บทที่ 8 ความสามารถของ เคียวกะ ซุยเกสึ!
บทที่ 8 ความสามารถของ เคียวกะ ซุยเกสึ!
"นี่มันอะไรกัน…ภาพลวงตา?"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะตกตะลึง
ในสายตาของเขา
รอบๆอุจิวะ ยูเอะน้ำและหมอกปรากฏขึ้น
ภายใต้แสงแดดสลัวๆ ร่างของอุจิวะ ยูเอะก็ปรากฏตัวขึ้นมา
"ฟุบ"
จู่ๆ ร่างของอุจิวะ ยูเอะปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเขา
สีหน้าของชินโนะสุเกะเปลี่ยนไป คุไนที่ถือไว้ในมือก็ตวัดออกไป
"ฟับ"
อุจิวะ ยูเอะที่โดนฟันกลายเป็นกลุ่มควันก็โผล่มาจากอีกฝั่ง
"เอาล่ะ พอแค่นี้!"
ชินโนะสุเกะ แสดงความเข้าใจ
ประสานอินด้วยมือทั้งสองข้าง ตั้งสมาธิกระตุ้นจักระในร่างกาย——
"คลาย!"
วูบ~
น้ำและหมอกทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขาหายไป และอุจิวะ ยูเอะก็แสดง "ร่างจริง" ของเขา
ชินโนะสุเกะ พุ่งเข้าไปด้วยกระบวนท่าอย่างรวดเร็วแล้ววางคุไนบนคอของคู่ต่อสู้
"อ่ะ…ผมแพ้แล้ว"
ยูเอะยิ้มยอมจำนน
ชินโนะสุเกะ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในเวลาเดียวกัน เขาชื่นชม: "มันสามารถทำให้ฉันสัมผัสกับภาพลวงตาโดยไม่รู้ตัวสมควรได้รับชื่อของตระกูลอุจิวะ!"
"อาจารย์ชินโนะสุเกะมองผ่าน นี่เป็นภาพลวงตาที่เกิดจากการรบกวนการมองเห็นของผู้อื่นด้วยการสะท้อนของหมอกและน้ำกับแสงแดด…"
ยูเอะอธิบายหลักการของภาพลวงตาอย่างจริงจัง
เด็กดี…
เขายังบอกความลับหลักการทั้งหมดของภาพลวงตาของเขาด้วย!
ชินโนะสุเกะรู้สึกสะเทือนใจทันที
ไม่มีการป้องกันเลยจริงๆ
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะถือว่าตัวเองเป็นอาจารย์จริงๆ
ชินโนะสุเกะตัดสินใจว่าเขาจะแลกเปลี่ยนความจริงใจกับความจริงใจของลูกศิษย์
จากนี้ไปเขาจะสอนวิชานินจาให้อุจิวะ ยูเอะอย่างจริงจัง
เป็นอาจารย์และลูกศิษย์ที่แท้จริง!
[ความสามารถ เคียวกะ ซุยเกสึ +1]
ใช่แล้ว…
ภาพที่ ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ เห็นทั้งหมดเป็นเพียงภาพที่แสดงโดย เคียวกะ ซุยเกสึ
ด้วยภาพลวงตาที่ครอบงำประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่างสมบูรณ์ อีกฝ่ายจึงไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรคือความจริงและอะไรคือภาพลวงตา
…………
ยุคนี้
ภารกิจของ เกะนิน นั้นไม่ง่ายเหมือนเนื้อเรื่องดั้งเดิม
งานที่น่าเบื่อ เช่น กำจัดวัชพืช ดูแลเด็ก เก็บกวาดขยะ ตามหาสัตว์เลี้ยงหาย ฯลฯ ไม่มีอยู่จริงในยุคนี้
ทีมที่สี่ ได้รับภารกิจอย่างต่อเนื่อง
ภารกิจระดับ D ลาดตระเวนรายวัน
ภารกิจระดับ D บำรุงรักษาอาวุธอุปกรณ์
ภารกิจระดับ D เก็บสมุนไพรจากหน้าผา
ภารกิจระดับ C จับกลุ่มอาชญากร
ภารกิจระดับ C สงครามกับกองโจร
ภารกิจระดับ C ส่งจดหมายถึงไดเมียว
ฯลฯ ฯลฯ
เป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วที่ทีมสี่ยุ่งวุ่นวาย
มีงานเกือบทุกวัน
คุเรไนและชิซึเนะเหนื่อยเหมือนสุนัข
ถ้าถามว่าอุจิวะ ยูเอะทำอะไร
คำตอบคือ เคียวกะ สุยเกสึ!
[ความสามารถเคียวกะ ซุยเกสึ + + + + + ]
"จบงานของวันนี้ คุเรไนกับชิซึเนะ กลับไปพักผ่อนเถอะ"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะสั่ง
ยูเอะรีบออกจากบ้านทันทีแทนที่ร่างจำลองที่ เคียวกะ ซุยเกสึ ทำไว้โดยไม่มีใครรู้ตัว
"เอ่อ…เธอดูเหมือนจะมีแรงเหลือมาก?"
ชินโนะสุเกะทำหน้าสงสัย
ทุกคนยุ่งกับงานตลอดทั้งวัน
ทำไมอุจิวะ ยูเอะดูเรียบร้อยดี
"ไม่ จริงๆแล้วผมเหนื่อยมาก แต่เมื่อผมคิดถึงการเรียนวิชานินจากับอาจารย์ชินโนะสุเกะในภายหลัง ผมรู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที"
ยูเอะมีสีหน้าจริงใจ
อะไร?
นี่….
คุณดูสิ!
เด็กดีอะไรอย่างนี้!
ชินโนะสุเกะยิ้มอย่างพึงพอใจ
มันไม่ไร้ประโยชน์ที่เขาจะมอบบทเรียนเล็กๆ ให้อุจิวะ ยูเอะหลังเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน
สิ่งที่ครูทุกคนชอบที่สุดในการเป็นครูคือนักเรียนที่ขยันและตั้งใจเรียน!
วิชาดาบโคโนฮะ…
กระบวนท่าโคโนฮะ…
วิชาลม…
วิชาดิน…
วิชาไฟ…
วิชาสายฟ้า…
เทคนิคเงาโคลน…
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะในฐานะลูกชายของโฮคาเงะ เชี่ยวชาญวิชานินจามากมาย
ในช่วงครึ่งปีนี้อาจารย์และลูกศิษย์เข้ากันได้ดี
ชินโนะสุเกะล้วนให้บทเรียนดีๆแก่พวกเขา
"ยูเอะ วันนี้ฉันจะสอนวิชานินจาระดับสูงของตระกูลซารุโทบิให้ ขอให้จับตามองการประสานอินของฉันให้ดี"
ชินโนะสุเกะชื่นชมลูกศิษย์ที่สมบูรณ์แบบต่อหน้าเขามาก จนเขาไม่ลังเลเลยที่จะสอนวิชานินจาของตระกูลให้
"ขอบคุณอาจารย์ชินโนะสุเกะ"
ยูเอะเปิดเนตรและเตรียมคัดลอกวิชานินจา
อย่างไรก็ตามภายใต้อิทธิพลของ เคียวกะ ซุยเกสึ
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะมองไม่เห็นการเปิดเนตร
"วิชานินจา คาถาแยกเงาชูริเคน!"
"ฟึบ ฟึบ ฟึบ~"
ชูริเคนบินไปทั่วท้องฟ้าพุ่งเข้าใส่เป้าหมายทั้งสิบในครั้งเดียว!
"ขออภัย อาจารย์ชินโนะสุเกะ การประสานอินของอาจารย์เร็วเกินไป ช่วยทำอีกครั้งได้ไหมครับ"
ยูเอะกล่าวอย่างนอบน้อม
ภายใต้การสังเกตของเนตรวงแหวนของเขา
ยูเอะได้คัดลอกการประสานอินบนมือพร้อมกับวิธีการไหลเวียนของจักระแล้ว
"ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้ช้าลง…"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะพยักหน้า
ตอนนั้นเขาจงใจแสดงทักษะของเขา ประสานอินด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด
นอกจากนี้ยังเป็นการทดสอบ
ดูว่าอุจิวะ ยูเอะปกเนตรหรือเปล่า
จ้องมองแว่นตาของอีกฝ่าย ดวงตากลมโตสีดำสนิท
[ความสามารถเคียวกะ ซุยเกซึ +1]
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะถอนหายใจ
แอบพูดในใจดูเหมือนเขากังวลเกินไป
เด็กที่ซื่อสัตย์แบบนี้จะเสแสร้งได้ยังไง?
"วิชานินจา คาถาแยกเงาชูริเคน!"
มือของยูเอะชะงัก ล้มเหลวในการใช้วิชานินจา
[ความสามารถเคียวกะ ซุยเกสึ +1]
"ขอโทษครับ อาจารย์ชินโนะสุเกะ เทคนิคนี้ยาก…"
อยู่เอะเกาหัวด้วยความลำบากใจ
"ฮ่าฮ่า~ ไม่ต้องห่วง นี่คือวิชานินจาอันดับต้นๆของตระกูลซารุโทบิของฉัน เป็นเรื่องปกติหากเธอไม่สามารถเรียนรู้ได้ในทันที เธอสามารถจำตราประทับให้ได้ก่อนแล้วค่อยฝึกช้าๆทีหลัง…"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะกล่าวว่ามันเป็นเรื่องที่แน่นอน
มีความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา
ถ้าวิชานินจาระดับ A นั้นเรียนง่ายขนาดนั้นจะต้องมีครูคอยสอนไปทำไม?
นอกจากนี้เขายังนิ่งเงียบ
เขาไม่ได้อธิบายให้อุจิวะ ยูเอะฟังว่าจักระไหลอย่างไรเมื่อปล่อยวิชานินจา
เป็นแบบนี้
อุจิวะ ยูเอะใช้เวลาอย่างน้อยสามปีในการฝึกฝนนินจาระดับ A
เวลาสามปี
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะสามารถทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาและให้แนะนำนักเรียนในวิชานินจา
ความผูกพันระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ต้องลึกซึ้งมากไม่ใช่เหรอ?
แผนดี!
"ยูเอะ การฝึกซ้อมวันนี้จะจบลงแค่นี้"
"อาจารย์ชินโนะสุเกะไปก่อนได้เลยครับ ผมอยากฝึกซ้อมต่ออีกสักพัก…"
"งั้นก็ค่อยๆฝึกไป ถ้าเหนื่อยเกินไปก็พักบ้าง"
ชินโนะสุเกะกำลังจะไปที่อาคารโฮคาเงะ
รายงานโฮคาเงะรุ่นที่สามเกี่ยวกับ "โซ่ตรวน" ของช่วงเวลานี้
หลังจากยืนยันว่าลมหายใจของอีกฝ่ายจากไปแล้ว
"เกมครู-นักเรียนน่าสนใจจริงๆ~"
ยูเอะหยิบชูริเคนขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ
ในช่วงเวลาของการขว้าง มือของเขาประสานอินขึ้นอย่างรวดเร็ว
การกระทำทั้งหมดนี้เหมือนน้ำไหล!
ไม่มีความรู้สึกชะงักมาก่อน!
"วิชานินจา คาถาแยกเงาชูริเคน!"
"ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ~"
ฝนชูริเคนหนาแน่นที่โปรยปรายไปทั่วท้องฟ้าได้ทำลายเป้าหมายทั้งหมด
นินจาระดับ A ของซารุโทบิ เขาได้เรียนรู้ตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว!
……………………….
