ตอนที่ 1017 ไม่มีประเพณีทำร้ายคนตาย!

หลังจากศัตรูจากไปแล้วเย่ว์หยางและหลิวเย่เริ่มสำรวจป้อมปราการเหล็กอย่างระมัดระวังพยายามหาข้อมูลเพิ่มเติม

ป้อมรบเหล็กมีเส้นผ่าศูนย์กลางห้าร้อยเมตรภายในกว้างใหญ่จริงๆ

ภายในมีห้าตอน

ทางเดินใหญ่หรือทางเข้าห้องทำกิจกรรมรวมป้องกันอย่างดี  มนุษย์เงือกกลายพันธุ์พวกนี้เข้มงวดมากใครจะผ่านเข้าไปต้องแสดงป้ายผ่านและรับการทดสอบบางอย่าง

กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล?

ใช้กับที่นี่ไม่ได้

หลิวเย่รู้สึกประหม่า ที่สำคัญนางแอบเข้าไปในถิ่นศัตรูเพื่อรวบรวมข้อมูลแบบนี้นางไม่เคยลองทำเลย บางครั้งหน่วยลาดตระเวนของศัตรูก็อยู่ใกล้เป็นพิเศษเพียงแค่มุมห้องไม่ถึงสิบเมตร แต่การสนองตอบต้องทำให้เหมาะสมและต้องทำก่อนศัตรูจะหันกลับมาพบตัวนางเอง  ถ้าไม่มีเย่ว์หยางอยู่ด้วย นางก็อยู่เพียงคนเดียว  หลายครั้งที่นางกลัวศัตรูพบเจอ  นางรู้ว่าต้องใช้โอกาสนี้ปรับอารมณ์ตัวเอง  โอกาสที่ได้ลงมือแบบนั้นมีไม่มากนักดังนั้นนางจึงยึดโอกาสนี้ไว้ ขณะเดียวกันนางมุ่งมั่นจะแสดงฝีมือให้ดีที่สุดต่อหน้าเขา  ด้วยความเอาใจใส่เต็มที่ ประสิทธิภาพของนางดีกว่าปกติถึงสิบเท่า  บางครั้งมีความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆเย่ว์หยางสนองตอบได้ทันเวลาเปลี่ยนจากอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัย

นางประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆความมั่นใจของนางเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ใจของนางมุ่งมั่นมากขึ้น

มีเย่ว์หยางอยู่ด้วยหลิวเย่ไม่กังวลแสดงพลังอย่างสุดฝีมือและเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ

ความเครียดถูกกำจัดออกไปทีละน้อย  ทั้งกายและใจเป็นสมาธิมากขึ้นความตื่นตัวของนางอยู่ในสภาวะพิเศษ...ติดตามเย่ว์หยางทำให้นางรู้สึกเหมือนมีไฟ

เมื่อมองไปที่จุดตรวจที่ศัตรูเฝ้ารักษานางผ่านศัตรูไปอย่างง่ายดายทีละคน โดยที่ศัตรูไม่รู้ ใจของนางยิ่งตื่นเต้น

นี่ไม่ใช่การต่อสู้ แต่เหมือนกับเป็นการเอาชนะศัตรูในการต่อสู้

ความรู้สึกได้ถึงความสำเร็จนั้นเหมือนกัน

หลังจากตรวจค้นภายในป้อมปราการเหล็กเย่ว์หยางส่งสัญญาณมือให้หลิวเย่หยุดพัก และปาดเหงื่อที่หน้าผากให้นางเบาๆนางทำงานได้ดี บางครั้งก็ไม่ควรฝืนมากเกินไป หลิวเย่รู้สึกเขินอาย นางก้มหน้าและรู้สึกว่าแม้บางครั้งเขาจะแข็งกร้าวแต่บางคราวก็อ่อนโยน

หลังจากได้พักช่วงเวลาสั้นๆ  จิตใจที่เครียดของนางเริ่มมีความมั่นใจเตรียมเทเลพอร์ตไปต่อ

ออกจากป้อมปราการเหล็กมุ่งหน้าออกไปทิศทางตรงข้ามกับเมืองไป๋เหอ

เย่ว์หยางและหลิวเย่เดินทางต่อเนื่อง

การเดินทางรอบนี้ราบรื่นกว่าเมื่อก่อน นี่เป็นเพราะความเชื่อมั่นของหลิวเย่มากขึ้น  กระบวนการเทเลพอร์ตและตำแหน่งเวลาจึงแม่นยำมากขึ้นพวกทหารที่เฝ้าทาง นอกจากจะไม่ฉลาดแล้ว ยังผ่อนคลายยิ่งกว่าเมื่อก่อนทางเดินเหล็กขนาดสิบเมตร

ทุกๆ ห้ากิโลเมตรหรือราวๆ นั้นจะมีทหารลาดตระเวนเดินกลับไปมา

ด้วยความเข้มงวดกับการลาดตระเวนขนาดนั้นตราบใดที่พวกเขาไม่มองหาเป้าหมายโดยตรงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะหาเย่ว์หยางและหลิวเย่เจอ

หลังจาพวกเขาเดินทางไปอีกมากกว่าสิบกิโลเมตร ในที่สุดก็ถึงป้อมปราการโลหะยักษ์ใหญ่อีกแห่งหนึ่ง  เมื่อเข้าไปในป้อมปราการนี้เขาพบว่าใหญ่กว่าป้อมปราการครั้งก่อนประมาณ 10%

นอกจากนี้แม้ว่าหลิวเย่ที่ไม่คุ้นเคยกับจักรกลก็สามารถเห็นได้

ป้อมปราการเหล็กขนาดเล็กข้างหน้าและป้อมปราการเหล็กขนาดใหญ่ด้านหลังเป็นรูปแบบที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงนางไม่สามารถบอกอายุที่แน่นอนได้ แต่เย่ว์หยางทำได้ คำจารึกที่เขียนลงบนผนังเหล็กภายในป้อมปราการเหล็กขนาดใหญ่ด้านหลังรวมถึงเครื่องหมายบางอย่างที่หายไปมากมายโดยเฉพาะที่ใช้ในยุคสมัยโบราณเย่ว์หยางสามารถตัดสินได้ว่าป้อมปราการเหล็กขนาดใหญ่ด้านหลังเป็นผลงานของคนโบราณ สิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้เป็นเพียงของเลียนแบบของคนรุ่นหลัง

“นี่คือที่ซึ่งมนุษย์เงือกกลายพันธุ์จะใช้คืนชีพบรรพบุรุษพวกเขาหรือ?”  หลิวเย่ถามด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่” เย่ว์หยางส่ายหน้า

“นั่นคือสถานที่ที่เราจะต้องปลดผนึกโบราณใช่ไหม?”  หลิวเย่ถามอีกครั้ง

“มีเหตุผลที่จะบอกว่าเป็นผนึกนั้นถูกต้องแน่ แต่การกระทำของมนุษย์เงือกกลายพันธุ์เหล่านี้ทำให้ข้าสับสน  ข้าจะต้องตรวจสอบดูก่อน  และสถานการณ์เฉพาะหน้ายังไม่ชัดเจนว่าเป็นอย่างไร?”  เย่ว์หยางฉลาดมาก  ในความคิดของเขาเขาไม่เข้าใจว่าทำไมการปลดผนึกโบราณสำหรับเปิดประตูเข้าสู่ขุมทรัพย์สุดท้ายจะเชื่อมโยงกับการฟื้นคืนชีพบรรพบุรุษของมนุษย์เงือกกลายพันธุ์ได้?

ทั้งสองคนสงสัยและอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

เย่ว์หยางถ่ายทอดคำจารึกและคำอธิบายที่เขียนไว้อย่างต่อเนื่องส่วนหลิวเย่คอยระวังหลังให้เขา

บางครั้งนางเป็นห่วงเขาจริงๆเพราะในบางที่มีอันตรายมาก ทหารยามเดินผ่านพวกเขาไปต่อหน้าต่อตา  แต่เย่ว์หยางยังคงคัดลอกอย่างไม่สนใจอะไรทำให้นางกลัวมาก

พื้นล่างของป้อมปราการเหล็กขนาดยักษ์จมลึกลงไปใต้น้ำ

พื้นที่ฐานล่างสุดคือที่ลับสุดยอด

นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ซึ่งหลิวเย่พบว่ามนุษย์เงือกกลายพันธุ์เกือบทั้งหมดปกป้องคุ้มกันอยู่ที่นี่มีทหารยามอย่างน้อยห้าร้อยนายป้องกันประตูเหล็กอย่างแน่นหนา  จากข้อมูลต่างๆที่เย่ว์หยางรวบรวมได้ก่อนหน้านี้ ที่นี่ควรเป็นสถานที่มนุษย์เงือกกลายพันธุ์ใช้ชุบชีวิตบรรพบุรุษของพวกเขา

แต่ตามแผนที่ขุมทรัพย์โบราณที่นี่น่าจะเป็นตำแหน่งสำหรับปลดผนึก

เย่ว์หยางตัดสินใจอย่างกล้าหาญจะปลอมเป็นมนุษย์เงือกกลายพันธุ์

ทุกๆชั่วโมงทหารภายในและภายนอกป้อมจะผลัดเวรกัน

เขาตั้งใจแอบอยู่ด้านหลังมนุษย์เงือกกลายพันธุ์ที่เปลี่ยนกะหลิวเย่รู้ดีว่าสนามพลังสร้างโลกของเย่ว์หยางสามารถจำลองทุกอย่าง  แต่เขากับนางเป็นมนุษย์อย่างเห็นได้ชัด  และพวกเขาลื่นไหลไปตามทางสว่างเช่นนั้นทำให้นางรู้สึกหวาดหวั่น จะเกิดอะไรถ้าถูกพบเจอ? แม้ว่าจะไม่มีใครค้นพบ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าหลังจากเข้ามาแล้วพวกเขาอยู่ตรงจุดไหน!

“ไม่ต้องกังวล พวกเราเป็นเหมือนอากาศทั้งหมดข้ารับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นเรา แม้ว่าพวกเขาจะเห็น แต่พวกเขาจะไม่มีความสงสัย ทุกอย่างอยู่ในความควบคุมของข้า ขอให้เจ้าติดตามข้าอย่างวางใจ” เย่ว์หยางสามารถลอบเข้ามาได้ เขายืนยันทำตามสิ่งที่เขาต้องการ แต่สาวน้อยหลิวเย่ต้องใช้พลังความคิดมากมายที่สุดในชีวิต

“เป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือ?”  หลิวเย่รู้สึกไม่สบายใจ

“เจ้าผ่านประสบการณ์ในประตูเป็นตายมาแล้วแล้วนี่อะไรเล่า?”  เย่ว์หยางจ้อง  หลิวเย่พยักหน้าทันที และตอบเขาจริงจัง“ใช่แล้ว!”

ติดตามขบวนหลังทหารยามมนุษย์เงือกกลายพันธุ์เครียดและไม่ง่ายจริงๆ หลิวเย่รู้สึกว่าหัวใจของนางแทบกระดอนออกมานอกตัว

แต่นางก็ยังปลอดภัยจริงๆ

ไม่มีใครพบความแตกต่างระหว่างพวกเขาและเย่ว์หยางและหลิวเย่เป็นอากาศใสไม่มีใครสังเกตเห็น

ขณะเดียวกันทหารยามเหล่านี้ยังคงเงียบและเดินไปข้างหน้าราวกับเครื่องจักรกล คาดว่าพวกเขาได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวดเป็นพิเศษห้ามมิให้พูดคุยกันในระหว่างผลัดเวรเพื่อไม่ให้การป้องกันผ่อนคลาย

ด้านหลังประตูเหล็กมีพื้นที่ขนาดใหญ่

เป็นโดมเหล็กสูงถึงร้อยเมตร

เสาผลึกพลังงานสีแดงขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางใหญ่ขนาดสิบคนยังโอบไม่รอบและเก็บกักพลังงานมากมายมหาศาลไว้ในนั้น

มีนักบวชผู้ประกอบพิธีบูชายัญหลายคนที่ฐานกำลังสาธยายมนต์เสียงทุ้มซึ่งหลิวเย่ฟังไม่ถนัด

มีผลึกพลังงานหลายขนาดแตกต่างกันอยู่บนฐานวงแหวนของเสาผลึก พลังงานระหว่างนักบวชประกอบพิธีทั้งหมดเป็นสีแดงเลือดทหารมากกว่าสิบคนร่างโชกเลือด เดินตรงไปที่เสาผลึกเลือดและแสงพลังงานสีเลือดดูดกินเลือดราวกับว่ามีชีวิต  เมื่อเลือดถูกดึงออกมาจะมีสีแดงประหลาดปรากฏขึ้น

เย่ว์หยางมีขวัญกล้าเทียมฟ้าแน่นอน เขาไม่เพียงแต่จะเดินเข้าไปตามปกติเท่านั้น  แต่ยังอยู่ต่อหน้ามนุษย์เงือกกลายพันธุ์มากมายเขามองดูจารึกที่ฐานเสาผลึกแดง อ่านดูคำอธิบาย

หลิวเย่กัดฟันเดินตามเขา

ความรู้สึกในการเป็นขโมยต่อหน้าสายตาทุกคนเป็นเรื่องน่ากลัวจริงๆ....เย่ว์หยางไม่รู้สึกตัวว่าเป็นขโมย นอกจากสังเกตคำจารึกที่บันทึกเอาไว้  เขายังกล่าวทักทายนักบวชเหล่านั้นราวกับว่ากลัวคนอื่นจะไม่เห็นพวกเขา

“กล้าหาญอะไรอย่างนี้?” เป็นครั้งแรกที่หลิวเย่ยกความสงสัยออกจากก้นบึ้งหัวใจ

“ไม่เป็นไร ในสนามพลังของข้า ศัตรูจะคิดว่าเราเป็นนักบวชสถานะเดียวกับพวกเขา  พวกเขาจะมองไม่เห็นข้อบกพร่องอะไร”  เย่ว์หยางหันไปปลอบหลิวเย่จากนั้นเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับนักบวชมากมายและยังวิจารณ์ผู้คนอย่างรุนแรงเนื่องจากไม่เห็นด้วย  หลิวเย่อดหลั่งเหงื่อเยียบเย็นไม่ได้นี่เป็นขโมยที่หยิ่งยโสเกินไปหรือไม่?

นางอดสะกิดเขาไม่ได้ แสดงว่าเกือบจะเสร็จอยู่แล้ว  อย่าลากเวลาเกินไปมิฉะนั้นจะมีคนพบบางอย่างที่ผิดปกติ แต่เย่ว์หยางก็แทบทำให้นางเป็นลม

สุดท้ายก็ต้องพยายามดึงเย่ว์หยางออกมาอย่างยากลำบาก

จนกระทั่งกลับมาถึงเรือท่องเที่ยว  หลิวเย่จึงโล่งใจได้

การเป็นขโมยนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าไม่จำเป็นจริงๆ แล้ว อย่าริเป็นขโมย  แม้จะไม่มีใครพบ แต่เป็นเรื่องเจ็บปวดใจมาก

หลังจากหลิวเย่ตั้งสติได้นางมีคำถามเถี่ยวกับเสาผลึกพลังงานสีเลือด “นั่นใช่สถานที่ปลดผนึกขุมทรัพย์โบราณตามที่ระบุในลายแทงหรือไม่?  มนุษย์เงือกกลายพันธุ์จะชุบชีวิตบรรพบุรุษของพวกเขาได้อย่างไร? สิ่งมีชีวิตที่ทำการผนึกที่นี่คงไม่ได้ใช้พลังงานธรรมดา?  จะใช้พลังงานของเสาผลึกได้อย่างไร?”

“ฮ่าฮ่าฮ่าแม้แต่สาวน้อยอย่างเจ้าก็ยังรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เสาผลึกพลังงานนั่นใช้ผนึกสิ่งมีชีวิตไม่ได้  แต่น่าเสียดายที่มนุษย์เงือกกลายพันธุ์เหล่านั้นไม่รู้ตัว”

เย่ว์หยางหัวเราะอย่างมีความสุข“ข้าคิดว่าสิ่งต่างๆ ที่ปรากฏครั้งแรกทำให้ข้าสับสนในตอนแรก แต่หลังจากข้าเข้าไปอ่านคำจารึกโบราณและพูดคุยกับพวกเขาในที่สุดก็เข้าใจ  ไม่มีธรรมเนียมเกี่ยวกับการฆ่าคน! บรรพบุรุษของมนุษย์เงือกกลายพันธุ์ในยุคเก่าโพ้นเคยพบเจอผนึกนี้  พวกเขาต้องการปลดผนึกโบราณ เป็นที่คาดกันว่าพวกเขาได้รับทราบข่าวลายแทงขุมทรัพย์โบราณหรือค้นพบความลับบางอย่าง แต่กลับถูกสังหารหมู่โดยนักสู้ของหอทงเทียนในอดีตรวมทั้งทำลายล้างศิลาพลังงานเหล่านั้น ในเวลานั้นนักสู้ผู้แข็งแกร่งที่ฆ่าบรรพบุรุษยุคโน้นของเผ่ามนุษย์เงือกกลายพันธุ์ได้จารึกข้อความบนฐานวงแหวนรอบเสาผลึกเตือนใจคนรุ่นหลัง  เป็นผลทำให้อนุชนรุ่งหลังของมนุษย์เงือกกลายพันธุ์เกิดความเข้าใจผิดในบันทึกข้างต้นคิดว่าการรวบรวมเลือดมากขึ้นจะทำให้พวกเขาฟื้นคืนชีพได้”

“หา....” หลิวเย่ตกใจและตะลึงอยู่นานกว่าจะตั้งสติได้ “อย่างนั้นต่อไปบรรพบุรุษผู้ล่วงลับไปแล้วของพวกเขาจะไม่มีทางฟื้นคืนชีวิตได้ใช่ไหม?”

“พลังงานของเสาผลึกนั่นถูกใช้เพื่อการปลดผนึกประตูขุมทรัพย์โบราณ  เจ้ากล้าพูดได้ไหมว่าเจ้าสามารถชุบชีวิตผู้คนได้?”  เย่ว์หยางถาม

“ไม่ ไม่มีประเพณีใดน่ากลัวขนาดนี้...”  หลิวเย่ได้ยินแล้วอดหลั่งเหงื่อเยียบเย็นมิได้

จะยกเลิกการคืนชีพที่เกินเลยไปได้หรือไม่?

แน่นอนว่าเพราะจารึกเหล่านี้ถูกจารึกมานานเกินไปจนเกิดผลผิดพลาดทางประวัติศาสตร์ เป็นไปได้ที่ทำให้เกิดการเข้าใจผิด  แต่มนุษย์เงือกกลายพันธุ์นั้นกระตือรือร้นจะกอบกู้ชื่อเสียงบรรพบุรุษยุคก่อนโน้นโดยไม่ค้นหาความจริง คิดแต่จะรวบรวมเลือดเพื่อคืนชีพบรรพบุรุษที่ไม่เคยมีอยู่จริง

เห็นได้ชัดว่าคำเตือนถึงอนุชนรุ่นหลังต้องไม่หยิ่งผยองมิฉะนั้นจะถูกตัดสินล้างเผ่าพันธุ์ แต่มนุษย์เงือกกลายพันธุ์คิดว่าเป็นบรรพบุรุษยุคก่อนโน้นทิ้งคำสั่งให้ชุบชีวิต

นี่เป็นเรื่องตลกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์จริงๆ

ไม่มีประเพณีทำร้ายคนตาย