ตอนที่ 37 สื่อสารกับไข่สีขาว
ตอนที่ 37 สื่อสารกับไข่สีขาว
ชายถือไฟฉายหันกลับมาจ้องมองลีโอตาขวางใบหน้าบึ้งทะมึนปากกัดฟันขบกรามเสียงดังกึดกัด
“เจ้าอยากได้ไฟฉายของข้า”
ชายถือไฟฉายกล่าวเสียงเสียดแทงหู ก่อนจะพุ่งตรงเข้ามาหาลีโอด้วยความเร็วสูง แต่ลีโอเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว
ยันต์ไฟแผ่นหนึ่งถูกปาออกไปเกิดเป็นเพลิงระเบิดใส่หน้าของชายถือไฟฉายเต็ม ๆ
“อ้า!” ชายถือไฟฉายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้า แขนและหน้าอกโดนไฟเอาจนสลายเป็นอนุภาควิญญาณ
แต่มันยังไม่หยุดพุ่งผ่านเพลิงออกไป ก็ต้องพบว่าลีโอหายไปแล้ว
“วิญญาณสิงสถิต” ลีโอที่พบออกไปด้านหนึ่งกล่าวออกมา
“แค่พวกหมอผีอ่อนแอ ข้าเคยกินแบบเจ้าไปผู้หนึ่งแล้ว และเจ้าจะเป็นรายที่สอง” วิญญาณชายถือไฟฉายกล่าว ขณะเดียวกันส่วนที่โดนเผาด้วยยันต์ไฟก็กำลังฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง
“หึ” ลีโอมีหรือจะเล่นตามกฎยืนรอให้มันฟื้นตัว ยันต์อีกใบในมือสะบัดพุ่งเข้าหาวิญญาณชายถือไฟฉายทันที
“เจ้า” แม้แต่ผีก็ยังโมโห มันหายตัวหนีไปทันที
ลีโอเห็นแบบนั้นก็ตวัดมือสั่งยันต์ไฟที่พุ่งไปเมื่อครู่ก็หักเลี้ยวตามวิญญาณชายถือไฟฉายที่หายไป
“อ่า!” วิญญาณชายถือไฟฉายร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันตื่นตกใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่เข้าใจว่าหมอผีที่สู้ด้วยผู้นี้ทำได้อย่างไร
ไฟทำไมถึงตามมันมาได้อย่างไร!?
มองเห็นตนเองได้อย่างไร!?
แน่นอนว่าลีโอไม่มานั่งอธิบายอยู่แล้วว่าพลังจิตของเขานั้นกลายเป็นหมดน้ำ อีกทั้งเขาคือผู้เขียนยันต์ไฟแผ่นนี้ การเปลี่ยนทิศทางยันต์ไฟที่ออกไปไม่กี่วินาที จึงสามารถทำได้
ต่างจากหมอผีฝึกหัดคนอื่น ๆ ถ้าใช้ยันต์ไฟระดับ 0 ชั้นสูงทำได้เพียงยิงออกไปตรง ๆ
ส่วนมองเห็นได้เช่นไรนั้นคงไม่ต้องอธิบาย
ลีโอไม่รอให้มันตั้งตัววิ่งทะยานตรงเข้าไปหา
“เจ้ากล้าเข้ามาตาย” วิญญาณชายถือไฟฉายแสยะยิ้มออกมา มันหัวเราะในใจ อนุภาควิญญาณที่อัดแน่นอยู่ในไฟฉายส่งผ่านมาที่ตัวมันจำนวนมาก เพื่อใช้ในการโจมตี
“ข้าจะแช่แข็งวิญญาณของเจ้า” วิญญาณชายถือไฟฉายลอยเข้าไปหาลีโอ
“มองตาข้าสิ” ลีโอกล่าวออกมาเบา ๆ
วิญญาณชายถือไฟฉายรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ พอมันสบตากับดวงตาขวาของลีโอก็พบเห็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว
“ไม่!”
นี่เป็นเพียงคำพูดเดียว ก่อนที่วิญญาณชายถือไฟฉายจะโดนดูดหายเข้าไปในดวงตาของลีโอ
ตุบ!
ไฟฉายที่วิญญาณชายถือไฟฉายถืออยู่หล่นตกเบื้องหน้าของลีโอ ลีโอเดินเข้ามาเก็บมันขึ้นมาถือไว้ในมือ
ในตอนนี้วิญญาณชายถือไฟฉายถูกดูดเข้าไปในโลกมิติดวงตาผนึกเทพแล้วทำให้วิญญาณมันถูกตัดขาดจากไฟฉายที่เป็นภาชนะสิงสถิต
นี่คือวัตถุวิญญาณชิ้นแรกที่ลีโอหามาได้ด้วยตนเอง
ดวงตาของลีโอมองเห็นอนุภาควิญญาณภายในอยู่เป็นจำนวนมาก
“ชั้นสูง” ลีโอเผยรอยยิ้มด้วยความยินดี อย่างน้อยถ้าขายคงได้ไม่ต่ำกว่า 1800 ดากาซ
ลีโอถือมันพร้อมกับหายเข้าไปในโลกมิติดวงตาผนึกเทพ แต่เมื่อเข้ามาด้านในเขากลับต้องพบกับเรื่องน่าตกใจ ตอนนี้วิญญาณชายถือไฟฉายที่ถูกส่งเข้ามากำลังโดนไข่ดูดกลืนเข้าไป
“เจ้าคิดจะทำอะไร” ลีโอตะโกนด้วยความโมโห เขารีบใช้สิทธิ์ของตัวเองในการควบคุมผนึกวิญญาณชายถือไฟฉายทันที ก่อนที่มันจะโดนกินโดยไข่ใบนั้นจนหมด
วิญญาณชายถือไฟฉายที่หวาดกลัวไข่เพราะมันโดนกินทั้งเป็นนั้นกลับยิ่งหวาดกลัวต่อลีโอมากกว่าหลายเท่า เพราะเพียงลีโอคิดตัวตนของมันก็โดนผนึกกลายเป็นก้อนหินโปร่งแสงสีฟ้าก้อนหนึ่งลอยนิ่งไม่อาจจะขยับได้แม้แต่นิดเดียว
มันอยากจะเชื่อมต่อไฟฉายซึ่งเป็นภาชนะสิงสถิตของตน แต่ก็ไม่อาจจะทำได้
ลีโอไม่สนใจความคิดของวิญญาณชายถือไปฉาย เขาผลักมันออกไปจากตรงนี้กันไม่ให้ไข่สีขาวดูดกลืนมันอีก
“เจ้าไม่ได้กินแค่วิญญาณของมัน” ลีโอขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เมื่อพบว่าวิญญาณเร่ร่อนตัวก่อนหน้าที่ส่งมาก็หายไปแล้วด้วย
ไข่ใบนั้นยังคงนิ่งเงียบอยู่
ลีโอเห็นแบบนั้นก็เส้นเลือดขึ้นหน้า
“ดี ข้าจะผนึกเจ้าซะ” ลีโอกล่าว ก่อนจะสั่งโลกมิติดวงตาผนึกเทพ
ไข่สีขาวรับรู้ได้ถึงความโกรธของลีโอก็สั่นเบา ๆ ก่อนจะปล่อยอนุภาควิญญาณของมาก่อนหนึ่ง ราวกับจะบอกว่าตนยอมแพ้ขอคืนให้ แต่อย่าได้ผนึกมันได้
เป็นครั้งแรกที่มันตอบสนองและติดต่อสื่อสารกับลีโอ
ลีโอไม่ใช่คนไร้สติจนคิดไม่ได้
“เจ้าต้องการอนุภาควิญญาณเพื่อเติบโตสินะ” เขากล่าวกับมัน
ย้อนกลับไปในความฝันมันถูกสร้างขึ้นมา แต่เพราะในนั้นมีวิญญาณผีเร่ร่อนไม่เพียงพอจึงกำเนิดไม่ได้อย่างสมบูรณ์และติดอยู่ในเปลือก เขาคิดมาเสมอว่ามันน่าจะต้องการอนุภาควิญญาณเพื่อฟักตัว
แต่เขาคิดว่าถึงว่าแม้จะยังไม่ฟักตัวก็สามารถปลดปล่อยพลังจิตออกมาแย่งชิงอนุภาควิญญาณที่เขาส่งเข้ามาได้แล้ว มันเป็นพลังจิตระดับไหน
ลีโอเริ่มสงสัยว่าถ้าไม่ได้โลกมิติคอยสนับสนุนพลังจิตของเขาคงสู้สิ่งที่ยังไม่เกิดในไข่สีขาวด้วยซ้ำ
“เจ้าจะกินแบบนี้ไม่ได้ไข่ วิญญาณเหล่านี้ข้าใช้เพื่อพัฒนาตัวเองและโลกใบนี้” ลีโอกล่าวกับมัน แต่ไขกลับนิ่งเงียบไป
“เจ้าได้ยินข้าไหม” ลีโอตะโกนถามซ้ำ แต่มันยังไม่ตอบ ซึ่งก็แน่นอนว่ามันจะตอบยังไง
“เจ้ากลืนอนุภาคที่ปล่อยออกมาได้” ลีโอลองกล่าวหยั่งเชิง
ไข่สีขาวรีบดูดอนุภาควิญญาณเหล่านั้นเข้าไปทันที
“ข้าว่าแล้วเจ้ายังฟังอยู่” ลีโอกล่าว ก่อนจะพูดต่อ “เจ้าคงทำได้แค่ดูดซับและปล่อยมันคืนสินะใช่ไหม”
ไข่ยังคงเงียบ
“แบบนี้มันการสื่อสารที่เหมือนเลขฐานสองคือ 0 และ 1 ของโครงสร้างภาษาคอมพิวเตอร์” พอคิดได้แบบนั้นลีโอก็รู้ว่ายังพอมีวิธีการสื่อสารง่าย ๆ กันอยู่
“เจ้าฟังนะ ถ้าข้าถามและใช่เจ้าปล่อยอนุภาควิญญาณออกมาและดูดกลับเข้าไป 1 ครั้ง ถ้าไม่ใช่ให้ปล่อยออกมาและดูดกลับเข้าไปสองครั้งอย่างเป็นจังหวะ”
“คำถามแรก เจ้าต้องการอนุภาควิญญาณเพื่อเติบโตใช่ไหม”
ลีโอถามอย่างคาดหวัง เพราะก็ไม่รู้ว่าไข่นี้จะมีสติปัญญาไหม แต่ถ้าจากสิ่งที่มันแสดงออกมาก็น่าจะมีสติปัญญาในระดับหนึ่ง
อนุภาควิญญาณลอยออกมาและโดดดูดกลับเข้าไปเพียง 1 ครั้ง ทำให้ลีโอได้คำตอบว่าใช่ เขายินดีมากและเริ่มถามคำถามต่อไป
“เจ้าเป็นอันตรายต่อข้าไหม”
อนุภาควิญญาณลอยออกมาและโดดดูดกลับเข้าไป แต่ครั้งนี้มันเป็น 2 ครั้ง คำตอบคือไม่ใช่
“ข้าจะแน่ใจได้อย่างไร” ลีโอถาม แต่นึกขึ้นได้ว่าถามแบบนี้ไข่น่าจะไม่มีทางให้คำตอบได้ จึงเปลี่ยนคำถามไหมว่า
“อนุภาควิญญาณจากวิญญาณนั้นพอหรือไม่ที่จะให้เจ้าเติบโตเต็มที่” ลีโอเหลือบไปมองวิญญาณชายเร่ร่อนที่โดนผนึกอยู่
อนุภาควิญญาณลอยออกมาและโดดดูดกลับเข้าไป 2 ครั้ง
“ไม่สินะ” ลีโอเหมือนจะคาดการเรื่องนี้ไว้อยู่แล้ว
แต่ตอนนั้นไข่ก็ปล่อยอนุภาควิญญาณและดูกลับไป 3 ครั้ง ซึ่งอยู่นอกเหนือจากสิ่งที่ลีโอเคยบอกมันทำให้เขางุนงงเล็กน้อย
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” ลีโอถามกลับ แต่ไม่มีสัญญาณใด ๆ ส่งกลับมา
จนเขาเริ่มเดาว่ามันอาจจะกำลังบอกว่าตนเองเหนื่อยและกำลังหลับลึก ซึ่งหลังจากรอไปสักพักหรือถามคำถามใด ๆ ทุกอย่างก็เงียบไม่มีการตอบกลับ เป็นอันว่าลีโอเดาได้ถูกต้อง ไข่ใบนี้หลับลึกไปเสียแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ” ลีโอเดินออกมาจากไขและลากเอาวิญญาณชายเร่ร่อนไปหลบยังด้านหนึ่ง ก่อนจะวางวัตถุวิญญาณอย่างไฟฉายไว้แถว ๆ นั้นและกลับออกไป
ทันทีที่ลีโอกลับออกมาเสียงสัญญาณติดต่อของแฮงแมนก็ดังขึ้นด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย
“หัวหน้า...หัวหน้าได้ยินไหม”
“มีอะไร” ลีโอตอบกลับไป
“หัวหน้า ค่อยยังชั่วข้านึกว่าจะติดต่อท่านไม่ได้ซะแล้ว จนคิดว่าเกิดเรื่องขึ้นกับท่าน”
“ข้าไม่เป็นอะไร เพียงแค่เจอตัวปัญหานิดหน่อย เสาเขตแดนด้านอื่นมีสัญญาณไฟกะพริบอีกไหม”
“ไม่มีแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี” แฮงแมนรายงานกลับมา
“ถ้าอย่างนั้นอีกเดียวข้าจะกลับไปแล้วเช่นกัน” ลีโอตอบและตรงกลับไปที่รถบรรทุกของพวกเขา ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง
หลังจากที่ลีโอจัดการวิญญาณชายถือไฟฉายไปทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงบมาก ไม่มีวิญญาณเร่ร่อนหลงมาแถวนี้ทั้งวัน สุดท้ายลีโอจึงใช้เวลาว่าง ๆ เริ่มศึกษาโครงสร้างแห่งจิตของอักขระวิญญาณลม โดยใช้สายลมในเหมืองมรณะเป็นต้นแบบ
แต่ว่าในเหมืองด้านล่างนั้นไม่ค่อยจะมีลมพายุมากมานัก เขาจึงหยิบยืมกล่องส่องทางใกล้ของซูซี่และขึ้นไปนั่งมองท้องฟ้าด้านบนหลังคารถ
ซูซี่ แฮงแมน ฮาน ทั้งสามนั้นเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของลีโอและไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะไปนอนบนหลังคารถทั้งวันทั้งคืนคอยจ้องมองท้องฟ้ามืดมิดที่มองไม่เห็นดวงดาวสักดวงนอกจากพายุฝุ่นไปทำไม
วันเวลาผ่านไปเข้าวันที่สองลีโอก็ยังคงนอน เขาจะลงมาด้านล่าง กินอาหารและเข้าห้องน้ำไปสักครึ่งชั่วโมงต่อวันเป็นกิจวัตร เพราะเขาได้แอบหลบเข้าไปในโลกมิติดวงตาผนึกเทพ คอยสังเกตและถามไข่สีขาว จึงได้รู้ว่ามันจะตื่นขึ้นมาดูดซับพลังงานเล็กน้อยทุกวันและหลับไป
ลีโอแบ่งวิญญาณผีที่จับได้เพิ่มอีกสองสามตัวให้กับไข่สีขาวได้ดูดซับ แต่ไข่สีขาวนั้นเป็นเหมือนหลุมดำที่ไม่ว่าเติมเต็มอนุภาควิญญาณไปเท่าไหนก็เหมือนจะไม่เพียงพอ
เขารู้ว่าไม่อาจจะรีบร้อนได้ เพราะไข่นี้มีที่มาจากในความฝันสุดจะลึกลับของเขา ตัวตนด้านในก็คงไม่ต่างกัน
ซึ่งมีหลายคำถามที่ลีโอถามไป แต่ว่าไข่จะตอบเป็นสามสัญญาณ ซึ่งเขาไม่แน่ใจว่าตั้งใจหลบเลี่ยงหรือไม่สามารถตอบได้กันแน่
ลีโอคิดว่ากลับไปคงต้องหาวิธีในการสื่อสารเพิ่ม แต่ว่าในตอนนี้เขากำลังใส่ใจกับการมองท้องฟ้าที่ช่วยพัฒนาการสังเกตโครงสร้างแห่งจิตของอักขระวิญญาณลมที่คืบหน้าไปอย่างรวดเร็ว
