Chapter 50: สัตว์วิญญาณสง่างามได้รับบาดเจ็บจากม้า
Chapter 50
เฉินไห่ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อหน้าราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือและทัศนคติที่เอาแต่ใจของคนอื่น ๆ เขาทำได้เพียงถอยอย่างสลดใจ ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ คิดว่าฉากนี้อธิบายไม่ได้
ผู้คนโดยรอบมองไปที่กูซือ และมองด้วยความสับสน นั่นมันทำให้เขาโกรธ “ถ้าพวกเจ้าทำได้ก็ลุยเลย”
ผู้อาวุโสคนอื่นเงียบ
แม้แต่เฉินไห่ก็สิ้นปัญญาเมื่อเผชิญหน้ากับราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือ
“คงจะดีถ้าท่านเจ้าสำนักอยู่ที่นี่ นักเล่นแร่แปรธาตุกูซือได้รับเชิญจากเธอ ดังนั้นเธออาจมีแผน”
“ข้าเกรงว่าท่านเจ้าสำนักจะไม่พอใจกับการสอนของราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือเช่นกัน ถ้าเราทำอะไรไม่ดีลงไป เราอาจโดนลงโทษเบาๆก็ได้”
ท้ายที่สุด เธอจ่ายราคามหาศาลเพื่อจ้างเขา สิ่งที่เขาสอนเป็นเพียงความรู้บางอย่างเกี่ยวกับวิธีปลูกพืชจิตวิญญาณ มันไม่คุ้มเลยสักนิด แต่พวกเขาก็พูดอะไรไม่ได้
ขณะที่ทุกคนกำลังหมดปัญญา ศิษย์คนหนึ่งก็รีบวิ่งมา
"ไม่นะ!"
“เอะอะอะไรกัน”เฉินไห่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดี
“มีบางอย่างเกิดขึ้นในคอกม้า! สัตว์วิญญาณของราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือ,ธันเดอร์ได้รับบาดเจ็บ”
เฉินไห่และคนอื่น ๆ ตกใจและส่งสัญญาณให้ศิษย์เงียบเสียงของเขา
อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปแล้ว เมื่อซุยซีห่าวและคนอื่น ๆ ได้ยิน ใบหน้าของพวกเขาก็มืดลงทันที “ธันเดอร์ได้รับบาดเจ็บ? เกิดอะไรขึ้น?”
ธันเดอร์นั้นประเมินค่าไม่ได้ แม้แต่ราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือก็ได้รับมาสองสามตัวด้วยความยากลำบากอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้มันบาดเจ็บ?
พวกเขาไม่อยากอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ดังนั้นจึงเป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้าง ซุยซีห่าวจึงเป็นคนเปิดประเด็น
“อาจารย์ ข้าเห็นได้ว่าสำนักไท่ฉิงไม่เคารพท่านเลย สัตว์วิญญาณถูกนำออกมาในสภาพที่ดี แต่ตอนนี้พวกมันได้รับบาดเจ็บในเวลาเพียงครึ่งวัน พวกเขาต้องเจตนาละเลยพวกมันแน่ๆ”
ใบหน้าของราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือมืดลง
“สำนักไท่ฉิงต้องอธิบายเรื่องนี้ให้ข้าฟัง! ใครกล้าทำร้ายสัตว์วิญญาณของเรา?สำนักไท่ฉิงไม่พอใจพวกเราเหรอ?”
เฉินไห่ยังกังวลเกี่ยวกับการทำให้ราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงถามทันทีว่า “บอกเราอย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น”
เขากดดันศิษย์ทันที
“ไม่มีสวนสัตว์วิญญาณในสำนักไท่ฉิงเมื่อคิดว่ามีพื้นที่เปิดโล่งในด้านหลังภูเขา เราจึงตั้งใจที่จะตั้งถิ่นฐานของสัตว์วิญญาณที่นั่น ใครจะไปรู้เมื่อเราผ่านคอกม้า สัตว์วิญญาณพุ่งเข้ามาที่คอกม้าราวกับว่าพวกมันบ้าคลั่ง และผลที่ตามมาก็คือ…”
“ผลเป็นอย่างไร”
ศิษย์พูดตะกุกตะกัก ไม่รู้จะพูดอะไร “พ…พวกมันก็ถูกม้าเตะที่คอกม้า”
???
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนคิดว่าเขาหลอน
ในทางกลับกัน ใบหน้าของราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือก็มืดลงทันที เขาแน่ใจว่านี่เป็นข้อแก้ตัวจากสำนักไท่ฉิง
ซุยซีห่าวพูดอย่างเย้ยหยันว่า “หาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ไม่ได้หรือ สัตว์วิญญาณถูกม้าเตะในคอกม้า? ข้าคิดว่ามีคนทำร้ายพวกมันโดยเจตนา และเจ้าก็โกหกครั้งใหญ่เพื่อปกปิดมัน”
“ธันเดอร์เป็นสัตว์วิญญาณ แม้ว่าพวกมันจะน่ารังเกียจ แต่ก็ยังมีพลังทำลายล้างในระดับหนึ่ง แม้แต่สัตว์อสูรธรรมดาก็ไม่สามารถทำร้ายพวกมันได้ นับประสาอะไรกับม้า”
“สำนักไท่ฉิงคิดว่าพวกเราเป็นคนโง่หรอ? คิดว่าคนจะเชื่อคำแก้ตัวแบบนี้ไหม? นี่เป็นวิธีที่เจ้าปฏิบัติต่อแขกของเจ้าหรอ!”
“หรือว่าม้าของสำนักไท่ฉิงมีความพิเศษและได้กินยาอายุวัฒนะพิเศษกันล่ะ?”
ซุยซีห่าวเยาะเย้ยอย่างแปลกประหลาด แต่เขาไม่คาดคิดว่าคำพูดของเขาจะเป็นจริง
เฉินไห่และคนอื่น ๆ พูดไม่ออก เมื่อเห็นว่านักเล่นแร่แปรธาตุกูซือโกรธ เขาจึงพูดติดอ่างว่า “บางทีอาจมีเรื่องเข้าใจผิด…”
"เข้าใจผิด? ข้าคิดว่าสำนักไท่ฉิงของเจ้าจะมากเกินไปแล้ว!”
แม้แต่เฉินไห่ก็ยังไม่อยากเชื่อว่าสัตว์วิญญาณจะได้รับบาดเจ็บจากม้าธรรมดา นับประสากับราชานักเล่นแร่แปรธาตุกูซือและคนอื่นๆ
“ความจริงคืออะไร”
“ข้าไม่ได้โกหกจริงๆ” ลูกศิษย์แทบอยากจะร้องไห้ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเชื่อจึงพูดว่า “พวกท่านจะไปดูให้เห็นกับตาเลยก็ได้”
ฝูงชนเดินไปพิสูจน์ด้วยความไม่เชื่อ
ระหว่างทางซุยซีห่าวยังคงเติมน้ำมันลงในกองไฟ “ท่านอาจารย์ ข้าคิดว่าสำนักไท่ฉิงไม่จริงใจเลย พวกมันไม่เพียงแต่ทำร้ายสัตว์ฝ่ายวิญญาณของเราเท่านั้น แต่พวกมันยังหาข้อแก้ตัวเช่นนั้นด้วย พวกเขาปฏิบัติต่อเราเหมือนเด็กสามขวบ”
“ข้าคิดว่าเราควรใช้โอกาสนี้เพื่อจากไป พวกเขาผิดอยู่แล้ว และมันก็เป็นผลดีต่อชื่อเสียงของเราด้วย”
"ใช่!ธันเดอร์จะได้รับบาดเจ็บจากม้าธรรมดาได้อย่างไร”
พวกเขากล่าวว่ามัน แน่นอน แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะอับอายขายขี้หน้าเร็วขนาดนี้
โฮก!
ซุยซีห่าวได้ยินเสียงคำราม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “นี่คือเสียงคำรามของธันเดอร์”
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็ว
นอกจากเสียงคำรามเหล่านี้แล้ว ยังมีเสียงร้องแผ่วเบาอีกสองสามเสียง แต่ไม่มีใครสนใจพวกมันเลย
“ใครกันที่กล้าทำร้ายสัตว์วิญญาณของเรา”
ซุยซีห่าวก้าวร้าว แต่จู่ๆ คำพูดทั้งหมดของเขาก็ติดคอหลังจากได้เห็นฉากนั้นด้วยตัวเอง
ธันเดอร์ล้มลงกับพื้น ขนสีขาวราวกับหิมะของมันเปื้อนไปด้วยสิ่งสกปรกมากมาย กีบม้าขนาดใหญ่สะท้อนให้เห็นในสายตาของทุกคน
เมื่อเห็นว่าเจ้านายของมันมาถึงแล้ว ก็เหมือนกับว่ามันได้เห็นผู้กอบกู้ของมัน มันพยายามลุกขึ้นแต่ถูกกีบม้าเตะกลับอีกครั้ง มันน่าอายมาก
ฉากนี้เกินความคาดหมายของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นกูซือส่วนที่เหลือหรือเฉินไห่พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างโดยคิดว่าพวกมันเป็นภาพหลอน
มันถูกม้าเตะจริงๆ และไม่มีความผันผวนของพลังงานทางวิญญาณในร่างกายของม้า มันเป็นม้าธรรมดา
คนที่อยู่ข้างม้าคือเย่ซวน
ด้วยเหตุผลบางอย่างเฉินไห่และเปลือกตาของคนอื่นๆ กระตุกเมื่อเห็นท่าทางสงบของเขา ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรดีเกิดขึ้นทุกครั้งที่พบเขา
เฉินไห่พูดอย่างเบื่อหน่าย “เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ผู้เฒ่าเย่?”
