2151 - ความโกรธเกรี้ยวของราชาอมตะไท่สือ
2151 - ความโกรธเกรี้ยวของราชาอมตะไท่สือ
“สุนัขเฒ่าทั้งสามนั้นไม่รักหน้าของตัวเองเลย!” สือฮ่าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเขาเกลียดเอ๋าเฉิงและไท่สือเป็นอย่างมาก
เมื่อเขาเข้าสู่ดินแดนอมตะในตอนนั้นทั้งสองได้ลงมือพร้อมกันเพื่อปลิดชีวิตเขา ถ้าไม่ใช่เพราะราชันย์ดินแดนปิดผนึกที่ขอความช่วยเหลือจากราชาพานเขาคงจะตายที่นั่น
“บังอาจ เจ้ากล้าดูหมิ่นราชาอมตะงั้นรึ!” ผู้อมตะที่แท้จริงหนุ่มคนนั้นตะโกนออกมา
ฝ่ายตรงข้ามกำลังพูดดูหมิ่นราชาอมตะ! เขารู้สึกว่าเขาต้องพูดออกมาในตอนนี้ และหลังจากนั้นเขาก็สามารถอธิบายตัวเองได้อย่างถูกต้องเมื่อเขากลับไปที่ดินแดนอมตะ
เขาต้องการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสามตระกูลราชาอมตะผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้ ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหว เขาเพียงต้องการ 'พูดเพื่อความชอบธรรม' เล็กน้อยเท่านั้น
น่าเสียดายที่เขาไม่เข้าใจสือฮ่าว เขาเพิ่งออกมาจากความสันโดษจึงไม่รู้ถึงความโหดเหี้ยมของสือฮ่าว อย่างน้อยที่สุดผู้เฒ่าอีกสองคนก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียงใดๆออกมา
ฮ่อง!
แน่นอนว่าผู้อมตะหนุ่มคนนี้ได้จ่ายราคาสำหรับ 'ความชอบธรรม' ของเขาแล้ว กำปั้นของสือฮ่าวตกลงมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวสังหารเขาไปในครั้งเดียว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่แข็งแกร่ง แต่ศัตรูกลับร้ายกาจเกินไป พลังกฎเต๋าที่เหมือนน้ำตกสวรรค์พุ่งลงมาจากข้างบนกระแทกร่างกายของเขาจนตายคาที่
ผู้อมตะหนุ่มคนนั้นพยายามตะโกนเสียงดังและทำทุกวิถีทางเพื่อต้านทานอย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม เขาจะหยุดพลังอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้ได้อย่างไร!
ปู!
ร่างกายของเขาระเบิดออกแม้แต่วิญญาณดั้งเดิมก็ถูกทำลายไปพร้อมกัน
“พวกเจ้าต้องการเดินทางไปพร้อมกับเจ้าเด็กนั่นหรือไม่” สือฮ่าวหันมามองผู้อมตะที่แท้จริงทั้งสอง
“เราไม่กล้า!” ผู้อมตะที่แท้จริงทั้งสองยอมสยบแล้ว
สือฮ่าวปราบปรามพวกเขาโดยตรงและเพิ่มตราประทับให้กับพวกเขาทั้งหมด จากนั้นเขาก็มอบทั้งสองให้กับมดเขาสวรรค์ มู่ชิง และคนอื่นๆ
“ค้นหาสัญลักษณ์เต๋าอมตะของพวกเขาเพื่อเป็นโอกาสในการบรรลุความเป็นอมตะของตัวเอง”
ใบหน้าผู้อมตะที่แท้จริงทั้งสองกลายเป็นสีเขียวทันที
พวกเขาเป็นผู้อมตะที่แท้จริงรุ่งโรจน์! การถูกจับโดยฮวงเป็นเรื่องหนึ่ง แต่พวกเขากลับถูกผู้ฝึกตนระดับเต๋ามนุษย์ใช้เป็นหินรองเท้าเพื่อก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ?
พวกเขาไม่เต็มใจอยู่ภายในแต่ไม่กล้าที่จะกบฏ ทักษะเต๋าทั้งหมดของพวกเขาถูกผนึกไว้แล้ว!
“การกระทำครั้งนี้ของเจ้าอาจจะสร้างปัญหาใหญ่ก็ได้” เฉาอวี่เซิ่งถามเบาๆ
ท้ายที่สุด นี่คือการกักขังสิ่งมีชีวิตของอาณาจักรเซียน ควรทราบว่าสิ่งมีชีวิตระดับเต๋าอมตะนั้นแม้แต่ในอาณาจักรเซียนก็ใช่ว่าจะมีมากมายเกลื่อนกลาด
สือฮ่าวถอนหายใจ การยอมก้มหัวให้แล้วฝ่ายตรงข้ามจะยอมเลิกราอย่างนั้นหรือ? นี่เป็นไปไม่ได้เลย!
เจตนาฆ่าของราชาอมตะไม่สามารถลบล้างได้ ราชาอมตะพวกนั้นย่อมไม่อนุญาตให้เขากลายเป็นราชาอมตะแน่นอน!
แทนที่จะทำเช่นนี้ เขามีเพียงวิธีการเดียวคือตั้งตัวให้เป็นศัตรูกับราชาอมตะพวกนั้นให้ถึงที่สุด
สือฮ่าวเชื่อว่าราชาอมตะทั้งสามใจยังจะส่งคนลงมาเรื่อยๆเพื่อจับตัวเขา แต่ไม่ว่าจะส่งมามากแค่ไหนเขาก็จะฆ่าทิ้งให้หมด
เขาสามารถตายได้ แต่เขาไม่อาจก้มหัวให้!
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังฆ่าลูกหลานของเอ๋าเฉิงและไท่สือไปมากมายแล้ว คราวนี้แม้แต่ครึ่งก้าวราชาอมตะก็ยังถูกเขาสังหารไปด้วย
คนผู้นี้ไม่ทราบว่ามาจากตระกูลอะไรกันแน่ แต่การที่เขาสามารถบ่มเพาะมาถึงระดับนี้ต้องไม่ใช่ตระกูลธรรมดาแน่นอน?
นับตั้งแต่ตู่มู่ลงมาที่อาณาจักรล่างเขาก็ไม่เคยกลับไปอีก
มหาอำนาจของอาณาจักรเซียนบางส่วนรู้สึกว่าอาจมีปัญหา ซึ่งทำให้พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก คงไม่ใช่ว่าอาณาจักรล่างนั้นคือถ้ำเสือหรือวังมังกรหรอกนะ ไม่เช่นนั้นระดับครึ่งก้าวราชาอมตะจะมีปัญหาได้อย่างไร?
หลายวันต่อมา ผู้คนอีกหลายคนจากดินแดนอมตะได้ลงมายังสามพันแคว้นเพื่อค้นหาตู่มู่และร่องรอยของคนอื่นๆ
“ราชสำนักจับตัวพวกเขาไว้?”
พวกเขาไม่กล้าที่จะเชื่อสิ่งนี้ เป็นผลให้พวกเขาเดินทางมาขอคารวะเข้าเยี่ยมสือฮ่าวโดยตรง
คนพวกนี้แสดงความเคารพอย่างยิ่งโดยร้องขอให้ราชาสวรรค์ฮวงเห็นแก่มิตรภาพทั้งสองอาณาจักรและปล่อยพวกเขาออกมา
“พวกเจ้าคิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไปพวกเจ้าคิดว่าอาณาจักรของข้าเป็นสถานที่แบบไหน? พวกเจ้าทั้งหมดต้องการจับข้า แต่หลังจากถูกจับกุมแล้ว พวกเจ้ากล้าให้ข้าปล่อยตัวพวกมันไปหรือ?”
คนเหล่านี้จากไปอย่างสิ้นหวัง รายงานต่อบุคคลผู้มีอำนาจของอาณาจักรเซียน สิ่งนี้ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่
หลายวันต่อมาครึ่งก้าวราชาอมตะสองคนเข้าสู่อาณาจักรล่าง โดยนำอาวุธทรงพลังติดตัวมาด้วยเพื่อสังหารสือฮ่าว
อาวุธนั้นน่ากลัวเกินไป รัศมีอมตะที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากพวกมันแทบจะทำลายอาณาจักรนี้
อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นขีดจำกัดของพวกเขาเช่นกัน เพราะพวกเขาไม่สามารถส่งครึ่งก้าวราชาอมตะออกมามากกว่านี้
สิ่งมีชีวิตโบราณในดินแดนปิดผนึกต่างก็ตื่นขึ้นด้วยความหวาดกลัว
“สิ่งประดิษฐ์ของราชาอมตะ ราชาอมตะไท่สือโกรธมากแล้ว” ใครบางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
นั่นคือสิ่งประดิษฐ์ของราชาอมตะที่ถูกปิดผนึก เก้าสวรรค์สิบพิภพสั่นสะเทือนอย่างมาก
สือฮ่าวยังคงเต็มไปด้วยความกล้าหาญ เมื่อเขาถูกรบกวนในขณะที่อยู่อย่างสันโดษ เขาก็ถือกระบี่เซียนมุ่งหน้าออกมาโดยตรง
ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการชีวิตของเขา ใครจะสนล่ะว่าพวกเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญของตระกูลราชาอมตะหรือภูมิหลังอื่นใด มีสิ่งเดียวที่รอพวกเจ้าอยู่ก็คือความตายเท่านั้น!
“เจ้าท้าทายเจตจำนงของสวรรค์! วันนี้หัวของเจ้าจะถูกตัดออกมา!”
ครึ่งเก้าราชาอมตะทั้งสองได้ลงมือร่วมกัน อาวุธระดับราชาอมตะของพวกเขาถูกเปิดใช้งานอย่างเต็มกำลัง
“แม้แต่ ไท่สือ เอ๋าเฉิงและหยวนชูยังกล้าที่จะอ้างว่าเป็นเจตจำนงของสวรรค์? ตาย!”
สือฮ่าวเปล่งเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่ เขาเผชิญหน้ากับครึ่งก้าวราชาอมตะทั้งสองบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว
การต่อสู้นี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์สูญเสียสีสัน ภูเขาและแม่น้ำพังทลาย จักรวาลอันยิ่งใหญ่ถูกบดขยี้จนหมดสิ้น!
กระบี่เซียนในมือของสือฮ่าวยังคงเหมือนเดิม เมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งมันก็มีแต่จะแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น ในเวลานี้มันกำลังต่อสู้กับสิ่งประดิษฐ์ระดับราชาอมตะอย่างสูสี
ปู!
เลือดที่เปล่งประกายระยิบระยับสาดกระจายไปทั่วทั้งจักรวาล เมื่อการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ดำเนินมาถึงหนึ่งพันกระบวนท่า
กระบี่เซียนของสือฮ่าวตัดศีรษะของครึ่งก้าวราชาอมตะคนหนึ่งออกมา
วิญญาณดั้งเดิมของเขาต้องการหนี แต่ในที่สุดลำแสงจากปราณกระบี่หญ้าคาก็บดขยี้วิญญาณดั้งเดิมของเขาจนดับสูญ!
นี่เป็นครึ่งก้าวราชาอมตะอีกคนที่เสียชีวิต!
เขาหลอมรวมเข้ากับเต๋าทะเลแห่งแก่นแท้ของโลกนี้ เศษเสี้ยวร่างกายและวิญญาณของเขากำลังถูกดูดกลืนโดยเต๋าผู้ยิ่งใหญ่เพื่อบำรุงตัวเอง
หลังจากที่ร่างของเขาระเบิด ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาก็กลายเป็นกฎธรรมชาติและหลอมรวมกลายเป็นพลังงานหล่อเลี้ยงเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งมีท่าทีว่ากำลังจะฟื้นฟูสู่ระดับสูงสุดแล้ว
"เจ้า…"
อีกคนก็ตกใจ แม้ว่าเขาจะใช้สิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ของราชาอมตะ แต่ความเย็นยะเยือกยังคงไหลลงมาตามแผ่นหลังของเขาไม่หยุด
เขาต้องการหลบหนีโดยเปิดประตูจากความว่างเปล่าคิดจะหลบหนีกลับอาณาจักรเซียนในตอนที่สหายของเขากำลังต่อสู้อย่างชุลมุนกับสือห่าว
เพียงแต่เขาไม่สามารถหลบหนีได้
อา…
ในขณะที่เขากำลังมุดเข้าไปในประตูแห่งความว่างเปล่า หน้าอกของเขาก็มีกระบี่หักเล่มหนึ่งแทงทะลุและพุ่งออกไปทางด้านหน้า
จากนั้นกำปั้นขนาดใหญ่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวบดขยี้กะโหลกศีรษะของเขาจนแหลกละเอียด
จิ!
น่าเสียดายที่สือฮ่าวไม่สามารถเก็บสิ่งประดิษฐ์ระดับราชาอมตะทั้งสองชิ้นไว้ได้ มันกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงไปที่ประตูนั้น และกลับไปยังดินแดนอมตะ
ผู้เชี่ยวชาญของดินแดนปิดผนึกอดไม่ได้ที่จะแสดงความหวาดกลัวออกมา
การเติบโตของฮวงนั้นรุนแรงมาก ทำให้พวกเขาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ ในเวลานี้ผู้คนมากมายต่างเริ่มมีแผนการเป็นของตัวเองแล้ว
