที่สามระเบิดความโกรธเกรี้ยวทันที!

"ดันโซ! ขอคำอธิบายที่สมเหตุสมผล!!!"

"ให้"

ใบหน้าของ ชิมูระ ดันโซ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาโยนม้วนกระดาษออกมา

"นี่มัน…แผนที่โดยละเอียดการส่งกำลังทหารของ อิวะงาคุเระ ในแนวหน้า?"

โฮคาเงะรุ่นที่สาม เปิดม้วนกระดาษเพื่อดูและอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจ

"โอโรจิมารุอยู่ที่ไหน"

"เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสระหว่างภารกิจ ตอนนี้เขาอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของราก และกำลังรับการรักษา"

"ราก…"

ใบหน้าของโฮคาเงะรุ่นที่สามมืดลง

โอโรจิมารุละทิ้งงานที่ได้รับมอบหมายจากโฮคาเงะและทำภารกิจของรากแทน

นี่หมายความว่า

โอโรจิมารุ ซึ่งเดิมเป็นคนของโฮคาเงะ ได้ลี้ภัยอย่างสมบูรณ์ในราก!

"คุณรู้ไหมว่าครูและนักเรียนของเราตายไปกี่คน"

โฮคาเงะรุ่นที่สามกล่าวด้วยใบหน้าโศกเศร้า

"อาจารย์จูนินสองสามคน รวมถึงเด็กน้อยไม่กี่คนที่ยังไม่ใช่เกะนินด้วยซ้ำ เพื่อแลกกับข้อมูลสำคัญทางการทหาร มันคุ้มค่าจริงๆ!"

ชิมูระ ดันโซ พูดอย่างไม่พอใจ

พูดตามตรง

นักเรียนที่สามารถวิ่งกลับมาได้ประมาณครึ่งหนึ่ง

เขาคิดว่ามันเหลือเชื่อมาก

ต้องรู้ว่า

ในการประมาณการ การบาดเจ็บล้มตายของเขา

อย่างน้อยสองในสามของนักเรียนเหล่านี้จะต้องตาย!

"คุณ…!"

โฮคาเงะรุ่นที่สามโกรธมาก

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ต้องบอก

ถ้าอยู่ในสนามรบ

เพื่อให้ได้ข้อมูลที่สำคัญนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าเสียดายที่นินจาหลายร้อยคนต้องเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บ

ต้องบอกว่า

แผนการของ ชิมูระ ดันโซ ถูกนำไปใช้อย่างสวยงาม!

เพื่อแลกกับข้อมูลสำคัญด้วยการเสียสละที่น้อยที่สุด

ในความเป็นจริง

เรื่องที่ทำให้โฮคาเงะรุ่นที่สามโกรธจริงๆ

มันเป็น "การโดดงาน" ของโอโรจิมารุ

นี่คือลูกศิษย์ที่เขาฝึกฝนมาด้วยตัวเอง!

อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ไตร่ตรองถึงมัน

ทำไมโอโรจิมารุถึงจากไป?

สิ่งนี้มีแต่จะทำให้เขารู้สึกตัวเท่านั้น

ว่ามันถูกต้องแล้วที่จะแยกโอโรจิมารุออกจากการเป็นผู้สืบทอดของโฮคาเงะ

เริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาแล้วในตอนนี้

แล้วเขาจะทำให้โอโรจิมารุเป็นโฮคาเงะได้อย่างไร?

แน่นอนว่า นามิคาเสะ มินาโตะ นั้นซื่อสัตย์และเชื่อฟัง!

"ดันโซ โอโรจิมารุไม่ได้ควบคุมง่ายขนาดนั้น…"

โฮคาเงะรุ่นที่สามพูดอย่างมีความหมาย

"ฮึ! คุณไม่ต้องกังวลกับเรื่องนั้นฮิรุเซ็น"

ดันโซพูดอย่างเย็นชา

เขาต้องการใช้โอโรจิมารุจริงๆ

ต่อสู้กับกองกำลังของโฮคาเงะรุ่นที่สาม

เลือกโอโรจิมารุเป็นโฮคาเงะรุ่นที่สี่

หลังจากทำสำเร็จแล้ว

ค่อยคิดหาวิธีกำจัดโอโรจิมารุ

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงความคิดของเขา

"เมื่อเทียบกับโอโรจิมารุ ฉันคิดว่าตอนนี้มีคนที่น่าเป็นห่วงเพิ่มมาอีกหนึ่งคนแล้ว!"

"ใคร?"

"อุจิวะ ยูเอะ!"

………………………….