บทที่ 11 โจนิน คุโมะ!
บทที่ 11 โจนิน คุโมะ!
เนตร!
สายตาของยูเอะจับจ้อง
เนตรวงแหวนชารินกัน จ้องมองไปที่ร่างกายของไดเมียว
"นี่มัน…"
ยูเอะจับตามองด้วยความงุนงง
เขาเห็นจักระผิดปกติไหลอยู่บนร่างกายของไดเมียวในเวลานี้
เห็นได้ชัดว่านี่คือการแสดงของภาพลวงตา!
และผู้ใช้ภาพลวงตานี้ก็ฉลาดมาก
แม้แต่ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะก็ไม่ทันสังเกต
นั่นหมายความว่าผู้ใช้คาถาต้องมีระดับของโจนินเป็นอย่างน้อย!
ในตอนนี้ ผู้ใช้คาถากำลังซ่อนตัวอยู่ใกล้ห้องโถง!
"..."
สีหน้าของซารุโทบิ ชินโนะสุเกะเปลี่ยนไปชั่วขณะ
ดูเหมือนเขาจะลังเลว่าจะใช้กำลังบังคับได้เมียวดีไหม
ยูเอะคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจลงมือ!
"ฟึบ~"
ดึงซัมปาคุโตะออกมา——
เคียวกะ ซุยเกสึ!
ในตอนนี้ ในสายตาของซารุโทบิ ชินโนะสุเกะและคนอื่นๆ
เกิดเหตุน่าตกใจขึ้น
พวกเขาเห็นไดเมียวสั่นอย่างรุนแรง และร่างของเขาเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์ของนินจาคุโมะ
"คาถาแปลงร่าง? ไม่ดี…"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะตกใจทันที
ในขณะเดียวกันก็มีร่อยรอยความสงสัยในใจของเขา ด้วยสายตานินจาระดับโจนิน เขาจะไม่สามารถมองเห็นผ่านวิชาแปลงร่างระดับ D ได้ยังไง?
"คาถาสายฟ้า เสาแสง!"
เขาเห็นร่างของนินจาคุโมะ ปล่อยแสงไฟฟ้าเจิดจ้า
"อะไร!?"
ชินโนะสุเกะและคนอื่นๆ ยื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อปิดกั้นแสงที่ส่องประกาย
"ระวัง!"
จู่ๆ ยูเอะก็กระโดออกมาและเหวี่ยงคุเรไนและชิซึเนะลงบนพื้น
"พัฟ!"
ราคาคืออุจิวะ ยูเอะถูกนินจาคุโมะตัดคอสังหาร!
"ยูเอะ!!!"
ดวงตาของ ชินโนะสุเกะเบิกกว้าง
มีเสียงคร่ำครวญอยู่ในใจ
ศิษย์ที่ดีของฉัน!
ในเวลาเดียวกัน จักระระเบิดออกมาทันทีบังคับปัดเป่า "ภาพลวงตา"
"สารเลว!"
ค่าความโกรธของซารุโทบิ ชินโนะสุเกะเพิ่มสูงขึ้น
มือประสานกันอย่างรวดเร็ว——
"คาถาไฟ ระเบิดมังกรเพลิง!"
เปลวไฟขนาดใหญ่พ่นออกมาจากปากของเขา และการเปลี่ยนรูปร่างของเปลวไฟก็เสร็จสิ้นในทันที
มังกรไฟก่อตัวขึ้น!
"โฮก!"
มังกรไฟกัด "นินจาคุโมะ" ด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว เปลวไฟที่โหมกระหน่ำก็แผดเผาคู่ต่อสู้เป็นเถ้าถ่านในเวลาไม่กี่วินาที!
"?????"
ณ ตอนนี้.
นินจาภาพลวงตาที่ซ่อนอยู่ตรงมุมห้องโถงใหญ่อดไม่ได้ที่จะดูงุนงง!
นินจาโคโนฮะบ้าไปแล้วหรอ?
ทำไมจู่ๆคุณถึงฆ่าไดเมียว?
คนดี…
อย่างแรกคือ คาถาไฟระดับสุดยอด เผาไดเมียวถึงกระดูกโดยตรง!
"นินจาโคโนฮะ ทำตัวมีอำนาจมากจริงๆ ฉันจะแจ้งให้คนทั้งโลกรู้เกี่ยวกับอาชญากรรมในการสังหารไดเมียว!"
นินจาภาพลวงตาคุโมะ คิดว่าเขาได้รับรู้ความจริงของเรื่องทั้งหมดแล้ว ริเริ่มกระโดดออกมาด้วยตัวเอง
ชื่อของเขาคือทรอย และเขาเป็นโจนินชั้นยอดแห่งหมู่บ้านคุโมะงาคุเระ
"โอ้? ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นนินจาคุโมะจริงๆ"
ยูเอะยืนมองเงียบๆ ด้วยความประหลาดใจ
"มีเพื่อนอีกเหรอ? ให้ตายเถอะ นินจาหมู่บ้านคุโมะ ฉันต้องการให้แกตายวันนี้!"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะกัดฟัน ดวงตาแดงกร่ำด้วยเจตนาฆ่าฟัน
ในสายตาของเขา
นินจาคุโมะ ใช้คาถาแปลงร่างเพื่อนแสร้งทำเป็นไดเมียว จากนั้นใช้คาถาภาพลวงตาเพื่อแอบโจมตี
ต่อหน้าเขา ฆ่าอุจิวะ ยูเอะศิษย์ที่ดีของเขา
"?????"
ทรอยตกตะลึงอีกครั้ง
ในความเป็นจริง.
ในสายตาของเขา
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ เป็นผู้ลงมือและเผาไดเมียวที่เขาควบคุมจนตาย
ทำไมตอนนี้ถึงแสดงความเกลียดชังอย่างสุดซึ้งต่อเขา?
ทรอยรู้สึกงงงวยและสามารถสรุปเหตุการได้ในที่สุด
อีกฝ่ายใส่ร้าย!
"ฮะ! แกต้องการที่วางวางอาชญากรรมของการฆ่าไดเมียวไว้บนหัวของฉัน? ความไร้ยางอายของ นินจาโคโนฮะ อยู่เหนือจินตนาการของฉันจริงๆ!"
ทรอยพูดอย่างเย็นชา
"ไดเมียวอะไรวะ? ไอ้สารเลวกล้าฆ่าศิษย์ของฉัน…"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะ โกรธจัดชี้ไปที่ "ศพ" ของอุจิวะ ยูเอะ ในสายตาของเขา
"ห่ะ?"
ทรอยตกตะลึงอีกครั้ง
ตามนิ้วมือของฝ่ายตรงข้าม เขาเห็นดาบติดอยู่ที่พื้น
[ความสามารถเคียวกะ ซุยเกสึ +1]
จากนั้นเขาก็มองไปที่อุจิวะ ยูเอะซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล และคอยดูละครอยู่
"ยูเอะคุง?"
"ว่าไงครับ…"
คุเรไนและชิซึเนะดูงุนงง
พวกเธอพึ่งตื่นจาก "คาถาสายฟ้า เสาแสง"
"ดูสิ มองตาฉันสิ…"
ยูเอะใช้คาถาลวงตากับคุเรไนและชิซึเนะ
เด็กผู้หญิงทั้งสองคนกรอกตาและหลับไปบนพื้นทีละคน
ห่ะ…
การกระทำนี่คืออะไร?
ทรอยไม่สามารถเข้าใจได้เลย
นินจาโคโนฮะสังหารไดเมียวก่อน
จากนั้นใช้ภาพลวงตากับเพื่อนร่วมทีม
"พวกแกเล่นอะไรกัน"
ทรอยอดไม่ได้ที่จะบ่น
"แกตาย!!!"
ชินโนะสุเกะ มองอีกฝ่ายที่ทำหน้าไร้เดียงสาราวกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด
หัวใจยิ่งแค้น!
เขาต้องการบ้างแค้นให้ อุจิวะ ยูเอะ!
"ฟุบ~"
ซารุโทบิ ชินโนะสุเกะถือคุไนพุ่งเข้าใส่ศัตรูด้วยท่าทางโกรธจัด
"ฮะ! คิดว่าฉันกลัวแกจริงๆเหรอ?"
ทรอยหยิบชูริเคนขนาดใหญ่ออกมาจากด้านหลังเขา
"แคร้ง~"
อาวุธทั้งสองประทะกัน
ทั้งสองฝ่ายเปิดศึกประชิดตัวอย่างดุเดือด
"นี่คือการต่อสู้ของโจนิน?"
ยูเอะใช้เนตรจ้องมอง คัดลอกกระบวนท่าของทั้งสองคน
…………………
