บทที่ 19 ภารกิจระดับ C คุ้มกันกลุ่มลูกหมี!

บทที่ 19 ภารกิจระดับ C คุ้มกันกลุ่มลูกหมี!

วันหยุดสั้นๆ สิ้นสุดลง

ทีมสี่รับภารกิจใหม่อีกครั้ง

งานระดับ C งานคุ้มกัน

เนื้อหาเฉพาะคือ

โรงเรียนนินจาจัดนักเรียนไปที่ชายแดนของแคว้นไฟ

เยี่ยมชมสถานที่ทางทหารและเรียนรู้หน้าที่การปกป้องหมู่บ้านของนินจาโคโนฮะ

ยอดเยี่ยม

การศึกษาอุดมการณ์

เริ่มจากเด็กๆ

"ภารกิจนี้ กำลังจะออกจากหมู่บ้าน…"

สีหน้าของชิซึเนะดูกังวลเล็กน้อย

เหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่ยูโนะคุนิทำให้เกิดเงาในใจเธอ

"ไม่เป็นไร ครั้งนี้หมู่บ้านส่งจูนินและโจนินไปด้วย เราเป็นแค่เกะนิน หน้าที่ของเราคือดูแลนักเรียน"

คุเรไนกล่าว ในขณะที่เธอพูดสายตาของเธอกวาดไปทางซ้ายและขวา

พบว่ามีผู้สูญหายหนึ่งคน

"หืม? ยูเอะคุงหายไปไหน"

"ยุเอะคุง…ตอนนี้เขาอาจจะยุ่งนิดหน่อย"

สีหน้าของชิซึเนะดูแปลกๆ และเธอก็ชี้นิ้วออกไป

อุจิวะ ยูเอะถูกล้อมรอบด้วยกลุ่มนักเรียน

"รุ่นพี่~ รุ่นพี่~"

"หล่อจัง!"

"คุณเป็นแฟนฉันได้ไหม"

เสียงดังระงมเหมือนนกกระจอกดังมากจากกลุ่มเด็กผู้หญิงทุกคน

อุซึกิ ยูงาโอะเป็นหนึ่งในนั้น

ฮายาเตะที่ด้านข้างดูตะลึงงัน

"ยอมแพ้ฮายาเตะ นายไม่สามารถเปรียบเทียบกับพี่ชายของฉันได้"

อุจิวะ ชิซุยตบไหล่เขาและพูดอย่างจริงจัง

"มั่นใจได้เลยรุ่นน้อง รุ่นพี่จะดูแลพวกเธอเป็นอย่างดี"

อุจิวะ ยูเอะดันแว่นขึ้นและยิ้มอย่างอ่อนโยน

"ว้ายย~~~"

เรียกเสียงเชียร์จากสาวๆ

"ฮิฮิ~ อุจิวะรุ่นนี้แตกต่างออกไปนิดหน่อย"

หัวหน้าทีมคือ โจนินชั้นยอด โอโรจิมารุ แห่งโคโนฮะ!

ในฐานะลูกศิษย์ของโฮคาเงะรุ่นสาม

หนึ่งในตำนาน โคโนฮะซันนิน

มันเป็นเรื่องปกติและเข้าใจได้ที่เขาเป็นผู้นำทีม

"ใช่ ยูเอะคุงเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา"

เซนจู โอยามะ เอ่ย

เซนจู.

มันเคยเป็นชื่อที่โด่งดัง

ตอนนี้ถูกบดบัง

ในตอนนี้เขาเป็นแค่จูนินธรรมดา ทำงานเป็นครูในโรงเรียน

"โอ้? ดูเหมือนว่าคุณจะคุ้นเคยกับเขา?"

โอโรจิมารุถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

"ฉันเป็นครูสอนยูเอะคุงมาสี่ปีแล้ว เด็กคนนี้สมบูรณ์แบบในแง่ของความรู้ ความแข็งแกร่ง และอุปนิสัย ไร้ที่ติ!"

เซนจู โอยามะ เต็มไปด้วยคำชม

"สี่ปี…"

ดวงตาของโอโรจิมารุหรี่ลงเล็กน้อย

ชื่อเสียงของโรงเรียนนินจาไม่มีค่าพอให้พูดถึงในสายตาของเขา

เพราะนินจาอัจฉริยะอย่างเขา

เขาเรียนจบหลังจากเข้าโรงเรียนได้ปีเดียว

อุจิวะ ยูเอะอยู่ถึงสี่ปีเต็ม

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าอุจิวะ

มันก็เพียงเท่านี้

คิดอย่างนี้

โอโรจิมารุหลับตาลงเงียบๆ ไม่สนใจอีกต่อไป

"ยุเอะคุง เป็นที่นิยมจริงๆ"

น้ำเสียงของชิซึเนะนั้นขุ่น

"อะแฮ่ม~ ยูเอะคุง เรายังมีงาน…"

คุเรไนเลิกคิ้วขึ้นและแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มเด็กสาว

ดึงอุจิวะ ยูเอะออกมา

"ขอบคุณคุเรไน"

ยูเอะดูทำอะไรไม่ถูก

ดูเหมือนว่าเขาจะดูดีเกินไป

ความหล่อก็เป็นปัญหาชนิดหนึ่ง

……………….

ออกเดินทางจากหมู่บ้านโคโนฮะ

ระหว่างทางกินอาหารและนอนหลับ

อาจารย์นินจาสอนทักษะการเอาชีวิตรอดในป่าให้กับนักเรียน

นี่ถือได้ว่าเป็นหลักสูตรภาคปฏิบัติที่มีชีวิตชีวา

ทีมที่สี่รับผิดชอบงานคุ้มกัน

ตัวอย่างเช่นเพื่อป้องกันไม่ให้นักเรียนหลงทางและประสบอุบัติเหตุ

ในความจริงไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร

แม้ว่านักเรียนจะเป็นกลุ่มเด็กอายุห้าหรือหกขวบ

แต่หลังจากการฝึกจักระเท่านั้น

สมรรถภาพทางร่างกายสูงกว่าคนทั่วไป

"น่าสนใจ คราวนี้จะมีโอโรจิมารุ…"

ยูเอะเดินสบายๆ ในแถวหลังของทีม

สายตาจับจ้องไปที่โอโรจิมารุที่อยู่ด้านหน้าของทีม

โอโรจิมารุคือใคร?

ฉันเชื่อว่าไม่จำเป็นต้องพูดถึงนิสัยเขา

ยากที่จะเชื่อ

คนอย่างเขา

จะทำงานน่าเบื่อกับเด็กๆ

นอกจากนี้ ภารกิจครั้งนี้ยังมีปัญหาโดยเนื้อแท้

ไม่มีปัญหากับการศึกษาการป้องกันตัวเองของโคโนฮะ

แต่สถานการณ์ปัจจุบันในโลกนินจานั้นปั่นป่วน

ภายใต้สภาพแวดล้อมอันตึงเครียด ที่สงครามกำลังจะปะทุ

พานักเรียนกลุ่มหนึ่งไปยังชายแดนที่อันตราย เพื่อเดินไปรอบๆ

นี่เป็นเรื่องที่น่าสนใจเล็กน้อย!

อุจิวะ ยูเอะไม่เชื่อว่าภารกิจของพวกเขาในครั้งนี้จะปลอดภัย

ผู้อาวุโสโคโนฮะต้องวางแผนสมรู้ร่วมคิดที่สำคัญบางอย่างอยู่เบื้องหลัง!

แต่.

เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอะไรเลย

โดยไม่คำนึงถึงการสมรู้ร่วมคิด

อุจิวะ ยูเอะมั่นใจ

เขาสามารถแก้ปัญหาทั้งหมดได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา!

……………………..