ตอนที่แล้วตอนที่ 49 เลือดของกัปตันอเมริกา [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 51 เซอร์ไพรส์และฐานลับห้องแดงอีกฐาน [ฟรี]

ตอนที่ 50 ทำลายรหัส [ฟรี]


ตอนที่ 50

ทำลายรหัส

หลายวันต่อมาซูไป๋ก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านอย่างสบาย ๆ และในระหว่างวันเขาก็ฝึกความสามารถกับเรเวนและเอริค บางครั้งเขาก็แวะไปดูเจียหยิงที่ชั้นใต้ดิน หรือแม้กระทั่งไปเดินเล่นที่เฮลไฟร์คลับ ซึ่งความสามารถของดูดซับพลังของเจียหยิงนั้นถ้าอยู่ห่างไกลเกินไปผลของการดูดซับจะไม่ค่อยดีมากนัก และอีกอย่างหนึ่งก็คือซูไป๋ได้นำเทคโนโลยีหลักของบริษัทโทรคมนาม เบลล์โฟนมาได้ เขาต้องขอบอกเลยว่าชอว์นั้นมีความสามารถมากจริง ๆ

ในขณะเดียวกันหน้าที่การงานของเพ็กกี้ก็เริ่มดีมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้มากจนเกินไป หน่วยงานยังคงพยายามสืบคดีของฮาวเวิร์ด แต่เนื่องจากนักฆ่าถูกฆ่าตายไปแล้วทำให้เบาะแสบางอย่างจึงถูกทำลายทิ้งไปจนหมด ทำให้พวกเขาทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

ส่วนดอตตี้ก็กำลังจัดการเรื่องของบริษัท และในบางครั้งซูไป๋ก็จะตามไปด้วย ท้ายที่สุดแล้วบริษัทแห่งนี้ก็เป็นแหล่งหาเงินของเขาในอนาคตและห้องปฏิบัติการก็สำคัญเป็นอย่างมาก จนกระทั่งดอตตี้รู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้วที่เธอจะรายงานกับองค์กรว่าเธอเอาสูตรโมเลกุลกลับมาได้แล้ว และเมื่อองค์กรได้รับข่าวของดอตตี้พวกเขาก็รีบส่งที่อยู่ข้างฐานมาให้เธอทันทีและส่งให้เธอรีบนำเอาของทั้งหมดมาส่งให้เร็วที่สุด

ในที่สุดซูไป๋ก็มีอะไรให้ทำสักที

ดอตตี้รีบจัดเตรียมอุปกรณ์ต่างให้พร้อมก่อนที่เธอจะส่งโทรเลขไปยังสำนักงานของหน่วย SSR ก่อนที่เธอจะออกเดินทาง ซึ่งเธอก็ไม่ได้บอกกับดอตตี้เอาไว้ล่วงหน้าหรือได้คุยกันมาก่อนเลยแม้แต่น้อย

แน่นอนว่าถ้าเกิดว่าเพ็กกี้ไม่สามารถถอดรหัสได้ และตราบใดที่เธอกลับไปที่บ้านและขึ้นไปบนห้องของเธอ เธอจะเห็นโน้ตที่ดอตตี้ทิ้งเอาไว้อย่างแน่นอน

ตอนเที่ยงหลังจากเพ็กกี้กลับมาจากการทานอาหารกลางวัน เธอก็พบว่ามีคนจำนวนมากกำลังอยู่ในห้องประชุม เธอรีบเดินเข้าไปหาแดเนียลก่อนที่จะถามขึ้นมา "เกิดอะไรขึ้นข้างในอย่างงั้นหรอ?"

"วิทยุสื่อสารที่เธอเจอก่อนหน้านี้มันมีคนส่งโทรเลขเข้ามาพร้อมกับการเข้ารหัส ผู้อำนวยการได้จ้างผู้เชี่ยวชาญในด้านการถอดรหัสมาลองถอดรหัสมันดู แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทำได้ไม่ดีมากนัก" แดเนียลพูดขึ้น

"อ๋อ?" เพ็กกี้แปลกใจเล็กน้อย เธอไม่ได้แปลกใจเรื่องโทรเลขที่ส่งมาเฉียบพลัน แต่เธอแปลกใจที่ดอตตี้ไม่ได้บอกอะไรเธอเลย แต่ถึงอย่างนั้นเพ็กกี้ก็ไม่สนใจมันเช่นกัน เธอค่อนข้างเก่งในเรื่องการถอดรหัส มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ดอตตี้จะใช้เรื่องนี้มาหลอกเธอ!

เพ็กกี้เดินเข้ามาดูผู้เชี่ยวชาญที่กำลังถอดรหัสอยู่ด้วยความยุ่งเหยิง เขาพยายามลองถอดรหัสหลาย ๆ ประเภท แต่เขาก็ไม่สามารถถอดมันได้สำเร็จเลย

"เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่รหัสผ่านของพวกเยอรมัน ไม่งั้นแล้วฉันคงสามารถถอดรหัสของมันได้ด้วยวิธีแคร็กของทัวริง"

"ถ้าอย่างนั้นคุณสามารถถอดรหัสอันนี้ได้ไหม?" ผู้อำนวยการดอลลี่ถามขึ้น

"คุณเคยลองมันมามากกว่าสิบครั้งแล้วนะ" ทอมป์สันตัวแทนอีกคนพูดขึ้นมา

"ฉันต้องการเอาสิ่งนี้กลับไปศึกษาเพิ่มเติม เพื่อที่ฉันจะได้ ... " ก่อนที่คนถอดรหัสจะพูดอธิบายจบ เพ็กกี้ก็เดินไปดูใกล้ ๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า "ฉันเคยเห็นมันในเบล็ตช์ลีย์พาร์ค มันคือระบบของเครื่องอินิกมา"

"คุณคิดว่าฉันไม่เคยลองทำการถอดรหัสแบบนั้นอย่างงั้นหรอ?" คนถอดรหัสพูดขึ้นมาอย่างเยาะเย้ย

"แล้วคุณเคยคิดไหมว่าข้อความมันถูกเขียนขึ้นมาจากภาษารัสเซีย?" เพ็กกี้ถามขึ้นมาพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

ทันใดนั้นคนถอดรหัสก็รู้สึกพูดไม่ออก

เพ็กกี้ไม่สนใจเขาและเริ่มจดจ่อกับการถอดรหัส ในเมื่อมันมาจากดอตตี้ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะถอดรหัส แต่เพ็กกี้ก็ไม่มีวันยอมแพ้เช่นกัน พร้อมกับเริ่มถอดรหัส

"ละติจูด 53 องศาเหนือ 72 นาที"

"ลองจิจูด 27 องศาตะวันตก 37 นาที"

คนบริเวณโดยรอบเริ่มมามุงดูแผนที่บนโต๊ะ "เบลารุส, ป่ามารินาโฮคา"

"สิ่งของได้รับการยืนยันและจะแลกเปลี่ยนกันในเวลา 8.00 น ในวันที่ 27 เมษายน"

"เหลือเวลาอีกไม่ถึงสองวัน" ทอมป์สันพูดขึ้น

"ลิเวียธาน ... ซื้ออุปกรณ์ ... จ่ายตามราคาที่ตกลง ... ให้กับ ... ฮาวเวิร์ด สตาร์ค!" เพ็กกี้วางปากลงพร้อมกับลุกขึ้นยืนและพูดออกมา

ถึงแม้ว่าเพ็กกี้จะโกรธเล็กน้อยสำหรับการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของดอตตี้ แต่การแข่งขันระหว่างพวกเธอทั้งสองคนก็เป็นเรื่องธรรมดาและมันก็อยู่ในเกณฑ์ของความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ถ้าเป็นเพ็กกี้เธอก็จะทำเช่นเดียวกัน!

เธอยอมรับเลยว่ารหัสของดอตตี้อยู่ในระดับสูงมาก และเธอจะต้องจงใจทำแบบนี้และระบุว่าทางองค์กรได้จ่ายเงินซื้อของมาจากฮาวเวิร์ดก็เพื่อที่จะทำให้เธอมีชิปต่อรองกับผู้อำนวยการได้มากยิ่งขึ้นสำหรับการจะตรวจสอบเรื่องนี้ ในขณะเดียวกันก็ชี้ให้เห็นว่าถ้าเกิดว่าอุปกรณ์พวกนี้มันไม่ได้ถูกขายโดยฮาวเวิร์ด ผู้ต้องสงสัยทั้งหมดจะชี้ไปยังลิเวียธานทันที และมันก็ยิ่งทำให้เรื่องของฮาวเวิร์ดจัดการได้ง่ายดายมากยิ่งขึ้น

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว นี่มัน ... เยี่ยมมาก!!

ตอนนี้เธอมีสิ่งที่ใช้ต่อรองกับผู้อำนวยการแล้วเพื่อที่จะให้เธอมีส่วนร่วมกับภารกิจในครั้งนี้และมีโอกาสที่จะเป็นหัวหน้าทีม

ในขณะเดียวกันทางด้านของซูไป๋และดอตตี้ก็นำสิ่งของเหล่านี้ไปยังสถานที่นัดหมาย

ในระหว่างทางซูไป๋ก็ถามเกี่ยวกับเนื้อหาของโทรเลขที่ดอตตี้ส่งให้กับเพ็กกี้ ซึ่งเขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่รู้ว่าดอตตี้เปิดเผยชื่อของ ลิเวียธาน ออกไป เพราะว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องเช่นนั้นเลย ถึงแม้ว่าอุปกรณ์จะได้คืนกลับมา แต่มันก็พูดได้ว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญ และองค์กรจะไม่ทำอะไรกับดอตตี้ แต่ถ้าชื่อขององค์กรถูกเปิดเผยยออกไป แน่นอนว่าผู้ต้องสงสัยก็คือดอตตี้อย่างแน่นอน!

"ทำไม?" ซูไป๋ถามขึ้นมาอย่างสงสัย

ดอตตี้ยิ้มหวานขึ้นมาก่อนจะพูดว่า "เพราะฉันได้รับภารกิจอื่นอยู่ในตอนที่ฉันได้รับตำแหน่งของเป้าหมาย ดังนั้นถึงแม้ว่าองค์กรจะไม่ได้เขียนเอาไว้ในโทรเลข แต่พวกเขาจะรู้แน่นอนว่าฉันทรยศ"

โปรดติดตามตอนต่อไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด