บทที่ 12 จงแหลกสลาย เคียวกะ ซุยเกสึ!

บทที่ 12 จงแหลกสลาย เคียวกะ ซุยเกสึ!

"กระบวนท่าซารุโทบิ เขี้ยวกระหน่ำ!"

ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ ใช้ทักษะเฉพาะของตระกูลซารุโทบิ

หลังจากฉีดจักระเข้าไปแล้ว คุไนทั้งสองก็เฉียบคมมาก

ด้วยพลังการตัดที่น่าทึ่ง ตัดชูริเคนยักษ์ในมือทรอยออก!

"บูม!"

"ฟุบ~"

ร่างของทรอยถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

สายตาของเขาวาววับจ้องเขม็ง

"เป็นตระกูลซารุโทบิของโคโนฮะงั้นเหรอ? ตามที่คาดไว้มีดีอยู่บ้าง…แต่ฉันคือทรอยรูปแบบแม่เหล็กแห่ง คุโมะงาคุเระ!"

เขาเห็นทรอยหยิบม้วนกระดาษออกมาจากแขนของเขาและคาบไว้ในปาก

ประสานอินด้วยมือทั้งสองข้าง

จากม้วนคัมภีร์ การอัญเชิญส่งชูริเคนยักษ์ออกมาสองอัน

"ฟิ้ว~"

ขว้างชูริเคนยักษ์สองพร้อมกัน

"คาถาดิน กำแพงดินซับซ้อน!"

ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะกดมือลงบนพื้น

กำแพงดินที่ดูแข็งแกร่งปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

"คาถาแม่เหล็ก ระบำสองล้อ!"

ทรอยเคลื่อนไหวด้วยมือทั้งสองข้าง โดยใช้พลังของขอบเขตสืบทอดสายเลือด

ด้วยแรงแม่เหล็ก ชูริเคนยักษ์จะถูกควบคุมได้ในระยะไกล

เลี้ยวกระทันหันในอากาศ อ้อมกำแพงดินเข้าหาซารุโทบิ ชินโนะสุเกะจากทั้งสองด้าน

"เคร้ง!"

ชินโนะสุเกะใช้กระบวนท่าซารุโทบินางแอ่นบินด้วยมือทั้งสองข้างสะบัดมือรับ ชูริเคนยักษ์กระดอนออกไป

"เยี่ยมมาก งั้นเพิ่มอีกสองอันเป็นไง!"

ทรอยตะคอกอย่างเย็นชา และอัญเชิญชูริเคนยักษ์ออกมาจากม้วนคัมภีร์อีกครั้ง

ใช้พลังแม่เหล็ก เพื่อควบคุมชูริเคนทั้งสี่อันในอากาศในเวลาเดียวกัน

"คาถาแม่เหล็ก ระบำสี่ล้อ!"

โจมตีซารุโทบิ ชินโนะสุเกะจากมุมต่างๆ!

"คาถาลม คลื่นสูญญากาศ!"

คลื่นลมพุ่งจากปากปะทะสองในสี่ชูริเคนยักษ์ จากนั้นฉีดจักระจากมือทั้งสองข้างเพิ่มเข้าไปในคุไนที่ถืออยู่

ด้วยจักระที่เพิ่มขึ้น ระยะการโจมตีก็ขยายออก เพิ่มการโจมตีของคุไนอย่างมาก

"เคร้ง เคร้ง เคร้ง!"

ชูริเคนยักษ์ทั้งสี่ถูกโจมตีกระเด็นออกไป

ในเวลาเดียวกัน ชินโนะสุเกะฉีดจักระลมที่เท้าสองข้าง พุ่งเข้าไปทันที!

"เร็วมาก!"

สีหน้าของทรอยเปลี่ยนไป

ขณะล่าถอยอัญเชิญชูริเคนยักษ์ออกมาอีกครั้ง

"คาถาแม่เหล็ก ระบำแปดล้อ!"

ชูริเคนแปดตัวกำลังบินอยู่ในอากาศ!

"สารเลว!"

ใบหน้าของ ชินโนะสุเกะเต็มไปด้วยความน่ากลัว

ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา

เขาทุ่มเทความพยายามนับไม่ถ้วนเพื่ออุจิวะ ยูเอะ

การแสแสร้งจบแล้วจริงๆ

โซ่ตรวนปลอมได้กลายเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของอาจารย์กับลูกศิษย์

ชินโนะสุเกะ เชื่อมั่นอย่างแน่วแน่

ภายใต้การฝึกฝนอย่างรอบคอบของเขา

อนาคต.

อุจิวะ ยูเอะ สามารถเป็นนินจาที่ยอดเยี่ยม ที่ภัคดีต่อโคโนฮะได้อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้….

"เอาชีวิตศิษย์ของข้าคืนมา!!!"

ชินโนะสุเกะตะโกน

"ฉันพูดไปหมดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดถึงอะไร!"

ทรอยตะโกนด้วยความโกรธ

ตาของแกบอดรึไง?

ลูกศิษย์ของแกไม่ได้ดูการแสดงอยู่ข้างสนามเหรอ?

อุจิวะ ยูเอะเปิดเนตรกว้างดูการต่อสู้ระหว่างโจนินสองคนอย่างจริงจัง

"ปัง! ปัง ปัง ปัง ปัง!"

ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะโบกมืออย่างเมามัน กระแทกชูริเคนยักษ์หกตัวติดต่อกัน

ยังไงก็ตาม เขาไม่สนใจอีกสอง

พุ่งตรงไปที่ทรอยเพื่อสังหาร!

"แกบ้ารึเปล่า?"

ทรอยตกใจมาก

นี่คือรูปแบบการแลกชีวิต!

"ฟุ่บ ฟุ่บ"

คุไนชินโนะสุเกะเฉือนคู่ต่อสู้อย่างรุนแรงสองครั้ง

ในเวลาเดียวกัน ชูริเคนภายใต้การควบคุมของทรอยก็ฟันร่างซารุโทบิ ชินโนะสุเกะอย่างแรง

"อ่ะ!"

ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บสาหัสพร้อมกัน

"ไปตายซะ!!!"

ชินโนะสุเกะอาเจียนเป็นเลือด โดยไม่สนใจบาดแผลขนาดใหญ่ที่หน้าอกและต้นขา

เยียบรอยเท้าที่เปื้อนเลือดเดินไปยังอีกฝั่ง

"ฉันฆ่าพ่อของแกรึไง? ต้องบ้าขนาดนี้…"

ทรอยกุมหน้าท้องที่มีเลือดไหลออกมา ใบหน้าขาวซีดของเขาตกใจและโกรธ

เขามาทำภารกิจที่ยูโนะคุนิ

เพื่อทำลายข้อตกลงการร่วมมือกันของโคโนฮะกับไดเมียว ยูโนะคุนิ

ตอนนี้ไดเมียวตายแล้ว

ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุดกับคนของโคโนฮะที่นี่

นอกจากนี้ ตอนนี้เขายังคงสูญเสีย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ ถึงต่อสู้กับเขาอย่างสิ้นหวัง

ณ ขณะนี้.

ทันใดนั้นทรอยก็สังเกตเห็น

อุจิวะ ยูเอะเดินมาอย่างเงียบๆ และดึงดาบคาตานะที่ปักอยู่บนพื้นออกมา

"ไอ้หนู…แกกำลังทำอะไร?"

ทรอยมองอย่างตกตะลึง

"จงแหลกสลาย เคียวกะ ซุยเกสึ!"

………………………….